Ja natuurlijk moet er wanneer iets moet gebeuren even doorgezet worden. Toch zou ik graag begrijpen waardoor die praam, als het dan niet pijnlijk zou zijn, dan zorgt voor het vrijkomen van endorfine.

En ja hoor, onze paarden grazen momenteel een stukje af tussen bomen en struiken waar distels staan. Ze vinden de topjes die in knop staan een ware delicatesse. We maaien ze ook elke dag een kruiwagen brandnetels met heel wat kleefkruid tussen waar ze ook verzot op zijn.

grtjes

Tja ,ik moest vroeger ook altyd tegen vera zeggen::OHOMLOOOOPEN!!!
Nou na 10 keer ofzo(want ik ging haar express niet halen)kwam ze hoor.
Hardgillend whhhiiiieuwwww,de bochten door en brrrrrriesssss.

Hennie van Oosten schreef op dinsdag 1 juni 2010, 20:22:


Jeetje, ja, dat zou best kunnen dat dat AM was. Maandagsziekte ("Tying Up") is óók Myopathie, maar dan met een andere oorzaak.


Ik probeer vannacht samen te vatten wat ik op dit moment weet over AM, incl. de onzekerheden. Nogmaals heel veel sterkte met je verlies, ik vind het echt verschrikkelijk voor je.

Mijn dieren met AM (varken Toos en shetlander Joris) hebben domweg het geluk gehad dat heel kort nadat de 1e ziek werd, dat bericht van de Uni Utrecht was gepubliceerd en ik het had gelezen. Het is dááraan te danken dat ik de DA wist te overtuigen om te behandelen met corticosteroïden, bij Toos. En daarom leven ze nu nog, zowel Toos als Joris. Dat laatste is inmiddels ook de overtuiging van mijn DA. Waar ik bij Toos nog moet praten als "brugman"; bij Joris hoefde ik mijn DA nergens meer van te overtuigen, tóen was hij inmiddels beter op de hoogte dan ik op dat moment.

Bij varken Toos zei de eerste DA die kwam (niet mijn "eigen" DA, want die had op dat moment geen dienst): "Karen, er is nog nooit een geval van AM beschreven bij een varken, dus dat kan het niet zijn." Ik zei toen: "Jawel, je hebt zonet toch de eerste gevalsbeschrijving gehoord."

Ik heb die DA later nog gebeld en gelukkig vat hij het allemaal heel sportief op. Hij heeft overlegd met "mijn eigen" DA, en heeft nu in 'z'n boekje' bijgeschreven dat AM kán voorkomen bij varkens. Alleen bij scharrelvarkens kan het evt. door schimmels op esdoorn worden veroorzaakt. Omdat dat soort varkens nauwelijks nog gehouden worden in NL, kan ik me voorstellen dat AM bij een varken heel uitzonderlijk is.

Van "mijn eigen" DA heb ik een hoop bijgeleerd over AM. Ik weet nu bijvoorbeeld, dankzij mijn DA, dat de dosering corticosteroïden bij een paard nooit zo hoog mag zijn (gerelateerd aan lichaamsgewicht), als bij een varken. Een varken is nauwelijks gevoelig voor IR en de gevolgen daarvan (HB); een paard wel.
Zeker bij een paard of pony van een sober ras, of een paard dat al aanleg heeft voor IR / HB, kunnen corticosteroïden enerzijds helpen tegen AM maar anderzijds tevens de dood juist kunnen bespoedigen . Als zo'n bijwerking van cortecosteroïden optreedt (IR dus), dan is een paard dat al AM heeft meestal ten dode opgeschreven.
Dat corticosteroïden zoveel bijwerkingen kennen waaronder HB dat wist ik wel, maar ik wist niet dat de veilige dosis - volgens mijn DA - zó laag is voor een paard.

Karen

Er heeft ooit iemand hier eens verteld ,dat hij of zij eerst altyd alle mest uit land haalde en regelmatig wormtesten deed bij zn paarden.
Toen heeft hij(geloof ik)1 jaar niet meer frequent gemest en de uitslagen van de testen op de paarden maakten niks uit.
Ik geloof bij 1 was er altyd een lichte besmetting en bij de andere 2 gewoon niet.
Dus voor zijn paarden maakt t niks uit.
Lang geleden had ik met wat mensen 2 hectare land en wij trapten altyd de mest uitelkaar.
2x per jaar ,voor en najaar een wormenkuurtje erin en we hadden gezonde paarden.(6 in totaal)
Toen bestond t internet nog niet eens en ook geen wormtestjes.
Niet wetenschappelijk bewezen natuurlijk,maar mijn paard (kiba)heeft nooit iets gemankeerd toen.

