In de Volkskrant las ik vanochtend een ingezonden stuk van een dierenarts die de filmmakers verwijt geen dierenarts te hebben gebeld bij dat zielige paard met zeer been en stervend veulen.
Hij stelt ook dat het 'veulen aan de verkeerde kant van het hek geboren is'. Nou ik vraag me dan werkelijk af welke kant 'verkeerd' is; daarbuiten in vrijheid, of aan 'onze' kant fijn lekker op stal, onder een warme deken, vier uurtjes luchten per dag in een vierkantje van 20 x 20 etc etc
Het schijnheilige aan dit soort discussies vind ik altijd dat de meeste mensen (niet de mensen die hier zitten), het grote telegraaf lezende publiek dus, zich enorm opwind over dit soort 'leed' maar 's avonds wel smakelijk een plofdier naar binnenwerkt en helpt de bioindustrie in stand te houden.
Ik vond het maar weer eens tijd voor een brief, dit keer dus niet aan de Bit of paardenkrant maar aan de Volkskrant
Geachte redactie,
Met verbazing heb ik het stuk gelezen van de dierenarts die de filmmakers van de nieuwe wilder nis verwijt dat zij geen veearts gebeld hebben bij het zien van al dat ‘dierenleed’. Niemand schijnt zich in de discussie over de grote grazers in de Oostvaardersplassen druk te maken over de massasterfte onder de karpers die ook uitgebreid aan bod komt in de film. Nergens is een actiegroep te vinden ‘duw de karpers terug in het water’, noch zijn er discussies op internet te vinden waarbij deze scene besproken wordt. Wel zijn er talloze discussies terug te vinden over al die arme zielige paardjes en ook deze dierenarts laat zich kennelijk leiden door makkelijk sentiment. Er wordt door het grote publiek en deze dierenarts duidelijk onderscheid gemaakt naar aaibaarheidsfactor, discriminatie naar uiterlijk en knuffelbaarheid van de diersoort! De verontwaardiging en emoties zijn selectief.
Een paard dat geboren is ‘aan de verkeerde kant van het hek’ is een uitspraak die getuigt van
antropomorfisme van de bovenste plank en leidt onherroepelijk tot de volgende discussie: Wat voor leven heeft een veulen dat in een stalletje geboren wordt? De meeste veulens worden van hun moeder gescheiden wanneer zij vijf a zes maanden oud zijn en worden meteen opgesloten in een box die op geen enkele wijze tegemoet komt aan hun natuurlijke behoeften als beweging en sociaal contact. Een veulen gaat meestal een solitair leven tegemoet als rijdier, waarbij het tegennatuurlijk gehuisvest, gevoed en bereden wordt. Het gemiddelde rijpaard komt zo’n vier uur per dag buiten in een vierkante paddock waar het nog geen twintig meter kan galopperen en staat zo’n 20 uur per etmaal op stal. Paarden krijgen voerbeurten, in plaats van de natuurlijke behoefte om de hele dag door te grazen. Paarden worden met martingalen en slofteugels in schadelijke houdingen gedwongen. Paarden worden bestuurd met een stuk ijzer in hun mond dat inwerkt op de gevoelige lagen in de mond.
Het paard bereikt weliswaar misschien een hogere leeftijd dan in het wild (hoewel de gemiddelde leeftijd van paarden waarop zij uit de verzekering gehaald worden 8 jaar bedraagt, kennelijk eist de tegennatuurlijke huisvesting ook zijn tol), maar de vraag is in welke omstandigheden het paard beter af is; keurig in een stal of buiten op de vlakte.
Dat er een hek om dit natuurgebied staat is een slecht tegenargument in de discussie over de nieuwe wildernis; elk natuurgebied waar dan ook ter wereld kent natuurlijke grenzen. Als deze paarden op een eiland hadden geleefd was het gebied ook beperkt. Een gebied heeft een bepaalde draagkracht waarbij een populatie van welke diersoort dan ook, zichzelf zal handhaven naar het maximale aantal naar draagkracht van dat bepaalde gebied. Zo is de natuur.
Dat selectieve sentimenten naar aaibaarheidsfactor van de diersoort naar voren gehaald worden, geeft in mijn ogen alleen maar pijnlijk duidelijk aan hoe ver de ‘moderne mens’ afgedreven is van de natuur. De emoties van ons mensen is leidend voor hoe wij de wereld om ons heen zien. Leed dat we zien van aaibare dieren is erg, maar leed dat we niet zien bestaat niet; het dagelijks lijden van dieren in de bio-industrie. De burger maakt zich druk om de dieren in de Oostvaarders plassen, maar de consument koopt nog altijd plofkip in de supermarkt"
Eerst had ik er nog in staan 'de eerste veearts die zijn klanten adviseert om paarden buiten te zetten omdat paarden daar gezonder en gelukkiger van worden, moet ik nog tegenkomen' maar dat is op de man spelen en niet op de bal...
Warboel
