Ik zie het even niet meer zitten...

Bandido ontwikkelde vorig jaar zomer heel plotseling eczeem. Hij was toen 11-12 maanden oud. In een periode van stress, hij was bij zijn moeder weg, op een nieuwe plek, en van de moedermelk af. Ik haalde hem terug naar huis (naar zijn moeder weer) en heel plotseling schuurde hij zijn staart tot bloedens toe open. Oordeel van de dierenarts was zomereczeem. Doe maar een deken op, zet maar op stal, zet hem aan de kust.
Dat jaar was het echt heel erg, bij zijn koker allemaal wondjes, hij lag op zijn buik te schuren, staart helemaal kaal, manen weg, hoofd stuk, zelfs op zijn schoft had hij kale plekken.

Dit jaar heeft hij op zijn buik en koker niets, zijn staart is bij de aanzet wel korter maar ziet er verder goed uit, alleen zijn manen zijn echt helemaal kort op wat plukken richting de schoft na. Zonder deken schuurt hij zichzelf open.
Hij ging het voorjaarsgras niet op en verder liet ik het gras uitbloeien en werkte ik met strookbegrazing. Hij kreeg alleen Wiesencobs bij van Marstall + hooi en liksteen.

Sinds Bandido eczeem heeft ben ik natuurlijk als een gek gaan lezen, en kwam o.a. op het boek 'zomereczeem opgelost met voeding' en schrok me rot over wat daarin staat over kunstmest. Want ja, niet lang voordat Bandido begon met schuren is er hier rijkelijk kunstmest gestrooid. Bandido's moeder en tante die hier altijd stonden zijn niet lang daarna vertrokken en hebben hier enkel deze zomer hier een keer 4 weken gestaan. Zij hebben allebei geen klachten.

Nou kreeg Bandido's vriendje, een lusitano jaarling die hier samen met hem is opgegroeid, vorig jaar ook plotseling ook eczeem, iets later dan Bandido. Die is echter vanaf het moment dat ze samen weggingen hier niet meer geweest. Dat is een jaar geleden en die kan nu zonder deken, zijn eczeem gaat de goede kant op. Hij staat max een kilometer verderop, ook aan de rand van het bos.

Sinds januari dit jaar staat Bandido's half broertje (zelfde vader) hier ook, en donderdag komt de eigenaar hem ophalen, want hij heeft de helft van zijn manen al weggeschuurd tot op de manenkam. Deze hele zomer zag hij er prachtig uit, volle bos manen, niet geschuurd. Hij is pas net begonnen en ik zag het zo ontzettend hard gaan ineens...
De dierenarts is net geweest en de diagnose luidt wederom: zomereczeem.

Ze vertelde over de knutjes en het bos enz. en zei weer dat hij maar aan de kust gezet moest worden. Dus ik gaf het voorbeeld van de lusitano jaarling, die hier dus nog geen km verderop staat. Sieta, die al twee jaar hier op het terrein staat (maar op andere weides, waar dus géén kunstmest is gestrooid) die nergens last van heeft. Alle andere paarden aan die kant van het terrein die hier al jaren staan en nergens last van hebben...

En daar tegenover dus de paarden die op mijn terrein terecht kwamen: een shet, die ook eczeem kreeg. Een ruin van 8, die gekke dikke klieren had continu en bultjes kreeg op zijn rug. Die zijn hier nu een maand of 3 weg en de klachten zijn verdwenen.
Een drachtige merrie, die hier een paar maanden gestaan heeft vorige zomer, nergens last van. Een ruin en een merrie die hier in de winter hebben gestaan, ook slechts een paar maanden, ook nergens last van.

Het begint er dus op te lijken dat alles wat hier lang staat, eczeem ontwikkelt. De dierenarts wilde natuurlijk niet zo aan dat idee maar kon niet ontkennen dat het een heel vreemd verhaal is. Ik vertelde dat ik bodemonderzoek laat doen en ze was wel heel benieuwd wat daaruit kwam.

