eddy DRUPPEL schreef op zaterdag 8 juli 2006, 0:42:


Toen mijn eigen kinderen lang geleden nog bij mij dronken (jaja, ik ben ook nog steeds mama) en ze kwamen zo rond een half jaar met hun eerste tandjes in de bijtfase haalde ik ze echt wel van de borst en zei ik streng 'néé' en hief een vinger op. Als ik het ze nu vraag weten ze van niks meer, dus zo traumatisch zal het wel niet geweest zijn, maar het hielp wel. Ze bijten nog steeds niet

Pien

eddy DRUPPEL schreef:


C'est le ton qui fait la musique, n'est ce pas?

Pjén
(dat accent te dinges op de e kreeg ik niet de andere kant op - moest wel....)

eddy DRUPPEL schreef :


Ja, ik doe dat hier ook zo: gelijk dat bit eruit en het gaat echt altijd meteen goed!
Maar ik denk dat het verschil is dat je eenduidigheid in hulpen geeft.
Als er ook nog met bit en wellicht met andere hulpen wordt gereden is dat ook verwarrend voor het paard.
Gerda, makkelijk is dat niet en het is ook niet zomaar één twee drie op te lossen. Ga vooralsnog mee in wat Isabel hier schreef:
Bedenk je eerst wat je zelf nou écht zou willen.

Doe je het voor jezelf of voor het paard?

Groet, Pien

e m kraak schreef :


Pff, ja, nog steeds. ik vind hem soms geen typisch paard, alhoewel hij steeds meer 'paards' begint te reageren, gelukkig. En ik soms al een stapje terug kan doen. Dat is goed. Want hij is paard en ik ben mens.
Hoewel het me van geen meter lukt om hem te socialiseren met de andere paarden (behalve Holly en Izzy). Hij blijft bang voor ze en zij moeten hem niet, ze voelen op de een of andere manier dat hij anders is.
Ja hij is met de fles opgevoed omdat zijn moeder bij de geboorte overleden is. Ik weet nu dat dat echt andere paarden zijn, die krijgen een hoop niet mee en zijn daardoor veel mensgerichter.
Het gekke is dat je dat niet ziet in onderlinge paardencommunicatie.
Zijn orenspel is precies hetzelfde als dat van de andere paarden, zijn gedrag ook, en tóch is het anders....

Jij zou er best je lichtje over mogen laten schijnen, in wat hem nu zo anders in reageren maakt dan de andere paarden. Ik lees dat in hem, nog voor ik wist dat hij een geflest paard was.
Egon, je ziet het aan hem.
Maar ik kan het zelf niet onder woorden brengen.



Ja schat, in je ballen ! Nee, hij heeft absoluut geen dekneigingen; hij weet niet eens wat dat is. Hij zal wel vroeg gecastreerd zijn omdat ie zo lastig was.... (hij heeft ook een heel kleine ...., of zegt dat niks?)
Op me springen was vanuit agressie. Niet fijn dus !



Wat is dubbelsocialisatie?
Heb ik ook ergens last van?


Als ik jouw verhaal zo lees moest Dikkie eerst eens een aantal keren goed ges*kst hebben voor hij tot rust kwam.
Mazir staat te slapen naast een hengstige Holly.


Gewoon: Wat ik in het verhaal van Mazir op mijn site schrijf: in plaats van hem op zijn lazer te geven voor zijn verschrikkelijke ongewenste gedrag (wat averechts werkte en niet echt bij mij past) ben ik hem héél lief gaan koesteren (ander woord schiet me nu effe niet te binnen).
Weet je wel : Hoofd in mijn armen, extreem lief zijn, over zijn ogen aaien.
Binnen 2 dagen was de klik er en vroeg hij op een lieve manier aandacht ipv in dat negatieve te gaan. Want voor hem was negatieve aandacht ook heel lang aandacht he.


