trea hoex schreef op dinsdag, 28 juni 2005, 11:13:


***************

Bij haaranalyse wil ik toch een kanttekening plaatsen.

Als een of ander mineraal niet in het haar aanwezig is, terwijl het dat logischerwijs wel zou moeten zijn, denk dan niet meteen dat dat mineraal aangevuld zou moeten worden. Het kan evengoed zijn, dat je paard dat mineraal dan niet "kwijt kan raken", m.a.w. dat er een of ander enzym (of ander mineraal) ontbreekt die afvoer uit het lichaam mogelijk maakt. Het mineraal dan toch suppleren kan juist het bestaande probleem dan verergeren!

Evenzogoed kan het zijn dat een mineraal dat in hoge gehaltes in het haar aanwezig is, simpelweg niet benut kan worden in het lichaam. Dan is het dus precies andersom: in het lichaam is er een gebrek, in het haar een depotvorming.

Hoe nuttig ik haaranalyse zelf ook vind, dit moet je denk ik wel meenemen in de beoordeling . Wat er aan de hand is bij het betreffende paard, moet dan mede uit de symptomen die het vertoont duidelijk worden.

Collane schreef op dinsdag, 28 juni 2005, 12:07:


Inderdaad Collane, ik kom in mijn beroep ook geregeld in aanraking met jongeren met dyslexie, dyscalculie en dyspraxie, en dat is natuurlijk een andere zaak. Ik weet echter uit ervaring dat de spelling niet meer zo 'ingedrild' wordt als vroeger, en daar dacht ik in de eerste plaats aan. Als dat de drempel zou verhogen: dat is geenszins de bedoeling! Integendeel. Maar ik weet ook dat mensen met dyslexie dikwijs gemakkelijker foutloos typen dan schrijven. Ook daar wordt op de scholen tegenwoordig rekening mee gehouden: wij gebruiken trouwens speciale computerprogramma's voor leerlingen met dyslexie, voor verschillende vakken. Dus ga gewoon door met het uiten van je mening. Ik beloof je dat ik geen fouten meer zal verbeteren. En inderdaad, soms zie je fouten pas na het versturen van het bericht. Je eigen teksten verbeteren is nog moeilijker dan het verbeteren van andermans teksten.
(Eigenlijk was ik even 'gepikeerd' door de opmerking van de schrijfster dat ... (ben de naam vergeten) eens even het boek 'hoefproblemen' moest kopen en de materie bestuderen. Toen dàcht ik: nou bestudeer jij dan het groene boekje maar eens. Maar om niet 'grof' te worden heb ik me beperkt tot het verbeteren van die éne fout. Wel een boel reactie, en 't was dan niet eens op jullie bedoeld) Even goeie vrienden? Laat ons dan de 'foutenhistorie' misschien afsluiten en ons weer met de hoeven gaan bezighouden op dit forum? In ieder geval: sorry voor die misverstanden en toestanden.
Perdida

HannahFroukje schreef op dinsdag, 28 juni 2005, 18:15:


Hoi Frouk,
ik hoopte eigenlijk al dat jij zou reageren; uitleggen is niet mijn sterkste punt, en ik weet dat jij hier bovendien veel meer vanaf weet dan ik.
Kan jij ons ook misschien meer vertellen over de bach bloesems in deze context?
En heb jij nog leuke links om er meer over te lezen?
Isabel

Coralie schreef op zondag, 26 juni 2005, 16:58:


Als reactie kreeg ik van Ingrid den Ouden privé het volgende, nmm voor meer mensen interessante, antwoord:

Dat is ook het grootste probleem vind ik zelf; die jonge planten tussen het hooi.
Ik zie het hier achter het huis gebeuren. Vorige paardeneigenaren (onze achterburen) lieten het JKK gewoon staan en lieten het bloeien en zaaien (helaas, vandaar dat ik nu stik van die rommel in de wei). Hun paard at het niet. Nu zijn ze weg en heeft een boer het als hooiland. Hoe hij ook spuit, het gaat niet weg, maar het gevaar is nu dat het niet meer in bloei komt omdat het steeds (2x per jaar) wordt gemaaid. Je ziet het niet staan tussen het lange gras, maar ga je goed kijken is het er volop. Hij roemde zo over zijn hooi dit jaar; perfect gewonnen met dat warme waar. Ja dat wel, maar het stikt van de jonge JKK planten, want ondanks het spuiten zijn ze niet kapot gegaan.

En ik vrees dat hij niet de enige boer is.

