e m kraak schreef op donderdag, 27 mei 2004, 15:40:


Er is heel moeilijk een foto te vinden van iemand die de stang goed gebruikt. Als je deze link aanklikt krijg je dus enkele stangen. Zowel postugese als spaanse rijkunst is op stang. In prenciepe werken ze het zelfde. http://www.animoruitersport.nl/divbits.htm

Ik rij met 1 teugel. Wel gereden op twee als overgang om stang.

Inderdaad rukken of trekken is iets wat nood goed is. Het is enkel het ligt contact maken met de mond. En dan spreek ik van echt ligt. Dus zeg maar dat je net het bit voelt niet meer.


Het is niet zozeer een schrik reactie. Heel moeilijk om het te verwoorden. Het is een meer van oeps ik ben te ver. Net als dat je tegen een kind zecht dat hij nu echt moet ophouden. Het kind schrikt omdat hij weet dat het zijn eigens schuld is maar word niet bang. Angst laat een paard enkel nog harder rennen.


Inderdaad, als men hier verkeerd mee omgaat is het voor korte duur.

Hier komt het wel vaak op neer als ik zo bij mensen ziet. Er is geen automatische reactie waardoor je het paard echt om moet trekken. Inderdaad de manier die hier op deze site besproken word, vind ik niet verkeerd. Alleen kom ik weer bij die gedachten en gevoel dat het een machtsmiddel is/word.

Ja dat zat ik me ook te bedenken. Ik weet enkel niet of dit altijd zou werken. Probeer het uit zou ik zeggen.

Weet ik, maar je hebt toch een verkeerde indruk van hoe en waarom. Dat is mij fout. Tijdbommen rij ik niet op. Niemand die mij op z'n paard krijgt. Het is meer het consequente en het duidelijk zijn voor je paard.
Veel mensen denken dat ik levensgevaarlijk bezig ben. Tja een paard dat op commando de lucht in spring/bokt/steigerd/caprioolen maarkt dit in alle gangen. Tja dat vinden mensen gevaarlijk. Men vergeet enkel dat er jaren training achter zit en dat mijn paard altijd geheel onder controle is ook zonder iets.
Wil je is het gevoel hebben op een wild paard te zitten die toch geheel onder controle van mij is. Je bent van harte uitgenodigd. Wild bedoel ik heftig.
>

Haha snap het.

Dat heb je verteld. Die manier vind ik dan ook niet verkeerd. Maar zoals ik zij lijkt het te snel op een machts middel.

Ik hoop dat je het begrijpt. Je kikt maar hoor.

Groetjes

Charlotte Smit schreef op woensdag, 26 mei 2004, 20:33:


Ik reed op een doorgewinterde dressuur stal. Ik kreeg het boek van Monty te lezen. Ik had nog nooit van NH gehoord. Ik ging het uitproberen.

Mijn paard vertoonde de dingen die je zou moeten zien niet. Ik zal ongetwijfeld uit onwetendheid van alles fout gedaan hebben. Hij is een draver en rent door tot het uiterste en dan nog langer. Ik spreek hier over jaren geleden hoor.

Maar....
Ik raakte ontzettend gefrustreerd, omdat het niet lukte, daardoor raakte mijn paard weer gefrustreerd en het werd van kwaad tot erger. Ik was in die tijd gewend, met hem om te gaan, d.m.v. dwangmiddelen. Helaas, maar het is zo. Dan lees je een boek, maar dan zijn nog niet je oude gewoontes uit je systeem gebannen, daar is veel inzicht voor nodig.

De relatie tussen mijn paard en mij, was in princiepe goed, alle dwangmiddelen en touwgetrek daargelaten, maar dat was, omdat 'iedereen dat zo deed', zo werd het mij geleerd. Ik was altijd al een aparte op stal, omdat ik daar eigenlijk niet aan mee wilde doen.

Toen kwam ik twee mensen tegen, die bij Emiel Voest waren geweest. Zij zeiden tegen mij, dat dit niet iets is, als je niet precies weet wat je doet, die mening deel ik met ze. Je raakt er zelf gefrustreerd van en je paard nog erger, als je het niet goed doet. Ik heb het gelaten voor wat het was, ging wel op een veel meer paardvriendelijke manier met mijn paard om en dat was het, voor toen...

Later ben ik met de leerwijze van Parelli in aanraking gekomen en dat was ideaal voor mij, hier werd ik echt goed aangesproken op mijn eigen handelen en vooral mijn denken.

