Coralie van W schreef op zaterdag 9 september 2006, 20:07:


Voor zover ik begrepen had van de beheerder van de Konikpaarden vallen die klitten er na een tijd weer vanzelf uit, maar het lijkt me niet lekker voor de paarden.

Es (?) kwam ooit met een pindakaastip om dat erin te smeren waardoor je ze eruit kunt trekken, en ikzelf zou gewoon anti-klit erin smeren en dan met de vingers alle strengen lospulken en ontwarren.
Ben erg zuinig op manen en staarten van de paarden. Ik kam ze alleen maar met anti-klit en voor de rest mag er niemand met een borstel aan.

Groet, Pien

Geertje schreef op zaterdag 9 september 2006, 21:49:


Ik heb je foto gezien, Geertje, het ziet er erg lief uit zo.
Het komt ook maar zelden voor dat oudere paarden niet leuk zijn tegen veulens, meestal mogen veulentjes alles, meer dan de overige groepsgenoten. Ik denk ook wel dat die zachtheid goed is voor Zafir.
Hoe is de eerste nacht gegaan?

Wij hebben Bombita gisteren voor het eerst mee op buitenrit genomen en Peyo thuis gelaten en het is heel goed gegaan, Peyo bleef achter bij Spirit en de overige paarden waren mee. Ze was vrijwel meteen rustig, Evy is met 'r aan een touwtje gaan lopen door de paddock en daarna ging Peyo hooi staan eten. En Bombita vond het wel best zo, die gaat weer als een trein en niet meer als een trien !

En sinds gisteren is Mazir dag en nacht in de groep, eindelijk : na bijna 5 maanden durft ie er nu bij te blijven en is er geen paniek meer, zo juist stonden alle paarden samen in de bak. Da's onze make my day.
Wordt het eindelijk een echt paard....

Greetz, Pien

Esther schreef :


Ow, wat duf van me; je hebt gelijk, t was tegen kauwgum,
Pien

Michiel schreef op zondag 10 september 2006, 12:05:


Ik zou het juist weer níét durven ivm kans op koliek, want een pas gevoerd paard ga je ook niet rijden; die laat je minimaal een half uur staan te verteren (ik minstens een uur).
Dat je het als voerbeloning geeft dat snap ik, maar waarom zo'n hoeveelheid en niet een hap, of een worteltje ofzo ? Jur weet echt het verschil niet tussen een liter en een paar happen. Hij kan immers ook grazen en hoeft toch niet zijn hele buik vol te hebben, hij zal echt geen tekorten krijgen van een rustige rit van een paar uurtjes met af en toe een graaspauze.

Ikzelf laat de paarden op langere ritten elke een á anderhalf uur effe een kwartiertje grazen waarbij we afstappen. Neem verder niks mee ofzo.
En als we thuis komen ligt daar een berg hooi en als we echt lang weggeweest zijn (meer dan 5 uur) krijgen ze een schep bijvoer met evt als nodig electrolyten.

Ik weet niet hoe enduranceruiters dit doen om hun paarden fit te houden.
Zeker in een hoger tempo.
Zou ik wel willen weten.

Ik heb overigens nog voor je gekeken maar er horen echt wel zaden in de spelt te zitten, dus niet alleen de vliesjes.

Groet, Pien

Elzaliene Proost schreef :


Ik denk, Elzaliene, dat je in een behoorlijke strijd terecht gekomen bent met je paard, in mijn ogen heeft dat niks met alfa-zijn te maken. Iedereen heeft het hier altijd maar over alfa paarden; ik heb nog nooit gemerkt dat een 'hoger in rangorde staand paard' tegen mij als mens koppiger of eigenwijzer is dan een lager geplaatst paard. In mijn ogen speelt dit gegeven niet tussen mens en paard maar is dat iets van de paarden onderling.

Maar goed, je bent dus in een strijd beland en wat ik uit je verhaal lees is dat je meer en meer druk moet gebruiken en of het daardoor komt weet ik niet; maar Mike lijkt zich regelmatig gewoon af te sluiten voor alle signalen van buitenaf.
Of dat nu karakter, opvoeding, temperament, 'dominantie' of wat dan ook is: Feit is dat je amper tot hem kunt doordringen.

Ik denk dat het erger wordt wanneer je nóg meer druk gaat gebruiken, hoever wil je gaan? Fase 88 als die zou bestaan ? Denk je dat je paard dan wel ineens 'lichter' in reageren wordt? Ik denk echt van niet.
Ik denk dat hij denkt : "Sop het maar op" of hij zou vanuit angst moeten reageren en ook dat is niet wenselijk.


KAN of wíl hij zijn voeten niet geven?
Zijn zijn stralen misschien te lang waardoor het pijn doet als hij zijn gewicht op dat andere been moet zetten?
Dat kom ik zeer vaak tegen.