Het enige hooi dat nu nog echt veilig is, is jong hooi, of beter van jong grasland. Bij ons is het ene stuk een paar jaar geleden om geploegd en opnieuw ingezaaid. Dit bevat tot op heden nog steeds geen JKK. Voorheen lieten wij ons land ook eens per jaar ploegen; nooit JKK gehad. Maar nu het al 8 jaar weiland is, wordt het steeds meer en meer. Hoe harder ik steek, hoe meer ik terugkrijg; al bloeit het vrijwel nergens meer in de buurt.

Helaas heeft de boer achter door “gelazer” met iemand besloten het land maar niet meer bij te houden en er niets meer aan te doen, dus volgend jaar ziet het weer geel van de JKK L.

Ik weet het ook niet meer. Het is hier overigens door de gemeente zelf uitgezaaid ooit in de natuurgebieden en daar hebben ze nu spijt van vertelde men ooit eens. Maar ze doen er niets aan en dat is het ergste. Er schijnt dan weer zo’n zeldzame rups op te leven die ze niet mogen bestrijden ….

Maar ander gras kweken heeft dus geen zin. Eens per 2 jaar je land omploegen wel. Daarom zit het ook niet in stro omdat dit op geploegd land voorkomt. JKK is een 2 jarig kruid en heeft even tijd nodig om tot een plant uit te groeien om in het hooi/stro te komen.
Groeten
Ingrid

Met dank aan Ingrid,
Groet,
Coralie

Nathalie Lagasse schreef op dinsdag, 28 juni 2005, 16:31:


meestal staat er 1 paard op wacht, dat valt mij op als ik 's morgens heel vroeg langs weilanden met liggende paarden rijd, ik vind het heel vreemd dat ze allemaal plat liggen. Ze zullen zich wel veilig voelen..... kunnen beter maar niet op de Veluwe wonen die paarden: poema-alert

Ik meld hier niet zo vaak wat, maar ik lees wel alles mee. Maar ik had nu even een vraagje. Ik bekap mijn paard nu sinds november natuurlijk, en dat gaat heel goed. Z'n hoeven groeien hardstikke snel, en omdat ik nu door tijdgebrek niet altijd even veel tijd heb om over asfalt te rijden, moet ik hem elke week bekappen. En zn hoeven worden echt super hard, dus ze slijten zowiezo niet echt snel (het bekappen is dus ook al stukken zwaarder)
Maar in het begin kon ik altijd de dode zool van de hoef afschrapen, maar dit lukt me nu niet meer. Het is veel te hard. Er zitten wel van die lijntjes, dus ik weet wel zeker dat het oude zool is, maar ik kan het er dus alleen afsnijden.
Zijn er meer mensen die dit hebben? Is dit normaal? En is het dan erg dat ik een dat gedeelte eraf snijdt? Het is namelijk maar een klein laagje.

Groeten Alline

Vandaag met een van de jaarlingen gedaan, de kriebelclick, ze bleef zomaar bij me staan , ze komt uit de begrazing en kent nog niets, nog niet vaststaan, nog geen voetje geven, maar ze moet wel bekapt. Het is een gastpaardje, en is hier nog niet zo lang. Maar ze stond toch bij me dus ik denk dit is een mooie gelegenheid, ik had niets bij me, maar kriebelen vind ze lekker, dus ik kriebelen, en mijn hand bij haar mond gehouden, zodra ze mijn hand aanraakte geyest. en extra kriebel. Ben toen gestopt met kriebelen, en dacht ik kan haar gewoon klaar laten staan voor succes, hand heel dicht bij haar neus, en dankzij de dazen raakt ze mijn hand wel aan, dus iedere keer als dat gebeurde YES en kriebelen maar. Na ik denk een minuut of 5 ging ze gericht mijn hand aanraken met haar neus, dus
Morgen eens zien of ze het herkent, ik vermoed van wel

Groeten Esther

alline schreef op dinsdag, 28 juni 2005, 19:31:


Hoi Aline, ik heb hetzelfde probleem, en er is in voorgaande berichten over gesproken. Lees maar terug in; fotos van tinkerhoeven.
Trea

Esther schreef op dinsdag, 28 juni 2005, 19:35:


Leuk hè! Ik vind het kicken. Ik heb nu ong. een week het boek van Inge en inderdaad een paar keer geyest (vind ecx teveel klinken als sex, kijken de mensen in de buurt zo gek), bij allebei. Van de week wilde ik de wei gaan sproeien, dus roep vanaf de paddock: Yes! en daar komen me toch twee bandieten aanrennen! Op zoek naar hun beloning....

trea hoex schreef op dinsdag, 28 juni 2005, 19:43:


