Volgens mij gaan die bladeren ook zeer snel verwelken (als het een beetje op witloofloof lijkt).
Als de witloof hier uitgestoken wordt en nog even moet rusten, dan ziet dat loof na een dag echt niet meer smakelijk uit.
Ik ben bang dat het een vieze troep wordt.

ps: witloofwortels eten de paarden hier allemaal erg graag.

Coralie schreef op donderdag 12 november 2015, 18:52:


Kom van de winter eens af: dan kan je zien hoe onze merrie heel geduldig en secuur brandnetelwortel uitgraaft en verorbert.
Niet te geloven hoe een paard van zowat 700 kg zo sprecies en voorzichtig kan graven...

Ik heb 2 paarden die géén suikerklontjes lusten (eentje ook geen appels trouwens)

Ik heb al eens lintwormen gehad. Je kan er echt niet naast kijken in de mest.

Coralie schreef op woensdag 10 februari 2016, 9:44:


Dat is de boodschap die allergologen de laatste jaren proberen duidelijk te maken, maar hun stem klinkt heel zwak tov de 'reclamewereld' waar blijkbaar alles zowat steriel moet zijn. Mensen kijken je raar aan als je zegt dat je nooit ontsmettingsmiddelen gebruikt in huis, dat je ze zelfs niet in huis hebt... en dat je altijd poetst met een 'gewoon' reinigingsmiddel...

En wat betreft bacteriën...
Enkele jaren gesukkeld met vloeibare stoelgang. Geen krampen, of in haast en spoed naar het toilet of zo, maar gewoon niks vasts, nooit.
Eerst ga je je voeding eens bekijken en er wat mee experimenteren, enterol nemen... geen effect.
En als bij pa in een zeer vroeg stadium darmkanker wordt vastgesteld, ga je ook maar eens voor een grondige check-up bij een hoog aangeschreven specialist.
Na een hele resem onderzoeken, schijnen mijn darmen perfect oké te zijn... ik krijg de raad: niet te veel vet, pikant, alcohol en dat was het dan.
Je leeft er dan maar mee zeker???

Nog een jaar later val ik serieus en ga ik een tijd later (voor het eerst) naar een ostepaat voor mijn schouder... Vraag die na sessie 2: "Heb je toevallig ook geen darmproblemen?"
Ik viel bijna van de tafel... Die doet wat testjes (waar ik op dat ogenblik totaal geef geloof aan hechtte), en schrijft die een darmbacteriesupplement voor. "Je hebt chance, 't is de goedkoopste van het gamma. 1x/dag 1capsule en je gaat er vanaf zijn".
10 euro verder en 3 weken later was mijn probleem opgelost...

En de verzuchting van die osteopaat: "waarom kijkt de reguliere medische wereld nooit eens wat verder...?", staat in mijn geheugen gegrift.

Arabesk schreef op maandag 15 februari 2016, 16:04:


Is dit niet heel weinig????

Ook naar mijn mening is hij niet te dun. Maar ik begrijp je bezorgdheid: ik had het ook (was nog dunner dan jouw paard), maar onze juffrouw wordt dit jaar 4 en is nog steeds spichtig maar gezond. Ik vermoed dat ze spichtig blijven zolang ze groeien en dat lijkt me een goed teken. Ik zou eerlijk gezegd ook meer kinderen willen zien met het postuur van je paard,

Ik zou ook geen grasbrok bijvoeren, zie daar het nut niet van in.
Als je paard proppen maakt, misschien voor je gemoedsrust de DA of tandarts eens laten checken naar het gebit, maar zoals je al schreef, wellicht gewoon te wijten aan de normale tandontwikkeling.

Gewoon - zoals je nu al doet - goed blijven kijken naar je paard.
En heel veel genieten, voor je het weet zijn ze groot.

En verder als het kan:
onbeperkt hooi hooi hooi hooi hooi hooi hooi hooi hooi hooi hooi hooi

Koen Theys schreef op vrijdag 19 februari 2016, 0:11:


Eerlijk?
Die van mij krijgen écht onbeperkt hooi en nee, ze zijn niet moddervet.
Ukkiepuk van bijna 4 (intussen 1.70 gepasseerd) al helemaal niet en mama van intussen 19 moet bijgevoerd worden, die redt het niet zonder.
Onze senior van minstens 25+ (wellicht 27) krijgt nu ook nog bijvoer omdat hij het niet meer redt zonder. (nu in de winter, als ze à volonté gras hebben is het wat anders)
Onze 10-jarige ruin in de fleur van zijne flodder komt gewoon niks te kort, zit er goed in, maar zeker niet overdreven en komt toe met hooi.

