Ingrid den Ouden schreef op donderdag, 30 september 2004, 23:05:


Deels mee eens Ingrid, een paard is noch trekdier noch rijdier. Echter gewicht voorttrekken is veel gemakkelijker dan dat gewicht dragen. Ga maar eens hardlopen met 15 Kg op je schouders en vergelijk dat met het voorttrekken vaneen licht wagentje van 15 Kg. Een wedstrijdsulky bijvoorbeeld. Dit laatste merk je nauwelijks.
Groet
Hans

Hoi,

Het paardenbit ... zin of onzin ...

Geen echte discussie wil ik hiermee bereiken of starten, want ik weet dat het gros hier vind dat het onzin is; sterker nog dat het zelfs slecht is.
Maar ikzelf als paardenbitgebruiker ben het daar dus dan ook uiteraard niet mee eens, dus zo zou een welles-nietes discussie ontstaan en dat is niet de bedoeling van mijn verhaal/tekst hier, maar heb wel een conclusie (zie eind).

Toen ik het bit had aangeschaft (bokkebit voor het mennen) vroeg ik me eigenlijk af wat de werking van dit bit was. Ik wist niet beter of je reed met een enkel gebroken trens en je ging "hulpmiddelen" aan het bit kopen als je paard een harde of juist zachte mond had. Dus ik had een stang gekocht, met kinketting en minimale hefboomwerking. Tja, het zag er heftig uit, en omdat ik geen zin had mijn paardje pijn te gaan doen in haar mondje, vooral niet omdat ik zo van oa dat paardenmondje hou (met die zachte lippen hihi), kocht ik een boek over het bit. Daarin staat echt werkelijk waar alles. Juist en onjuist gebruik, diverse bitten, diverse manieren van optomingen en gebruik bij welke sport, maar juist ook veel bitloze optomingen. Toen las ik ook al in dat boek dat een hackemore echt niet minder paardonvriendelijk is dan een hoofdstel met bit en dat ook zelfs een touwhalster niet echt paardvriendelijk is met die knopen in het halster die werken op de zenuwknopen van het paardenhoofd.

Een verkeerde ruiterhand veroorzaakt met een bitloze optoming als een touwhalster net zoveel ellende als een normaal hoofdstel met een bit in.
En daarom durf ik ook met zekerheid te beweren dat een zachte ruiterhand geen schade toebrengt aan een paardenmond met of zonder bit.

Nu kijkend naar mezelf ... ik rij zelf nooit met druk op het bit. Niet nodig. Isabella luistert vrijwel geheel naar mijn stem. Alleen in geval van nood (en dan niet omdat ze er vandoor gaat, maar omdat we geen voorrang krijgen of worden afgesneden) gebruik ik het bit en de rem op de wagen. Maar omdat ik juist zo weinig het bit gebruik, reageert ze heel snel op die druk.

Men ik met een ander paard, dat dus met "normale" hand is opgevoed, dan heb ik soms het idee dat ik met het bit de mondhoeken al tot de oren heb getrokken bij dat paard. Dan voel ik duidelijk het verschil.

Ik merk nu ook met Iwan het verschil in de les (met touwhalster) en bij het oefenen (met stalhalster). Hij reageert met het eerste veel sneller en zo te zien ondervind hij soms hinder van die knopen als ik te hard aan het touw trek.

Conclusie:
Dus voor alle optomingen geldt heb ik begrepen dat er maar 1 storende en pijnveroorzakende factor is, en dat is de mens.

Groeten,
Ingrid

O ja, het boek is echt een aanrader voor jullie allemaal hier. Er staan zo ontzettend veel optomingen in. Ik vind het ook jammer dat het boek in de titel het woord BIT heeft staan, want er staan minstens zoveel bitloze optomingen in, als ook halsriemen en zelfs helemaal geen hulpmiddelen meer. Titel is Het paard, het bit en de ruiter van Gertrud Jetten door de Hoefslag uitgegeven.

Hans van Keeken schreef op vrijdag, 1 oktober 2004, 10:44:

Jeetje zijn die wagentjes ZO licht??

Verdorie, kom ik aan met mijn marathonwagen van zo'n 160 kg leeg gewicht (en een klein paardje dus). Hmmm beetje verschil dus wel.

Maar inderdaad, deze wagen trekken wij zo uit zijn schuurtje, terwijl ik er niet aan moet denken om deze 160 kg op mijn rug te moeten dragen (of Isabella's rug).

