Frans Veldman schreef op donderdag 14 december 2006, 12:22:

Ze hebben een voorkeurkant, net als mensen die rechts- of linkshandig zijn. Er zijn gedachten dat dat te maken heeft met de ligging in de baarmoeder. Daar kunnen ze probleemloos oud mee worden, ware het niet dat er iemand op gaat zitten die onbewust en door zijn gewicht die voorkeurskant benadrukt, zeker bij het sukkelen op de voorhand. Op den duur kan dit tot blessures leiden.

Er kan een hoefprobleem zijn, waardoor het paard zijn rug gaat forceren om "om de pijn heen" te bewegen. Herstel je de rug, blijft het voetprobleem. Ik zie, omdat ik deze meneer en zijn klanten al anderhalf jaar volg, veel meer paarden met een rúgprobleem, dat de kreupelheid veroorzaakt (en als je heeeel goed kijkt, ook een rafeltje op een röntgenfoto laat zien). Andersom dus.

Mits je volgens het "rechtrichtsysteem" blijft rijden, blijft je paard voor eeuwig goed. Zie het als een vorm van fysiotherapie, die je rijdend toepast. Het is niets meer en niets minder dan rijden volgens de klassieke dressuurregels. "Rijd je paard naar voren en richt het recht."

Nee, zolang de rug niet voldoende gebruikt wordt, is er van nageeflijkheid ook geen sprake. Nageven is niet het knikje in de hals, maar zit in het hele paard.

Ik ben een groot voorstander van het tweesporenbeleid: barefoot en recht rijden.
Dat het systeem van AdB typisch western is, zie ik eigenlijk niet. Ik zie veel westernpaarden met een onderdanig diep hoofd achter de loodlijn sloffen op de voorhand, dit is beslist niet volgens AdB-richtlijnen. En het rijden van slangenlijnen komt zowel in western als in engels voor.

AdB's principe is: Rijd je paard naar voren en gebruik de rem in de vorm van het bit daarbij niet. Het bit wordt wél gebruikt om het paardenhoofd in die eerste fase hoog te houden. Een dalend hoofd betekent risico van op de voorhand vallen en daarmee overbelasting van de sterke schouder/been. Dat naar voren rijden is geen kattepis, je ziet vaak harder zwoegende ruiters dan paarden. Een zweepje biedt dan uitkomst, hij adviseert ook om er eerst alleen mee in de lucht te zwaaien, daarmee maak je je paard al wakker en is woest aandrijfgedrag vaak niet meer nodig. Let wel: het gaat hier om het corrigeren van kreupele paarden.
Wanneer een paard naar voren gaat in een ferme draf, rekt hij zijn laterale spieren op, reden waarom dit rechtrichten in draf beter lukt dan in galop of stap. De korte kant moet immers opgerekt worden. Je ziet vaak dat een kreupel paard rad gaat in die ferme draf (impuls en voorwaartse drang) en zodra het tempo afzakt, de kreupelheid weer zichtbaar wordt. Om die reden is de ferme draf de beste africhtingsgang.
Vervolgens rijd je het paard naar de "losse" teugel toe, ipv hem de vaste teugel, waar hij zwaarder is, aldoor aan te bieden. Om te voorkomen dat het paard op één teugel gaat hangen, rijd je bv de slangenlijnen. Hierbij gebruik je geen beenhulpen, slechts schouderbesturing waarbij je gewicht midden op het paard blijft. Heel handig is een helper, die van achteren kijkt of je zadel midden op de rug blijft liggen.
De aanleuning is het gewicht dat het paard in je handen legt, niet het gewicht dat de ruiter graag zou willen voelen en dus enigermate afdwingt, dit veroorzaakt nl altijd spanning in de rug. Pas wanneer de aanleuning dan op beide teugels gelijk is en het paard een voorwaarts/neerwaartse tendens vertoont, sta je toe, dan is er immers sprake van correct ruggebruik. Daarmee is het paard ook nageeflijk geworden.
Later in de training komt verzameling aan bod.