Karen Koomans schreef op woensdag 2 juni 2010, 0:02:


Puur nieuwsgierigheid van mijn zijde: Wat is de 'veilige' dosis?

Te koop: zakjes vers gedroogde bergkruiden, rode
peperkoekleem en rechtrichttuigjes voor honden!

Wil schreef op woensdag 2 juni 2010, 0:09:


Volgens mijn DA, om de dag 7 of 8 cc voor een pony en 10 cc voor een paard (gebaseerd op het middel Rapidexon, bij andere merken kan de dosering anders zijn afhankelijk van de hoeveelheid en precieze soort werkzame stof in het middel).

Na elke keer toedienen moet het paard duidelijk herstellen. En bij elke volgende dosering, als die nog nodig is, moet het paard weer méér herstellen ten opzichte van de keer daarvoor. Of dat lukt hangt ondermeer af van de weerstand van het paard en natuurlijk ook van de ernst van de besmetting (hoeveel gifstoffen).

Omdat Joris niet voldoende herstelde van die aanbevolen max. dosering én omdat Joris nog nooit in z'n leven HB heeft gehad, heb ik overleg met de DA bij Joris, bij de 2e keer spuiten, flink meer gegeven. Ik wist toen wat het risico was, maar het was een kwestie van "alles of niets". Voelt wel raar hoor, vooral als je zelf spuit (zoals bij mij het geval was). Je zet die spuit erin, wetende dat het leven of dood kan betekeken.
Gelukkig werd het LEVEN...pfff, ik ben nog steeds zó opgelucht! Ik ben gek op dat beessie .

Het gaat erg goed met Joris nu, hoewel de 'nazorg' nog steeds best intensief is. Over de inhoud van die nazorg zal ik later meer schrijven !

Karen

Leonieke schreef op donderdag 27 mei 2010, 12:57:

Ja, tuurlijk weet je dat nog. Hij ziet er nu écht goed uit! Veel beter als 'n paar maand geleden. Hij moest gewoon door dat oude veulenhaar heen!
Heb 'm gezien!! En..... het is echt een plaaaaaatje!! Wauw... dit is wel de knapste tot nu toe! Loopt gewoon weer los.... heel erg nieuwsgierig, zoals ze allemaal zijn.
Enne... vind de merrie er toch ook nu veel beter uitzien. Wat er gebeurd is weet ik niet... maar de oerwoudtamtam vertelde dat er soms andere mensen zorgdragen...
Misschien voeren die bij of zo... ze wordt ook zeker verplaatst nu, dat heb ik gezien, staat steeds op een andere plek.
Nu... beter zo!

Groetjes,
Wil

Te koop: zakjes vers gedroogde bergkruiden, rode
peperkoekleem en rechtrichttuigjes voor honden!

Karen Koomans schreef op woensdag 2 juni 2010, 0:26:


OK. Even off topic.... als 10 cc dan in zo'n noodsituatie voor een paard even voldoende zou moeten zijn.... OK, van dat specifieke merk.... hoe denk jij dan over 50 cc in 1 keer in een zwaar allergische hond spuiten? Juist..... eigenlijk weet ik je antwoord al.
En zo hebben ze ons ooit.... besodemieterd met het afhalen van een (asiel) bouvierteef.
Platgespoten dus... daar kwamen we na drie maanden wel achter!

Wil

Te koop: zakjes vers gedroogde bergkruiden, rode
peperkoekleem en rechtrichttuigjes voor honden!

Wil schreef op woensdag 2 juni 2010, 0:44:


Inderdaad, !!
Schandalig..... hoewel ik natuurlijk niet weet of het onkunde was of een kwade opzet?! Plus, het inzicht in de schadelijke bijwerkingen van corticosteroïden is enorm toegenomen de afgelopen jaren. Tot voor kort (5 of 10 jaar geleden?) was daar nog weinig over bekend.

