Frans Veldman schreef op zondag 16 augustus 2009, 11:49:
> Om in het belachelijke te blijven:
>
> Heb jij het schrikdraad al weggehaald?
> Je paard uitsluitend belonen als hij niet het erf afloopt werkt
> niet afdoende. Schrikdraad (=bestraffing) daarentegen werkt
> zeer effectief. Lik op stuk. Letterlijk "tot hier en niet
> verder". TIK! Paarden lopen er ook geen trauma door op. Ze
> staan tot op 1 cm van het draad nog te grazen. Ze leren alleen
> uiterst efficient waar (letterlijk) precies de grenzen liggen.
> En daar is toch ook wat voor te zeggen?
Je schrikdraad voorbeeld, daar zit ook een heel groot deel (misschien wel alles) "verhinderen zonder te verwijten" bij in. Het is niet veel anders dan een stevige houten afrastering, dat doet ook zeer als je door die grens probeert te gaan. En een houten hek lijkt al heel veel minder op straffen, en veel meer op "verhinderen zonder te verwijten". Toch belangrijk vind ik het werkzame bestanddeel helder te herkennen. Er is nu eenmaal een groot verschil tussen straffen en vriendelijk verhinderen.
Neem nu het voorbeeld van een kind dat bijt. Verhinderen heeft vele aspecten. Het gebeten kind kan uitgelegd worden, dat het iets gedaan heeft wat, de bijter boos gemaakt heeft. Goed om te weten, maak je hem boos dan kan hij wel eens bijten. Vervolgens het tweetal alert volgen en de volgende bijt poging proberen voor te zijn. In plaats van straffen kun je zelfs zo'n kind op schoot nemen, en hem speels warme aandacht geven, met de boodschap "als je boos bent ga je bijten, hé". Een volgende keer kun je het wellicht al verhinderen door zijn naam te roepen ... op vriendelijke toon. Met daaraan een suggestie, voor een andere activiteit of zo, alternatief gedrag voor bijten bij boosheid zal er toch een keer moeten komen, hoe kan je daar als ouder bij helpen? Straffen lijkt makkelijker, maar is het niet, omdat de oplossing van het gedrag dan stukken moeilijker wordt, of zich verplaatst naar ander ongewenste dingen.
Groet, Michiel
Warboel