Groeten,
Ingrid

Het paard wat ik binnenkort krijgt heeft Artrose en moet van de dierenarts veel bewegen. Inmiddels (met veel beweging) heeft zij al 3 jaar geen last van deze vreemde ziekte.... Ze staat niet op ijzers, en de bedoeling is (na het lezen van het verhaal hier op de site het ook niet meer te doen) dat ik haar recreatief ga rijden, voor bos, duin en strand en af en toe op de weg (oversteken en zo)... Toch wil ik weten of jullie nog wat extra tips hebben, voor mij omtrent eventuele kreupelheid????????

Groeten Richard

ps ben naar de camping dus zou graag willen dat jullie mij ook mailen?

richard schreef op donderdag, 30 september 2004, 23:04:


Hoi Richard.

ik ben even verward.

Heb je het nu over Femke die hier wel eens schrijft?
Of over een paard?
Of over iemand die ik niet meegekregen heb?

Joke.

Inge Teblick schreef op vrijdag, 1 oktober 2004, 8:56:


Nee ik snap wel dat je geen kalender kunt maken, ieder paard is anders, maar er zijn wel dingen (zoals echt dagelijks rijden) die pas kunnen vanaf een bepaalde leeftijd en ik vroeg me af of er meer van die dingen zijn, zoals bv dat je een veulen tot een jaar geen halster om moet doen of iets dergelijks.
Maar je verhaal geeft me wel een beter idee van hoe je zoiets aanpakt, bedankt!
Mag ik ook vragen hoe je aan deze kennis komt? Hoe doe je ervaring hiermee op, kun je het gewoon proberen? (na je natuurlijk heel veel te laten informeren, en veel te lezen).

Ik vraag dit met het oog op de toekomst, ooit kan ik een eigen paard onderhouden, maar wat doe ik dan, een veulen, of een ingereden paard, en hoe vind je dan ooit een paard wat goed is ingereden.

Iig erg bedankt voor je verhaal, het is triest voor de moeder, maar nu heeft ze het goed, en het is mooi voor haar dochter, beiden hadden niet beter kunnen treffen lijkt me.

Groetjes Jolijn

jo schreef op vrijdag, 1 oktober 2004, 11:11:


Oh nee, femke is een paard, een 21 jariga friese merrie die nog niet zo lang een veulen had en daar mee in de wei stond... ze lag dood in het land, vermoedelijk een hartstilstand.... Vreselijk... want daar sta je dan...
Nu wordt dat veulen (ongewild) al gespeend... Maar thats life zeggen ze, het gebeurd bij mensen dus ook bij dieren.....
Ik had de dag er voor (eergisteren) nog lekker met haar gewandeld, dus dan schrik je wel even....
Heb ook een gedicht gemaakt voor haar en op haar site gezet...
http://members.chello.nl/r.tjipjes/lutina/femke.htm

jo schreef op vrijdag, 1 oktober 2004, 11:11:


Hey Joke... meeste mensen mogen wel los in de weilopen

Maar Richard, wat vervelend voor je. Lijkt me echt heel erg. 21 is nog niet zo heel oud... maar wel om een veulen te hebben trouwens. Maar heel veel sterkte in ieder geval...

richard schreef op vrijdag, 1 oktober 2004, 11:41:

Hoi Richard.

Dan begrijp ik het.

Voor de merrie een mooie dood.
Ookal zou het goed kunnen zijn waardoor ze een hartstilstand kreeg....voor het veulen in de toekomst.

Voor het veulen is het heel beroerd.
Maar het leeft.

Voor jou heel triest en jammer.

Joke.

Ik vraag mij het volgende af:
Als ik bij mijn merrie kom (hetzij op stal hetzij in de wei) gaat ze altijd staan plassen. Niet als ik erbij sta maar op het moment dat ze mij ziet.
Wat voor doel heeft dit gedrag? In de hondenwereld is het een teken van onderdanigheid maar betekend het dit ook in de paardenwereld?
Wie o wie kan mij een antwoord met de verklaring daarbij geven?
Alvast bedankt.

Ik heb altijd begrepen dat draven op een harde ondergrond, in dit geval steen/asfalt, erg goed is voor de pezen. WAT er precies goed aan is, is mij nooit duidelijk geworden...
Gallopperen op asfalt zou weer niet goed zijn, deze reden is mij ook onduidelijk (ik heb ooit wel eens gehoord dat de pezen dan teveel harde dreunen krijgt?)

Nu lees ik hier op de site dat er door o.a. Frans (oei! oei! ik noem namen! ) stukken gegeloppeerd worden op asfalt.