Ter info, ons varken kreeg van dierenarts nummer 1 alleen AB. Ik was het er niet mee eens in eerste instantie, maar heb me door hem laten overtuigen. Oké, hij hád ook gelijk kunnen hebben!

Anyhow, zij is hersteld van AM door 2x 20 cc Rapidexon (met anderhalve dag tussen de beide injecties). Ze weegt circa 50 kilo.

Karen

Ilma Meijer schreef op dinsdag 1 juni 2010, 23:52:


Hmm, dat laatste klinkt in elk geval heel hoopgevend!

Ik las dat in IJsland momenteel ook iets heerst onder de paarden daar, dat zeer besmettelijk is en volgens deskundigen niets te maken heeft met de as van de vulkaan. Dat hoeft natuurlijk absoluut niet hetzelfde te zijn als wat er kennelijk bij jou in de omgeving heerst, maar ik moest er door jouw bericht aan denken.

Karen

Nils Vellinga schreef op dinsdag 1 juni 2010, 23:30:


Dat alles heeft Franca juist heel zorgvuldig gedaan, als ik haar bericht zo lees.

Moeilijk hoor, een paard dat hierin zo extreem is. Ik weet helaas geen oplossing voor je Franca, naast wat je allemaal al gedaan hebt of de ketting of achterstevoren vervoeren, die eerder al in deze draad geadviseerd zijn.
Als je uiteindelijk "een Ei van Columbus" vindt, hoop ik dat je daarover dan bericht op het forum!

Karen

Karen Koomans schreef op woensdag 2 juni 2010, 1:16:


Hmm, ik lees net nóg eens de hele draad en vraag me nu af (Nils) of je denkt dat Franca en Sieta geholpen zouden kunnen zijn als Franca leert hoe ze meer leiding kan geven/nemen aan haar paard? Als je dát bedoeld, oké, dat zou misschien inderdaad een goede oplossing kunnen zijn.
Natuurlijk ken ik jou niet Franca, dus vat het niet persoonlijk op alsjeblieft. Maar als het gedrag van Sieta niet zozeer angst is maar 'gewoon' niet WILLEN, dan zou je misschien inderdaad iets (of veel) kunnen hebben aan een trainer die aan het leidinggeven-aspect aandacht besteed. Want uit je verhaal maak ik op dat je het goede bedrag meteen belonen, dat je dát al goed doet!

Karen

Karen Koomans schreef op woensdag 2 juni 2010, 1:01:
Ik wil het wel vertellen... maar dan schuif ik dit antwoord eventjes naar de kroeg, OK?
Want het hoort niet in jouw AM draad thuis...
Het is in ieder geval minstens 10 jaar geleden gebeurd.
Kwade opzet of onkunde... geen idee.

We hebben altijd bouviers gehad, heel erg vroeger (poeh... da's lang geleden hoor...) veelvuldig meegewerkt met trainers om o.a. politiehonden gecertificeerd te krijgen.
Dus: pakwerkhonden. Zelf ook gehad... enfin: de laatste hond is puur van ouderdom gestorven en daarna hebben we een hele poos geen hond meer gehad.
Maar ja..... toch weer rondgekeken voor een boef. Niet kunnen slagen.
De voorlaatste was een asielhond, afkomst onbekend.
Dus via i-net naar asielhonden gaan kijken en ik vond een leuke blauwgestroomde teef. Tammie. Opgehaald.... gewoon een leuke, heel lieve en gezellige huishond.
Absoluut niets aan agressiviteit, iets anders dus als we eigenlijk gewend waren.
We namen haar overal mee naartoe, luisterde ook nog goed, eigenlijk een probleemloze hond. Dachten we....

Tot de dag kwam dat ik vond dat ze wel erg veel zat te krabbelen en bijten.
Vlooien? Behandeld tegen vlooien. Als ze ze al heeft gehad.... waren dit er niet veel... kon niets vinden. Het zichzelf kapot bijten ging door.