Ze blijven ook geen van de 4 eten. De ruin gaat zelfs het bijvoer van de anderen niet afpakken, heeft daar gewoon geen behoefte aan. Die eet nog liever het hooi uit de slowfeeder dan het uit de bak van de andere te halen die aan die slowfeeder hangt. (ik blijf dat wonderlijk vinden)
Gelukkig maar, want als die continu zou eten zou hij wel overgewicht krijgen.

Ik denk echt dat het paardafhankelijk is. Ik heb er 4 met min of meer een gelijkaardig metalbolisme en daar ben ik erg blij mee.

Koen Theys schreef op vrijdag 19 februari 2016, 23:51:


We zijn er ooit mee gestart omdat ze anders te veel morsen. Nu hebben we een pak (droge) voordroog staan, in het midden van de wei en ook daar blijven ze echt niet van eten. Ze wisselen zelfs af met nog wat gewoon hooi in de netten.
En hun gewicht lijkt me stabiel te blijven.

e m kraak schreef op zaterdag 20 februari 2016, 0:45:


Nou, 2 van de 4 hebben inderdaad zo'n historie. En ja, in het begin hebben we onze senior (met een écht 24/24 stalverleden) echt moeten intomen op eetgebied. Ik denk dat dat zelfs meer dan een jaar geduurd heeft (toen hadden we nog nooit van slowfeeders gehoord). En dat heeft zich stilaan gestabiliseerd. Hij eet nu zeer verstandig .

Onze jonge ruin kwam uit de opfok (en ik denk dat daar altijd van die grote ruiven gestaan hebben) en heeft maar 2 maand op stal gestaan, en dat is inderdaad de rustigste eter, alsof het hem niet echt interesseert en weet dat er altijd eten in de buurt is.
Onze ukkiepuk is bij ons geboren dus altijd slowfeeders gewoon geweest en heeft dus ook goede tafelmanieren, én! een hééééél gezonde eetlust. Die gaat altijd eerst voor het losse hooi in de bak, terwijl de anderen vaak gewoon aan een net beginnen.

En uiteraard lijkt na een tijdje het andere net steeds lekkerder.

Hanne Bosch schreef op zaterdag 20 februari 2016, 15:14:


Kan je geen hooinet in de stal bevestigen op de één of andere manier???

Arabesk schreef op dinsdag 23 februari 2016, 17:44:


Ik heb ooit dit endurance schema eens gevolgd, gewoon omdat ik eens te paard naar het werk van mijn man wilde (40 à 45 km). En ik maakte me toch wel zorgen of het niet te veel was (voor het paard, maar zeker ook voor mij!!! )
Netjes gevolgd tot week 10, niet verder geraakt: was heel zwaar, kruipt heel veel tijd in.

Gevolg: rit gedaan, de pech om heel veel kiezelpaden te hebben (voor de Belgen: Genker kiezel) en een paard dat dat op den duur niet meer zag zitten en zelfs in staking ging op de kiezel tussen 2 weides met prikkeldraden... dus delen te voet...
Uiteindelijk grote baan gekozen (was mijn plannetje ook kwijt en de weg ook, pre-smartphonetijdperk)
En toen mevrouw uiteindelijk in de verte de trailer in de gaten kreeg (we hebben een nogal origineel exemplaar), vertrok ze in volle galop er naar toe... Ik was moe, zij blijkbaar niet .
En toen mocht ze ook nog de industriehal gaan inspecteren.

Ik moet wel toegeven dat ze er toen fantastisch goed uitzag.

Hallo,

De chelaatvorm van magnesium zou het best opneembaar zijn voor paarden.
Geldt dit ook voor mensen? En zo ja, waarom vind je dit dan zo weinig/niet in de handel? Als de arts magnesium voorschrijft is dit vaak de oxide-vorm. Voor mensen is de dosis veel kleiner, dus zoveel verschil zal de prijs dan niet maken???

En als je het chelaat in huis (stal) hebt, kan je dan niet beter je tong daarin steken?

Myriam schreef op vrijdag 29 juli 2016, 21:42:


Hier idem! Ik kon het niet beter omschrijvern.

Tja, als ze dan negatief testen, dan ben je zeker dat ze het niet hebben.
(ik heb het laten testen omdat er toch een bloedtest moest gedaan worden.