> Ok allemaal, ik zie dat ik weinig handen op elkaar krijg
> voor mijn voorstel/idee. Geen probleem.
***************
Ik kan niet zo goed meepraten over allerlei methodes, en meestal komt het er bij mij toch op neer dat ik vooral uitga van wat "goed voelt" in een bepaalde situatie. Zal niet altijd zeggen dat dat altijd goed IS hoor.
> Om even op Parelli versus Hempling terecht te komen vind
> ik het toch vreemd dat er soms zulke wezenlijke
> verschillen zijn.
**************
Ik vind het niet zo vreemd. Paarden zijn verschillend, mensen zijn verschillend, methodes zijn verschillend ... en ik denk dat de ene methode misschien beter aansluit bij't ene paard en de andere methode bij een ander paard.
>Verschillen die werkelijk gaan over de
> interpretatie van het paardenwezen. Je zou toch denken dat
> bepaalde zaken gelijk moeten worden uitgelegd.Dus niet
> plaatse in galop, til je benen op in draf, en hij zal
> ook zijn voeten hoger optillen.Ga met hem lopen sloffen
> en hij zal met je mee wankelen en bijna in slaap
> vallen,want je paard copieert jouw gedrag.
***************
Is dat wel altijd zo, dat laatste? Naar mijn idee is
Parelli met zijn methode en dan vooral in de eerste 2 levels erg bezig met "het respect verdienen" van je paard. Wat ik van Hempfling hoor nu, over dat meebewegen, is dat meer "met elkaar proberen te communiceren", een spel wat weinig te maken heeft met "wie is de leider". Okay, er IS wel een leider, en hopelijk ben JIJ dat, maar dat hoeft niet per definitie zo te zijn. Ik denk dat als jij een paard niet interesseert, dat hij ook weinig behoeft zal voelen om jou gedrag te imiteren. Lok je dan imitatie uit, b.v. door hem te prikkelen met jouw gedrag, dan ZOU het best eens zo kunnen zijn, dat omdat jij hem prikkelt om jou te immiteren, dat daar dan vanzelf uit voortvloeit dat hij daardoor jou ook als leider gaat zien.
Andere aanpak dan
Parelli.
Does this make sense?
Warboel