Voeding? Ander merk geprobeerd... dat hypo-allergene spul enzo.... hielp helemaal niets. Zelf voedsel gaan koken, dus rijst koken, groente daar doorheen roeren en 1 pondje kippenvlees koken en dat ook toevoegen. Verdelen over zoveel maaltijden.
Geen enkele vorm van prefab-voer, dus geen koekjes of brokjes.
Ach... eigenlijk toen al hetzelfde principe als het huidige eczeempaarden regime...
Het hielp allemaal geen donder. Niets.
In die tussentijd ging Tammie, terwijl ik haar uitliet, ontlasting van andere honden opeten. Dus ze ging niet meer los... maar aan de riem. Moeilijk om haar te beperken... want ze was wel zo gehaaid dat ze het toch nog voor elkaar kreeg.
Paardenmest werd met kilo's tegelijk naar binnen gewerkt! Nu weet ik wel dat een beetje paardenmest helemaal niet verkeerd is voor 'n hond, maar dit was niet normaal!
Vitamine tekort dan??? Kon ik me niet voorstellen... bloedonderzoek door onze eigen DA wees helemaal niets uit. Wormen had ze ook niet.
Terug naar het asiel waar ze vandaan gekomen was. Om raad! Ik werd er stapeldol van en inmiddels liep ze met een anti-bijtkap op. Haar bijnaam werd: Lampie!
Geloof het... ze had de gaten in haar lijf zitten... alles beet ze kapot. Het dier stikte van de jeuk. Ook had ze om de paar dagen echt flink diaree!

Het asiel reageerde vrij laconiek en zei: OK. We zullen eens kijken, laat haar maar hier. Leuk vond ik dat niet... maar hun DA zou ook nog kijken, dus daar deed ik het dan voor.
Lampie bleef in het asiel en na vier dagen mocht ik haar weer ophalen.
De antibijtkap was aan gort.... en ze vertelden me daar dat ze helemaal niet gepoept had. Ja... ammehoela!! Ze had het gewoon opgevreten! Want dat deed ze ook nog!
Maar, ze was genezen en volgens hun had de hond geen problemen.
Op m'n vraag wat ze hadden gedaan of hadden gevonden kreeg ik als antwoord: 1 injectie. We hebben er 50 cc prednison ingespoten en nu is ze genezen.

Indertijd wist ik daar niet zoveel van... maar wél dat het 'n imuumsysteem platlegt en dus niets geneest.
Maar goed... ze is mee naar huis gegaan en inderdaad.... alle jeukerij leek verdwenen, ze gedroeg zich weer normaal. Geen gevreet.... geen diarree en geen gebijt. Ik ben trouwens toen wel nog steeds doorgegaan met haar zo natuurlijk mogelijk voeren... dus geen fabrieksvoer.

Dat heeft nog geen 2 maanden geduurd.... en toen begon het allemaal weer van voren af aan, nog veel erger als het ooit geweest was.
In die tussentijd heb ik ook nog een reinigingskuur gegeven, nl . veendrenkstof.
Dit op aanraden van een alternatieveling... maar goed, ook dit heeft niet geholpen.
Kortom: alles wat ik toen aan kennis bezat en geprobeerd had... werkte in haar geval niet. Eerlijk gezegd was de hond er zo slecht aan toe dat ik serieus overwogen heb om in overleg te gaan met het asiel... om haar in te laten slapen.
Ze was trouwens toen vijf of zes jaar.
Een asielhond blijft altijd eigendom van het asiel. Ik had dus niet het recht om haar in te laten slapen, ook niet om haar door te verkopen of wat ook... Zo'n hond doorverkopen is al helemaal natuurlijk geen optie!

Overleg gepleegd met het asiel, wat te doen?
De toenmalige leiding.... gaf mij alleen maar verwijten. Dat wij er niet goed voor hadden gezorgd, of ik wel wist hoe ik een hond moest reinigen... ik zal je de rest van dat gesprek maar besparen. Dat sloeg werkelijk helemaal nergens op.
Sta je daar aan de balie, met een doodzieke hond... en heb je het volgens hun niet goed gedaan. Later is die hele leiding eruit gegooid daar... maar voor Tammie was dat te laat.

Ze hebben haar teruggenomen.... wij hebben haar bijna 1 jaar gehad.
Ik heb ze verteld dat gezien de problemen, het misschien beter was om deze hond in te laten slapen. Vrees dat ze het niet eens overwogen hebben!
En ja.... dan heb je recht op binnen 1 jaar een nieuwe hond uitzoeken... kost je dan niets. Alsof het een produkt is zeg!! Daar ging het toch helemaal niet om?
Hebben we ook nooit gedaan. Ik heb nooit meer 1 poot in dat asiel gezet.