Een koudbloederiger mentaliteit ? Of mag ik dat niet suggereren?Gewoon mentaliteitskwestie; het onnodig vinden dat je zoiets van hem vraagt?


Wat dan ? Zegt Parelli ook wat je dan wél kunt doen behalve naar die fase 88 gaan?


Da's hier idem, maar dat heeft echt niks te maken met hoe hij tegen jou mag reageren hoor. Alfa of niet! (Waarom vind ik dit woord niet leuk?!)
Mijn Winner, de baas hier, zal nooit minder respectvol naar mij reageren, als dat wel zo zou zijn zou er in onze onderlinge samenwerking iets grondig mis zijn, lijkt mij.


Hou dan ook op met dat 'geweld'en gebruik niet zoveel druk; hij vindt er niks aan en kan er niks mee dus zul je iets anders moeten proberen.
Clickeren misschien?????????????????????


Dat kan gebeuren ja, ik denk wel dat ik hetzelfde zou doen op zo'n moment, maar ik zou me wel afvragen waaróm dat paard zo stoïcijns is....


Hoe bepaal je tijdens het rijden of het tijd wordt voor je sporen of je trens ? Wanneer is dat moment daar? Stap je dan af en wissel je van hoofdstel/ doe je je sporen aan? Denk het niet. Ik vrees dat je nu zo'n beetje standaard de sporen aan zult hebben om toch maar iets van hem gedaan te hebben. Resultaat : Nóg minder gevoel.
Bij hem, maar ook bij jou.


Nee, je maakt hem juist ongevoeliger; hij stompt af.
Je haalt alle subtiliteit uit hem en uit jezelf.


Sporen en druk 88 zullen je daarbij niet helpen. Dat maakt de communicatie éénzijdig, alleen van jou naar hem toe en niet andersom want je stopt daardoor met naar hem te luisteren.
Ik ben geen clicker expert, maar ben inmideels wel al zover dat ik zelf merk dat voedselbeloning een zeer sterke motivator is, meer dan het gebruik van druk of zelfs geweld. Stúk vriendelijker dus!
Wat maakt het uit? Het gaat toch om het uiteindelijke resultaat?
De yes, klik, weetikveel komt in de plaats van het voedsel, als je het consequent en op het goede moment toepast.

Respect en vertrouwen komen onder andere voort uit duidelijkheid, geweldloosheid, consequentie, hem niet teleur stellen, lúísteren naar wat hij tegen jou te zeggen heeft, hem serieus nemen, middenwegen bewandelen, consessies doen, en creatief zijn in het verzinnen van oplossingen zodat het 'werk'voor hem leuk blijft waarbij je toch nét datgene gedaan gekregen hebt wat je wilde.


Ja, in mijn volgende bericht :

Elzaliene Proost schreef :


Ik denk, Elzaliene, dat je in een behoorlijke strijd terecht gekomen bent met je paard, in mijn ogen heeft dat niks met alfa-zijn te maken. Iedereen heeft het hier altijd maar over alfa paarden; ik heb nog nooit gemerkt dat een 'hoger in rangorde staand paard' tegen mij als mens koppiger of eigenwijzer is dan een lager geplaatst paard. In mijn ogen speelt dit gegeven niet tussen mens en paard maar is dat iets van de paarden onderling.

Maar goed, je bent dus in een strijd beland en wat ik uit je verhaal lees is dat je meer en meer druk moet gebruiken en of het daardoor komt weet ik niet; maar Mike lijkt zich regelmatig gewoon af te sluiten voor alle signalen van buitenaf.
Of dat nu karakter, opvoeding, temperament, 'dominantie' of wat dan ook is: Feit is dat je amper tot hem kunt doordringen.

Ik denk dat het erger wordt wanneer je nóg meer druk gaat gebruiken, hoever wil je gaan? Fase 88 als die zou bestaan ? Denk je dat je paard dan wel ineens 'lichter' in reageren wordt? Ik denk echt van niet.
Ik denk dat hij denkt : "Sop het maar op" of hij zou vanuit angst moeten reageren en ook dat is niet wenselijk.


KAN of wíl hij zijn voeten niet geven?
Zijn zijn stralen misschien te lang waardoor het pijn doet als hij zijn gewicht op dat andere been moet zetten?
Dat kom ik zeer vaak tegen.


Een koudbloederiger mentaliteit ? Of mag ik dat niet suggereren?Gewoon mentaliteitskwestie; het onnodig vinden dat je zoiets van hem vraagt?


Wat dan ? Zegt Parelli ook wat je dan wél kunt doen behalve naar die fase 88 gaan?


