Ellen Helmigh schreef op Fri, 25 Jun 2004 20:00:05:


Er is een oud gezegde dat zegt dat een paard dat niet kan omrollen het niet waard is gekocht te worden. Tja, wat ervan waar is ? Zouden die oude cowboys daarmee op een vastzittende rug gedoeld hebben ? Ik weet het niet, maar dit gezegde is me wel bijgebleven, ik zie dan ook graag dat een paard wel kan omrollen. Maar ik ben het ook met Josien eens als zij zegt dat een paard dat het altijd kon en plots niet meer , dat dat ook wat aangeeft.

Van Cherokee weet ik dat ik haar toch gekocht heb ondanks het feit dat ik met mijn eigen ogen zag dat ze niet omrolde, en me daarbij volledig heb laten leiden door mijn emoties, wetende dat dit wel een aandachtspunt zou zijn. Achteraf bleek inderdaad dat ze helemaal niet goed in haar vel zat, en nu, 4 maanden later is er een enorm positieve ontwikkeling in haar gaande. Dus ja.... De osteoptate kende dit gezegde niet, maar kon zich er wel veel bij voorstellen. Het is ondertussen wel een manier waarop ik naar paarden kijk, ook al weet ik dat het niet alles zegt. Pien

Maaike schreef op maandag, 28 juni 2004, 0:19:


Hoi Maaike, echt leuk ! Tja het 'speelt' natuurlijk veel leuker als je met meerdere personen bent, en ik heb er weer wat tips bij (die fietsband, het schriklint e.d.) Groet, Pien

Esther schreef op woensdag, 30 juni 2004, 7:46:

Als er niks uit dat klaververhaal naar voren komt, denk dan eens aan een vastzittend tongbeen, had Cherokee ook en het viel mij op dat ze vaak slijmde en kauwbewgingen maakte. Vraag de therapeut daar anders eens naar te kijken. Ook bijvoorbeeld vervloedige neusuitvloei kan hierbij horen en dan denk je ook niet meteen aan een vastzittnd tongbeen. Is ook wel onder andere te herkennen aan de bekende dikke bobbel onder de kaak. Succes, groet, Pien (die hetzelfde heeft als jij met een vastzittend paard, in dit geval BD die een trap gehad heeft)

he he, Overvloedige neusuitvloei, of hadden julie dat al gelezen?
Tis vroeg, maar voor mij al te laat.......... Greetzzz, Pien

inge beuving schreef op zaterdag, 3 juli 2004, 23:10:

inge beuving schreef op zaterdag, 3 juli 2004, 23:10:


Hallo Inge, ik werk veel met getraumatiseerde Tinkers.
Helaas getraumatiseerd omdat er in de landen van herkomst zoveel is aangeklooid met deze dieren. Druk, agressie wantoestanden....

Het trieste gevolg van een modepaard met een enorme goedheid en een gigantisch incasseringsvermogen.

Het is echter mijn ervaring dat je niet alles kunt afschrijven op hun trauma's. Ook al ziet de Tinker er goedmoedig en teddybeerachtig uit, hij heeft een sterk karakter en een sterke, onafhankelijke wil en laat zich moeilijk dwingen tot iets waarin hij geen in heeft. In tegenstelling bijvoorbeeld tot een Arabier die veel opener is en sneller voor je zal willen werken.

Voor het met veel geduld oplossen van haar trauma's is het belangrijk dat jij de rust en zelfverzekerdheid van de leider uitstraalt. Een Tinker kan er wel stoer uitzien maar in zijn hart is hij snel onzeker. Dominant gedrag, agressie of eenvoudigweg van je weglopen duiden erop dat jij niet de leider bent, hetgeen wel nodig is voor de basis en het vertrtouwen. Tinkers zijn ook eenkennig, maar als ze zich aan je overgeven heb je een vriend voor het leven. Op de en of andere manier zit dat er echt ingebakken bij hun, misschien omdat ze dicht bij de natuur staan doordat ze 'halfwild' waren voordat ze onder menselijke dwang zogenaamd voor de mens sociaal dienden te zijn.

Overigens heb ik zelf wel mijn twijfels bij dat "halfwild' ik denk dat de paarden in landen van herkomst gewoon een massaproductiemiddel zijn, en die truc van "gevangen uit het wild" verkoopt leuk....Iedereen is er trots op een ex wilde Tinker te hebben..... Het koddige aanzien van dit paard is helaas tot modebeeld verworven en daarmee zijn handicap geworden.

