wendy roovers schreef op maandag 15 november 2004 15:52

kreeg en (hij liep gewoon naast me) hij met zijn achterhoef tegen mijn rug
trapt (au au) en om er vervolgens als een bezetene door de wei te rennen .

Hoi Wendy,
Kan het ook stalmoed zijn geweest?
Mijn toch heel brave Arabiermerrie kan soms ook 'gevaarlijk' worden als ze
lang op stal gestaan heeft en de ruimte krijgt. Bij het los laten lopen in
een bak om haar beweging te geven komt ze dan soms op me afrennen en vlak
bij mij beginnen te bokken.
Heb haar dat ook bij mijn andere paard zien doen, die toch duidelijk hoger
in rang is als zij.
Ik zie het als speelsheid; het met mij willen delen van haar lol.
En ga dus voor de zekerheid op een veilige plek staan, tot ze uitgedold is.

Misschien heb je hier wat aan? Eerst even laten uitdollen voor je er mee
gaat werken?
Groet,
Coralie

e m kraak schreef op dinsdag 16 november 2004 19:16

"Overigens ben ik allerminst "wederverkoper" of "discipel" van dat
specifieke Cook-halster, al lijkt het mij 1 van de beste modellen. Ik zie,
voornamelijk vanwege de beschikbaarheid van kennis-alternatieven, stomweg
geen rol meer voor bitten weggelegd. Als ik de logica strikt doorvoer zouden
bij voldoende belering ook halsters e.d. overbodig kunnen worden.

Dat is eigenlijk waar ik het accent heen wil hebben:
(be)leren in plaats van mechanisch dwingen en trainen.
De "paardenwereld" gaat er dan heel anders uitzien... en ondanks dat ik
verre van kritiekloos ben geeft Parelli daar al een leuke aanzet toe. Zouden
we meneer Parelli niet aan het klikkeren kunnen krijgen?

Groeten, Egon"

Hallo Egon,
In volledig eerlijke communicatie met je paard, en met een bit dat geen
vervelende bijwerkingen geeft, blijft het wel zo dat de communicatie tussen
paard en ruiter met een bit gevoeliger is dan met welke andere methode dan
ook. Althans dat is mijn stelling (mee eens?). Voor dressuurruiters een
onmisbaar hulpmiddel lijkt me.
Neem aan dat jij nooit zo verfijnd dressuurmatig met jouw paarden rijdt, of?
Ik ook niet, maar sluit niet uit dat ik dat in de toekomst wèl ga doen.
Heb in het verleden wel eens gekozen voor dubbele teugels: één op het
halster en één op het bit. Waarbij ik de teugel op het bit alléén gebruikte
voor de meer subtiele dressuur.
Groet,
Coralie

terry schreef op dinsdag 16 november 2004 13:34

is er een nieuw paardje bij , een merrie van 10 maanden. Ze zijn helemaal
gek van elkaar en onafscheidelijk.
overstuur.
meer. Op stal gezet met eten... staldeur opengemaakt(is eigenlijk niet
mogelijk , maar zij doet het, vraag niet hoe en naar boven gerend(ik woon in
de bergen) waar ik hem stond op te zadelen.
, dribbelen als we op weg gaan. Eerlijk gezegd wordt het gewoon een beetje
eng.

Heel herkenbaar.
Sluit me aan bij eerder reacties:
heel voorzichtig opbouwen. Als het kan in het begin iemand anders er bij die
bij de merrie kan blijven. Als dat niet kan:
gewoon in de buurt blijven staan met je ruin, zodat de merrie hem kan zien
(terwijl ze op stal staat met ruim hooi te eten). Zodra ze rustiger wordt
een stapje verder gaan. Tot je de ruin uit zicht heb van de merrie. Als dit
tot paniek leidt weer terug stappen. Steeds langer opvoeren.
Op den duur, met geduld, gaat het waarschijnlijk wel lukken.