Een ruiter met voldoende feeling zal het niet zover laten komen dat zijn paard eenzijdige overbelast wordt. Is het eenmaal toch zover gekomen, en ik denk dat niemand zich daarvoor hoeft te schamen, dan heb je mazzel dat er zo'n eenvoudige en toegankelijke correctiemethode bestaat. Het is een verrijking van de rijderij en ik vind eigenlijk dat iedereen het standaard zou moeten leren alvorens hij op een paard gaat zitten.

trea hoex schreef op woensdag 13 december 2006, 23:23:


Ik was degene die ooit reageerde met de Calciumplus die vanwege het hoge zinkgehalte het allergisch hoesten dempte. Dit jaar werkt dat niet meer bij Buck en het ergste is nog dat ook Cadiz solidair mee is gaan doen.
Nonstop buiten, vlasstro in de schuilstal en nat, gesopt hooi, extra zink en toch hoesten! Met name 's ochtends bij het eerste hooi. Het lijkt wel of door het naar beneden strekken van de hals er een hoestprikkel opgewekt wordt. De rest van de dag hoorde ik ze bijna niet, ook niet met rijden in binnenmaneges. Die vorm van hoesten heeft Buck in het verleden nl ook gehad, dat bij de eerste draf door het sneller inademen van koude lucht een hoestprikkel opgewekt werd.
Sinds enkele dagen voer ik ander hooi van een andere boer, droog, en ik heb ze (afkloppen) niet meer horen hoesten. Blijkbaar luistert het heel nauw of er schimmelsporen in het hooi zitten en krijg je ze moeilijk eruit gewassen.

Piet schreef op donderdag 14 december 2006, 18:12:


Is het ouderwets? Ik weet het niet. Ik zie het klassieke principe bijvoorbeeld nog steeds toegepast door de instructeur van de dorpsmanege hier, een klassiek geschoolde Ernest van Loon-adept. Rijd je paard met je zit naar een stille hand, VOEL wat er gebeurt en geef het de tijd die het kost, ongeacht of je een zweefkasteel of een dikke pony bezit.
Door de groeiende populariteit van de dressuursport is het aantal Anky-wannabees natuurlijk enorm gegroeid. De methode is hot, hip, boekt snel resultaat en is een garantie voor winstpunten. Succes is afdwingbaar met hulpmiddelen, trainingsmethodes en fokkerij. Flink inbuigen en laag-diep-rond "instellen" is nu in!

Een uitspraak van AdB is: "Er worden tegenwoordig veel te goede paarden gefokt, maar er zijn geen goede ruiters die ze kunnen rijden." Hij vertelde dat hij regelmatig grand prix paarden ter correctie heeft staan. Zelfs op dat niveau wordt scheefgeredenheid blijkbaar niet herkend.

Piet schreef op donderdag 14 december 2006, 20:31:


Dan heb je gelijk!

Arno8 schreef op donderdag 14 december 2006, 20:25:


Arno8, een paard kan niet verend met afdruk en ontspannen swingend tactmatig draven en tegelijkertijd pijn verbergen! Dat is toch echt een totaal ander gezicht dan het opgefokte knieheffen met weggedrukte rug en doorgezakte achterhand wat ze Walkers dwingen te doen!

En trouwens: wanneer je je kreupele paard enkele malen volgens AdB rechtricht en hij draaft daarna door de wei, dan zie je ook het verschil met toen hij zijn rug minder goed gebruikte. Hij is dan geen 'pijn aan het verbergen'.

ingrid van der post schreef op donderdag 14 december 2006, 20:20:


Wat zijn 'lichaamshulpen', bedoel je misschien gewichthulpen?