Jij vertelt dat je met veel geduld, aanraken enzo probeert het vertrouwen van je paard te winnen. Ben je zelf wel zeker van hetgeen je doet ?

Jouw lichaamstaal hierin is zeer belangrijk : Rechte schouders en rug, kordaat optreden, geen agressie en harde stem maar wel of geen oogcontact, al naar gelang hetgeen je doet. Zo wend je je blik af wanneer je haar iets 'vraagt', maar wanneer ze voor je moet wijken kijk je haar wel in de ogen.

Tinkers stralen een zekere mate van nonchalance uit, doe hetzelfde, maar houd je ogen in je achterhoofd. Druk geven, iets forceren, rukken aan een touw, harde stem, snelle bewegingen, haar wegduwen of effe snel iets willen werkt niet bij deze paarden. Het kan seconden duren voor ze reageren, je hebt hiervoor een bepaalde liefdevolle volharding nodig, en vooral rustig blijven. De meeste Tinkers zijn zeer flegmatische paarden,treedt ze dan ook zo tegemoet. Vanonder die lange manen zien ze iedere beweging die jij doet en besluiten ze telkens weer of ze hierop willen reageren of niet. En daarvoor neemt ze de tijd.

Jij zult haar dus weinig keuze moeten geven bij hetgeen je doet. Het is zoals jij het uitstraalt, consequent, volhardend, maar rustig en altijd beheerst. Uitademen, tot 10 tellen, beetje humor, weinig verwachten.

Maak elke oefening die ik je zal geven helemaal af en beloon haar door haar op de plek rust te geven en uitvoerig te aaien over haar hele lijf, zowel links als rechts. Hiermee ook krijgt ze besef van haar lijf en dat geeft weer zelfvertrouwen. Ga haar niet omkopen met snoep, ook niet tijdens de oefeningen , haar doel zal dan dat snoepje zijn. Maar ze moet plezier krijgen in het werken voor jou, bovendien loop jij daarmee de kans dat ze verschrikkelijk gaat schooien en erg vervelend en opdringerig wordt. Achteraf ,in de wei mag ze haar beloning voor die dag hebben, pas als ze helemaal klaar is en jij het halster uit hebt gedaan.

Bouw een parcours van balken, pionnen, plastic, tonnen,strobalen, enz. om haar te stimuleren te gaan denken en niet alleen instinctmatig te reageren. Alles een voor een introduceren, haar met beide ogen ernaar laten kijken. Bij alle nieuwe zaken weer die beide ogen laten kijken, dus links en rechtsom er omheen.
Leer haar eerst jou te volgen en stil te staan wanneer JIJ dat wilt, en niet zij. Met alles : Dus volgen, stilstaan (achter jou), achterwaarts gaan, links,rechtsom, stilstaan bij poetsen, niet overal gras snaaien enzovoorts. Je stopt met lopen, werken wanneer JIJ het genoeg vindt, afgaande op de signalen die zij naar jou uitzendt. (Blik afwenden, gapen,staartzwiepen, smakken, oren wegdraaien van jou, dwars gedrag, etc.)
Hiermee krijg je haar aandacht en herwin jij leiderschap en vertrouwen, want zij weet dat jij naar haar signalen luistert en deze serieus neemt. Dat is communicatie....

Dit alles begint met werkelijk 5 minuten per keer en kun je uitbouwen tot een spel van een uur. In de vorm van een spel, maar met een ernstige ondertoon. Stop zodra ze gedaan heeft wat jij wilt. Laat je nooit in de verleiding brengen er dat extra schepje bovenop te doen, dat is de fout van veel mensen. Stoppen op dat goede moment houdt je paard fris, alert, en zij zal niet snel verzuren.

Pas wanneer jouw leiderschap bij haar duidelijk is begin je weer met het zadel, hier gaan dus weken aan vooraf. Introduceer eerst de zadelpad (sjabrak) als spel, laat haar uitgebreid eraan ruiken totdat zij haar blik afwendt. Eraan likken of bijten mag ook als kennismaking, desnoods gooi je het op de grond en trap je het 'dood' . Vervolgens moet je haar overal met de pad kunnen aanraken en er mee over haar heen zwiepen en zwaaien. Weer beginnen met een paar minuten, totdat ze niet eens meer knippert met haar ogen bij het zien van de pad.
Pas daarna (dagen dus daarna....) is het tijd voor het zadel. En daarna de singel (ook weer doodtrappen). Tusendoor blijf je de oefeningen met het parcours herhalen. Zeker als je weet dat ze het leuk vindt is dat haar basis.