Da's hier idem, maar dat heeft echt niks te maken met hoe hij tegen jou mag reageren hoor. Alfa of niet! (Waarom vind ik dit woord niet leuk?!)
Mijn Winner, de baas hier, zal nooit minder respectvol naar mij reageren, als dat wel zo zou zijn zou er in onze onderlinge samenwerking iets grondig mis zijn, lijkt mij.


Hou dan ook op met dat 'geweld'en gebruik niet zoveel druk; hij vindt er niks aan en kan er niks mee dus zul je iets anders moeten proberen.
Clickeren misschien?????????????????????


Dat kan gebeuren ja, ik denk wel dat ik hetzelfde zou doen op zo'n moment, maar ik zou me wel afvragen waaróm dat paard zo stoïcijns is....


Hoe bepaal je tijdens het rijden of het tijd wordt voor je sporen of je trens ? Wanneer is dat moment daar? Stap je dan af en wissel je van hoofdstel/ doe je je sporen aan? Denk het niet. Ik vrees dat je nu zo'n beetje standaard de sporen aan zult hebben om toch maar iets van hem gedaan te hebben. Resultaat : Nóg minder gevoel.
Bij hem, maar ook bij jou.


Nee, je maakt hem juist ongevoeliger; hij stompt af.
Je haalt alle subtiliteit uit hem en uit jezelf.


Sporen en druk 88 zullen je daarbij niet helpen. Dat maakt de communicatie éénzijdig, alleen van jou naar hem toe en niet andersom want je stopt daardoor met naar hem te luisteren.
Ik ben geen clicker expert, maar ben inmideels wel al zover dat ik zelf merk dat voedselbeloning een zeer sterke motivator is, meer dan het gebruik van druk of zelfs geweld. Stúk vriendelijker dus!
Wat maakt het uit? Het gaat toch om het uiteindelijke resultaat?
De yes, klik, weetikveel komt in de plaats van het voedsel, als je het consequent en op het goede moment toepast.

Respect en vertrouwen komen onder andere voort uit duidelijkheid, geweldloosheid, consequentie, hem niet teleur stellen, lúísteren naar wat hij tegen jou te zeggen heeft, hem serieus nemen, middenwegen bewandelen, consessies doen, en creatief zijn in het verzinnen van oplossingen zodat het 'werk'voor hem leuk blijft waarbij je toch nét datgene gedaan gekregen hebt wat je wilde.


Ja, in mijn volgende bericht :

Spirithorses schreef :

Ik ga zo verder, moet effe een kind wegbrengen....

Elzaliene schreef:

Geertje schreef:

Wat ik op het moment tegen het Parelli-systeem heb is dat ik nu steeds meer om me heen zie dat mensen heel technisch bezig gaan zitten zijn met de Parelli-filosofie en ik denk dat PP zelf dat helemaal nooit zo bedoeld heeft.

In plaats van te leren kijken en voelen, inschatten wat je paard aankan, wanneer te stoppen, merk ik dat veel mensen klakkeloos de lessen in de boekjes volgen ('zo, weer een hoofdstuk afgewerkt') en niet met hun gevoel met hun paard verbonden zijn. Vorige week een behoorlijke aanvaring gehad met 2 Parelli-dames die mijn Winner onterecht ingeschat en aangepakt hadden door hun Parelli gerichte aanpak.

Ik héb zo'n paard , Elzaliene, het is Mazir (Arabier) die wars van druk is en zich bij elke vorm van druk op een agressieve manier tegen je keert.
Ik kan zijn achterhand weliswaar laten wijken voor druk (fase 2), ach, dat kent hij allemaal allang, maar aan de voorkant zal hij zijn ongenoegen uiten door te bijten en dwars tegen je in te gaan.
Niet omdat hij het niet snapt, maar omdat hij in zijn leven door anderen zó onder druk gezet is dat het voor hem waarschijnlijk werkt als een lap op een rode stier. Hij sluit zich gewoon af en steigert met maaiende voorbenen of begint te bijten. Daar tegenin gaan zou betekenen dat ik hem moet breken en het voelt niet lekker als ik zo met hem om zou gaan.

Ik heb het geluk dat hij makkelijk in zijn gevoel is aan te spreken, soort van overleg met compromissen, met héél veel belonen, rust, en alles op korte momenten. Ik heb enorm moeten omdenken bij dit paard want wat bij een 'gewoon' paard wel werkt, werkt 180 graden anders bij hem.
Er zijn een heleboel dingen die ik niet doe met hem, zoals loswerken in de bak, voor hem uit rennen, snel snel iets doen, vreemden bij hem laten, achteruit drijven, touwzwiepen, en op het moment loopt hij voor geen meter als er een ander dan ik op hem rijdt. Hij verrékt het gewoon!
En ikzelf heb geen druk nodig, alleen een vrágen.
Heb heel erg moeten zoeken, we zijn er nog lang niet, maar onze onderlinge verstandhouding is zo goed geworden waarbij hij mij inmiddels blindelings vertrouwt en dat mag ik niet beschamen door hem onder druk te zetten.