Toen Bandido het kreeg en ik meteen aan de kunstmest dacht, verklaarden eigenlijk de meeste mensen me voor gek. Ik wilde gewoon niet accepteren dat mijn paard eczeem had en dat was dat. Dat heb ik zelf ook een tijdje gedacht.
Nu met zijn halfbroertje zou je dus ook kunnen denken dat het erfelijk is, dat ze het van hun vader hebben. Maar die heeft meerdere veulens en geen van allen heeft het. De vader zelf heeft het ook niet en ook in hun hele lijn komt het niet voor.

In het boek van Nicolette Hebing staat dat het 5 jaar duurt voordat kunstmest uit de grond is verdwenen, maar dat dat proces versnelt kan worden. Door een bodemonderzoek te laten doen en gericht bezig te gaan met verbeteren wat er mis is, bijvoorbeeld met kalk, vulkamin (oergesteentemeel, bron van mineralen en sporenelementen) en kleimineralen. Toevallig zijn die dingen al gebruikt bij het composteren van de mesthoop, en is dat dit voorjaar over mijn wei gegaan. Wat mij is opgevallen is dat er plotseling weer regenwormen zijn.

Maar ik weet het allemaal niet zo.. ik ben ontzettend bang dat het inderdaad de bodem is en dat kan onderzoek natuurlijk uitwijzen.. maar hoe betrouwbaar is dat? In hoeverre is dat representatief voor de rest van de wei..
En als het werkelijk zolang duurt voordat dat herstelt is.. dan zal ik hier weg moeten.
Ik kan Bandido daar niet nog langer aan blootstellen...

Het is wel echt een flink drama want ik heb ontzettend hard gewerkt om alles hier op orde te krijgen, ontzettend veel geld gestoken in omheining, onderhoud, weidebeheer etc. en ik woon erbij.. ik ga niet zomaar ergens anders bij mijn paarden kunnen wonen.. en waar zitten ze in godsnaam te wachten op een hengst die natuurlijk gehouden moet worden?!

Zijn beste maatje wordt donderdag opgehaald, dat is alleen al een drama... ook ik ga hem verschrikkelijk missen.. ik zou hem misschien gaan kopen, hij is ontzettend leuk en hij en bandido zijn 8 benen op één buik.. dus ik dacht wat is er nou mooier dan ze 'voor altijd' bij elkaar te kunnen laten. Maar dat is nu dus anders..

Nou ja, lang verhaal.. maak me gewoon ontzettend zorgen over hoe het nou verder moet en voel me ontzettend schuldig over bandido's halfbroertje. Zie hem absoluut niet graag gaan en zie allerlei plannen in duigen vallen. Maar het belangrijkste vind ik dat het schuren onderbroken wordt en dat het niet zo erg wordt als dat bandido het had want dat is echt vreselijk..

mijn 3 paarden en ik mogen onszelf gelukkig prijzen vrienden te hebben die hun 23 hectare graag met ons willen delen. Zelf hebben ze een (trek)paard en een ezel die al heel lang samen zijn.
Onlangs hebben we het hele spul samen gezet (er was al kennis gemaakt etc). Er werd wat heen en weer gegaloppeerd, en daarna splitsten ze zich op in de gebruikelijke twee groepjes. op zich gaat het prima, er is geen agressie, iedereen kan drinken enz, maar de leiders van iedere 'kudde' zijn wel heel duidelijk: ik ben en blijf de leider van mijn kudde en zij dienen mij te volgen.
Ik vind dit geen probleem, maar vraag mij wel af of dit nog kan gaan veranderen en het 1 kudde wordt. De leider van mijn kudde is een ruin, en de rest merries (op het veulen na)dus misschien dat dit scheelt?
Iemand ervaring?

Stephanie Pots schreef op dinsdag 26 oktober 2010, 20:41:


Dat is juist fijn, die mag je altijd opeten toch?

Wil schreef op dinsdag 26 oktober 2010, 19:48:


Ik moet wat leren nuanceren. Is mooie muziek, maar wat afgezaagd...de muziek bij het eerste filmpje vond ik echt super! De klassieke muziek gaf het geheel een heroïsche indruk, onsterfelijke schoonheid. Vangelis is wat gewoontjes, past niet in dit kader.