Arno8 schreef op donderdag 14 december 2006, 20:54:


Een paard met pijn loopt echt niet zo prettig te swingen na een kwartier hoor! En in die korte tijd heeft hij ook nog niet geleerd hoe hij het moet verbergen!
Heb je de website bekeken? Ik begrijp van AdB dat zijn methode zich richt op paarden met 'harde' beengebreken. Dat zijn blessures die het bot betreffen zoals artrose, spat, kissing spines, oc(d) en hko.htm">hoefkatrolontsteking. Een peesblessure hoort bij de 'zachte' weefsels.
Voor het herstel van een fikse peesblessure kan een half tot een heel jaar staan. Dit betekent continu gematigde beweging, liefst op het harde. Het lijkt me zinnig om eerst dmv een scan vast te stellen hoe erg de pees eraan toe is of dat er al herstel gaande is. Daarvan zou ik het af laten hangen of ik een AdB-les ging nemen. En anders vantevoren bellen of emailen met Antoine.
Ik moest toen ik met Buck meedeed aan het onderzoek van de Landbouwhogeschool Wageningen, in elk geval een dierenarsenverklaring meenemen waaruit bleek wat de diagnose was.
Maar een peesblessure is in elk geval iets wezenlijks anders dan een botaandoening.

Moniek schreef op vrijdag 15 december 2006, 11:28:


Wel op tijd stoppen met contrastelling rijden als ze recht is he!

muriela schreef op vrijdag 15 december 2006, 10:32:


Zelfs veulens maken?!

Moniek schreef op vrijdag 15 december 2006, 14:02:


Hoi Monique,

Goed voelen, eventueel met je ogen dicht of je links en rechts hetzelfde gewicht in je handen hebt, bitloos werkt dit ook, hoewel ik het met het kruiselingse systeem nog niet geprobeerd heb. Of wat ik ter controle wel eens doe: de manen invlechten, zittend op het paard, zodat je een streng midden bovenop hebt. Dan kun je goed zien of je evenveel oogkas links als rechts ziet, of het hoofd niet kantelt, of de schouders gelijk belast worden en of hals en hoofd ook echt midden voor je zijn. Stel, als ze op de favoriete sterke schouder wil vallen, een halve seconde contra met de teugel aan die kant om het gewicht van die schouder af te halen. Check meteen of het geholpen heeft, herhaal het anders.
Laat iemand achter je kijken of je zadel in het midden ligt. Een linksgebogen paard duwt het zadel naar rechts en andersom. Corrigeer dit op tijd door een paar meter contrastelling te rijden met eventueel wat meer druk op de 'korte' beugel, dit doet het zadel weer naar het midden schuiven.
Contrastelling rijden is iets wat je een paar meter doet als je ongelijke aanleuning voelt of als je zadel naar één kant schuift. Stel weer recht en voel of het geholpen heeft. Deel het op in kleine stukjes en check steeds tussendoor: voelt links en rechts gelijk? Dit werkt beter dan ronde na ronde het hoofd naar buiten stellen. Bij Buck merk ik dat het inmiddels niet meer is dan een kneepje in de rechterteugel (hij is linksgebogen) en dan neemt hij links en rechts weer gelijk aan.
Voor je het weet ben je te fanatiek en ben je niet meer aan het rechtrichten maar krom maken naar de andere kant! Ik viel ook in die kuil...
Wat ook helpt, is de volgende gedachte: stel je voor dat je een koorddanser bent, kijk in de verte en zie ahw het koord voor je. Dan gebruik je je eigen balans beter en daar heeft het paard ook profijt van.

Spirithorses schreef op vrijdag 15 december 2006, 19:09:


Hier op het land wordt incidenteel gejaagd, maar ik heb er geen last van. Het stikt werkelijk van de hazen, duiven en eenden waar de boeren niet blij mee zijn, dus ik vind het logisch dat er wat uitgedund wordt, overtredingen of asociaal gedrag heb ik nog nooit meegemaakt. Het gevolg is dat mijn paarden inmiddels 100% schotvast zijn en ik af en toe scharrelvlees kan eten.

Spirithorses schreef op vrijdag 15 december 2006, 19:33:


Ik heb voor de stal een stuk zand van 4x5 meter laten bestraten met grote tweedehands stoeptegels. Hier voer ik ook hooi. Voordeel is dat je droog, dus niet in het zand voert, de paarden relatief droge voeten hebben, aan hun beweging op harde bodem komen en als je het pleintje iets laat aflopen, ook nog eens afwatert. Ook hou je het makkelijk schoon.