Ik vind de Join-up, veel te summier. Bij Parelli is dit maar een heel klein onderdeel van het programma en dan een logisch gevolg, van een goede voorbereiding.

Groetjes, Jessica

e m kraak schreef op woensdag, 26 mei 2004, 12:50:


De verzekering die bij het ruiterbewijs hoort is er alleen voor bedoeld dat in eerste instantie de kosten/schade betaald wordt door deze stichting......de uiteindelijke schade zal altijd verhaald worden op......DE EIGENAAR VAN HET PAARD !!! die blijft dus ten alle tijde verantwoordelijk....
De vezekering van een paard bij de normale schade verzekering die een ieder behoort te hebben?? is soms een paard uitgesloten......het is dus raadzaam om de polissen nog maar eens door te lezen en goed op de KLEINE lettertjes te letten !

Nick Altena schreef op donderdag, 27 mei 2004, 18:07:


Hoi,
In mijn geval ben ik voor Isabella verzekerd via de WA. Wat ze ook doet. Het woord paard staat er apart in vermeld (uitgaande dat het ook te lezen is als pony). Maar dit is in alle gevallen bij schade aan derden, ook daar waar ze gestald staat, al is dat op andermans terrein. De vorige verzekeraar (Nationale Nederlanden) deed er moeilijker over, omdat deze nl. vonden dat de eigenaar van het land het risico erbij nam van vernieling bij uitbraak en dat deze dus voor de schade zouden opdraaien. Was zo moeilijk dat ik makkelijker naar Interpolis ben gestapt. Stuk duidelijker .... behalve dan weer het het vrijwilligerswerk betreft (met de paarden en gehandicapten), waar daar begrijpt geen enkele verzekering een hout van (tot op heden).

Groeten,
Ingrid

Even voor alle duidelijkheid dit: het probleem is voor mij niet dat "ik mijn paard niet kan houden" hoor om maar eens een term te gebruiken. Het probleem is dat hij soms - in sommige situaties - absoluut niet meer wil samenwerken hoewel hij wel snapt wat ik graag zou willen. Hij wil dan alleen maar knoerthard! Het is zelden tot echt gevaarlijke situaties gekomen (1 of 2 keer geloof ik) maar waar ik van baal is dat hij halstarrig blijft proberen om op topsnelheid te komen, WAT ik ook probeer. Dat probleem is er in de bak dus (bijna) niet meer.

edward larkens schreef op donderdag, 27 mei 2004, 14:11:
**********************
Ik heb andere fases genomen en werk bovendien met 2 "serietjes". De one-rein stop heb ik hem in de bak wel geleerd, maar in het bos op een recht pad heb ik er niks aan als hij niet WIL, omdat hij het niet als automatische reflex doet (en dat wil ik hem ook eigenlijk niet aanleren).

A la Parelli zou je laatste fase een effectieve moeten zijn. Die moest ik dus eerst zien uit te vinden. Nou ja, er zijn dus 3 dingen die hem echt iets kunnen schelen en dat is 1) driving (in een rondje drijven door met een zweepje verticaal langs z'n hoofd te zwaaien) 2) hem een flinke tik geven of 3) hem net zolang laten galopperen dat hij uitgegaloppeerd is en dan nog even langer doorgaan (laatste redmiddel en duurt ontzettend lang, ik ben daar een paar keer hele dagen mee kwijt geweest). Let wel, dit is fase TIG dus he, ik begin letterlijk al-tijd met netjes, lief en licht vragen.

Ik gebruik ze alle drie mogelijkheden, al naar gelang wat het beste gaat die dag. En alleen als ik het niet anders kan oplossen, maar dat houdt dus wel in dat ik het in fases opbouw. Fase 1 is altijd spieren ontspannen en de "zak-aardappelen-zit" en adem uit. Fase 2 doe ik met m'n stem en zeg "hoooooo" en adem nogmaals hoorbaar uit. Op goede dagen werkt dat en vertraagt hij tempo en houdt dat vast(wat hem natuurlijk een flinke beloning oplevert, en heel veel waardering, want dat vind ik al heel knap van'm en op goede dagen kan hem dat blijkbaar ook echt wel iets schelen! Luistert hij niet (op slechte dagen versnelt hij dan juist!), dan geef ik hem OF een heel licht tikje nauwelijks voelbaar op z'n schouder, het volgende tikje is heel licht tegen z'n borst, en als hij dan NOG niet enigzins luistert, krijgt hij echt een TIK tegen z'n borst. Probeert hij daar NOG doorheen te lopen tsja, dan wordt het een mep (hier zal ik wel commentaar op krijgen, maar eh, ga maar eens op zo'n paard zitten vooral als hij dan ook nog een reden ziet om bokkerig te galopperen zit je ECHT niet comfi meer hoor!). De andere reeks is: fase 3) aan de handrem trekken (bandje om z'n hals), fase4) is bandje omhoog schuiven en harder trekken en als hij dan nog niet luistert, gaan we andersom achterstevoren en galopperen we precies die kant op die hij NIET wil.