Hahahaha we hebben een ikoontje voor snoeppie Yes!!!

groetjes (Y) Es

Nathalie Lagasse schreef op dinsdag, 28 juni 2005, 16:31:


Leuke vraag, voor mij weer mijn stokpaardje Ik blijf altijd geloven dat door domesticatie er dingen veranderen in gedrag. Ik geloof heus dat de natuur van het beessie er in blijft zitten, maar ik zie het hier vaak zat dat ze allemaal liggen te pitten, en er niemand op "wacht" staat. Ik kan me gewoon niet meer voorstellen dat een paard een prooidier is, en wij als mensen het roofdier. Die discussie heb ik vaker gevoerd, maar het lukt me maar nooit goed om dat over te brengen. Toen hier een veulen werd geboren mochten wij helpen droogmaken van de moeder, ze voelde zich niet bedreigd door ons als roofdier, ik denk dat als het al generaties zo gaat, en ze niet meer met de hele kudde het ravijn in worden gedreven er een stukje geheugen verandert. Ook genen veranderen, de przwalski heeft bijvoorbeel net wat meer of juist net wat minder genen als het gedomesticeerde paard. Moet dat weer opzoeken, dat is altijd iets wat ik maar niet kan onthouden. Ik geloof wel dat als er iets enorm eng is een paard op de vlucht slaat, maar ik ken er ook zat die blijven staan. Het veulen wat hier is geboren heeft toen ze ongeveer een week oud was een heel gevecht geleverd met een slanghaspel, die daagde ze uit, kom maar op als je durft!!! Haar moeder keek er ook niet van op of om. Maarre tractors, brrrrrr dat vind mams maar niets, en het veulen inmiddels al 2, eet gewoon door.

Groeten Esther

Peter Donck schreef op maandag, 27 juni 2005, 8:01:


Het werkt best goed eigenlijk Peter.
Doordat het maar 3 poten heeft kan je hem altijd zo zetten dat de poten niet in de weg zitten bij het terug trekken van het been.
Overigens, voor de knutselaars onder ons....
Gezien in het nieuwste blaadje van de Gamma? de 3poot standaard (voor schotels) voor de prijs van net geen 15 euro?
Het *** moet je er dan nog wel op zien te krijgen, maar die 3poot is een stuk goedkoper dan mijn fotostatief!
Dat zegt ik...je ken niet zonder de gamma
Gr, Nick

Peter Donck schreef op maandag, 27 juni 2005, 8:07:


Waar een paardenforum al niet goed voor is, vooral wat je daar allemaal leert....
Een tok zoals ik het ken (in het nederlands dus) is een bescherming in de vecht/verdedegings-sporten, stop je dus wel degelijk in je broek en zet je zeker niet op je kop....tenminste...nah....lamaar....zitten ook kinders hier....
Gr, Nick

Nick Altena schreef op dinsdag, 28 juni 2005, 16:56:


Vandaag voor het eerst een klein mokplekje gevonden op het witte achterbeen van Patchouli. Ze heeft vorig jaar juni mok gekregen en dit heeft tot januari dit jaar geduurd!! Het begon ook op dit zelfde achterbeen en breidde zich gestaag uit naar ook de andere benen (met uitzondering van het linker voor been welke, toevallig?, bruin is). Eigenlijk van alles geprobeerd; van zalven van de DA maar ook alternatieve zoals kootholtezalf, curemok van VSM en een drainagemiddel. Voor alle duidelijkheid, ze krijgt geen krachtvoer.
Ben een beetje huiverig voor wat er evt gaat komen als ik naar vorig jaar kijk. Begon dus ook in juni en heeft dus niet met nattigheid te maken of vieze stallen. Ze staat dag en nacht op het land. Wel met zonneschijn?
Ik baal...

Patchouli schreef op dinsdag, 28 juni 2005, 20:55:


Hoi, kan ik me voorstellen! Jongens, is dit wel MOK? Want ook Chaser heeft 4 witte voeten en een superdroog weiland. Iedere zomer weer krijgt hij donkere plekjes die heel veel op mok lijken. Maar het is het niet. Het is een verbranding, door de zon.
Ik smeer er meteen wat uierzalf op en binnen 2 of 3 dagen is het gewoon weg.
Ik weet niet of het op bewolkte dagen uit zichzelf zou verdwijnen?
Misschien heb ik het gemakkelijk en hebben jullie wel degelijk Mok.... maar uierzalf is dan toch wel het proberen waard.... Ik denk niet dat echte mok door een forse lik uierzalf in de kootholtes verdwijnen zal.... en dit dus wel.
Groet!

Wil.