Is heel leuk Eddy, maar ik woon in Friesland en Pien zit in Limburg. Natuurlijk kan ik een keer een week naar haar toe gaan, natuurlijk kan ik dat vaker doen (tijd zat voor die spaarpot vol is), maar ik weet van mezelf dat ik heel erg veel begeleiding nodig heb. Ik heb nog héél veel te leren op het gebied van ontspannen en loslaten. En een relatie gaat twee kanten op, dus ik kan wel veel leren voor die tijd, ik zal het toch samen met het paard wat ik kopen ga moeten gaan doen. En dat in combinatie met de 5-ganger die op het verlanglijstje staat... Dan wil ik dichtbij hulp, waar ik altijd heen kan als het nodig is. En wat is kunnen en wat is willen? Is het tzt paard-vriendelijk om ons bij te gaan laten spijkeren bij Pien. Lekker even 4 uur in de trailer...

Ik wil gewoon meer Pien's In Friesland svp

Groetjes Karin

Alles klopt, want ik heb hem nog niet. Niet beginnen aan wat je nog niet kan he

Maar ik wil toch nog steeds een Pien hier in de buurt, zodat ik kan blijven leren (ik kan al wel wat hoor, maar moet nog heel erg veel bij) en als ik op het punt doe dat 5-gangerlief komen kan we samen door kunnen leren.
En hoe meer ik leer, hoe langzamer de spaarpot vult, hoe beter ik er klaar voor ben als de spaarpot dan eindelijk vol zit.

Toch?

Groetjes Karin

Waarom nou bla bla? Want bij al die mensen die jij nu noemt wordt er eerst van je verwacht dat je er hoefijzers onder ramt (oke, daar kan je ze nog vanaf praten) en dat je er een bit in hangt. Misschien wil ik het wel zonder bit?
Ik heb vier maanden in Oirschot gezeten en vier maanden bij Walter Feldmann. Uitgeleerd? Nee, maar hoe het mét bit mogelijk is weet ik wel en hoe zonder niet. Ja, op een heel ervaren oudje, wat ik tussendoor toch nog met bit reed omdat het me anders ook niet lukte.
Wat Pien in haar mail als basis beschrijft, ik denk dat ik falikant voor schut sta. Ik kan daar niets van. Ik kan best leuk rijden, blijf goed zitten als er iets gebeurd, kan ook best leuk gangen rijden. Maar voelen welk achterbeen? Kan ik niet. Stom toch. En dat leert Maaike me niet hoor, die kijkt alleen maar naar hoe je paard loopt. Ze is wel leuk om les van te krijgen, maar die basis, dat is juist wat ik over heb geslagen.

Groetjes Karin

Nils Vellinga schreef op vrijdag 5 januari 2007, 20:25:


Ik bekap altijd in mijn (belachelijk dure merk) jodphurs. Dat zijn rijbroeken die geen legging maar gewoon broekmodel hebben met kunstleder van kont tot enkel. Ik bekap laten we zeggen vergelijkbaar met elke twee weken je paard goed bekappen en na een jaar nog geen enkel slijtageplekje.
Ik heb een keer een bekapschort aangehad en vond het niet zo prettig. Flappert zo om je heen enzo. Beschermd je echter wel tegen de zwaaien die sommige paarden met hun benen maken, dat doet mijn jodphur niet.

Het is een vegetarisch alternatief en dit soort broeken zijn vanaf een eurootje of 70 ook wel te verkrijgen. Een gewone rijbroek met kunstlederen beenvlakken voldoet vast ook wel, ik heb echter eens 2 van deze broeken gekocht en ben erin gaan wonen Stoere schoen eronder en ik kan naar de catwalk

Groetjes Karin (de penny)

Ik snap het hele probleem hier niet zo. Ik ben ijslanderliefhebber en heb ik mijn rijervaring ontdekt dat ik vijfgangers het leukste vind om te rijden. Dus staat op mijn verlanglijstje een vijfgangerijslander, das niet zo gek. En nou wil ik als goed toekomstig baasje het zo goed mogelijk doen en dus een goede basis hebben. De indruk die ik van bijvoorbeeld Pien heb qua lesgeven staat mij erg aan, maar ik merkte daarbij op dat ik in Friesland woon en Pien in Limburg. En dat ik liever een dergelijke instructeur/trice dicht in de buurt wil.
What's the problem? Ik zeg toch helemaal niet dat ik morgen een 5ganger ga kopen en dan bij Pien op de stoep sta om het me eens eventjes te laten leren? Nee, ik zeg dat ik een goede basis wil, voordat de 5ganger er is en nadat hij gekomen is een beetje onderhoudt eraan.
Volgens mij is dat PRECIES wat zoveel mensen die al een paard hebben verweten wordt NIET te doen en nu geef ik aan het WEL te willen en dan krijg je dit soort reacties. Ik snap af en toe echt niets van dit forum....