Steeds weer terug naar een paar minuten grondwerk geeft haar vertrouwen, het is met jou (leider) in een veilige situatie. Vindt ze het toch weer eng, loopt ze weg, ga je een stap terug. Consequent. Misschien ben je dan toch weer iets te snel gegaan....En altijd haar reakties peilen, dat is je controle of je het goed doet.

Er zullen dagen zijn dat het super gaat,er zullen ook dagen zijn dat het helemaal niet vlot. Ga dan de confrontatie niet aan maar doe een kleine oefening waarvan je weet dat ze het kan en leuk vindt en zet haar lekker op de wei. Geef haar en jezelf die ruimte, laat je niet opjagen,wandel met haar, ga in de wei naar haar zitten kijken, observeer haar urenlang - Hoe is ze in de groep, is ze dominant, onderdanig, beweegt ze veel, kijkt ze naar je, volgt ze je bewegingen, kijken, kijken,kijken.

Trek hier gerust weken voor uit, eerst het volledige vertrouwen op de grond, dan pas ga je verder.
Een tip : Ga af op JOUW gevoel dat je zegt of iets bij jou en je paard past of niet. Sluit je af voor die goedbedoelde maar kant noch wal rakende adviezen van de beste stuurlui aan die wal, het brengt je alleen maar meer aan het twijfelen.
Succes. Pien

Isabel van der Made schreef op zondag, 4 juli 2004, 11:02:


Ja, hij is erg leuk, Piet.
Isabel : Opal ook.
Krijgen we een beeld bij de namen. Pien

Piet schreef op zondag, 4 juli 2004, 12:49:


Ach Piet, die foto is eigenlijk alleen maar even voor de sjoo (valt dat tegen he). Ik rijd daarop met alleen een leren riem om de hals van BD. Die riem was te groot en het overtollige uitsteeksel heb ik in mijn hand, daardoor heb ik mijn hand iets te hoog, maar ik had geen zin meer de foto nog eens een keer over te doen met mijn hand omlaag.
Op deze manier kan ik alles en galloppeer ik ook hoor, BD vindt dat erg leuk en iedereen gaat daar altijd zo bewonderend van kijken....
Zij reageert prima op deze manier van rijden, maar als ze te heftig wordt, en dat kan wel eens bij een Arabier, til ik de riem zelf hogerop de hals richting hoofd, en door wat druk reageert ze ook. Sturen is gewoon de riem wat naar rechts of links bewegen met behulp van het tegenoverliggende been. Hetzelfde effect als bij neckreining. Zou ze niet reageren, wat eigenlijk nooit het geval is, dan zou ik de riem weer hoger doen en sturen.
Meestal rijd ik overigens met een gewoon stalhalster hoor, maar ik vond dit er wel kiks uitzien, het enige nadeel voor mij is dat BD zich op deze manier niet laat verzamelen.
Maar dat van dat afwenden bij iets engs snap ik niet. Hoe bedoel je dat ?
Heel leuke foto's van Shiny overigens op mijn E mail... Hij lijkt me inderdaad een kruising Araforest of Newabier of zoiets. Groet, Pien

inge beuving schreef op zondag, 4 juli 2004, 14:26:


Nou, als je dat zelf al zegt....

Tara (zo heet ze) had vorig

Toch al wat bereikt dus....


Past het zadel wel goed dan ? Er moet een reden voor haar uitbarstingen zijn....


Ga ervan uit dat het inderdaad heel lang zal duren.Maar als dat langer is dan een maand voor je een gewenste reaktie krijgt doe je toch nog iets fout waardoor zij jou niet snapt. Of jij haar niet....

Geduld. Ik heb je een paar (nouja : PAAR ? ) tips gegeven, ga een paar stappen terug met haar. Ook al heb je zelf het idee dat ze dat allang kan : Herhaal het, kan nooit kwaad. Misschien heb je , zonder dat je het weet, iets belangrijks laten liggen... Of ga beginnen aan het Parelli programa, geeft je duidelijke steun en een leidraad met terugleesmogelijkheden. Groet, Pien

Esther schreef op maandag, 5 juli 2004, 10:01:


Zo kennen we er allemaal ongetwijfeld een heleboel.... Tis toch ook overal hetzelfde......

