trea hoex schreef op woensdag 24 oktober 2007, 19:18:


Uhuh. En is die dikke teen dichterbij of verderaf dan de kleine teen?


Lijkt er wel op he?


Er is geen clou. Beide mogelijkheden zijn even valide. De vraag is denk ik of je brein hardnekkig vasthoudt aan een eenmaal gekozen oplossing of voortdurend in staat blijft om te zien dat het andersom eigenlijk evengoed kan. Zo op het forum lezend zijn de linksom- en rechtsom adepten gelijkelijk vertegenwoordigd, hoewel enkelen al dan niet onder invloed van een wijntje ook iets ruimer kunnen zien.

Ik zie weinig verschil, maar ja, voor mij heeft een Lego-blokje ook geen boven- of onderkant. Al vaak op mijn kop gehad van minderjarigen dat als ik iets van Lego bouwde dat het "op zijn kop" was, terwijl ik nergens iets heb kunnen ontdekken dat er bij voorbaat op wijst wat boven en onder is, behalve dan natuurlijk een algemeen maar nergens op gebaseerde aanvaarde norm, die even valide is als de norm omtrent de zijde waarop je op je paard hoort te klimmen. Bij het gros van de mensen is de geest echter allesbehalve flexibel. En om dat te constateren heb je niet eens danseresjes of legosteentjes nodig...

Hoe leggen jullie je boterham op je bord? Met de ronde kant van je afgekeerd? Of ziet je brein dat er feitelijk geen enkele reden is hoe je je boterham neerlegt?
En een broodje, heeft die een boven- of onderkant? Is er een voorkeurskant waarop je het beleg smeert alvorens het broodje dicht te klappen?

Hoe denk je dat de wereld eruit ziet voor iemand die geen last heeft van dit soort nergens op gebaseerde "regels" en dingen gewoon ziet zoals ze zijn?

Hoe denk je dat de rest van de wereld er uit ziet voor iemand die geen last heeft van dit soort regels?

Isabel van der Made schreef op woensdag 24 oktober 2007, 21:55:


De uitleg lijkt mij grote nonsens. Het verschijnsel is al langer bekend, maar nu heeft iemand zomaar bedacht dat dit te maken heeft met hersenhelften.
Waarom dit onzin is? Omdat het niveau waarop de beslissing wordt genomen wat er wordt gezien niet door een hersenhelft, maar door sensorische verwerkingseenheden wordt genomen. Dat het in dit specifieke geval een rechts- of linksdraaiend figuurtje is, is toeval. Het had ook net zo goed een figuurtje kunnen zijn dat draait om een horizontale as. Zouden het dan je "bovenste" en "onderste" hersenen zijn geweest? En bij een draadkubus, die je afwisselend binnenstebuiten en buitenstebinnen ziet, wat moet ik me daar bij voorstellen?

Zicht is een bijzonder complex systeem. Wat we zien is doorgaans incompleet, de hersenen moeten van de losse pixels samenhangende informatie maken. We hebben eenheden die lijnen herkennen uit de losse pixels, weer andere eenheden die figuren herkennen uit lijnen, en daarbovenop weer systemen die beweging kunnen detecteren. Voortdurend zijn die systemen bezig om uit al de losse pixels die we waarnemen een beeld van de werkelijkheid te vormen. Dat de draairichting zich wijzigt bij zo'n danseresje is gewoon een gevolg van het feit dat al die systemen voortdurend bezig zijn om te analyseren wat we zien, en proberen voor de meest logische verklaring te kiezen. In dit geval is er geen EEN beste verklaring, maar zijn ze gelijk aan elkaar, en is het min of meer toeval wat we zien.

Omdat we leven in een wereld waarin een rechtsdraaiende beweging domineert (de klok, de manier waarop we schrijven) zal waarschijnlijk bij de meeste mensen de beweging "met de klok mee" de voorkeur hebben.

Just my 2 cents.

e m kraak schreef op donderdag 25 oktober 2007, 1:17:


Jaaah! Leuk vervolgexperiment: Zie je het blauwe vlak als linksachter, of als linksvoor? En verandert het als je er lang naar kijkt?


Ik was al bang dat ik hier de enige zou zijn die dat hersenhelften-gedoe helemaal uit de lucht gegrepen vind. Gelukkig niet dus.

trea hoex schreef op donderdag 25 oktober 2007, 9:32:


Het is maar hoe je het bekijkt. Met "left" en "right" heeft het niets te maken. Je kan het ook gerust "mode-A" en "mode-B" noemen. What's in a name? Feit blijft dat een paard dat in "overlevingsmode" staat niet zo gemakkelijk op hetzelfde moment iets te leren is, althans niet wat jij voor ogen hebt.