eddy DRUPPEL schreef op zondag 14 juni 2009, 17:48:


Respect, geen vertrouwen. Waarom zou hij vertrouwen moeten hebben als het op merries aankomt? Vertrouwt hij je daarin dat jij wel weet wat goede merries voor hem zijn en welke niet bv? T'is dat hij respecteert dat jij zijn meerdere zijt. T'is daarom dat hij je op dat ogenblik niet omverloopt en de merries maar laat voor wat ze zijn. Of ben ik grellig abuis?

marianne laenen schreef op zondag 14 juni 2009, 20:08:


Tussen jonge hengsten kan je niet rondlopen zonder dat ze respect voor je eigen ruimte hebben. Maar ik geef toe ... hier bij mij thuis is dat deels afgedwongen. Benny heeft nog steeds een Litteken op zijn abdomen van de toen 1jarige Invierno (bijtwonde). Dit was niet gewoon eens knoepen, neen dat was toen een regelrechte aanval omdat Benny niet waardig genoeg was volgens hem om iets van hem gedaan te krijgen. Als we het daarbij gelaten hadden, was dat nu geen paard meer om aan te komen. Er is geen slag of stoot aan te pas gekomen, maar dat paard heeft moeten leren wijken (achteruitgaan) voor druk (zijnde stemverhoging, lichaamstaal, zwierende touw, flapperende ellebogen, vinger omhoog). Maar dat heeft niets met het vertrouwen in ons te maken. Dat had hij immers al van dag 1. Dat respect voor onze eigen ruimte hadden wij echter nodig om veilig te zijn bij hem. Vertrouwen in ons heeft hij nodig om zich veilig bij ons te voelen.

Michiel schreef op zondag 14 juni 2009, 18:03:


Nope

joop schreef op zondag 14 juni 2009, 18:12:


Nope !

Helms Cindy schreef op zondag 14 juni 2009, 20:16:


Grellig dus

eddy DRUPPEL schreef op zondag 14 juni 2009, 17:23:


Ok.. dan begreep ik jou verkeerd. Maar.... Winsor deed dit twee jaar geleden wel (toen we hem net kregen) Uit angst voor allerlei 'toeters en bellen' die er voor ons niet waren. Hij was toen in staat dwars over je heen te denderen. Angst opgebouwd door ervaringen met da en andere mensen... Die ervaring destijds met hem is 'blijven hangen'. Pure angst die pas na weken/maanden wegebde. Heb nu volledig vertrouwen in hem, volgens mij is het wederzijds. Ons wereldje wordt steeds groter. Hij laat zich overal heen leiden, blijft netjes stappen/lopen waar ik wil dat hij loopt.