Hoe zou dat nou komen, dat een paard eerst 150 keer zonder te snorken, snuiven, dansen langs een heel gewoon alledaags ding loopt, en de dag erna is dat heel gewone alledaagse ding in een

ALLERVERSCHRIKKELIJKST VERNIETIGEND MUMSEL

(leuk he, die was van Isabel) veranderd ?
Ik heb het niet over de linker/rechterhersenhelft theorie, da's me volledig bekend, maar over gewone dingen, die ons tweebeners niet eens meer opvallen of waarvan je denkt dat-ie dat nou al zooooovaak gezien heeft....

Of die wapperende plastic zak in de prikkeldraad waar jij langs wilt en al bijna kunt verwachten dat er even wat amok zal ontstaan....---> Niks dus, pffff, alles weer rustig, en net als jij denkt dat een wel heel erg heerlijke relaxte rit wordt vandaag, en je gedachten suffig afdwalen naar je boodschappenlijstje of het feestje van gisteravond schrikt ie zo plotseling en hevig van een bosje gele bloempjes langs de weg ( Weet je wel, diezelfde die ook in je wei staan...) dat jij er bijna afklettert....

cornelie schreef op maandag, 5 juli 2004, 11:55:

Ja, oké. Maar waarom ? Hoe komt het dat een paard die zaken niet kan combineren, en de ene keer wel, maar de andere keer wel schrikt van hetzelfde....? Pien

e m kraak schreef op maandag, 5 juli 2004, 11:28:


Hee, Egon
Ik ga vanavond eens op mijn gemakje achter deze links aan, heb ik meer tijd dan nu, ben benieuwd. Zal moeite kosten mij te overtuigen want sinds ik met mijn theorie werk en ik de paarden op deze manier laat 'nadenken' en situaties uitdenken is er veel meer rust en ontspanning tijdens de trainingen....Maar goed, altijd bereid open te staan voor nieuwe dingen.... Je hoort dus van mij....
Enne....waar jij al die artikelen vandaan tovert.... Volgens mij heb jij een wel heel goede secretaresse........ Groet, Pien

Ja, Jolanda, dat klopt. Het kan door ontstaan door enorme plotselinge heftige inspanning, zoals bij Nike het geval is. Hij moet wel erg maf gedaan hebben op de wei....In dat geval had je het niet kunnen vookomen. Het feit dat jullie keurig de training hebben afgebouwd is heel goed, maar heeft hier op deze manier m.i weinig mee te maken.

Wij hebben het gehad met hengst Navaho tijdens het dekken, stond een uur later stokstijf en wankel, zo erg dat we bang waren voor een hersenbloeding. Het bleek 'alleen maar' spierbevangenheid te zijn,is ook weer over, zonder enig restverschijnsel. Het komt doordat het lichaam niet voldoende is opgewarmd,waardoor zuurstof niet in de spieren terecht komt. Diep laten ademen voor / na de training voorkomt dit.
In jouw geval had je er dus niks aan kunnen doen want Nike koos er zelf op de wei voor om mee te doen met de club.

Heb het ook met mijn Arabier meegemaakt, en daarna het advies van de DA gekregen om in de wintermaanden, of als je paard in de stal heeft stilgestaan, zeker een half uur op te warmen, dan een rondje draven waardoor hij diep gaat ademen en de zuurstof naar de spieren kan gaan.Weer even stappen en beginnen. Altijd cooling down van een half uur als je paard dit al eens gehad heeft (afbouwen/ verzuring).

En juist op de wei voor beweging, Ik denk dat jouw DA bang is dat Nike weer gek gaat doen en dat dat de reden is van zijn stalrust.
Overigens heeft mijn Arabier ook 2 weken op stal moeten staan, ze mocht niet eens lopen, en werd warmgehouden onder 3 dikke dekens. Het vroor toen wel, ze mocht toen niet trillen van de kou, zou weer op haar spieren kunnen slaan.. Toen het eenmaal over was moest ze juist de wei op. En dat was midden in de winter, wel toen met een deken op. De beste remedie, zei de DA. Bewegen ! Maar pas als de ontstekingen uit het lichaam zijn.

Mijn paarden lopen nu dag en nacht buiten en dan is de kans op spierbevangenheid minimaal omdat ze meer bewegen. Maar als je een deken gebruikt in de winter moet je ook alert blijven op spierbevangenheid bij het afnemen van de deken (plotselinge afkoeling) . Het is daarom dat al die ruiters bij het 's winters opwarmen een fleecedeken over het kruis van het paard hebben liggen,al moet ik zeggen dat de meesten dat erg interessant vinden maar niet eens weten waarom ze dat doen....Die deken op de rug is dus daarvoor.