Nog een andere mogelijkheid:
Laatst had ik mijn 2 paarden samen in de wei staan, zonder andere paarden in
de buurt. Heb toen steeds één van hen als handpaard mee genomen te rijden.
Kon ik tenminste rijden. Was nog heel leuk ook! (Wel rustig aan natuurlijk.
Beetje draven gaat ook prima trouwens.)
Groet,
Coralie

ebby schreef op dinsdag 16 november 2004 13:40

waar is... Ik heb zo het idee dat vet niet op de ribben gaat zitten, of iig
vrij weinig. De echte vetplekken zijn meer bij de staartwortel, achter de
schoft en achter de elleboog. Op de hals. Die plekken vind ik iig een goede
indicatie geven of een paard te dik is. En op de ribben heb ik nooit echt
veel verschil in vet gezien bij somigen paarden die afvielen. En bij andere
paarden bleef je de ribben zien terwijl ze toch goed waren en weer andere
paarden waren echt niet te dik, eerder aan de magere kant en daarbij kon je
de ribben bij lange na niet voelen... Wie weet of dit waar is?

Hoi,
Waar mijn paarden staan (pension met twaalf paarden totaal) zijn er drie
waarvan je de ribben kunt zien, terwijl ze verder duidelijk dik genoeg zijn.
Zijn alledrie paarden waar héél weinig mee gedaan wordt.
Heeft volgens mij meer met spierontwikkeling ter plekke te maken. Als een
paard goed ontwikkelde rugspieren heeft, zie je de ribben niet. Zou dat
kunnen?
(Ik heb ook geleerd dat je de ribben van een paard niet mag zien bij
stilstand; wel bij beweging.
En een vroegere kennis paardenhandelaar vertelde mij ooit dat hij altijd op
de rugspieren lette bij een paard, of die goed ontwikkeld waren.)
Groet,
Coralie

Natasja Cornelissen schreef op dinsdag 16 november 2004 13:52

laatste paar dagen echt vervelend aan het doen. Hij heeft geen zin meer om
braaf aan het halster mee te lopen, bijten vind hij echt te gek en zo nu en
dan eens gezellig naast me de lucht in springen vind ook wel cool.
schreeuwen, maar dat heeft natuurlijk niet veel effect, slaan doe ik
absoluut niet en hem in zijn lip knijpen werkt niet, want dan maakt hij
gewoon het spelletje van: als ik nu hap, ben ik dan snel genoeg met mijn
snoetje weg? Negeren zoals moederlijf dat doet helpt ook niet.
hengst te laten, dus consequent zijn is toch zeer noodzakelijk.

Hallo Natasja,
Belangrijkste is m.i. om je eigen ruimte te bewaren, ik bedoel dat het
veulen niet te dicht bij je mag komen als jij dat niet wil. Kan je doen door
een touw in je hand rondjes te laten draaien (omhoog en dan naar voren en
vervolgens naarbeneden en weer naar achteren, een soort verticale cirkel.
Snap je?)
Paard leert al gauw dat ze een tik van het touw krijgt als ze binnen die
cirkel stapt. Soms helpt de eerste tik niet eens direkt, maar omdat je
doorgaat met draaien krijgt het paard tik na tik na tik. En dat werkt (bij
mij tot nu toe) altijd.
Deze methode heb ik geleerd bij Pieter Baalbergen op cursus.

Iets anders wat ik al lang toepas, is zorgen dat het paard achter je blijft
lopen. Ook met het zwaaien van een touw doe ik dat. Paard mag zo wild doen
als ie wil, zolang ie maar achter blijft en met hoofd niet dichter bij dan
een armlengte afstand.
Ik heb meerdere veulens gehad, en er mee over de weg moeten lopen. Werkte
altijd.
Het leuke is dat je het paard wel veel bewegingsvrijheid kan laten: kan alle
kanten uit kijken, sprongetjes maken, what ever. Als ie maar achter blijft.
Hoop dat je er wat aan hebt.
Groet,
Coralie

Nick Altena schreef op woensdag 17 november 2004 0:17

"Ik heb net even een site bezocht en daar stond eigenlijk in wat ik bedoel.
Hier een stukje daaruit;

There are two types of leaders in a herd situation. The alpha, or lead
horse that rules by dominance, and passive leaders that lead by example.

