Martina schreef op vrijdag 10 augustus 2007, 10:14:


Geen idee, nooit gezien.

Brandmerken Duitsland: http://www.pferdekutscher.de/home/brand/brand.html
Daar staat dit brandmerk niet bij volgens mij.

Succes met het zoeken.

Piet schreef op zaterdag 11 augustus 2007, 22:24:


Woww.. echt geweldig!

Aafke schreef op zondag 5 augustus 2007, 11:41:


De verwondering is er nog steeds. Loopt elke keer braaf mee de grote weide uit naar het 'geitenlandje'. Ook voor Nancy aan lopen is geen probleem. Gisteren daarna een klein half uurtje grondwerk met hem de gedaan in de vorm van stappen (lange rechte lijnen), halthouden en een enkel pasje terug. Verwondering in het vertrouwen dat hij h(g)eeft, wil graag geaaid of geborsteld worden. Wowww... wat is dat beestje in een paar weken veranderd.
En het allermooiste.. elke keer de begroeting van hem wanneer ik naar de weide kom. Het vrolijke, enthousiaste gehinnik..

Spirithorses schreef op zondag 12 augustus 2007, 23:41:


Heb je fimpjes ook bekeken, prachtig.. heb ervan genoten.

Je schrijft dat je gericht corrigeerd, doe je dat altijd met achterwaarts gaan of ook op andere manieren.

Ben zelf bezig met een 2-jarige haflingerruin waar amper iets mee gedaan is, al veel pijn heeft gehad bij een ernstige draadwond (ruim een jaar geleden) en een paar weken geleden de castratie. Dit alles bij z'n eerste baas, daarna kwam hij hier. Ben nu een paar weekjes heel rustig met hem bezig, merk dat het wan-trouwen (door de associatie pijn denk ik) er dik in zat. Met name het meelopen aan het touw was een probleem, gelukkig voor het allergrootste deel opgelost. We gaan nu korte stukjes buiten de weide en dat gaat tot nu toe goed.

Maar goed, mijn vraag.. op welke manieren corrigeer jij Spirit

Petra Haaf schreef op maandag 13 augustus 2007, 11:38:


Dan moet je op zoek gaan naar iemand die je gericht en met verstand van zaken kan helpen!


Weet hij/zij dat je deze topic hebt aangemaakt waarin je naam en toenaam + plaats noemt hebt aangemaakt. Je zou aangeklaagd kunnen worden i.v.m. schending van de privacy + smaad.


Allemaal vreselijk sneu en akelig maar de enige verstandige stap die jij kunt zetten is hulp zoeken bij iemand die daarin gespecialiseerd is; een jurist die je kan helpen waar jij staat en wat de mogelijkheden zijn. I.p.v. hier een topic aan te maken waarin je bepaalde nogal persoonlijke dingen schrijft over/van de 'tegenpartij'.

Je verhaal raakt me, mede doordat er hier in de weide zo'n heerlijk paardje loopt wat daar op korte termijn was beland wanneer ik er niet voor had "gevochten" om hem hier te laten blijven.

Misschien gaat z'n kreupelheid wel nooit over. Misschien zal hij nooit aan de eisen zal voldoen die "anderen" aan hem zouden stellen. Geen idee wat de toekomst voor hem brengt. Voorlopig is hij veilig, mag hij leven.... en weet je... vanmiddag heeft hij vastgestaan (naast Nancy) Geborsteld, voorvoetjes geven, staart een goede beurt gegeven... hij heeft m'n hart gestolen.

Piet schreef op zaterdag 18 augustus 2007, 6:24:


Klopt, durfde hem niet vastzetten omdat hij bij het minste of geringste achteruit vloog (vooral als er een manspersoon bij in de buurt was)
Mijn man kan hem nu zelfs meenemen aan het touw zonder probleem. Heel af en toe twijfeld hij (Winsor) nog even en zie je hem bijna in de achteruit willen schieten, maar mede doordat Nancy erbij is gaat hij mee. Tot nu toe 3 keer zonder Nancy heen en weer gelopen tussen de beide weide's, ging ook goed.. kortom, ook dat kan opgebouwd worden.

