Isabel van der Made schreef op donderdag 22 juli 2010, 21:54:


Een hengst is absoluut gewoon een paard. En gelukkig heb ik een hele gezonde hengst Alles met hem gaat als vanzelf, hij is meewerkend, leergierig, gevoelig, nieuwsgierig. Denkt er niet eens over ná dat ie voor het eerst alleen met mij op stap gaat en zijn weidevriendjes achterlaat. Marcheert vrolijk door. Hij is weliswaar een bange poepert, maar een positieve associatie is zo gelegd, hij is snel gerustgesteld. Heeft een hoop vertrouwen.
Alles wat mijn merrie totaal niet had. Ik zie het wat dat betreft ook helemaal zitten dus met hem.

Mijn twijfel gaat over, nou ja dat heb ik deels al verteld. Ergens in mijn hoofd blijft toch zitten dat het met hengsten net even anders is, dat je daar toch echt meer ervaring voor nodig hebt.

Nils Vellinga schreef op donderdag 22 juli 2010, 22:03:


Daarom lijkt het me ook zo mooi, lekker met mijn jonge paard het bos in, kilometers maken, maar dan zonder de belasting van ruitergewicht. Hij lekker vooraan marcheren, samen op pad, conditie opbouwen. Er zijn hier twee mannen die hun paarden voor de sulky hebben en die daar echt intensief mee bezig zijn. Die kom ik regelmatig tegen in het bos, en dat ziet er zo ontzettend fijn uit. Die paarden zijn evenwichtig, energiek en lijken echt plezier te hebben in hun werk. Ik denk dat ik het misschien nog wel leuker ga vinden dan rijden..

(En dan kan ik natuurlijk de hele tijd naar zijn mooie gespierde billen kijken, daar gaat het eigenlijk om, wat wil ik nog meer )

angelique hage schreef op vrijdag 23 juli 2010, 0:51:


Gelukkig niet zeg! Nee Sietje is er nog hoor, in mei 17 geworden, een hele dame al intussen. Onkruid vergaat niet he

Bedoelde meer toen ik haar net had en de eerste periode erna (was een lange periode trouwens.. bloed zweet en tranen )

Arabesk schreef op vrijdag 23 juli 2010, 0:09:


Dan telt 't niet!

Vraagje
Ik las dat een sulky niet goed is voor jonge paarden, omdat die op de rug drukt? Is 'ie dan niet gewoon verkeerd afgesteld? Want dat lijkt me sowieso niet de bedoeling?
Nogmaals ik heb er (nog) geen verstand van.. maar ik dacht er goed aan te doen met een heel licht karretje te beginnen en wil dan natuurlijk niet juist iets verpesten

Haha, leuk verhaal! Je schrijft vermakelijk. Mooi hoe jullie samen gegroeid zijn en natuurlijk gaat ze nog vele jaren mee
Toevallig had ik gister ook zo'n helder momentje. 'Dat ik dat niet eerder gezien heb.....'.
We blijven leren en ontdekken he

En euh, doe mij ook zo'n spannende zwarte man!

Ik kreeg een tijdje geleden deze aangeraden:

http://www.kraemer-pferdesport.de/websale7/?act=product&prod_index=3362&cat_index=247740&shopid=kraemer-pferdesport&subshopid=01-aa

Ik wou graag iets wat soepel en licht van gewicht was, zonder van die enorme ringen eraan en zonder ketting in de neusriem. Degene die mij toen les gaf had met verschillende kaptomen gewerkt en raadde mij deze aan. Niet te duur ook.

Equimatch!

http://www.equimatch.nl/default.asp?clusterfilter=745&pageid=228&

Fijnmazig, in verschillende maten. Ideaal! En helemaal niet duur.

Jeetje Pien... (en Jack, en Evy, en alle anderen)
Wat een ontzettend verdrietig bericht, wat een verlies.. Ik las de manier waarop hij afscheid nam, heel bijzonder en ontroerend..
Ik wens jullie allemaal heel veel sterkte,

Liefs franca

Netten van equimatch, gaan al 3 jaar mee

Ik ken toevallig wel een hele leuke Tinley studente, die haar 'afstudeer opdracht' houdt over de huisvesting van hengsten in Nederland, moet het werk nog toegestuurd krijgen maar ben erg benieuwd.

Een hele goede vriendin van mij is ooit begonnen met Tinley, en is er van ellende maar mee op gehouden. Het niveau scheen heel laag te zijn en zij zei, we kunnen beter gewoon af en toe een interessante clinic volgen, daar leer je meer van. Ze zat in een groep met mensen die absoluut niet in staat waren om fatsoenlijk wat grondwerk oefeningen uit te voeren (leidende positie? drijvende positie? huh?). En erger nog, er zat iemand in die groep die zichzelf uitgaf als 'hempfling' instructrice. Daar heeft ze toen nog wel even om moeten lachen.. hadden we bijna een lesje van geprobeerd.