Ik heb nog gevraagd of ze contact wilden houden, wat ze met de hond zouden doen en of ze ons op de hoogte wilden houden. Jajaja... beloftes.... maar die zijn ze dus nooit nagekomen. Precies 1 week na mijn terugbrengen, stond Tammie op TV-drenthe in de 'aanbieding'... Hond van de week. Gezond!!!
Tuuuuuuuuuurlijk.... nou, ik wist wel zeker dat er weer een fikse spuit inzat.... net zoals die erin gegaan is de dag dat wij haar opgehaald hebben!
Toen heb ik het helemaal opgegeven, want ik was er doodziek van! Hoe konden ze dit ooit doen??? Ook de volgende eigenaren komen tot precies dezelfde conclusie!

Wat ik denk... maar dat is achteraf... is dat zij een hele slechte puppytijd heeft gehad, met een fikse wormbesmetting of zo... en dat haar maag/darmkanaal beschadigd is geweest. Zoiets komt gewoon nooit meer goed.

Enfin.... dat is er dus gebeurd. Onkunde of opzet? Je mag het zeggen....

Groet,

Wil.

Te koop: zakjes vers gedroogde bergkruiden, rode
peperkoekleem en rechtrichttuigjes voor honden!

Wil schreef op woensdag 2 juni 2010, 1:40:

.

Jeetje Wil, wat een verhaal....
Sommige asiels zijn echt bar- en bar-slecht. Natuurlijk zijn er óók goede. Alles hangt af van de mensen die er werken, vooral van de leiding natuurlijk. Soms zijn die kundig en ook nog eens klantvriendelijk/begripvol. En soms werken daar mensen, ook in de leiding, die werkelijk van toeten noch blazen weten als het over honden gaat, en/of die hun klanten - de mensen bedoel ik dan - schandalig behandelen.

Ik weet niet hoe het nu is, maar tot een jaar of zes geleden was hier in de regio de Dierenbescherming, onder wie twee grote asiels vielen, nul komma nul daadkrachtig in het nemen van maatregelen mbt een zeer slecht functionerend asiel. Gert en ik hebben ons een paar jaar lang behoorlijk intensief ingezet om zaken te verbeteren daar. We namen o.a. gedragstesten af bij honden en schreven op basis daarvan een uitgebreid advies mbt die hond. Ook medische zaken namen we mee in de rapportage, voor zover daarvan iets te zien was (in elk geval zagen wij héél wat meer gezondheidsproblemen dan de medewerkers van het asiel ).

Na jaren van inspanningen van onze kant, telkens conflicten en dan conflicten weer uitpraten met van hun kant allerlei beloftes en "nieuwe" goede voornemens, zijn we gestopt toen het voor de zóveelste keer volkomen mis ging. Onze rapportages werden in dank aanvaard, om vervolgens onderin een la te verdwijnen; daar komt het verhaal in een notedop op neer.

Het asiel mag nu al een aantal jaren geen honden meer bemiddelen, die gaan door naar het ándere asiel vd dierenbescherming in de regio. Vorige week hoorde ik dat nu ook de nog overgebleven kattenafdeling moet sluiten. Maar of dat alles te maken heeft met gebrek aan financiën, óf omdat er eindelijk is ingegrepen vanwege slechte prestaties, dat weet ik niet. Hoef 't niet meer te weten ook. Het boek mbt dat specifieke asiel heb ik al lang geleden gesloten!

Karen

Vandaag schreef iemand op bokt, in de centrale draad over AM:
"Heb net onze da (vchn) gesproken en hier hebben ze er 15 in de kliniek gehad waarvan er 2 het overleefd hebben. Gelukkig de laatste 2 weken geen nieuwe meldingen gehad.
En het waren in dit geval niet alleen paarden die 24/7 op het land stonden. En ook voldoende bijgevoerd werden."

Ik ken de poster van dat bericht niet en kan daarom niet beoordelen hoe betrouwbaar het bericht is. Maar ik kan me moeilijk voorstellen dat iemand over zoiets zou liegen.
Voor wie in die regio woont, de kop van Noord Holland, is het misschien de moeite waard om die betreffende kliniek even te bellen? Googelend op VCHN vond ik http://www.vchn.nl/ , dierenkliniek te Middenmeer.

Karen