Heel verhaal, maar het IS ook een heel gedoe en ik heb al zo ontzettend veel geprobeerd om er wat verbetering in te krijgen. Wat ik nu doe, helpt tenminste wel, en we zijn nu zover dat we redelijk normaal in het bos kunnen rijden en soms zelfs echt relaxte bosritjes kunnen maken. Hij is ook veel minder opgewonden en angstig geworden over in het bos rijden en graast nu rustig b.v., zonder paniekerig om zich heen te kijken. Maar op slechtere dagen ben ik dus nog steeds de hele tijd bezig om het tempo acceptabel te krijgen en schrikt hij van elk grassprietje.

Ik heb er gewoon een hekel aan dat het zo ontzettend streng moet, terwijl hij in andere omstandigheden juist een "prettig samenwerkend paardje" is.

Dus ik hoopte eigenlijk dat er nog iemand een tip had (velen die hier schrijven kennen dit verhaal allang natuurlijk, sorry da'k er weer mee aan kom, tblijft een beetje lastig allemaal he, en ik wil het juist ZO graag oplossen!).

e m kraak schreef op woensdag, 26 mei 2004, 13:42:


Hier ben ik het niet helemaal eens met je Egon....

Zoals het ons verteld werd na het vragen van het WAAROM van dit bewijs...gaf men als antwoord...
het is een mogelijkheid om door een ervaren en getraind cq deskundig persoon een toets af te nemen waardoor de RUITER kan laten zien dat deze op WILLEKEURIG paard het dier onder CONTROLE heeft.....

Een van de testen is dan ook bijvoorbeeld het wegrijden van een groep(kudde)wat voor veel (zeker manege-) paarden een tegen natuurlijke reactie is en waarbij soms zelfs de ruiter op een paard gezet word waarvan BEKENT is dat hij/zij dit niet wil.

Een geheel andere zaak is het beheersen van de VERKEERS regels...
Denk maar eens aan die jeugd die deze regels nog niet kennen omdat ze geen brommer cq. auto hebben...Dit speelt dus wel degelijk mee lijkt mij.
Het gaat nmm. dus niet ALLEEN om het betreden van een bepaald gebied...

LET OP...tis niet dat IK het er mee eens ben maar dit zijn naar HUN idee wel een aantal redenen om mensen een ruiterbewijs te laten halen.... Als het goed is kun je dus NA het behalen van dit bewijs op willekeurig paard deel nemen aan het verkeer......

Tevens zat er NOG een gedachte achter.
Dit heeft te maken met de manege's die paarden verhuren aan mensen die hier eigenlijk totaal niet mee overweg konden.....
Niet dat het altijd aan die paarden lag maar veelal aan de persoon die de ervaring miste....
Er zijn nu dus ook al aardig veel manege's die de paarden NIET verhuren als men geen ruiterbewijs heeft...
En DIT is nou een reden waar IK het WEL mee eens kan zijn !!
Heb al VELE bedrijfs-uitjes mee gemaakt die een giganties fiasco werden om maar een voorbeeld te noemen!!

Okee , ik stop maar weer met denken hahaha
Groetjes Nick

HannahFroukje schreef op donderdag, 27 mei 2004, 18:33:


Zoals je verteld als ik het goed heb gaat het al een stuk beter. Enkel wanneer hij of geen zin heb of er wat anders is.

Als de de reden weet waarom hij steeds hard wil dan kan je het oplossen. Weet je die niet dan is er maar een ding er even afstappen. Duidelijk maken dat je de rit gewoon rustig wil vervolgen. Pas op het moment dat hij zegt van oké, stap je er weer op.
Nog beter ga niet buitenrijden als je merkt dat hij zo is en los dit probleem in een veilige omgeving van wei of bak op.

Ik ken je paardje niet. Kan er dan ook niet echt wat van zeggen. Elke stap moet onder controle zijn. Is dit niet zo, stap dan liever af en stap er pas weer op als je zeker bent weer alles onder controle te hebben.