Ik begrijp dat iedereen een eerlijke kans moet krijgen en dat er in het begin altijd dingen nieuw voor je kunnen zijn, maar om in zo'n korte tijd zo iemand dan op te leiden tot zgn 'gedragstherapeut' vind ik echt wel heel erg eigenlijk... Maar misschien zie ik dat helemaal verkeerd.

Misschien is de paardenacademie iets voor je? Ik weet er weinig van maar ik zie er een aantal geweldige namen staan bij 'docenten'

Heb je wel eens bij de graszaadmengsels van Bio Ron gekeken?
www.bio-ron.com

muriel schreef op donderdag 21 oktober 2010, 15:05:

Voor een amateur moeten deze

Ik ben het zo zo zo eens! En ik ben zo ontzettend blij dat ik tegenwoordig het voorrecht heb om op mijn eigen eilandje te zitten. Ik kan niet eens meer rondlopen op een pensionstal of manege want ik word er zonder overdrijven echt helemaal naar van. De onkunde is echt verschrikkelijk en inderdaad, de kantine en de roze dekjes zijn belangrijker.

Paarden hele week op stal met vieze kuil (want dat is lekker goedkoop), maar op zaterdag dan schijnt de zon en dan hebben we zin om een ritje te maken dus dan zadelen we paardlief op met onze nieuwe harry's horse spulletjes zodat we er vlot uitzien, maar dat het zadel 2 boommaten te klein is dat maakt ons niet uit zolang het maar blijft zitten. Sinds ie zn hoofd zo omhoog gooit knopen we er een slof aan want dan ziet het er nog uit alsof we kunnen rijden ook. Hebben we de andere hand tenminste vrij voor de sigaret. En de rest van de week kan ie maar beter weer rust hebben want dan loopt ie ineens zo moeilijk.

True story, er zijn maar weinig stallen waar ik het niet tegen kom. Toegegeven, omgeving Amsterdam is verreweg het ergste wat ik ooit gezien heb. Dan hebben de meeste paarden het hier rondom Putten toch een stuk beter, verreweg het meeste zie ik ook het hele jaar buiten, ook al is dat bij sommigen alleen overdag.
Ik ben bang dat vanwege de recessie er juist bezuinigd wordt op dingen waar écht niet op bezuinigd zou moet worden. Ruwvoer, hoefsmid, ontwormen, dierenarts, noem maar op. Of je paard maar gewoon in z'n eentje in je tuin zetten. Kom ik ook regelmatig tegen.

Bitloos is geen kwestie van alleen het bit eruit halen, het is een andere manier van het houden van en de omgang met paarden. Daar schort alleen al zoveel aan.. soms zakt de moed me in de schoenen. Ik vind het alleen al een verademing om iemand tegen te komen die weet wat het wezen 'paard' inhoudt.

Een vriendin zei laatst tegen me, jij hebt het idee dat het zo ontzettend groeit, jij kent bijna niet meer anders, verzamelt bepaalde paardenmensen om je heen, zit op je eigen eiland. Maar de rest van Nederland doet echt nog niet mee...en dat vergeet je weleens (en gelukkig maar, want eigenlijk wil ik het ook helemaal niet meer weten).

Ik denk nog steeds dat een slechte manier van iets promoten is om te focussen op de slechte dingen van de 'andere partij'. Ik geloof in het focussen op waar je zelf voor staat, je eigen passie, er zelf in te geloven en daar ook iets van te kunnen laten zien. Dat is oprecht en dan ben je vanzelf overtuigend.

Ik zie het even niet meer zitten...

Bandido ontwikkelde vorig jaar zomer heel plotseling eczeem. Hij was toen 11-12 maanden oud. In een periode van stress, hij was bij zijn moeder weg, op een nieuwe plek, en van de moedermelk af. Ik haalde hem terug naar huis (naar zijn moeder weer) en heel plotseling schuurde hij zijn staart tot bloedens toe open. Oordeel van de dierenarts was zomereczeem. Doe maar een deken op, zet maar op stal, zet hem aan de kust.
Dat jaar was het echt heel erg, bij zijn koker allemaal wondjes, hij lag op zijn buik te schuren, staart helemaal kaal, manen weg, hoofd stuk, zelfs op zijn schoft had hij kale plekken.

Dit jaar heeft hij op zijn buik en koker niets, zijn staart is bij de aanzet wel korter maar ziet er verder goed uit, alleen zijn manen zijn echt helemaal kort op wat plukken richting de schoft na. Zonder deken schuurt hij zichzelf open.
Hij ging het voorjaarsgras niet op en verder liet ik het gras uitbloeien en werkte ik met strookbegrazing. Hij kreeg alleen Wiesencobs bij van Marstall + hooi en liksteen.

Sinds Bandido eczeem heeft ben ik natuurlijk als een gek gaan lezen, en kwam o.a. op het boek 'zomereczeem opgelost met voeding' en schrok me rot over wat daarin staat over kunstmest. Want ja, niet lang voordat Bandido begon met schuren is er hier rijkelijk kunstmest gestrooid. Bandido's moeder en tante die hier altijd stonden zijn niet lang daarna vertrokken en hebben hier enkel deze zomer hier een keer 4 weken gestaan. Zij hebben allebei geen klachten.

