Ik heb mij niet echt gemengd in de discussie over
bitloos rijden, maar ben wel geïnteresseerd in het fenomeen. Enerzijds is er een traditie van 'met het bit sturen en remmen' die al ergens 4000 jaar B.C. begint, gezien de archeologische resten van primitieve bittten die gevonden zijn, en dan nu de huidige ontwikkeling van het rijden en mennen zonder bit. Mijn vraag is daarom ook geweest naar 'nuchtere' informatie, dus informatie die niet gebaseerd is op commerciële motieven om jou uiteindelijk à rasion van heel veel euro's een hoofdstel te verkopen. Ik ben op zoek naar objectieve bronnen, en heb die nog niet gevonden. Op het forum heeft daar ook niemand op gereageerd...
De site van dr. Cook (bitless bridle) geeft inderdaad veel 'overtuigende' informatie maar ik vrees toch ook dat deze gebaseerd is op 'het preken voor eigen parochie' .. allerlei rampen die het paard kunnen overkomen als je een bit gebruikt ( met als logisch gevolg dat, als je dat bit niet gebruikt, die rampen allemaal je paard niet aangedaan worden) vind ik net zo tendentieus als allerlei andere discussies die soms plaatsvinden. Als ik bv iets 'slecht' vind, dan kan ik vervolgens met -tig bronnen aankomen zetten die mijn argument van 'slecht' ondersteunen. Het argument van 'slecht' wordt echter pas zuiver, als ik naast de ondersteuning van mijn argument ook de 'tegenargumenten' even zwaar laat meewegen. Dan heb je uiteindelijk pas de mogelijkheid om het één tegenover het ander af te zetten.
Zo ook in het geval van
bitloos rijden. De manier waarop deze hoofdstellen gemaakt zijn, leggen de inwerkende druk voor het paard dus niet meer op de lagen in de mond, maar achter de oren (bij het aanknopingspunt hoofd-hals) en op de zijkanten van het hoofd. Nou zal dat laatste niet zo'n probleem zijn maar dat atlas-punt achter de oren, doet mij denken aan de discussie die op dit moment gaande is in de professionele dressuurwereld over het " diep, laag en rond rijden " .
Meneer Cook heeft het op zijn site zelf al over 'submission' ( = overgave) door het hoofd naar beneden te trekken (en als je hard genoeg trekt: richting borst) en hij ziet daarin de 'rem-funktie' . Nu is de al genoemde discussie in de dressuurwereld vooral gericht op de gevolgen van het overbelasten van het 'atlas' punt ( in nh kringen wordt toch zo vaak geroepen "in de krul trekken" ?? Nou dat dus..), waarbij de artsen-onderzoekers vervormingen aan het skelet (wervels) en de daaruit volgende spierproblemen ( hals, rug, achterhand) hebben geconstateerd en aan de kaak stellen.
Je zou natuurlijk stellen 'dat een dressuur-ruiter het paard constant in een bepaalde houding dwingt' en dat alleen daardoor die afwijkingen zouden ontstaan, maar daar ben ik het niet mee eens. Ook in de dressuur wordt ontspanning gevraagd en wordt het paard door de hoofdstel/teugel-verbinding niet naar beneden gedwongen. Er mag namelijk geen druk zijn, de teugelverbinding mond-hand moet wel 'aangenomen' zijn maar mag absoluut niet 'trekken' .
Gaan we er vanuit dat een recreatieve ruiter slechts bij uitzondering (??) de rem van het bitloze hoofdstel ( dus, druk op de hals achter de oren) zal gebruiken, dan zal de 'schade' die ik hierboven beschreef, wel meevallen. Maar datzelfde argument zou je dan ook voor het gebruik van een bit kunnen gebruiken ( 'het zal wel meevallen''). Submission afdwingen ( of pijn doen) is dan op de éne en de andere manier toch precies hetzelfde...?
Een andere kanttekening die ik zou willen maken is dat ik niet goed kan interpreteren hoe het paard dan nog 'verzet' kan leveren en daardoor de ruiter duidelijk kan maken dat hij/zij iets verkeerd doet. Als ik te hard met mijn bit zou inwerken, dan heeft het paard altijd nog de kans om de mond open te doen om onder de inwerking van het bit uit te komen. Als ik te hard met een
bitloos hoofdstel zou inwerken en het hoofd naar beneden dwing, wat kan het paard dan, behalve door zich met veel grote spierkracht tegen die druk verzetten? Met eventuele gevolgen van dien? ( Stel je de 'beweging' even voor: hals, rug..?). En nu zal wel iemand weer het woord ors gaan roepen, maar ook daar zou je wellicht vanuit 'ostheopatische' zin de nodige kanttekeningen kunnen plaatsen.
Een laatste punt is ook een vraag die iemand stelde ivm IJslanders zinvol: ik zie die paarden met hoog opgeheven hoofden voorbij razen, dus wat 'doet' dat bitloze hoofdstel dan?
Begrijp me goed, ik breng dit niet aan de orde om de tegenstellingen te vergroten. Maar ik zie wel dat zowel het één als het ander nadelen kan hebben waaraan je niet zondermeer voorbij kan gaan. Ik zou het waarderen als iemand hier met argumenten op zou willen/kunnen reageren.
Een laatste gedachte: komt het er uiteindelijk niet op neer dat de schade die een paard aangedaan wordt, in alle gevallen veroorzaakt wordt door de ruiterhand en het onvermogen behoorlijk ( niet storend) te paard te zitten? En als je dat gegeven (storend rijden) nu helemaal zou kunnen elimineren, wat zou er dan overblijven dan een bit in de mond van het paard, wat wij mensen gevoelsmatig als 'naar en vervelend' beoordelen? Wie zal het zeggen... en waar blijft de objectieve informatie?? Nuchter + nuchter dan graag en niet nuchter+ emotie.
Marianne
Warboel