Maaike schreef op woensdag, 26 mei 2004, 20:18:


tja dat zegt alles inderdaad.....dat eeuwige "altijd zo gedaan"
En door de opvoeding die ik mijn dochter geef met betrekking op het omgaan met dieren in het algemeen(dus niet alleen paarden)....en straks waarschijnlijk ook de reacties en opmerkingen mijnerzijds op de manier zoals die op school gaat....
Denk ik dat er ook weer een hoop van die bekende blikken komen maar hoop ik toch ook andere studenten (en misschien zelfs leerkrachten) op andere gedachtes te kunnen brengen....
Tzal nog wel wat stormen op de school, waar ze dan ook heen gaat hahaha
Groetjes Nick

Nick Altena schreef op donderdag, 27 mei 2004, 18:33:

Hoi,
Tja als het meisje in onderstaand omschreven verhaal een ruiterbewijs had gehad, of op zijn minst goede instructie had haar paardje nog geleefd.
Een jaar geleden is een groepje jonge kinderen zonder begeleiding met hun pony's hier in het bos gaan rijden. De oudste wilde nu wel eens het natuurgebied in (ondanks waarschuwing van ouders dat dit niet kon overigens heb ik vernomen). Haar pony ging goed over de wildroosters.
De tweede pony kwam er wonderbaarlijk ook, maar de laatste, de kleinste, dat ging gigantisch fout. Het dier weigerde eerst (uiteraard), maar werd gedwongen door zijn ruitertje, want ze wilde haar vriendinnen achterna. Het paardje gaat toch en zakt door het rooster. Been op meerdere plaatsen gebroken en ter plekke afgemaakt.

Domdomdom, dit had voorkomen kunnen worden. Beetje logisch denken zelfs. Er staan "wilde" pony's in het gebied. Dmv deze roosters kunnen ze er niet uit, dus een paard kan er dan toch ook niet in zou je zeggen.

Groeten,
Ingrid

Lees net in onze nieuwe tv-gids in het stukje Dierenspreekuur van Martin Gaus het volgende advies dat hij geeft over een kat die niet zindelijk wil worden binnen:

"Soms helpt het zo'n kat echt te kuren door hem een week of drie op te sluiten".

Pardon??!! Daar spreekt de "profesional".

Weet ik, heeft niets met paarden te maken, maar het stoorde me gewoon. Moest ik even kwijt (zoals Hester met het onzinnige verhaal over die steunzolen; hoe vaak ik dit nu al gehoord heb op het werk en kennissen en zo ... jij hebt toch ook van die dingen voor je pony? Nee ik heb originele goedgekeurde en echte hoefschoenen!).

Groeten,
Ingrid

e m kraak schreef op woensdag, 26 mei 2004, 23:54:


EN DIT IS DUS EEN NADEEL VAN DAT "CHATDING"
Ook ik wil nu graag weten wat deze Crump-trukendoos inhoud maar was op dit tijdstip niet aanwezig......
Groeten Nick

e m kraak schreef op donderdag, 27 mei 2004, 15:46:


Helemaal met je eens hoor, ik bedoelde ook dit tussenhaakjes te zetten eigenlijk. Maar dacht dat het zonder ook wel duidelijk over zou komen (uhm, tja, niet dus hihihi)


Nou, dat bedoel ik...kun je dan wel 'gewoon' beginnen met rijden? Naar mijn mening niet, omdat die join-up je enige basis is...een basis van een half uurtje...nee, geef mij maar Parelli, daar bouw je alles tenminste goed op


Ja, en dan heb je dus nog steeds die band niet met je paard...een band op basis van vertrouwen. Tenminste, dat is mijn mening. Dat is het probleem met veel mensen, tijd tijd tijd...waarom kunnen ze nu niet gewoon de tijd nemen die nodig is?

Groetjes,
Linda

Frans Veldman schreef op donderdag, 27 mei 2004, 10:41:

Linda schreef op donderdag, 27 mei 2004, 20:55:


Nou kijk...
Er is natuurlijk een heel breed spectrum van "bezig zijn met paarden" met als ene uiterste een gek die met een merrie trouwt en fulltime met ponyfamilie leeft ( ) en aan het andere uiterste de slager. Daar tussenin zitten jullie als NH-ers meer aan "mijn" kant, en bijvoorbeeld de draf- en TB-industrie meer aan de kant van de slager. Er zijn gewoon massa's mensen die helemaal niet UIT ZIJN op een "band met". Denk alleen maar aan de recreant die plompverloren, ruiterbewijs of niet, ergens een paard huurt. Hoe wil je daar nu een "band" van verwachten?