Nou wil ik dus graag die passive zijn en niet die alpha....hier volgt de
reden van het waarom;

The passive leaders are usually chosen by other members of the herd and are
followed willingly,

De passive in de groep wordt dus vrijwillig gevolgd en daar leren ze
van...mijn taak dus om ze door voor te doen te laten leren...wat nu
aangevuld gaat worden met het clicker systeem.

-(knip)

Op dezelfde site staat nog een leuk stukje...
Paarden zullen in het algemeen meer en zonder geweld optrekken met die
passive leider dan zich in de buurt wagen van die dominante leider....en als
hij die dan toch tegen komt op zijn pad is het kiezen, wegwezen of proberen
van die dominante leider geen last meer krijgen door er boven te gaan staan
op die ladder het gevecht dus aangaan !!....
Waarom willen wij dan zonodig die dominante leider zijn?
Is dat dan niet juist bij deze on-opgevoede hengst vragen om problemen?
Hieronder de link zodat je het ook van een andere kant kan lezen..helaas wel
in het engels voor sommige...maar als je dit leest zie je hoe ik me dus al
jaren tussen de paarden begeef...ook die wilde hengsten...en ik leef nog
steeds..."
http://www.markrashid.com/

Hallo Nick,
Leuk onderwerp!
Waar ik momenteel vooral met mijn paarden mee bezig ben, is om ten alle
tijde zèlf rustig te blijven en alle spanning die in me ontstaat direct weer
los te laten. En niet (of zo min mogelijk, omdat ik ook maar een mens ben,
maar idealiter dus: nooit) mee te gaan met de opwinding van mijn paard.
Dat werkt dus echt! En daardoor is mijn eigen vertrouwen erg toegenomen.

Maar wat ik wil zeggen: dat passieve leiderschap betekent eigenlijk
hetzelfde: blijf rustig, maak je niet druk. Laat een ander die zich wèl druk
maakt rustig even voorgaan, zo lang dat voor jezelf geen bedreigende
situatie veroorzaakt tenminste.
En als je wel MOET optreden, doe het dan met zo min mogelijk energie.

Wat ik ook denk: zo'n type hengst zal weinig veulens krijgen in de natuur.
Die zal al die opgewonden drukteschoppers mooi voor laten gaan! Krijg je dus
weer allemaal opgewonden veulentjes van!?

Maar wat Bianca aandroeg over baldadige jonge hengsten:
Daarbij zal je toch echt wel moeten optreden om je eigen ruimte te
beschermen.
Oké, met zo min mogelijk energie dus. Maar je moet het wel doen, anders kan
je het wel vergeten. (Zou zelf met een ronddraaiend touw werken, om het
paard uit mijn ruimte te houden, en met het principe van: eerst ik en dan
jij. Paardje, je mag alles doen wat je maar wilt, als je maar niet in mijn
ruimte komt en mij altijd voor laat gaan.)

Groet,
Coralie

Hallo,
Mijn 28 jaar oude Haf merrie verdraagt heel moeilijk hooi. Ze heeft tot voor
kort nog heerlijk in de wei kunnen staan, maar nu is het over en uit en
krijgt ze weer hooi. Gelijk aan de diarree. Als overgang niet zo gek, maar
ik herinner me van vorig jaar, dat ze vaak diarree had van het hooi. Alsof
haar oude darmen het hooi niet meer goed kunnen verdragen. Ze eet er ook
maar weinig van (ik voer haar bij).
Ik vraag me af of iemand hier iets van weet of ervaring er mee heeft?
Groet,
Coralie

Bianca_6 schreef op woensdag 17 november 2004 10:44

hem
je te laten lopen, nl als je recht voor een paard staat dan kan ie jou niet
zien, als ie achter je loopt en hij mocht ergens van schrikken dan springt
ie onbewust bovenop je. En wat als ie bewust jou wilt grijpen op welke
manier dan ook? hij is nog jong en in ontwikkeling. Ik zou eerder hem een
armlengte naast mij nemen zodat ik hem schuin in de gaten kan houden en
eventueel het halstertouw gebruiken om hem te corrigeren en de afstand van
mij houdt, is veel veiliger !!!