Nou kreeg Bandido's vriendje, een lusitano jaarling die hier samen met hem is opgegroeid, vorig jaar ook plotseling ook eczeem, iets later dan Bandido. Die is echter vanaf het moment dat ze samen weggingen hier niet meer geweest. Dat is een jaar geleden en die kan nu zonder deken, zijn eczeem gaat de goede kant op. Hij staat max een kilometer verderop, ook aan de rand van het bos.

Sinds januari dit jaar staat Bandido's half broertje (zelfde vader) hier ook, en donderdag komt de eigenaar hem ophalen, want hij heeft de helft van zijn manen al weggeschuurd tot op de manenkam. Deze hele zomer zag hij er prachtig uit, volle bos manen, niet geschuurd. Hij is pas net begonnen en ik zag het zo ontzettend hard gaan ineens...
De dierenarts is net geweest en de diagnose luidt wederom: zomereczeem.

Ze vertelde over de knutjes en het bos enz. en zei weer dat hij maar aan de kust gezet moest worden. Dus ik gaf het voorbeeld van de lusitano jaarling, die hier dus nog geen km verderop staat. Sieta, die al twee jaar hier op het terrein staat (maar op andere weides, waar dus géén kunstmest is gestrooid) die nergens last van heeft. Alle andere paarden aan die kant van het terrein die hier al jaren staan en nergens last van hebben...

En daar tegenover dus de paarden die op mijn terrein terecht kwamen: een shet, die ook eczeem kreeg. Een ruin van 8, die gekke dikke klieren had continu en bultjes kreeg op zijn rug. Die zijn hier nu een maand of 3 weg en de klachten zijn verdwenen.
Een drachtige merrie, die hier een paar maanden gestaan heeft vorige zomer, nergens last van. Een ruin en een merrie die hier in de winter hebben gestaan, ook slechts een paar maanden, ook nergens last van.

Het begint er dus op te lijken dat alles wat hier lang staat, eczeem ontwikkelt. De dierenarts wilde natuurlijk niet zo aan dat idee maar kon niet ontkennen dat het een heel vreemd verhaal is. Ik vertelde dat ik bodemonderzoek laat doen en ze was wel heel benieuwd wat daaruit kwam.

Toen Bandido het kreeg en ik meteen aan de kunstmest dacht, verklaarden eigenlijk de meeste mensen me voor gek. Ik wilde gewoon niet accepteren dat mijn paard eczeem had en dat was dat. Dat heb ik zelf ook een tijdje gedacht.
Nu met zijn halfbroertje zou je dus ook kunnen denken dat het erfelijk is, dat ze het van hun vader hebben. Maar die heeft meerdere veulens en geen van allen heeft het. De vader zelf heeft het ook niet en ook in hun hele lijn komt het niet voor.

In het boek van Nicolette Hebing staat dat het 5 jaar duurt voordat kunstmest uit de grond is verdwenen, maar dat dat proces versnelt kan worden. Door een bodemonderzoek te laten doen en gericht bezig te gaan met verbeteren wat er mis is, bijvoorbeeld met kalk, vulkamin (oergesteentemeel, bron van mineralen en sporenelementen) en kleimineralen. Toevallig zijn die dingen al gebruikt bij het composteren van de mesthoop, en is dat dit voorjaar over mijn wei gegaan. Wat mij is opgevallen is dat er plotseling weer regenwormen zijn.

Maar ik weet het allemaal niet zo.. ik ben ontzettend bang dat het inderdaad de bodem is en dat kan onderzoek natuurlijk uitwijzen.. maar hoe betrouwbaar is dat? In hoeverre is dat representatief voor de rest van de wei..
En als het werkelijk zolang duurt voordat dat herstelt is.. dan zal ik hier weg moeten.
Ik kan Bandido daar niet nog langer aan blootstellen...

Het is wel echt een flink drama want ik heb ontzettend hard gewerkt om alles hier op orde te krijgen, ontzettend veel geld gestoken in omheining, onderhoud, weidebeheer etc. en ik woon erbij.. ik ga niet zomaar ergens anders bij mijn paarden kunnen wonen.. en waar zitten ze in godsnaam te wachten op een hengst die natuurlijk gehouden moet worden?!

Zijn beste maatje wordt donderdag opgehaald, dat is alleen al een drama... ook ik ga hem verschrikkelijk missen.. ik zou hem misschien gaan kopen, hij is ontzettend leuk en hij en bandido zijn 8 benen op één buik.. dus ik dacht wat is er nou mooier dan ze 'voor altijd' bij elkaar te kunnen laten. Maar dat is nu dus anders..

Nou ja, lang verhaal.. maak me gewoon ontzettend zorgen over hoe het nou verder moet en voel me ontzettend schuldig over bandido's halfbroertje. Zie hem absoluut niet graag gaan en zie allerlei plannen in duigen vallen. Maar het belangrijkste vind ik dat het schuren onderbroken wordt en dat het niet zo erg wordt als dat bandido het had want dat is echt vreselijk..

Als Bandido nu te lang op het gras staat schuurt ie ook.