Vanuit dit vertrouwen (wederzijds) hem gisteren vastgezet.. wel op een manier dat het heel gemakkelijk zou zijn om hem los te laten. Dus wel vast, druk wanneer hij achterwil.. maar bij paniek(?) gelijk druk wegnemen. Dit laatste was geeneens nodig, reageerde posief wanneer hij zelf iets te ver naar achteren stapte en deed een stapje vooruit zodat de druk wegviel. Ben er zo blij mee (als een klein kind )


Geheel mee eens, wat we allemaal zullen gaan doen weet ik nog niet. De tijd zal het leren. Volgens mij is hij leergierig genoeg.. (ik trouwens ook, ben verrast door wat me overkomt)


Zou geweldig zijn, alleen woon ik wel heel ver weg. Het wordt hier overigens op korte termijn ook weer druk (we hebben een boomkwekerij waarin ik voor een deel in meehelp, vooral transport en administratie) In de periode van het voorjaar en najaar plan ik niets. Maar op zich lijkt het me geweldig...

Piet schreef op zaterdag 18 augustus 2007, 6:44:


Natuurlijk, nuchterheid... denk nu even terug aan vele jaren geleden toen ik kind was. Mijn ouders hadden een varkensfokkerij (naast een klein aantal koeien ±15 stuks, een paar geiten, konijnen, katten, hond en een pony). Ik was bijna (als het even kon) altijd aanwezig wanneer een zeug biggen kreeg, was er niet bij weg te slaan. Prachtig die kleine, vertederende, jonge biggetjes. Hielp ook wanneer de beertjes gecastreerd moesten worden, het gegil wat door merg en been ging. Na een aantal weken gingen ze weg naar de opfokkerij, weer het gegil wanneer ze de vrachtauto in moesten. En bij het warme eten... at ik met plezier m'n stukje vlees. Nuchterheid... het moest wel. Niet verder nadenken, die gedachten blokkeren. Nog steeds eet ik vlees, ben geen vegetariër.

Waarom het gevoel dan bij paarden zo anders is weet ik niet. En b.t.w... waarom ik ook gerust een hamburger eet waarvan ik weet dat er paardenvlees in verwerkt is weet ik ook niet.


Eh ja, die druppel.. elke druppel is er één.

Heb overigens hier een tijdje terug ook het idee geopperd om een 'paardenbejaardentehuis' (inclusief jonge 'gemankeerde' paardjes) te beginnen. Het idee is zo pril.. (met het geloof dat er vraag naar is) Mijn man die gisteren kwam met het idee om een nieuwe schuur te bouwen om daar caravans te stallen om op die wijze iets bij te verdienen. Het knaagde.. en noemde nog weer eens 'mijn plan'. Tja zei hij.. dan moeten we stoppen met de boomkwekerij, zal dan teveel tijd en energie kosten. Hij heeft het (nog) niet toe aan mijn 'plan'. Maar ergens.. ergens zou ik dit 'plan', een droom misschien graag willen uitwerken. Qua ruimte is er geen probleem, de financiënen is iets anders.. zo ruim hebben we het nu ook weer niet om dit zomaar even gemakkelijk te realiseren. Realiseer me dat er veel, heel veel bij komt kijken.... (ik droom nog maar even lekker door)

Aafke schreef op zaterdag 18 augustus 2007, 9:27:


Enkele foto's zijn hier te vinden.
http://www.paardnatuurlijk.nl/index_js.htm?http://www.paardnatuurlijk.nl/cgi-bin/fotoserieshow.cgi?parent_id=353

Esther schreef op zondag 19 augustus 2007, 8:11:


Kan je hier iets mee?

http://vetmedicine.about.com/gi/dynamic/offsite.htm?zi=1/XJ/Ya&sdn=vetmedicine&cdn=homegarden&tm=2&gps=176_273_856_562&f=00&su=p284.8.150.ip_&tt=14&bt=0&bts=0&zu=http%3A//muextension.missouri.edu/xplor/agguides/ansci/g02740.htm

Spirithorses schreef op zaterdag 18 augustus 2007, 23:25:


Nee, natuurlijk niet. Dat weet ik pas wanneer ik/wij ermee begonnen zijn.