Als je dat maar weet.
Er is nog heel wat om aan te werken, zo loopt hij nog erg op de automatische piloot : 'Verstand op nul, blik op oneindig', maar ook dat krijgen we er wel uit. Kwestie van tijd.
Het vertrouwen begint nu te komen.
Van hem naar mij, maar zeker ook van mij naar hem.

Egon, hij is echt leuk !
Zelfs Jack begint hem nu echt leuk te vinden, die had in het begin niet zoveel met hem.

Groet, Pien

Proficiat lieve collega !!!!

Ik zal niet openbaar op het forum vragen hoe oud je nu geworden bent( 1949 he).
Geniet van je feestdag!

Liefs, Pien en Jack

ps : Moet ik dit nu ook op HN zetten?

eddy DRUPPEL schreef op zaterdag 8 juli 2006, 8:45:


Nadat ik mijn bericht geschreven had bedacht ik me dat het nu leek alsof ik de vraag aan jou gericht stelde, maar dat was tegen Gerda, de topicstartster. Maar dat is toch duidelijk overgekomen, he, Eddy?

Groetjes, Pien

Huertecilla schreef :


Wát ? Mijn kennis en ervaring niet representatief ??????????
Waar héb je het over?
Ik denk dat ik zo'n beetje de enigste ben die een manege heeft waar uitsluitend bitloos gereden wordt. Door alle rijders, Op alle paarden, waar wekelijks tientallen mensen komen rijden, ook op de buitenritten.

En ik zeg je nu dat ik nog geen enkel paard ben tegengekomen dat slecht reageerde op bitloos rijden, MITS je het goed toepast ja, en niet erop klimt, gelijk aan de teugel in galop wilt gaan.
Dát snapt een paard niet nee. Dat komt echt niet door het bitloze, maar het komt door de manier van rijden van de ruiter !!!!

Maar nu schrijf je wéér alsof het lijkt dat jij tegen bitloos rijden bent.
Jeezes zeg, HC....

Groet, Pien

Huertecilla schreef :


Nee, ik blijf erbij dat het wél goed zou lukken als al die anderen die dat paard rijden nu ook dat bit eruit zouden laten en dezelfde hulpen zouden geven aan dat paard.

Nog beter zou zijn (en in dit geval in mijn ogen de enigste oplossing): Eén en dezelfde ruiter die weet wattie bedoelt, die in staat is duidelijke en niet verwarrende hulpen te geven. En niet die 14 anderen die maar 'iets' zitten te doen.

10 minuten HC, 10 minuten en het paard snapt wat je bedoelt !!!!

Hij zal nog niet perfect lopen, maar zijn licht zal wel aangegaan zijn.
Echt, geloof me.

Pien

Huertecilla schreef :

>....De zwakste schakel is NIET HET PAARD.

Ja ! Omdat ik ervaring heb in het bitloos aanleren voor zowel de ruiter als voor het paard. Hier komt alleen die modale ruiter.
99,9 % komt van tradi maneges met bitten, zwepen en sporen.
En waar beginnen we telkens mee?
Met het afleren van wat ze die 10 jaar tot nu toe gewend waren en het aanleren van totaal ándere hulpen.
Dat is les 1. Loslaten!
Les 2 is grondwerk,
en vanaf les 3 beginnen we eens met rijden.
Voorlopig in stap, totdat de nieuwe hulpen automatisch worden....

Vraag je mijn rijders wat ze in het begin het moeilijkste vonden dan is dat unaniem de teugelvoering, het 'niks' meer in je handen hebben en het moeten werken vanuit hun zit en niet te mogen klatsen met hun benen en sjorren aan die teugels.

Ik ben verbaasd wanneer er hier een binnenkomt die dit allemaal niet doet.

He he, beter zo?