Ja, Bianca, je hebt helemaal gelijk.
Ik houd het paard altijd in de gaten (behalve de paarden die ik goed ken en
helemaal vertrouw).
Het is dus SCHUIN achter, zodat je hem/haar in de gaten kunt blijven houden.
Want je moet natuurlijk wel constant alert blijven.

Maar het schijnt in de paardenwereld zo te zijn dat een dominant dier zich
nooit laat passeren door een dier dat lager in rang staat. Dat basisgegeven
heeft mij er toe gebracht om deze methode te ontwikkelen. En het heeft
altijd gewerkt, ook met een jonge hengst (die erg braaf was. Ik had meer
moeite met het merrieveulen dat de zelfde leeftijd had. Tenminste: totdat de
hengst 8 maanden was, z'n piemel ontdekte, daar helemaal hoteldebotel van
werd en z'n moeder en oudere zusje ging proberen te verkrachten. Heb 'm toen
laten kastreren).

En de angst dat ie boven op je gaat springen: ik kan me herinneren dat ik
die angst inderdaad heb gehad. Maar 't is nooit gebeurd. 't Paard springt
opzij bij schrik, maar blijft achter, omdat ie weet (van mij heeft geleerd)
dat het gevaarlijk is om in mijn ruimte te komen
Groet,
Coralie

Elke Groot schreef op woensdag 17 november 2004 18:38

als de dood voor vuurwerk. Een week voor oud en nieuw is ze al vreselijk
nerveus. Vorige jaren heb ik op de 31 dec maar een orale downer gegeven.
Maar ik zie dat niet zitten om een hele week toe te dienen ( niet echt
natuurlijk). > Elke

Hoi Elke,
Het handigst is het, wanneer er één paard bij is dat rustig blijft, of in
ieder geval niet gaat rennen. De anderen gaan dan wel eventjes rennen maar
komen steeds weer terug bij de 'rustig blijver', en gaan niet in paniek door
het draad heen hollen.
Althans zo ging het altijd bij mij, toen ik nog midden in een dorp woonde:
Mijn oudste paard blijft redelijk rustig als ik er bij blijf en voer geef.
Zorg ik er wel voor dat ze honger hebben om die tijd hoor!

Ik heb ze ook één keer binnengezet, op stal, maar dat beviel helemaal niet.
Duurde veel langer voor ze weer rustig werden, omdat ze niets konden zien en
alleen de herrie hoorden.
En verder natuurlijk proberen om zelf echt rustig te blijven....
Groet,
Coralie

Hoi Helena,
Het is de dominante merrie die naar de ondergeschikte toeloopt en met haar
begint te kroelen. Niet andersom. (Zo heb ik het tenminste bij mijn paarden
altijd gezien.)
Groet,
Coralie

helena schreef op woensdag 17 november 2004 23:00

begon me te kroelen. Heel zachtje en voorzichtig zoals ik haar geleerd heb .
Ze kroelde wel al een tijdje als ik begon maar dit was de eertste keer dat
zij begon. Is dat goed of niet moet ik dit gedrag aan moedigen of juist
niet?

Hallo,
Als ik in de wei bij mijn paarden kom, heb ik soms het idee dat ze op een
speciale manier naar me kijken om er achter te komen 'wat voor plan ik in
m'n hoofd heb'.
Als ze dat plan aantrekkelijk vinden komen ze naar me toe. Lijkt het hen
niet zo
fijn, dan lopen ze (eerst even) weg (zodat ik achter ze aan moet).
Herkenbaar?
(Trouwens, ik heb twee keer 'bewezen' telepathisch contact met mijn oudste
paard gehad. Dat ging van haar uit, dat ze me nodig had en dat ik midden in
de nacht wakker werd van een droom over haar, die later bleek te kloppen.)
Coralie

Marianne schreef op dinsdag 23 november 2004 21:20

vooruit kan denken, zoals mensen dat wel doen. Wat jij noemt Nick zijn naar
mijn idee eerder associaties met eerdere, soms vervelende ervaringen en daar
conclusies aan verbinden. En dat is wat anders dan 'vooruitdenken' in de zin
van: goh, als die vent nou ooit nog 's een keer met die plank aankomt dan ga
ik er mooi niet in want dan sta ik weer in een kar..