Hoi Maru, toch welkom hier.
Over voeding en houden van een paard, moet je jezelf eens in gedachte nemen wat- en waar paarden "in het wild" zouden eten en leven.
Veulens van een 1/2 jaar KUNNEN zonder moedermelk overleven. Het mooiste en beste is uiteraard als ze onder de zorg van hun moeder kunnen blijven, tot die moeder het zat is.
Olly was een half jaar oud toen ie gespeend werd, is buiten op de wei gekomen met een ander paard en heeft de volgende 5 jaar geen stal (zelfs geen schuilstal) of granen en brokken, ooit gezien. Pas toen IK me er mee ging bemoeien zijn die dingen geïntroduceerd en ook al weer snel geëlimineerd
Beest is sterk en gezond!

Nils en Olly
Wie de lat steeds lager legt, leert nooit springen

Tineke Nolet-Verdel schreef op dinsdag 26 oktober 2010, 20:08:


Hc lijkt inderdaad beter te zitten en die weet denk ik heel goed waar hij mee bezig is.
Goh ja, allergie is sterk uitgedrukt , gewoon het ego waar ik me door verpletterd zou bij voelen. Hou van bescheiden mensen

Néén...geen stage bij HC ...ik bedoel stage bij Ariane van het Lohhof. Is ook iets minder ver . Ik denk als ik iets dergelijks wil leren in België dat mijn enige optie westernrijden is, maar ik ben ook allergisch voor cowboyhoeden en botten en spoortjes en zo ...Bij ons in Westvlaanderen heb je DIVAR ...dus westernrijden valt ook weer af als optie. Op naar Duitsland dan maar. Moet zeggen dat Penquitt me ook heel erg aantrekt. Je ziet wel veel bitten en spoortjes, maar dat kan je gerust zonder doen ook veronderstel ik.

Marianne Gomes schreef op dinsdag 26 oktober 2010, 19:15:


Wat hadden ze dan moeten doen?
Dat beest ergens opsluiten?
Ja, daar zal hij dan heel gelukkig van geworden zijn.
Die hond was een boerderijhond en dan nog eens van een ras dat gemaakt is om te werken. Zo'n dier sluit je niet op ergens in een hok of huis.
Dat zou pas een crime zijn.
Nu heeft die zijn hele leven een paradijs gehad, het hele bedrijf en zelfs de hele buurt als zijn speeltuin, altijd wel ergens mensen of andere honden in zijn buurt en wat paarden om achteraan te zitten. Wat wil een hond nog meer?
Dat hij na de zoveelste keer vliegles nog steeds niet doorhad dat het niet zo wijs is om in paardenachterbeentjes te happen, tja... hardnekkig karaktertrekje. Blijkbaar was het hem de fun wel waard?

Paar jaar geleden alweer, een weddenschap met Heer Drup....
laat je een paard zonder je handjes of wat dan ook te gebruiken zijwaards naar je toe te komen.
Ik had toen geen filmcamera om te laten zien dat shiny dat perfect kan.
Toevallig krijg ik nu een filmpje waar het wel redelijk op staat

http://www.youtube.com/watch?v=JcwLftAmQC4

Eej Druppeltje : -) zonder touwtje he!

"Go to humans for opinions, but horses for answers"

dus ik pak het verkeerd aan of rijd nog hopeloos fout.

Even ons nieuw paardje Frodo voorstellen:
hij is 5,5 jaar, 1.56m (een heerlijk klein paardje dus in vergelijking van onze merrie van 1.72), sinds een half jaar traditioneel maar rustig zonder geweld zadelmak gemaakt en ingereden (voor zover ik weet) en al die tijd op stal gestaan, met bit ingereden en sinds 3 weken dus ons op de wei bij onze 2 andere. En intussen duidelijk de baas...
Ik had enkele mooie foto's en filmpjes, maar na de inbraak hier thuis van vorige week dus niet meer, dus ik kan hem voorlopig niet tonen, maar geloof me: hij is een beeldig paardje.