Pien

Spirithorses schreef :


Goed, 99,9 % komt van tradi maneges, maar dat betekent nog niet dat ze ook daadwerkelijk allemaal voor bitloos gekozen hebben hoor.
Dat bitloze is voor veel mensen in eerste instantie slechts een bijkomstigheid, by the way.
Maar ze kozen er allemaal wel bewust voor om op een andere manier te gaan rijden, dat is meestal de insteek van de nieuwe mensen.
Soms zelfs zijn ze verbaasd dat er bij het aandoen van het hoofdstel geen bit in de mond gaat.
Of komen ze er pas na de les achter dat ze bitloos gereden hebben.
Maar ze zijn wel allemaal óm. Ik geloof dat ik in de tijd dat ik dit doen misschien 3 man 'verloren' ben die weer met bit zijn gaan rijden.

En zelfs toen we nog met bit reden in de les gaven we al deze hulpen aan de paarden. Er is een leuke combi ontstaan van bitloos en deze hulpen, maar zelfs met bit kan het ook hoor

Groet, Pien

e m kraak schreef :

Egon.
Ook op een paard dat altijd op de tradi manier, zeg maar, gereden werd is er direct resultaat door alleen al op deze manier te gaan rijden. Zelfs met bit.

Ik zie het hier toch voor m'n neus gebeuren als ze met hun eigen paard hier komen lessen of wanneer ik bij hun aan huis kom. Het is als een vuurtje dat je aanwakkert, een zaadje dat je plant, niks geks, alleen simpel, juist basaal en ver weg van al het technische gehannes.
Juist leren, dúrven in dat gevoel te gaan. Dúrven je armen uit te steken, je handen lekker op het zadel neerleggen, je benen laten hangen te praten tegen je paard en nog veel meer.

Ik begin zelf te denken dat het idd niet door het bitloos komt maar door de andere manier van hulpen geven.
Al in les 1, de 'loslaatles' zie je een spectaculaire verandering bij die ruiter en dat paard. Daarom ook is les 1 de proefles.
Spreekt het je aan dan ga je door, les 2 is dan de grondles, enz.

Bijna al mijn paarden komen ooit uit de tradi wereld (weet je wel, veel 2 e kanspaarden) en zijn met bit, zweep, kop omlaag en wat al niet gereden; de meesten dressuurgericht, sommigen western.
Zodra ik daar opstap gaat er altijd een westenzadel op, en geen bit.
Nee, ik rijd ze die eerste keer niet met bit of aan de teugel om te zien of er controle is. Merk ik dat een paard meer nodig heeft dan blijf ik wat langer in het grondwerk hangen en klim ik er nog niet op.

Ik laat ze gewoon los onder me lopen aan een lange teugel, stap, stap en nog eens stap. Wat stopoefeningen, beetje links rechts en verder niks. Lekker veilig in de bak.Dat kan iederéén. Ik spoor niet aan, geef weinig druk, vráág door het paard uit te nodigen, gebruik mijn stem.
Echt, 10 minuten. Hebben jullie allemaal geen Pien voor nodig!
Dit kunnen jullie zelf ook!


Goed, dan zal ik een poging wagen en vraag ik het zelf aan Gerda, dat lijkt me de kortste weg.
Gerda, ben je daar?
Vertel eens : Wat heb je allemaal gedaan die eerste keer : gestapt, gedraafd, aan de teugel, stoppen, overgangen, galop e.d. ?
Of alleen gestapt, gevoeld (wát voelde je dan?), contact gemaakt....

Zal ik je op weg helpen?
Misschien leuk, zo'n openbare bitloos les op het forum.
Groetjes, Pien

Okke schreef op zaterdag 8 juli 2006, 17:00:


Side-pull, wat vriendelijker dan de mechanische hackamore van Fálki destijds. Soort van leren halster met ringen voor de teugels aan weerszijden en een riem over de neus, zonder hefboomwerking dus.

