Angelique schreef op Fri, 12 Mar 2004 13:47:35:


Hmmm... van deze tekst worden we wel een beetje bang! Ik kan er in ieder geval niks van lezen?

Marianne schreef op vrijdag, 12 maart 2004, 13:55:

enz.

EH nee, ik ook niet. Ik schrok al. We hadden gisteren een virus binnen gekregen en na opschoning vanochtend vroeg een computercrash. Dus ik dacht nee he, wat heb ik nu gedaan.

Gelukkig hebben jullie het ook. Pff, maarre voor Angelique is het misschien geen pffff.

groeten,
Ingrid

Hoi,
Dank voor jullie reacties allemaal.
Sommigen van jullie stipten precies mijn probleem aan en dat heeft me wel verder geholpen met mijn keuze hoor.
Ik doe het niet.
Het zou voor het meisje een ideale oplossing zijn, maar voor het paard niet en ook niet voor mezelf.
En ik denk ook aan Isabella; wat schiet zij er mee op ... totaal niets. Ze zal eerder minder aandacht krijgen als meer.
Ze heeft niets aan die pony, want naast een overnachting in de zomer, zal het dier niet vaak zien.

Nee ik blijf maar bij mijn eerste plannetje. Een 2e shetlander voor 2-span rijden. Daar heb ik wat aan, is eenvoudiger voor verzorging want ze staan bij elkaar en vooral Isabella heeft er wat aan.
Maar ja, zover zijn we ook nog niet.

Ik moet wel eerlijk zijn dat ik wel overwogen heb hoor om een pony te kopen om op te rijden (klein paard beter gezegd). Het rommelt nogal op de manege en dat is niet leuk. Ik wil gewoon lekker kunnen rijden wanneer ik zin heb en vooral op het paard waar ik zin in heb.
Helaas paarden genoeg, maar geen stallingsruimte. Isabella verkopen is geen optie overigens.

Dus hoop ik voor dat meisje dat haar pony goed terecht gaat komen. Ze heeft veel voor haar pony gedaan; het was een enorm bang dier toen ze hem kreeg en soms zelfs onhandelbaar (in het begin zijn ze ooit met een hooivork de stal in gemoeten om haar te kunnen benaderen; vreselijk gewoon). Het dier is nu heel lief en braaf. Echter toen ze vorige week even wilde voorrijden met die pony voor de eventuele nieuwe koper, ging de haflinger weer de hele trukendoos opentrekken en was alleen maar aan het bokken en steigeren. Alsof hij het voelde gaf ze zelf aan dat er iets niet klopte.
Daarom vind ik het ook zo sneu dat ze "uit elkaar" moeten. Het zijn zeer goede kennissen en inderdaad was het mijn bedoeling ze te helpen. Ik zou vrijwel gratis die pony kunnen krijgen tegen betaling van de stal en het laten rijden van dat meisje. Tja, jammer dus.

Groeten,
Ingrid

Nou, daar begrijp ik nou niets van...

Via netmail is me dat nog nooit eerder gebeurd, ik heb gelukkig nog het verzonden bericht, dus hieronder:

Hoi Ingrid,

Ja, dan heb je het helemaal niet naar je zin !

Ik denk ook inderdaad dat het heel anders zal zijn als ik met Tara aan de slag ga. Haar ken ik veel beter dan Donny die ik (nu Taar verhuisd is) 1x per week zie.

Gelukkig heb ik western lessen van Claudia, en heeft ze een paardje dat zich echt heel weinig aantrekt van mijn spanning. Die lessen blijf ik volgen, en Donny rijd ik even niet.
Ik wil toch over een jaartje klaar zijn om Taar met Bosal te beleren...

Op mijn vorige stal had iedereen natuurlijk wel een eigen paard, en dan valt het me echt tegen dat er nog zoveel mensen zijn die eigenlijk geen vertrouwen hebben in hun eigen paard ! Ik denk zo'n 80% op die stal.

Groetjes,
Angelique

Ingrid den Ouden schreef op vrijdag, 12 maart 2004, 14:19:

Hoi,

Ik zit met een heel ander probleem overigens. Het opstappen op een paard. Tja, stom, maar ik ben zo on-lenig (laten we het zo maar uitdrukken) dat ik er gewoonweg niet opkom (althans niet op een paard van boven de 1.60).
Beugel op laatste gaatje werkt soms wel en paar weken geleden dat trapje ook wel (paard van 1.78).
Maar nu had ik afgelopen dinsdag een jonge telg die nog niet stil wil staan bij het opstappen. En ik er dus niet op kwam. Trapje valt dan af. Loop je daar te hinken en te stuntelen. Kennelijk zeer komisch (ja lachen jullie ook maar), maar het lukte dus niet.