Hallo Jo,
Sinds ik paarden heb (al meer dan 20 jaar) ben ik aan het worstelen geweest
met mijn relatie met hen.
Bazig zijn en slim, en zorgen dat je het uiteindelijk steeds van ze wint, is
toch weer wat héél anders als LEIDER zijn.
Of wel: ik ben bazig genoeg om uiteindelijk steeds m'n zin te krijgen, en
gelukkig ook maar, anders had ik allang geen paarden meer gehad.
Maar gevoelsmatig ben ik eigenlijk de ondergeschikte gebleven, afhankelijk
van de meewerkendheid van m'n paarden, wachtend op hun 'goedkeuring'. Met
mijn liefde, goede verzorging en toewijding hen proberen over te halen om me
te vertrouwen.
Is dat hetzelfde als wat jij bedoelt met: vriendjes willen zijn met je
paard?

De laatste tijd ben ik erg met leiderschap bezig, met werkelijk het voortouw
gaan nemen, zorgen dat de paarden op mij kunnen rekenen. (Hier ben ik,
helemaal alert en aanwezig, ik ben te vertrouwen, volg me maar.)
Ik zie dat als een mannelijke eigenschap. Denk zelf dat mannen ohalg
gemakkelijker leiding nemen als vrouwen.
En ach, kijk maar eens om je heen. Bijna altijd als je een stel mensen
tegenkomt (man + vrouw), is het de man die de leiding heeft.
Mee eens?
Groet,
Coralie

jo schreef op woensdag 24 november 2004 11:50

Trudy schreef op donderdag 25 november 2004 23:38

paard.Helaas ,clickertraining ook..bah..Ik denk dat ik te veel ,zelf paard
ben geworden.Als ik dan lees hoe ze op een nog makkelijker manier ,deze
mooie dieren,zonder enig idee,maar met behulp van ""zogenaamde
nh""technieken hun paarden over de kling gaan jagen..Where is the end?? Ik
heb een mail gehad van hempfling (familie)..Ik heb ook nog wat in te
brengen..FFF onze tyd komt nog...(t doet mij pijn(veel)als ik lees waar al
die mensen aan voorbij gaan)(sta ik hier alleen in??)

Hallo Trudy,
Ik voel hierin wel met je mee.
(Ben er van overtuigd dat de mensen op dit forum die zo enthousiast met
clickeren bezig zijn, dit met goede bedoelingen doen en hun paard er niet
mee zullen beschadigen, maar..)

Wat ik in al mijn jaren met paarden heb geleerd is dat IK moet veranderen,
en dat mijn paarden mij daar bij kunnen helpen. Moet ik wel bereid zijn om
naar hun 'boodschappen' te luisteren en eerlijk naar mezelf te kijken.
Op moment dat ik zelf helemaal open ben en echt eerlijk en gelijkwaardig
contact maak met mijn paarden, dan is clickeren helemaal niet nodig (ze
begrijpen me ZO wel).
En daarom ervaar ik (voor mezelf) clickeren als een doodlopende weg: leidt
me af van het doel wat ik bereiken wil.
Dmv clickeren kan je contact krijgen met het paard zonder open, eerlijk en
gelijkwaardig te zijn. Leuk voor de mens, maar wie houdt in de gaten of het
niet ten koste gaat van het paard!?
Hempfling heeft die twijfels gehad: moet ik wel doorgaan met mensen
technieken leren waar ze, bij verkeerd gebruik, het paard mee kunnen
beschadigen? Voor clickertraining geldt dat in nog sterker mate, lijkt mij.

