Jasmijn Wauters schreef op donderdag 13 augustus 2009, 0:04:


Waarom merkt deze doorsnee recreatieve ruiter dan helemaal niets van jouw invloedrijke contacten? Wat heb je dan tot nu toe in beweging gezet?
Ik mag dan inhoudloos zijn, maar ik verneem graag inhoudelijk wat voor mooie herstructureringsplannetjes jouw invloedrijke vriendjes voor de paardenwereld in petto heeft ... tipje van de sluier of zit het nog in "hët grote sprookjesboek"-fase en zal het er nimmer uit geraken?

Ilse Bartholomeeusen schreef op woensdag 12 augustus 2009, 23:08:

Cadiz is ook zo'n 'verknipte'. Een zweep deert hem weliswaar niet, maar hij duldde geen aanraking, zijn lichaam verstrakte. Nog steeds (na 8 jaar) trekt hij zijn staart en billen in als ik hem van achteren nader.
Hij spande zich bij voorbaat als ik hem wilde aanraken, dus ik draaide het om. Niet ik raakte hem aan, maar hij moest de aanraking zelf zoeken. Toucheerde hij per ongeluk met zijn hals mijn mouw: yes + brokje. Dit werd vanzelf uitgebreid naar normale aanraking.
Er is heel veel voor te zeggen om het paard zelf iets te laten overwinnen, dus geen capitulatie maar prestatie voor een voedselbeloning. Snap je wat ik bedoel? HIj moet niet iets spannends ondergaan teneinde zijn brokje te verdienen, nee hij moet juist actie ondernemen en zichzelf dat brokje laten verdienen. Door zelf tegen dat stokkie aan te gaan staan, het besnuffelen, oppakken, wegduwen.
Tip: ga niet gespannen staan kijken hoe hij reageert, maar blijf luchtig.

Ik zou als ik Bando aan zweepachtige dingen wilde laten wennen, hem dat zelf aan laten raken. Niet eens nog dat ding in je hand houden, maar ergens neerleggen en dan wachten totdat hij het aanraakt: yes + p. Van lieverlee bouw je dat uit: uiteenlopende voorwerpen die meer en minder op een zweep lijken, het voorwerp met je hand ernaast, het voorwerp een keer in je hand, het voorwerp hoog in de lucht, het voorwerp

jennet schreef op woensdag 12 augustus 2009, 13:49:


http://www.mijnalbum.nl/Album=ZWQVRGBS
Het gaat ook altijd op dezelfde manier...
Wat me trouwens ook opviel, over het algemeen rent een paard naar huis.
Deze ponies renden keihard de andere kant op.
Misschien moet die manege daar eens over na gaan denken

Er is al veel in beweging gezet, er zijn tal van recreatieve ruiters die zelfs meedoen.

Het hoofddoel is nog altijd persoonlijke ontwikkeling met het paard, als een persoon daar niet voor open staat ... dan zou het een parel voor de zwijnen zijn om nieuwe plannen weg te gooien. En stapt die persoon dan ook nog niet mee.

Grote veranderingen komen er niet door met een grote groep een petitie te tekenen:
- er is een nog grotere groep die een tegen-petitie kan tekenen,
- mensen die wel degelijk invloedrijk zijn, zouden zich beschaamd voelen omdat er een groep is die continue zegt dat ze 'slecht' bezig zijn waardoor zij zelf als tegenreactie negatief zijn over het 'natural horsemanship'-gebeuren en dit hele gebeuren negeren.

Doe het op de paardenmanier! De enige manier is om ze laten zien dat het anders kan, vol begrip van hun eigen situatie. Als zij zien wat er allemaal mogelijk is met deze manier van werken, dan vergt dat ook een persoonlijk verandering! Communicatie ... Dat is wel vermoeiend hé? Ja, maar allemaal wel heel leuk en spannend!

Koen Theys schreef op woensdag 12 augustus 2009, 23:41:


Hoi,

Zou het persoonlijk toch wat geleidelijker aanpakken. Met misschien overdag op stal en s'nachts op stal. En geleidelijk introduceren in de groep. Als je merkt dat het goed gaat, kan het best vlot gaan.

Met geschoren kootholtes zou ik toch wat oppassen voor mok.

Groetjes

angelique hage schreef op woensdag 12 augustus 2009, 23:29:


Wat een geluk voor het arme dier dat hij bij jou terecht gekomen is! Met een 3jarig paard zou ik me geen zorgen maken, de vacht gaat nu groeien en voor de winter zal er wel weer haar in de oren zitten. Gewoon goed bekappen en in de kudde laten wennen. Hij zal er psychisch enorm van opknappen, het lichaam volgt vanzelf.

e m kraak schreef op donderdag 13 augustus 2009, 2:10:


beiden deden er beter aan op tijd naar bed te gaan.

Anja Seijn schreef op woensdag 12 augustus 2009, 16:21:


En daar is ook niets mis mee. Ik zou er alleen wat moeite mee hebben als pedicures hun best zouden doen om mensen maar te overtuigen dat je echt beter niet zelf je nagels kunt knippen, dat je daar allemaal nare aandoeningen van kan krijgen, en dat de enige goede manier bestaat uit een periodieke behandeling bij de pedicure.

Op zich is het best een goede vergelijking. Heb je nagels waar niets speciaals mee is, dan kun je die prima zelf onderhouden en hoef je niet naar de pedicure. Heb je echter een ingegroeide teennagel, diabetesvoeten oid, dan is een bezoekje aan de pedicure wellicht op zijn plaats.


Ik denk dat je van dat idee "aanrommelen" af moet. Tenzij je je ook graag door de pedicure laat wijsmaken dat zelf je nagels knippen maar wat aanrommelen is.
Zolang je geen woeste ingrepen verricht, er geen bloed vloeit, je paard niet kreupel loopt na de bekapping, dan kun je eigenlijk weinig grandioos verknallen. Hoeven bekappen is geen rocket-science, met normaal gezond verstand kom je een heel eind.


Aan steunsels verwijderen kun je totaal niets verkeerd doen. Alles wat boven de zool uitsteekt mag weg, simpeler kan het niet. Je hoeft niet eens te kijken of het wel recht is of zo.


De S-rasp is ook een onding voor de vakman, of iemand die erg goed met de gewone rasp overweg kan. Wijzelf gebruiken hem ook niet. Maar voor veel mensen die minder bedreven zijn met de rasp is het maken van een mooie afronding vaak een veel te hoog gegrepen klus, en daar is de S-rasp voor uitgevonden.


Helemaal mee eens

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail.