Dibble, mijn merrie, is 14 en inmiddels ruim 7 jaar bij mij. Ik heb haar drachtig gekocht en haar zoon (Thyler) wordt volgende maand 7.
Mijn allereerste pony is helaas maar 11 geworden. Hem heb ik, inmiddels ruim 10 jaar geleden, na ruim een jaar dokteren laten inslapen. Hij had vage pijn- en bewegingsklachten in zijn achterhand, die door de lokale dierenarts aanvankelijk werden gediagnosticeerd als een knieprobleem. Omdat ik daar niet in geloofde heb ik hem in de kliniek in België laten onderzoeken en toen werd er na scintigrafie een fractuur in zijn dijbeen vastgesteld (geen idee wat de oorzaak daarvan is geweest). De pony werd afgeschreven als 'onbruikbaar', maar dat was voor mij geen probleem. Volgens de veearts had ik de keuze tussen afmaken en maandenlange boxrust + pijnstilling om te bekijken of hij misschien toch nog pijnvrij met pensioen zou kunnen.
Na enkele maanden werd de pony er ook nog
hoefbevangen bij (wat achteraf gezien natuurlijk niet zo vreemd was: combinatie van een overbelaste voorhand, langdurig fenylbutazongebruik en gebrek aan beweging maar wel blijven doorvoeren omdat eten zijn enige afleiding was). Ik heb nog break-overbeslag geprobeerd om te kijken of dat de pijn van de
HB wat zou kunnen verminderen. In die periode kwam ik deze site tegen en heb ik contact gezocht met een bekapper. Ik besloot toen om over te gaan op blootvoets als m'n pony er ooit nog bovenop zou komen.
Zover is het nooit gekomen, want op een gegeven moment vond ik het niet meer fair om hem zoveel pijn te laten hebben terwijl niet eens zeker was of hij met de dijbeenfractuur ooit pijnvrij als weideornament zou kunnen leven. Zijn achterhand was natuurlijk nog pijnlijk vanwege die fractuur, en zijn voorhand deed pijn vanwege de
HB. Hij had dus eigenlijk nog maar 1 goed been over... Om die reden heb ik hem uiteindelijk dood laten maken.
Uiteraard zou het hele bovenstaande proces er heel anders uit hebben gezien als ik nu met een van mijn huidige pony's zoiets zou meemaken, maar ik durf niet te garanderen dat ik niet weer voor doodmaken zou kiezen in het vooruitzicht van maandenlange pijn aan 3 benen in combinatie met een onzekere prognose voor wat betreft het ooit weer pijnvrij worden. Het zilveren randje is dat al die ellende ervoor gezorgd heeft dat ik deze site heb gevonden, en Dibble en Thyler daardoor een veel paardwaardiger leven hebben dan mijn eerste pony had.
Warboel