Uiteindelijk ging ik dan toch maar aan het "hijssen". Wonder boven wonder ging die dribbel-tante ineens stilstaan. Ze voelde kennelijk dat ze nu toch wel ene hele oenige ruiter op haar rug kreeg .

Maarre, hebben jullie tips hoe ik mezelf wat leniger en behendiger kan leren opstappen?
Dit is voor een paard ook niet echt ideaal dat gezeul aan 1 kant van zijn lijf.
Veel oefenen lukt niet als je maar maximaal 1x per week zo'n dier bestijgt. Ik wilde al oefenen op de trap, maar dat lukt niet best, want je hebt geen houvast aan de bovenkant zeg maar.

Wie weet er "leuke" oefeningen die je kunt doen om die spieren wat sterker te maken (welke gebruik je eigenlijk bij het opstappen?).

Of wie weet er een manier om een paard stil te laten staan?
Er zijn geen helpers overigens, iedereen doet zijn eigen paard en stapt zelf op (haha). O ja, paardje dat ik nu berijd is 4 jaar. We stappen op de binnenplaats op met genoeg ruimte om rondjes te lopen, maar geen plekje om haar "klem" te zetten.

Groeten,
Ingrid

Ingrid den Ouden schreef op vrijdag, 12 maart 2004, 14:42:


Ja, ik heb wel wat tips voor je!

Maar, op de eerste plaats toch een pleidooi voor een 'opstapje' of dat nu een stevig keukentrapje, een opstaptafel of voor mijn part een stevig bierkratje is. Dat is allemaal beter dan aan een paard te gaan hangen ( of aan 't zadel) en ik denk dat een hoop paardenruggen en zadels er beter aan toe zouden zijn als we 't nou gewoon niet zo stoer zouden vinden om zoner opstap op te stijgen. Er is tenminste één manage in Nederland waar je verplicht bent om de opstaptafel te gebruiken: Stal Mansour in Arnhem.

Maar goed: voor iedere ruiter ( of je nu 1 x per week of 10 x per dag een paard rijdt) is het verstandig om wat aan zij'/haar soepelheid te doen. Dat begint al vóór het opstijgen door je spieren op te rekken en op te warmen. Dat scheelt al 50% blessures.

De meeste mensen stijgen op door de spierkracht in hun armen te gebruiken en dat resulteert altijd even in een hang-en hijsmoment. Niet goed dus: de kracht moet vanuit je benen, of beter nog, je enkels komen. Dat laatste is overigens ook het belangrijkste scharnierpunt van het been bij het rijden, maar dat even terzijde.

Begin eens met de volgende oefening: je gaat op de traptrede van de trap in je huis staan, met slechts een deel van je voet op de trede. De achterste helft van je voet ( vanaf 't midden zegmaar, tot aan de hiel) hangt dus ongesteund. En nu veren door je voeten, met je gewicht. Voor de zekerheid hou je je natuurlijk wel even aan de trapleuning vast!
Als je dit probeert, voel je de spieren rondom je enkelgewricht en je kuit, meestal wel goed trekken ( zeker als je wat stijf bent). Begin met 20x met beide voeten op de traptree, en dan nog 's 10 x met één voet enzovoorts. Dan heb je al een aardige rekoefening gedaan, die je ook helpt bij het opstijgen: dat moet je namelijk vanuit het been doen ( óp-veren). Een hele goede efening om die duwkracht vanuit je been te oefenen is ook zo'n trampoline waar kinderen mee spelen. Is bovendien ook nog 's hartstikke goed voor je balans!

Nou is dit een goede start? Als je meer oefeningen wilt hebben om beter te paard te zitten ( of opwarmoefeningen voor je spieren), dan zeg je 't maar!

Groetjes, Marianne

lailapri schreef op vrijdag, 12 maart 2004, 10:07:


Als je binnenkant harder slijt, rasp je de buitenkant bij.
Jij bent dan het alternatief van het natuurlijk afslijten.

Ik zou er geen ijzers onder zetten.
Beetje bij beetje raspen.

Hoi,

Er zullen hier wel mensen zijn die dit niet goed vinden, maar het is me toch
gelukt.
Ik heb een nogal grote merrie, nu staat ze braafkes stil maar in het begin
deed ze dit niet. Stijbeugels moest ik niet verlengen of ik kon er niet meer
op. Ietske kon ik de beugels verlengen maar, voet in de beugel en madame was
al vertrokken. Daar hangt je dan maneuvers te maken om er toch maar op te
kunnen. Tenslotte had ik het gevonden: ik gaf haar iets te knabbelen voor ik
opstapte dus ze was bezig en ik kon deftig opstappen. Dit geeft zo een paar
maanden geduurd en nu blijft ze gewoon stilstaan en iets te knabbelen moet
ik haar niet meer geven.

Nicole