Ik zou zeggen: Ga ook op zoek met Mike, er is vast wel iets te vinden.
Groet, Pien

Hij kan echter perfect doen wat ik hem vraag wanneer ik dat op een zachte manier doe; hem de tijd en zijn ruimte geef.

Piet schreef :


Waarom is mijn "Good Girl" uitspraak/beloning voor BD haast voldoende om haar bij wijze van spreken door een brandende hoepel te laten springen? Nooit gewerkt met voerbeloning bij haar.
Ik zeg het vaak en zij hoort het graag.

Groet, Pien

Sorry, ik zeg het krom en ik snap dat jij mij anders interpreteert:
De yes wordt een uitgestelde beloning, en alleen bij de yes volgt de voedelbeloning, als ik het goed begrepen heb, en je verlengt het moment van yessen, right?
Ik doe het klaarblijkelijk op een andere manier door onderwijl veel met stem te belonen, geen voedsel te geven, maar pas aan het eind van de sessie. Zou ik mijn 'Good Girl' niet gebruiken dan zou BD niet zo gemotiveerd blijven. Het kan dus ook zonder voedselbeloning, alhoewel ik moet zeggen dat voedsel idd een veel directere manier van belonen is en ik het steeds meer gebruik.
Dus je zou kunnen stellen dat de yes (in mijn geval de Good Girl) komt in plaats van de voedselbeloning.

Of sla ik nou iets over?
Groet, Pien

bianca jansen schreef op zondag 10 september 2006, 22:56:


Ik heb oa 2 Arabieren en 2 veulens.
De ene Arab heb ik al jaren en het heeft een paar seizoenen geduurd eer ze 'wintervast' was, maar nu is ze er wel doorheen, dankzij 24/7 hooi in de winter. We voeren dan extra 's avonds laat nog een portie voor de nackt zodat ze zich warm kunnen eten.
Mijn Quarterveulen was als veulentje gelijk goed bewapend tegen de koude, moet er wel bijzeggen dat ik van die typische paarden heb die met hun allen in de inloopstal kruipen zodra er maar één druppel valt.

Van onze nieuwe Arabier weet ik nog niet hoe hij het gaat doen in de winter, maar wat ik wel al zag was dat hij als eerste dit jaar begonnen is met de aanmaak van de wintervacht.

Ik zorg gewoon voor een grote berg hooi en een inloopstal.
Groet, Pien

Wil schreef op zondag 10 september 2006, 23:24:


Klinkt al net zo belachelijk als mijn "Good Girl" en de heren hier zijn de "Good Boys". Met 'it's oké' moedig ik BD aan om voor haar nieuwe of enge dingen uit te proberen; nog nooit een voertje voor gebruikt. Ze hoort dat zo graag en is zo trots als het haar dan gelukt is en ik 'GG' zeg.
Mazir is weer Frans getraind en tegen hem zeg ik 'Bien' en Izzy is gewoon Izzy en da's 'goed zo'.
Zoals je ziet spreken wij hier alle talen

Pien

bianca jansen schreef op zondag 10 september 2006, 23:41:


Maak je maar niet te druk en stel je niet té kwetsbaar op met al die betweters in je omgeving .
Als iedereen zich ermee bemoeit dan laat jíj dat toe he.
Ga gewoon je eigen weg en haal uit de info hier wat je voor jezelf kunt gebruiken. Wedden dat je heel sterk wordt? Zo is dat met de meesten van ons gegaan hoor.

Arabs kunnen heel rustig zijn met rijden, zoals Mazir en Haffen kunnen heel druk zijn zoals Fanny, dus je kunt ze nooit over één kam scheren.
Succes, het gaat je vast wel lukken!
Pien

Arno8 schreef :


Mijn paarden blíjven die dode hoeven maar fascinerend vinden.
Toen we pas met de cursus begonnen hield ik de hoeven ver uit hun buurt om ze niet met de dood te confronteren, maar da's weer typisch antropodinges want ze vinden het allemaal bar interessant zonder een spoortje van angst.
Blijkbaar combineren zij dood en angst niet met elkaar zoals wij mensen.

Toch ben ik niet heel blij met al die aandacht vanwege ziektes en bacterieën die er in de hoeven kunnen zitten dus ik zal de paarden liever weghouden dan aanmoedigen te komen kijken. We zorgen er ook altijd voor dat het bekapschaafsel op een zeil komt dat we elders uitkloppen - niet bij de paarden.

Groet, Pien

bianca jansen schreef :


Helemaal! Je wordt nog eens een Echt Paardenmens !
Greetz, Pien