Ook mocht ik geen vitamine E en selenium gebruiken van de DA in combinatie met de ontstekingremmers en de pijnstillers die de paarden hadden, ik kan je niet meer vertellen waarom, het had iets met het plassen te maken. Ga dus niet op eigen houtje met dit overigens goede middel experimenteren want sommige stoffen werken elkaar in het lichaam tegen. Dit is alles wat ik nog ervan weet, hoop dat je wat meer weet nu. Groet, Pien

Fons: Ik denk wel dat ik het voor het merdendeel met je eens ben....

Janet, je hoeft niet terug naar een bit maar wat je wel kunt doen is je paard aan het touwhalster verzamelen, dit werkt met halster niet anders dan met bit.

Eerst dien je te kunnen constateren of je paard van nature met haar hoofd omhoog - of juist omlaag loopt. Deze laatsten zijn over het algemeen gemakkelijker nageeflijk te maken en/of te verzamelen dan paarden die sneller hun hoofd oprichten/omhoog gooien.
Bij een 'laag' paard loop je echter weer de kans dat hij/zij op het halster gaat hangen. Dan is het hoofd weliswaar omlaag maar niet zoals het hoort. Dit gebeurt ook wanneer je niet nageeflijk bent in rijden en star de teugels blijft vasthouden. In dat geval actief in beweging houden en nageeflijk rijden.

Nageven wil niet meer zeggen dan met jouw handen op precies het juiste moment 'geven' wanneer je paard omlaag gaat met haar hoofd op het moment dat jij dat verlangt. Dit is haar beloning wanneer ze goed loopt. Moeilijk zelf te constateren op welk moment te reageren, laat anders iemand kijken en je een seintje geven wanneer haar hoofd 'omlaag knikt'. Gelijk teugelruimte geven wanneer dat gebeurt. (Handen openen / naar voren)
Op deze manier werk je ernaar het op een gegeven moment aan de losse teugel te kunnen. Vergeet daarbij je zit en beenhulpen niet. Ook al kan dit perfect zonder bit,je zult wel weer even aan de kortere teugel moeten om eea te bewerkstelligen. Voordeel daarvan is wel dat jij niet kunt gaan 'hangen' op het bit....

Verzameling komt daarna. Vanuit de achterhand. Om je paard zover te krijgen moet zij eerst nageeflijk zijn. Veel back-ups (achterwaarts) maakt de achterhand sterker. De beenhulpen zorgen o.a. voor het aanspannen van de buikspieren, in combinatie met de oefeningen waarover Fons hierboven schreef (kan op velerlei manieren...)

Ik spreek bewust ook over verzameling want dat is waarnaar je uteindelijk heen wilt om de rug , achterhand en buikspieren sterk te maken. Ik geloof niet dat ik een paard ken dat van nature, uit zichzelf verzameld loopt, hoe mooi het ook kan zijn. Vaak zorgt de ruiter of het paard zelf voor het wegdrukken van de rug.

Van mijn paarden loopt alleen mijn Arabier verzameld. Ze moet ook wel want als ik dat niet doe heeft ze snel rugklachten. Zij wordt altijd aan het touwhalster of de bosal gereden. Laat ik haar een week lang tijdens het rijden met de neus in de lucht lopen , drukt ze haar rug weg met klachten als gevolg.
Hoop dat je hiermee al aan de slag kunt. Groet, Pien

janet weggemans schreef op zaterdag, 10 juli 2004, 21:14:

In eerste instantie wel contact houden,maar bij nageven druk op de teugel inderdaad duidelijk verminderen door handen naar voren te doen. Lukt dit allemaal ga je wel aan een steeds lossere teugel werken.

Vergeet daarbij je zit en beenhulpen niet.


In dat geval zul je het achterwaarts een tijdje niet moeten gebruiken als verzamelingsoefening. Laat haar stoppen, aanstalten maken om achterwaarts te gaan maar dan hup, meteen weer voorwaarts. Geef haar daarbij niet de tijd om zelf na te denken en zodoende in verzet te komen.
Zorg dat haar hoofd hierbij omlaag is. Desnoods houd je in het begin druk op de teugel.
Je weet dat dit toch maar een tijdelijke maatregel is....


Ik weet niet of dat de enige reden is maar je zit dan een heel eind in de goede richting


Begin deze oefeningen in stap, pas als dat goed gaat onder alle omstandigheden en ze haar rug niet meer wegdrukt ga je een versneling hoger.


Groet, Pien