Pien, ik ga hopen dat ik binnenkort weer wat centen ga verdienen en tegen de tijd dat het weer tentjestemperaturen zijn een cursus bij je boeken.
En nu ga ik voor de grote verandering ook eens paardjes pesten. Voor het eerst sinds begin september

Groetjes Karin

Is ook zo hoor Esther. Als je zelf geen kennis van die gangen hebt, dan moet je een instructeur hebben die dat wel heeft. Want jeetje, wat kunnen ze moeilijk doen
Het is zo jammer dat er geen ijslanderinstructeurs zijn die én gangenverstand hebben én die basis echt goed erin willen zetten. Ik heb nog nooit zitoefeningen gedaan tijdens lessen (wel zelf aangeklooid), maar ben wel al bezig geweest met heel veel dingen waar je die basis voor nodig hebt.
Gangenverstand heb ik zelf wel een beetje en daar weet ik ook wel hulp bij te zoeken tzt. En met paardje pesten vandaag kwam ik erachter dat ik best wel weet te voelen welk achterbeen beweegd. Wie weet is het nog niet zo heel slecht met me gesteld, maar een cursus bij Pien doen lijkt me hoe dan ook erg gezellig. Ik ga voorlopig eerst maar weer eens paardjesconditie bij mezelf opbouwen, plezier maken en kijken hoever ik eerst weer met de al aanwezige kunde komen kan. Op viergangers overigens

Groetjes Karin

En nu heb ik toevallig een hond getroffen met precies

Gapen is geen vermoeidheidsteken, gapen is conflictgedrag. Kennelijk begrijpt de hond niet goed genoeg wat er van hem verwacht wordt, of wenst hij het niet uit te voeren en vertoont dus conflictgedrag omdat hij op het moment iets moet doen. (iets in de zin van, hij kan niet gedragsloos zijn op dat moment).
Ook hierin zit de qlue de juiste motivatie te vinden. Héél moeilijk, want de grootste motivatie voor deze honden is rust, zelfstandigheid en zelfredzaamheid.

Ik zou niet goed met zo'n dier overweg kunnen. Zit niet in mijn aard. Ik wil samen bezig, samen spelen, contact. Je laatste zin is dan ook mooi, verwacht niet teveel van hem

Groetjes Karin

Hihihihi

Kijk, weer zo'n voordeel van zo'n ijslander. Ik slaag ruimschoots voor deze test Heb ik dan mijn sporen verdient?

Groetjes Karin

Hoi Trea

Dat maaien doen IJslanders ook nog wel eens. Soms door gangenaanleg, soms om andere redenen.
Een merrie van een vriendin van mij deed het ook heel erg. En had ook vele andere dingetjes waar je op zichzelf niet iets van denkt, maar alles bij elkaar wel vreemd was.
Onlangs is ze twee weken lang behandelt. Ik weet niet precies wat, maar dingen als fysiotherapie, ostheopatie en magneetveldtherapie waren in ieder geval aan de orde. Van top tot teen. Na de aanbevolen rustperiode is ze soepeler, maait niet meer en is weer een normaal bewegend paard te noemen.

Ik denk dus dat het niet per see een groot probleem hoeft te zijn en je met de juiste behandeling best ver kunt komen. Misschien heb je pech en zijn er inwendig echt dingen kapot. Weet je ook niet van te voren he. Is een risico wat je mijn inziens lopen kan als je er niet een enorm slecht voorgevoel bij hebt.

Groetjes Karin

Als je dat vrijheid noemt is het toch jammer dat ik daar op mijn 22ste drie maanden overspannen van ben geweest. En zo'n lastig mens ben ik niet hoor...
Vind het erg simpel gesteld om eerlijk te zijn. Het werken en al die ****wetten van tegenwoordig kan ik met geen mogelijkheid als vrijheid bestempelen. En de vrijheid van niet werken? Armoe in de bijstand, wat een vrijheid zeg...
Ben blij dat ik geen hekel aan werken heb, maar als vrijheid ervaar ik het echt niet.

Groetjes Karin

Ik woon inmiddels 150 km verderop en heb mijn leven heel anders ingericht. Maar daar gaat het mij niet om. Michiel zegt dat je een keuzevrijheid hebt en die heb je NIET.

Ik had een contract voor bepaalde tijd en kon daar alleen onderuit met de welwillendheid van mijn baas. En laat dat nou net de grootste eikel zijn die er rondloopt... Ik had dus geen poot om op te staan en godzijdank was hij mij net zo zat als ik hem. Anders had ik nog 4 maanden lang 32 uur in de week zijn hondje kunnen spelen. Nu heb ik nog 4 weken door moeten werken.
Geloof mij maar dat als zulke dingen spelen je gevoel voor vrijheid als sneeuw voor de zon verdwijnt. Ik ben een erg positief mens en heb bijzonder weinig moeite met verplichtingen als werk ed, maar als je zo geestelijk geterroriseerd wordt dan wordt het echt heel erg vervelend.

Dat ik op langere termijn mijn eigen keuzes maken kan en zo vrijheid kan beleven heeft daar niets mee te maken. Op het moment dat je vast zit, zit je vast. En de wet kan het je dan bijzonder moeilijk maken.

Hoort hier vast niet op het forum thuis, sorry voor het OT gaan, maar na een jaar zit het me nog steeds hoog genoeg om boos over te worden.

Groetjes Karin