jennet schreef op dinsdag 11 mei 2010, 22:58:

Dat noemen we traumaringen Jennet....

Nee hoor.... mijn Chaser had soms toch ook al genoeg aan een half uurtje (fructaan) gras? Oh, en ik heb ook Quarters gehad hoor... 1 daarvan was net zo gevoelig!
Alleen wist ik toendertijd helemaal niets van HB of fructaan....

Hoefijzers..... het einde!!!

Piet schreef op dinsdag 11 mei 2010, 23:36:


En zo is dat Piet. Toch, de omstandigheden voor Chaser zijn wél veranderd.
We maaien nu zelf weer overal vers gras, andere samenstelling als in NL, veel meer kruiden etc. erin. En tóch wordt z'n manenkam weer harder!
Nee, niet knoerterig hard... helemaal niet. Maar het veranderd wél weer.
Zou je toch zeggen.... ander gras, langstengelig, bloeiend... veel meer kruiden erin.

Dus tussendoor weer dagje op oud hooi..... want ik denk als ik doorga met halfgedroogd of vers gras voeren ik hem verdraaid toch weer HB zou kunnen krijgen.
Dus idd, je hebt gelijk... chronisch HB. Ze zijn en blijven gewoon gevoelig.

En daar komt het rottige om te hoek kijken, wat iedere paardeneigenaar meemaakt: je gunt het die dieren zo graag!! Dus maak je de fout en laat ze weer op 'n weiland... of zoals ik: vers gras voeren... want hier is maandenlang geen vers gras meer voor ze... In feb/maart snákken ze naar vers gras.... Ik snij echt dagelijks een paar kilo langstengelig vers gras nu voor ze... maar ik hou 'm ook dagelijks strak in de gaten.

En hij is superslank Piet.... echt, nog maar de helft van hoe jij 'm ooit gezien hebt.
Tsja... laminitis....

Wil.

Hoefijzers..... het einde!!!

Nils Vellinga schreef op dinsdag 11 mei 2010, 21:46:



Ja, je hebt gelijk Nils. Ik ben pas sinds een paar maanden veel aan het lezen over mineralen, vitaminen, eiwitten/vetzuren - in relatie tot gezondheid. Ik wil het graag allemaal SNEL snappen, want mijn eigen gezondheid is heel veel slechter geworden de laatste maanden en ik WEET dat op z'n minst een déél van de oplossing ligt in voeding. Maar wat en hoe precies; ik kom er nog niet uit. Grrr, ik wil vandaag beter zijn, niet morgen (bij wijze van spreken).

Daarbij heb ik een IR ezeltje, al jaren ziek. Ook voor haar vind ik het belangrijk om nou eindelijk eens echt diepgaand uit te zoeken wat ik (nog meer) kan doen voor haar.

Ik ben boos op mezelf, gefrustreerd door geen antwoorden vinden; zoals je waarschijnlijk tussen de regels door al las.

Dus bijt ik me vast in die materie, lees zo'n beetje álles wat ik erover kan vinden. Maar het blijkt wel dat die materie zo ingewikkeld is (ik heb het dan niet uitsluitend over Calcium, Magnesium en Fosfor, maar over álle mineralen, vitaminen etc. in relatie tot hormonen en (dus) tot de hele biofabriek die je lijf is).

Dus ook al frustreert het me tot over m'n oren dat ik niet meteen "even" snap hoe dat allemaal zit, ik zal van mezelf moeten accepteren dat het nu eenmaal veel tijd kost om het te snappen. Áls dat al lukt... Want zelfs een orthomeleculair arts die een kennis van me is, weet op een aantal vragen die ik hem gemaild heb geen antwoord. Niet dat hij "dom" is, bepaald niet! Ook artsen / wetenschappers zitten nog met vraagtekens op dit gebied.

Ach - terug naar paarden - kijk alleen al naar Insulineresistentie. Er zijn nog zóveel dierenartsen die werkelijk geen idee hebben wat dat precies is, hoe je het vaststelt, wat de gevolgen zijn, etc. Ik wil altijd graag vandáág alles snappen, niet morgen pas.... Maar soms is dat gewoon onmogelijk en dus moet ik dat (leren te) accepteren.

Wat een filosofisch en persoonlijk antwoord, in een discussie over Magnesium/Calcium/Fosfor op een paardenforum... pffff

Karen

P.S.:
oh, laat me jouw spreuk nog even lenen alsjeblieft :

Hoe meer je leert, hoe meer je beseft, dat je
weinig weet

Isabel van der Made schreef op woensdag 12 mei 2010, 1:08:


Nou, ik niet. Klaar. Ze hebben bij ons ook weleens tot hun knieën in de blub gestaan, de quarter werd nog koliekerig ook. Denk van de koude indertijd. Huppekidee, stallen flink opgestrooid en het zooitje naar binnen. Ze gaan echt niet dood of je bent minder PN als je zo af en toe eens lekker laat opdrogen en warm worden hoor.
Als ze niet eens meer een droog plekje hebben om eens lekker te kunnen liggen, dan vind ik dat je ze dat wél moet geven.
Ligt ook aan de grondsoort... klei, keileem.... waardeloos want het water blijft erop staan. Heb je zand is de boel veel sneller droog.
Tsja, nu zou ik gezorgd hebben voor hoger liggende inloopstallen... maar die luxe had ik indertijd nog niet.

En voor Ans: ik zou ook never nooit het risico willen lopen dat een veulen in de stromende zeikregen geboren wordt. Ik zou niet rustig kunnen slapen)

Wil

Hoefijzers..... het einde!!!

Zit wat in wat je schrijft Karen....Idd.: vieze plakkerige en blubberige veen-leem-keileem gronden... Dat zou weer betekenen dat het op zandgronden minder voor zou moeten komen omdat water sneller wegzakt.... en het oppervlakte droger is.
Bacterie heeft dan minder overlevingskansen...

Zit ik van de week een artikel te lezen, soms moet je bepaalde dingen ook NIET lezen.

Over tandenborstels. Hoeveel bacterieën daar wel niet opzitten.
Waarom? De meeste mensen bewaren hun tandenborstels nl. in de badkamer en daar is veelal ook een toilet. Zit ik te lezen dat toiletbacteriëen (netjes omschreven he??) makkelijk 2 meter kunnen verhuizen..... Hoeveel tandenborstels staan er rond de 2 meter van een toilet?
Chips..... dacht ik netjes te zijn door zo rond de 2 maanden een nieuwe borstel te kopen?
Kan 'm beter dagelijks in de dettol gooien!!

Wil
Hoefijzers..... het einde!!!

Lang zal ze leven!!! Gefeliciteerd Esther, met je verjaardag!
Dat je nog maar heel veel gezonde en gelukkige jaren mag krijgen, vooral met veel paardenplezier!

Wil.

Hoefijzers..... het einde!!!

Vergeet niet dat sommige kruiden barstens vol fructaan kunnen zitten.