Wat is nu wijsheid en waarom?
Iedereen om mij heen zegt dat galloperen op harde ondergrond uitermate slecht is....
Zou dat van vroeger uit voortkomen? Ieder paard stond toen op ijzers, ijzers zijn glad en dus is gallopperen op verharde grond spekgladde risico's uitlokken? Of zijn dit weer Broodje Aap verhalen?

Voor de duidelijkheid: Mijn paard heeft geen ijzers, en is volgende week braaf volgens de cursus-manier gekapt (als ik durf....)

Hellup!!!!

Cindy

Cindy B. schreef op vrijdag, 1 oktober 2004, 13:12:


Ik laat Isabella voor de wagen ook wel eens galopperen op de weg (meestal klinkers, door de woonwijk of zo). Maar dat mag dus inderdaad niet, en niet vanwege de pony, maar vanwege de verkeersregels, althans dat is mij verteld. Maar volgens mij geldt dit alleen voor woonerven en niet voor normale woonstraten, maar toch kan ik geen duidelijke informatie erover vinden. Wel draf, dat mag wel, maar de galop daarover zijn de meningen bij menners verdeeld.

Wel is het zo dat je natuurlijk veel beter moet opletten als je in de galop door de straten sjeest, want je hebt met zijstraten, spelende kinderen en zo te maken. Dus meestal laat ik haar draven.

Maar wat het voor de pezen betekent ... geen idee, mag een ander zijn zegje over doen. Ik gebruik toch bij deze "actie" hoefschoenen en daarmee vang ik al een grote klap op uiteraard.

Groeten,
Ingrid

Ingrid den Ouden schreef op vrijdag, 1 oktober 2004, 13:27:


Hoi!

Als het alleen om de verkeersregels niet mag, dan vind ik dat raar!
Ik kan mij paard net zo hard laten draven als ze langzaam kan galloperen (heb je 'm?)

Ik vind het dus net zo'n rare regel als dat je met de auto wel 50 kilometer in bebouwde kom mag rijden, maar je auto niet in de derde versnelling mag zetten..toch?

Cindy

Cindy B. schreef op vrijdag, 1 oktober 2004, 13:32:
Snap hem. Weet ook niet of het waar is, maar het werd mij steeds verteld als ik er naar vroeg (in mijn kennissenkring). Dus ik vertel dat dan ook maar hier, maar misschien is het wel onzin, maar kan het gewoon niet vinden in de regels. Kan zoveel niet vinden in de verkeersregels waar het paarden betreft. En navraag bij politie en ANWB levert altijd tegenstrijdige antwoorden op, dus ik doe maar een end hene hoor. Tuurlijk rechts heeft voorrang (behalve als wij van rechts komen kennelijk?!) en voetgangers op een zebrapad moet je ook voorlaten gaan. Maar een shetlander op een grote doorgaande weg vindt men te gevaarlijk, maar op het fietspad mag eigenlijk niet. Snap je?

Wij rijden en doen dat wat veilig is. En een galopje het liefst in het bos.

Groeten,
Ingrid

Ik ben al een poosja via marktplaats op zoek naar een verzorgpaard bij mij in de buurt (en het vlot dus niet echt).
Nu lees ik vanochtend een oproep in Haarlem (daar woon ik dus) van iemand met een Fjord van 4 die is ingereden op beenhulpen, de huidige eigenaar vind dat lastig en zou graag ook wat meer met de teugels kunnen zodat ook een jonger zusje kan rijden op het paardje.
Natuurlijk zijn we het daar allemaal niet mee eens, maar het is haar paard, ik zou haar graag overtuigen dat ze het anders moet aanpakken, en wil dat ook gaan proberen (maar ja hoeveel kans heb ik als ik haar vertel dat ze er nu weer twee jaar niet op moet gaan rijden, terwijl er zo tien andere meisjes klaar staan die het paard wel even voor haar in de krul trekken....maar ik ga het wel proberen!)

Mijn probleem is dat ik alleen maar manege ervaring heb, ik heb geen eigen paard of verzorgpaard en heb dus geen echte ervaring met NH rijden (zonder zadel en bit), kan ik haar helpen (als ze dat wil)? Kan ik een paard dingen leren die ik alleen uit boekjes ed. ken?
Les nemen zit er voor mij ook niet in omdat ik niets in de buurt kan vinden.

Is er misschien iemand van hier die in de buurt van Haarlem woont en ook advies zou kunnen geven en zijn ervaring zou kunnen delen? (als ik de kans krijg om het paardje en eigenaar te helpen)

Groetjes Jolijn