Je hebt een reactie op de geplaatste advertentie (de 2 haflingers)

Vr. gr.
Aafke

Daar meende je dus niets van, zelfs niet voor een zeer klein miniscuul deeltje. Je wilt niet eens 'in zee' met me als ik niet aan jouw voorwaarden voldoe. Geeft niet, is je goed recht! Misschien eerst nadenken dan voordat je zomaar dit soort 'kreten' op een forum plaatst.

Spirithorses schreef op maandag 20 augustus 2007, 17:42:


Ohhh.. het leven zit vol verrassingen. En soms is een bepaalde heftigheid niet verkeerd. Eerlijkheid voorop, daarom ook mijn reacties puur zo als 'ik' ben. En ach wie weet... zouden we misschien juist daardoor wel eens goede partners kunnen worden.

Had je niet gedacht he....

Aafke

Piet schreef op woensdag 22 augustus 2007, 8:18:


Hm, dan gaat het dus om de maatstaaf die we er zelf aangeven?

Een paard heb je voor het leven en "mag niet verkocht/weggeven worden" om wat voor reden dan ook (iets wat ik hier op het forum opvang bij sommigen)

Hanteren we ook die maatstaaf bij moelijk opvoedbare kinderen, geestelijk/lichamelijk gehandicapten die vanwege alle tijd/energie/moeite die ze vergen in een speciaal tehuis worden gestopt (even kort door de bocht)
Hanteren we ook die maatstaaf bij onze ouders wanneer ze niet meer 'alleen' thuis kunnen zijn vanwege dementie of allerlei andere 'gebreken' of stoppen we ze maar liever in een verzorgingstehuis (wederom kort door de bocht)


Ook ik zou hier zeer gevoelig voor zijn. Dit terwijl de beide haflingers die we nu hebben een plaatsje in mijn hart veroverd hebben en ik ze het liefst tot aan hun of mijn dood hier op de boerderij zou willen hebben.

Hmmzzz.. moet even denken aan het bod dat Albert Zoer vorige jaar volgens mij kreeg op Okidoki.. 4 miljoen euro.. Hij deed het niet!


Mee eens en kunnen tal van redenen zijn die kunnen maken dat je toch je paardje verkoopt. Ervaar dat sommigen hier op dit forum wel heel erg hard zijn in hun oordeel.

Ik ben blij dat ik als kind een eigen pony heb gehad, een klein welshje van 1.31 die na een bepaalde tijd wegmoest omdat ik te groot werd. Daarna een New Forest van 1.47 die werd verkocht vanwege meerdere factoren.
In die tijd was 18 jaar de maximum leeftijd om op de ponyclub mee te mogen rijden en er gold een verbod om met een pony lid te worden van de paardrijvereniging.
Plus dat ik werk kreeg waarbij ik het huis uit ging (vanwege de afstand), op kamers en mijn vader en moeder geen geld hadden om het beestje goed te verzorgen. Hun bedrijf/boerderij ging failliet (er ging meer dieren de deur uit) helaas...
Sinds die tijd (tot ik zwanger werd op 25 jarige leeftijd) altijd gereden bij een ander en sinds 2 maanden 'sinds die tijd' 2 eigen paardjes. En.. ik vind het geweldig (zo ook mijn 3 dochters, zelfs mijn echtgenoot begint het leuk te vinden)


Precies, zo denk ik er ook over... of het te realiseren is is een 'ander verhaal'.

Spirithorses schreef op woensdag 22 augustus 2007, 10:50:


Nee, hoor. Lees het ook bij anderen hier. Je bent niet de enigste.


Klopt!

De realiteit is dat het gebeurt. Helaas.. Net zoals in de mensenwereld sommige kinderen van pleeggezin naar pleeggezin worden verkast.


Is goed! Maar nogmaals, ik reageerde niet specifiek op jou. :)