toen ik mijn merrie ruim een haf jaar geleden kreeg, ben ik vrijwel direct overgestapt op
bitloos en merkte zelf eigenlijk geen verschil.
Ik was al wel voorbereid op enig kritiek van 'paardenkenners' en die kwam dan ook.
Bitloos was natuurlijk veel te gevaarlijk, daar ging jaren van training overheen, had je speciale paarden voor nodig; affijn u kent ze wel...
Een kennis springt zelf op hoog niveau en heeft een aantal toppaarden die ze zelf inrijdt en traint. Bit=heilig. Op een goeie dag echter wilde ze mijn merrie wel eens proberen. Ijzer-, boom- en
bitloos, dus 3x fout. Blijkbaar had ze het niet zo in de gaten, want ze was dolenthousiast over het comfort, de soepele pas en vooral ook vond ze mijn paard zo opvallend licht in de mond...
Dat kan kloppen zei ik, ze heeft dan ook geen bit in!
enig schaamrood steeg naar de kaken, er kwam nog zacht protesterend: daarom krijg ik haar niet nageeflijk (klopt ook want je kan niet aan het bit zagen dus voor haar houdt het dan op), maar uiteindelijk gaf ze dan schoorvoetend toe dat het met dit paard (=rasloos huis/tuin en keukenpaard zonder veel dressuurervaring) dan toevallig wel kon.
Mazzel voor mij he, dat ik net dat uitzonderlijke paard heb getroffen