Ans Jondral schreef op donderdag 4 januari 2007, 0:11:

.

Eigenlijk net als met sporten, als je dat 2 maal in de week doet, kan het lichaam het veel beter aan, dan als je maar 1 keer per week je lichaam belast.


Kun je vertellen hoe je dat doet?
Snel stoppen en weg spurten oefenen we trouwens ook.
Echt mooi vanuit de achterhand is die stop nog niet,
wanneer krijgen we weer les Josien?

Michiel

Michiel schreef op donderdag 4 januari 2007, 13:27:

.

En spijt heb ik daar ook niet van hoor. Leerzaam gewoon alles wat er gebeurd. Wat ook extra gevoeligheid kan veroorzaken is het genezings proces van vast zittende spieren. Volgens Josien dan hé, kennen jullie dit ook van equine touch of van Antoine de Bodt?

Michiel

Piet schreef op donderdag 4 januari 2007, 17:21:


Ik lees HC zijn "niet beslaan" op een heel andere manier.
eerder als een complement en naamgeving van zijn eigen favorite manier. Net zoals Egon er steeds op wijst dat we de omgevings facotoren zo moeten maken dat de hoeven zichzelf onderhouden. En dat kun je "niet beslaan" noemen, oftewel "niet bekappen".

Groetjes, Michiel

Nils Vellinga schreef op donderdag 4 januari 2007, 23:29:


??



Tussen de beide uitersten van ijzer en niks doen, kun je altijd nog "niet beslaan", ha ha laten we er over op houden

Michiel

Ans Jondral schreef op donderdag 4 januari 2007, 15:05:


Met alle kritiek op de zweep, toch een prima thema om te bespreken Ans. Dank voor je uitvoerige antwoord. Ik denk dat ik in de lessen met Josien ook dat voorwaartse zal proberen te krijgen bij Jur. En afleren alles wat hem remt. Zonder zweep, bit, sporen of andere druk. Want daar reageerd Jur alleen maar paniekerig op en met fikse tegenzin heb ik gemerkt bij het longeren. Jouw paard ook toch, dus met dat zweep gebruik valt het mee. Het was allen zo'n leuk symbool geweest, voorwaarts krijgen zonder bit en zweep. Net zoals Pien haar centered riding cursus gedaan heeft zonder bit, nu is dat nog pionieren, over een tijdje heel gewoon hoop ik.

Jur is nu al veel meer voorwaarts geworden doordat zijn spieren niet meer vast zitten, we hebben een ander paard nu Dat voorwaartse kwam altijd spontaan ook bij buitenritten als hij het leuk had. Ik dacht dat dit genoeg was. Nu blijkt wellicht (jij weet 't al zeker begrijp ik) dat op de tragere momenten een paard niet zo gezond draaft. En op die momenten zal er dus gewerkt moeten worden aan dat voorwaartse.
Hoe? Overgangen rijden, een heuveltje pakken, wat wendingen, zelf energieker worden, dat zijn de dingen die wel eens kunnen helpen. En wat meer?

Groetjes, Michiel

Spirithorses schreef op vrijdag 5 januari 2007, 10:59:



De eerste keer (onaangelijnt in de ronde circel) vond Jur de sturing van achteren zo bijzonder dat hij op lichaamstaal (meelopen op een kleinere cirkel ter hoogte van het achterbeen) rond liep, aandraafde, naar binnen kwam en van richting veranderde. Het was de opwinding van het nieuwe, wat hem gemakkelijk deed lopen. Precies zoals Hempling beschrijft in zijn boek natuurlijk paard rijden, dat wilde paarden voor de 1-ste of 2-de keer in de picadero alles al kunnen, eenvoudig reagerend op lichaamtaal. Het paard hoeft niets geleerd te worden.

Mooi als we van daaruit gewoon verder hadden kunnen werken.
Dat ging dus niet, Jur ontrok zich, hij vindt het niet leuk en probeerd door naar me toe te komen, niet mee te gaan op mijn aanwijzingen. De eerste correctie hierop is hem dit niet toe te staan (door lichaamstaal, mijn positie waar ik sta en mijn wijzende arm). Bij de pas af snijden wijk ik niet en vraag hem te wijken en door reen pasje opzij sta ik hem niet toe om snel om te keren in de andere richting. Deze eerste correctie geeft dus de stress en tegenzin waardoor het er niet beter op wordt. Veel mensen zouden het met de zweep oplossen. Josien zegt het duidelijk en rustig te herhalen, en het niet lang te doen. Enkele rondjes links en rechts om en dan stoppen. Dit in de verwachting dat hij de achterwaartse sturing zal gaan accepteren.

Nu heb ik het clickeren hieraan toegevoegd, waardoor hij het graag wil doen wat hij niet graag wil doen We zijn nu in het eerste begin van dit innerlijk proces. Op een wandeling loopt hij ook wel eens voorop, en dat gaan kalm en zonder strijd. Zodra hij echter onzeker word, stopt hij en wil dat er iemand anders voorop gaat lopen. Dit doen we dan ook meestal. In de picadero zet ik echter meer druk achter mijn verzoek om voorop rondjes te gaan lopen. En om die druk te minimaliseren heb ik echt wel het clickeren nodig, anders denk ik niet dat Jur zich er aan overgeeft.

En waarom is dit allemaal nodig, kan ik het niet overslaan?
Josien zegt dat hij achterwaartse sturing zal moeten accepteren, tot zolang is hij te dominant over ons. Op buitenritten doet hij echter altijd wel wat wij hem vragen, en wat wij vragen daarin houden we rekening met wat hij kan en wil. Een soort heren overeenkomst Dus van zijn dominatie heb ik geen last, al kan het zijn dat ik dingen niet zie, niet weet dat het nog veel beter kan. Van achteren naar voren rijden, zijn achterhand onder brengen, misschien zijn dat ook wel zaken die verbeteren als hij achterwaartse sturing op de cirkel accepteerd?

Groetjes, Michiel

Christel Provaas schreef op vrijdag 5 januari 2007, 16:57:


Klik maar eens op mijn website, daar rijden we mee.
Ik heb een touwhalster gekocht van extra kwaliteit touw, ( www.naturalhorsemanship.nl )zachter en iets dikker. Deze heb ik voorzien van een neusbescherming. Een stukje kunstleer met klitterbandsluiting (af te doen bij een wasbeurd van het halster), daarbinnen in een stukje neopreen om de scherpheid te dempen.

Groetjes, Michiel

4bozzza schreef op vrijdag 5 januari 2007, 20:01:


Volgens mij kom je een heel eind met zo'n plastic schort,
die ze gebruiken bij het uitbenen in een slagerij.

Groetjes, Michiel

4bozzza schreef op vrijdag 5 januari 2007, 20:01:


Sorry.