Als je "meer" wilt kan dat toch al gauw alleen met "eigen paard" - als je "veeleisend" bent komt daar "eigen boerderij, etc." bij...

Groetjes, Egon

***********
Het gaat inderdaad een stuk beter ja, maar zelfs op goede dagen voelt het niet echt als samenwerking aan (heeeeel soms wel hoor! En dat zijn dus de dagen met een sterretje). Het vervelende is dat ik het nu echt zonder pardon aan het afdwingen ben ondanks het vriendelijke tintje waar ik altijd mee begin.

***********
Het is koppigheid. En willen winnen. Dat weet ik zeker. Hij maakt er een strijd van. En soms ziet hij mijn aanbod om dingen "samen" te doen als een zwaktebod. En probeert dan door mijn grens heen te gaan. Het lijkt alsof hij bewust die grens opzoekt. Hoe harder we gaan, hoe tegendraadser hij wordt. In stap is het het liefste zoetste, braafste en tevredenste paard wat je je maar kunt voorstellen en in een langzaam drafje (heenweg, NIET terug!) zou je soms ook zeggen dat het een doetje is.

*************
Hoe zou jij dat dan doen? Kun je wat voorbeelden noemen?

*************
Wat is dat moment? Bedoel je grondwerk doen? Ik vraag me af of dat zin heeft. Tijdens grondwerk zal hij dan na 5 minuten of zo alweer heel normaal doen wat ik vraag. Als ik geen snelheid maak, doet hij ook normaal wat ik vraag, b.v. als ik op hem door het bos stap en ik wil stoppen, hoef ik b.v. niet aan de teugels te trekken of zo. Mijn zit "ophouden" en soms even "ho" zeggen is dan voldoende. Ik heb daar weleens opmerkingen over gehad zo van "tjeeeeetje, wat luistert jou paard goed zeg!!!" als hij BOEM stopt terwijl de teugel loshangt en zonder protesteren rustig stilstaat, ook b.v. tijdens opstappen en afstappen, geen gedribbel, pure rust, geen centje pijn. En dat IS ook zo, hij KAN heel goed luisteren. Behalve als hij snelheid heeft. En tijdens grondwerk is daar geen sprake van.

***************
Nee, dat is echt geen oplossing, want in de bak kan ik hetzelfde probleem niet opzoeken. Soms probeer ik het bewust te creeren, door hem in de bak heel wild te laten galopperen, echt zo hard mogelijk totdat hij goed gek wordt en echt door de bochten gaat bokken. En wat gebeurt er dan? Normaal gesproken dan he. Ik ontspan, adem uit en zzzzzzzzttttt, Torop laat z'n tempo los en is zo weer in een normale galop. Dat is voor hem geen uitdaging, hij weet toch dat hij er niet uitkan.

***************
Rees-arabier met ernstige snelheidstik en soms een gedragsprobleem. Verder zou je hem als dominant en arrogant/afstandelijk kunnen omschrijven, maar het kan ook een ontzettend (rustig!) knuffelpaard zijn (vooral met vrouwen!!!). Hij heeft een hekel aan mannen en als hij je niet mag, komt hij niet in je buurt. Hij's heel wantrouwend.

***************
In controle geloof ik niet zo, maar misschien bedoel je dat ook niet zo. Als ik hem onder "controle" wil hebben kan ik er net zo goed een bitje in doen, dan HEB ik hem onder controle (maar dan kweek ik wel spierballen). Nogmaals, ik denk niet dat je het zo bedoelde. Maar goed, ik kan hem in het bos nu "onder controle" houden tot en met normale galopsnelheid. Als ik hem toesta wat harder te gaan in galop, maakt hij daar vrijwel altijd misbruik van. Ik doe dat weleens maar hou het dan heel kort zodat ik hem weer terug kan nemen (maar dat kost dan al moeite). Als ik hem meteen vanaf het moment dat we gaan galopperen, "waarschuw" zo van "probeer maar niks want ik hou je in de gaten", dan gaat het wel, maar ik kan dan goed voelen dat hij enorm moeite moet doen om zich in te houden. Hem eens "lekker hard laten galopperen" heb ik ook meerdere keren geprobeerd dus maar daar wordt hij dus supergek en superwild van. Dat gaat al snel snoeihard en hij kan hij heel lang volhouden.

Ben wel nieuwsgierig wat je met dat afstappen zou willen bereiken en hoe. Wat zou je dan doen? Kun je daar wat meer over zeggen?