Touwhalster vind ik weer minder fijn omdat het zo beweegt om het hoofd van het paard, maar da's mijn persoonlijke mening. Niet al mijn paarden houden ervan iets onder de kin te hebben bungelen.
Bosal ook wel, maar ik kom steeds weer in de knoop met de lange manen en de paardenharen teugels. Hoewel mijn Arabier erg prettig lijkt te lopen met de bosal.

Verder alleen touwtje om de hals ja. En niet alleen op weg naar huis zoals wij destrijds zeiden over Klaus H (weet je nog?) :) maar ook op weg ván huis. In het Enci-bos bijvoorbeeld, waar ik jou wel eens tegenkom. Of in rengalop d'n Observant op.
Moet wel zeggen dat ik dat laatste niet op mijn Arabier doe, die is wat minder remmerig. Je hebt er wel een verfijnd paard voor nodig met een goede rem en niet té eigenwijs. Holly bijvoorbeeld.
Of Winner. Op de koudbloeden is het ook niet zo'n goed idee, die zijn teveel tank.

Ook een tijd een gewoon halster gebruikt, voldeed ook wel, maar met een side-pull kun je de teugels beter vastmaken en bovendien werkt het iets meer verfijnder.


Yep, hartstikke veilig. Of de controle nu via de mond of via de neus gaat;
maakt niks uit. (En wéér zeg ik dat dat tussen de oren van de mensen zit). Okke; een paard dat ervan tussen gaat of zich niet laat sturen met een bitloos hoofdstel zal dat ook doen met een bit.
Kwestie van temperament, karakter en opvoeding.
Mijn Fjord is een stuk minder subtiel dan mijn Quarter, en toch rijden we haar bitloos.


Dat kan, er zijn vele soorten bitten. Maar ik verkies geen ijzer in en onder mijn paarden meer te hebben.
We zien dat het net zo goed zonder kan, vind ik vriendelijker.
(Misschien dat Nick die links van de bituitwerking op het paardenlijf nog eens zou willen geven?!....)


Hartstikke mee eens.
Was jouw slogan niet : "Natuurlijk Paardrijden natúúrlijk...."

Groet, Pien

Dus, Gerda, in eerste instantie ging het bitloos rijden allemaal goed, totdat er een moment kwam dat het paard niet meer zo goed reageerde? Vat ik het zo goed samen?

Hoe is het paard normaal (geef hem/haar even een naam, dat praat wat persoonlijker). Is het een voorwaarts of niet voorwaarts paard. Is het met het bit subtiel te rijden (goed reageren op lichte hulpen) of is ze/hij een tank aanwie je alles 3 keer moet vragen?
Schrikt het paard snel of is het een coole? Bijvoorbeeld als je bent aan het opzadelen, gaat ze/hij dan makkelijk opzij of heb je echt het gevoel dat je moet duwen?
Dat maakt namelijk veel uit. Voor het rijden en het geven van de hulpen.
Ook wat de gevoeligheid voor de hulpen en het aanleren van het nieuwe betreft.


Doe maar niet.
Laat je niet verleiden een versnelling harder te gaan als het vorige er nog niet goed inzit.
Beginnen met stappen; Veel liever nog volgen en halthouden vanaf de grond, op stem en lichaamshouding, zodat het paard jouw manier een beetje leert kennen.

Eenmaal erop stap, stap en nog eens stap totdat alles wat je vraagt solide en subtiel beantwoord wordt door het paard. Maar dan moet je zelf ook in die subtiliteit kunnen blijven, dáárom oa dat stappen.
Ik geloof best dat jullie hard kunnen gaan, maar kun je ook beschaafd langzaam?