Wat heeft hij intussen geleerd? In niet chronologische volgorde:
- voetjes geven en uitkrabben (was wel het eerste),
- zich door ons laten bekappen,
- over dakpanpuin lopen zonder zich in te houden,
- geen brokjes meer verwachten 's morgens en 's avonds,
- trailerladen van 25 min naar 2 à 4 min, in een open 2 paardstrailer zonder schot
- geleid worden met doorhangend touw, ons volgen, stoppen als wij dat doen,
- achteruitgaan als dit gevraagd wordt (enkele stapjes),
- een rondhuppelende kalkoen quasi negeren,
- een plastic zakje over zijn hele lichaam leren aanvaarden,
- omgaan met zwaaiende zadeldekjes, rammelende singels,
- een heel rustig friendly game,
- met zijn neus onder een paraplu gaan staan die ronddraait als hij hem aanraakt en dat nog leuk vinden ook,
- stilstaan naast het bankje in de wei zodat ik netjes kan opstappen,
- dat hij moet stoppen op mijn zit en minder door aan de teugels te komen,
- een aantal oefeningen op wijken voor druk (vinger op flank en nek)
- en misschien vergeet ik nog wel wat.

Tot hiertoe hebben ook wij hem dus nog met bit gereden, maar intussen heb ik een sidepull gekocht voor hem (de andere 2 hebben een kruiselings systeem, maar aangezien er hier toch wel wat scepsis over is, wilde ik eens een sidepul proberen en nu had ik een mooie gelegenheid om er eentje aan te schaffen).
Ik heb die eerst op mijn merrie geprobeerd om te zien of het verschil gaf. Misschien de eerste minuten een klein verschil, maar nadien dus niet meer. Dus ik vol enthousiasme met Frodo aan de slag, aangezien de overstap met onze andere 2 paarden eerder echt geen probleem was.

Ik heb Frodo dan eerst een 10tal minuten nog met zijn bit gereden en dan van hoofdstel gewisseld. En het was alsof we elkaar niet meer begrepen. Voorwaarts en halt houden ging goed, maar ik was mijn stuur kwijt. Ik dacht dus dat ik al vrij goed mijn benen gebuikte om te sturen, maar blijkbaar schort er daar nog heel wat aan. En het is uiteraard niet de bedoeling om aan de teugels gaan te sleuren hé?

In de manege deed ik wel oefeningen in stap met losse teugel om hem links en rechts te laten gaan en vond dat dat begon te gaan, absoluut geen precisiewerk maar hij snapte het plaatje. Ook in de wei had ik dat al gedaan en dat ging naar mijn normen goed (onze ruin deed dit in het begin bijlange na zo goed niet als Frodo nu). Toppunt was dat als de teugels helemaal doorhingen, dat het beter ging dan als ik de teugels vast had.

Aangezien hij van onze 3 paarden degene is waar ik met bit het minste teugeldruk moet gebruiken dacht ik dus echt bitloos zeker bij hem probleemloos zou gaan. Het viel dus tegen, hij liep waar hij wilde en niet waar ik wilde. Ben na een 10tal minuutjes maar afgestapt, want het voelde helemaal niet veilig en fijn aan.
Toch wel teleurgesteld.

Blijkbaar heb ik met hem een heel aantal noodzakelijke stappen overgeslagen die voor onze andere 2 paarden vanzelfsprekend waren. Misschien omdat die veel meer ervaring hebben en ons al veel langer kenden vooraleer we bitloos gingen? En dus beter op ons anticiperen? Bij alle andere dingen die we aan het oefenen zijn, verloopt de vooruitgang zoals we verwachten, maar op dit punt dus niet.

Toen ik het mijn echtgenoot vertelde was die ook verbaasd. Ook hij dacht dat dit nu net iets was waar geen problemen rond te verwachten waren omdat hij zo makkelijk was en had me gemotiveerd om het op die vrije namiddag zeker eens te doen en me zeker geen zorgen te maken.

Dus moeten we proberen om het op één of andere manier met kleinere stapjes te doen. Zeker voorlopig niet in draf. En onze verwachtingen bijstellen. Volgende week hebben we beide enkele dagen vrij en dan kunnen we samen met hem aan de slag. Mijn man wil het vanop de grond oefenen (ik raak altijd in de knoop met die lange touwen ). En als we met 2 zijn voel ik me so wie zo al heel wat rustiger en veiliger om te experimenteren.
Tips zijn uiteraard welkom.

Groetjes, Lena
Voorlopig niet grandioos bitloos