Maar ik heb er totaal geen ervaring mee.
Daarom nu een vraag aan de clickeraars onder ons:
denken jullie dat je met clickeren het paard kan beschadigen? Als je er
verkeerd mee werkt? Of is dat echt onmogelijk?
Groet,
Coralie

Marianne schreef op zaterdag 27 november 2004 10:49

niet dat een paard (of hond in zijn geval) de intentie heeft of mij een
plezier te doen.. wel zichzelf : door bv van 'druk' af te komen of de
'beloning' te krijgen, of dat nou in de vorm van yes of snoep is..
'gevoelsmatig' wat moeite mee hebben om te accepteren zoals het is. Hoe vaak
hoor je b.v. niet 'hij wil graag voor mij werken'... ik denk dat dat onzin
is. Een paard doet wat van hem verlangd wordt, het wordt door ons opgelegd -
of dat nou 'associatie-spelletjes' zijn of niet..

Weet je, volgens mij vindt een paard het fijn om een leider te kunnen
volgen. Als jij een duidelijke leider ben en het paard uitnodigt om je te
volgen, dan doet dat paard dat graag.
Via die weg (wordt ook wel 'spiegelen' genoemd), kan je je paard van alles
laten doen.
Dus: 'hij wil me graag volgen', in plaats van: 'hij wil graag voor me
werken'. Maar komt wel op hetzelfde neer. Of?
Groet,
Coralie

Hallo Jo,
Jij doet dat héél goed!
Niks aanstellerij, foei!! Zeker niet als het paard zich door anderen laat
bijten.
Is hij misschien hoefbevangen?
Of ontstoken zoollederhuid?
Is hij 'natuurijk' bekapt? (Zo niet: alsnog doen!)
Krijgt hij eiwitrijk voedsel? (Zo ja: dieet veranderen in eiwitarm.)
Goed dat je hem voorzichtig verleidt met voedsel. Bewegen is bijna altijd
goed, dus voor hem waarschijnlijk ook.
Voor hem echt fijn dat jij je er (toch) ook nog even mee bemoeit!
Sterkte er mee.
Coralie

jo schreef op zaterdag 27 november 2004 15:57

Klein probleempje. :)

Een paard die gezwollen gewrichten heeft gehad en nu een maand of anderhalf
zonder ijzers loopt.........loopt op eieren.

Nou dacht ik: hij heeft echt pijn.
Anderen zeiden: hij stelt zich aan.

Kan een paard zich aanstelllen?
Geloof er geen bal van!

Sommige zullen kleinzeriger dan anderen zijn, okè.

Nu wilde ik het testen.

Dwingen tot lopen............een ramp voor hem en een ramp voor mij.
Nam uren in beslag en hij hgield meer zijn hoofd achterover en ik voelde mij
een tiran.

Laten staan waar hij stond met de deur open.
Met hele kleine stapjes met lange tussenpozen kwam hij voorzichtig de stal
net zover in dat hij rond kon kijken.
En daar stond hij.
Ik kon hem poetsen, benen oplichten en verder mijn werk doen zonder dat hij
een stap verzette.
Ja, met been optillen dat hij pijn had (net als een hond met een sneeuwklomp
tussen zijn tenen).

Toen maar met een stukje wortel voor houden.
Hij rekte zijn nek en rekte zijn nek en dan wiebel wiebel, stapje en weer
proberen.
En zo met kleine stapjes hem naar buiten gekregen........ging niet veel
sneller dan met dwingen.
Zo ook met brood.

Hij heeft overal oppervlakkige huidwondjes.
Wat vertelt dat hij zich liever laat bijten dan dat hij verplaats voor de
andere paarden.

Ik geloof dus niet in aanstellen.
Maar wil open staan voor de gedachte dat hij zolang pijn heeft gehad, dat
hij het nog steeds verwacht maar niet meer heeft.
Dat de pijn dus tussen zijn oren zit.

Vandaag waren voor de eerste keer sinds lang er anderen bij en liep hij ook
niet.
Dus ik zei: ik lok hem iets sneller met stukjes appel naar buiten.
Nou een reactie alsof ik mijn ziel aan de duivel verkocht!
Nu doet hij niets meer zonder beloning, werd er gezegd.

Toch wil ik hem leren dat lopen wel weer leuk is en geen pijn meer doet.
Als ik dat met eten moet doen en dat in de loop der tijd verminderen....so
be it.

Maar ben ik fout bezig,zijn er beter methodes?
Wat vinden/denken jullie?