Laat het paard stappen : armen voorwaarts, bekken (gewicht) naar voren kantelen en ga één woord voor stap gebruiken. Zodra je maar de minste reaktie van het paard krijgt verminder je de voorwaartse 'druk', aai je hem/haar en je spreekt een beloningswoord uit (wel blijven doorlopen).
De druk laten wegvallen, de aai en dat beloningswoord horen er vanaf nu altijd bij!
Het paard hoeft in dit stadium nog niet actief weg te stappen, maar een poging tot wordt ook al beloond.
Paar minuten, dan ophouden op een goed moment als paard je snapt, paard afzadelen.
Weer niet in de verleiding komen teveel te willen. Da's vaak het moeilijkst; je wilt te snel teveel doen, zeker als het net lekker gaat, maar je moet het moment van ophouden goed leren inschatten.
En stoppen als het goed gaat, dan júíst niet doorgaan....


Te snel, te snel.... ik ben zo vrij je te zeggen dat jullie nog niet klaar zijn voor de galop, nog niet voor de draf zelfs. Dat lijkt me een reden van haar (?) slechte stoppen, het is nog niet solide aanwezig in haar.
Het is pas solide als je haar zonder aan de teugels te trekken op stem, uitademing en door je bekken naar achteren te kantelen kunt stoppen, en de dag erna ook nog.
Lukt dat allemaal perfect (en dat zal dágen duren) dan kun je eens aan een sukkeldrafje denken.


Tip : Zet hem op de wei, is een leukere beloning....
(het is dus een hem)


Duidelijk waarom?


Stijf? Zit er ergens iets vast ? Zit de ruiter scheef? Zadel klemt? etc....
Rot dat zich dit niet zomaar laat oplossen bij een lease-paard.
Mag jij een osteopaat laten komen?


Vanaf nu ga je je afvragen waarom het paard 'ongewenst gedrag' vertoont. En waarom het bij jou dan wel beter gaat.
(Denken, kijken, concluderen....)

Ow, enne je schreef iets over wat je in een boek gelezen had.
HC zal niet blij zijn met wat ik nu schrijf, maar lees even niet al teveel, al die methodes brengen je onnodig in verwarring in dit stadium. Mag ik je vooralsnog vragen/aanraden om te gaan voelen ? Lezen kun je daarna ook nog.


Ik ga je geen garantie geven dat dit allemaal lukt, maar het is wel één manier. Het blijft erg vervelend dat je dit paard met anderen en hun methodes moet delen. Naja, misschien heb je hier iets aan in de toekomst.

Laat je me horen hoe het verder gaat?

Groet, Pien

Gerda9 schreef :


Meer is het ook niet.
Veel mensen maken omgaan met paarden veel te ingewikkeld.


Dan zet je d'r stil!
En zodra ze staat is die beloning er weer (niet vergeten he).


Yep, in begin wel. En dat bouw je langzaam uit.
Blijf ook niet te lang in dat stoppen hangen. Is het voldoende naar jouw zin, dan ga je stuuroefeningen doen: Licht reageren op de teugel. Niet trekken, maar wijzen. Stel ; je wilt naar rechts: Je rechterarm wijst (doet de deur open, ja, gewoon die hand van de hals, kan 't jou schelen) en je linkerbeen drukt haar 'door de deur' die jij met je rechterhand hebt opengezet.



Oké, heb je een mogelijke oorzaak. Ik zei ook niet dat jij scheef zat he.
Persoonlijk zou ik me niet lekker voelen wanneer ik een paard zou rijden waarbij ik twijfel aan het zadel. Ik weet niet hoe dat voor jou voelt, maar voor het paard is het echt beter (en waarschijnlijk minder pijnlijk) als je een oplossing voor dat slecht passende zadel vindt.
(Wéér de onmacht van een leasepaard, ik snap het, maar toch).
Ehm, mag en kun je ook zonder zadel ? Desnoods een boomloos lenen?

Groet, Pien

Esther schreef:

Ik zal mijn gewicht nog eens in de schaal


Lamaar Es, dat vliegengewicht van jou....
Veel beter kun je je leeftijd in de schaal leggen want....
Essie is ook jariggggggg.
fiesiejat....

Je mag een wensje doen

Pien