Wil schreef op donderdag, 14 juli 2005, 12:28:


Wil,

als op de foto's het hoefbeen niet gekanteld is, dan is het paard toch ook niet hoefbevangen? Wellicht is het nu dus ook geen bevangenheid. Omdat je schrijft dat het probleem vooraal aan 1 kant voor zit, doet me eerder denken aan hko.htm">hoefkatrolontsteking en/of niet recht gericht. Is haar lichaam helemaal stijf, gespannen? Dan kan het probleem ook meer in de schouder en de rug zitten. (misschien ken je deze site al hko.htm">hoefkatrol.com)

Wellicht heb ik info over je paard gemist en zit ik er dus wel naast, dan vergeet je dit maar weer.

groet,
Janna

janna schreef op donderdag, 14 juli 2005, 12:48:


Hoi Janna, dank voor je reactie. De foto's zijn genomen jan. 2004.... Het hoefbeen zit de hoefwand getaped en dit kun je op een foto heel goed zien. Er waren absoluut geen afwijkingen, nergens in de voeten, te zien. Dus ook geen HKO. Ik besef dat dit natuurlijk wel een momentopname is.
Mijn kennis reikt juist niet zo ver dat ik weet of hoefbevangen altijd samen moet gaan met een hoefbeenkanteling? Verder weet ik wel dat dit paard altijd iets Frans heeft gestaan. De rechtervoorvoet had ook altijd een fikse 'snavel'....
De linkervoorvoet wordt al aardig concaaf, daar zit het probleem dus niet.
Uiteraard is de witte lijn nog niet genezen. Er staat nu ongeveer 5 cm. goede wand, de rest zal gewoon weer uit moeten groeien.
Ik begrijp je denkwijze over de stijvigheid. Het is een Tennessee Walker en hij (geen haar ) loopt het allerliefst rechtuit. Maar: toch train ik hem zo af en toe wel degelijk in de rijbak, jaja... volgens Antoine's methode... slingeren! Links- en rechtsom... je krijgt zo een lekker soepel paard! Ook inbuigen als ik erop zit, neus naar de schouder.
Maar: bij een genezend paard heb ik ook gelezen dat korte wendingen nu niet goed zijn voor de witte lijn... Hij kan dit nu ook niet hoor. Dus laat ik het soepelbuigen even voor wat het is. Wij wandelen (op hoefschoenen) en zo af en toe zit ik er op, maar niet meer dan 1 uur of zo... Gewoon alleen maar stappen. Totdat hij zelf aangeeft dat hij wel weer wil 'walken'..... Hij is dus niet stijf of gespannen. Buiten dat heb ik een vriendin die paardenmasseuse is.... En als ze al hierkomt mag ze voordat ze koffie krijgt EERST lekker m'n paard losmasseren... ) Hij staat hiervan helemaal te genieten.
En ik ook. Het is gewoon een heel dankbaar dier.

Janna, de natuurlijk bekapper die hier nu regelmatig komt op mijn verzoek, zegt dat dit een lichte bevangenheid is...

Groet,
Wil.

Morrie schreef op woensdag, 13 juli 2005, 19:09:


hallo Morrie,

Vind dit allemaal best wel gevaarlijke situaties. Vooreerst heeft die boer te stoppen, al was het maar uit respect voor jou en je paard, maar meestal denken die toch dat paarden gelijk staan aan koeien ...; Tot dusver he ...
Wat ik zou doen in jou geval is voor mezelf eens heel goed in overweging nemen of het allemaal nog wel de moeite waard is. Wat is dit paard en zijn welzijn voor jou waard ? Ben je bereid om goede adviezen op te volgen en je voor de volle 200 % in te zetten om dit te doen slagen ? Ben je bereid om helemaal naar af te gaan, geduldig genoeg .... grondig aan zelfanalyse te gaan doen ? Kijken waar het schort. Zeg je beslist met hart, verstand en ziel : 'Jawel dat wil ik zeker !' Dan moet je er ook voor gaan, zonder morren en zonder : 'ja maar dit, ja maar dat ...'. Niks van dat dus ... Niks van oh, heb dit al geprobeerd, dat al gedaan en niks werkt, want dan ....... ja dan kan je het beste luisteren naar de raad van de DA vrees ik. Niets gaat vanzelf in de omgang met je paard, net als met mensen moet je dagelijks werken aan die verstandhouding, zo gaat dat. Liefde is een werkwoord, maar omgaan met paarden ook hoor ! Niet makkelijk, maar wel leuk en enorm verrijkend als je bereid bent om verder te zien dan je neus lang is. 'Look beyond the horse'.
Vind je van jezelf dat je dat allemaal al gedaan hebt en niks jullie nog uit de figuurlijke sloot kan halen, dan moet je er mee ophouden.
Want dan ben je waarschijnlijk ook niet meer bereid om verder te kijken.
Het moet van beide kanten blijven komen niet ? Maar het paard kijkt naar jou voor bevestiging. Als jij hem die niet meer wil geven, dan gaat hij zelf met de kleurpotloden en de kleurboek aan de haal, en kleurt die het plaatje maar mooi zelf in ...
In alle geval, wat je ook beslist, veel succes dermee !

Groetjes,

Sabrina

Sorry, de MAC heeft last van de warmte geloof ik! De Dierenarts had een stukje staaldraad op de hoefwand geplakt voor het rontgenen. Natuurlijk geen stukje hoefbeen, sorry!
Wil.

Piet schreef op donderdag, 14 juli 2005, 8:25:



Och, dat weet ik nog zo net niet. Een paard dat jarenlang te hoge hielen, te lange tonen ed had kan best door natuurlijk te bekappen in een jaar een gezonde hoef ontwikkelen.
Dat is ongeveer de termijn dat de hoef zich vernieuwd heeft.
Groet, Pien
www.spirithorses.be

Havank schreef :

Nou, voor de allereerste keer zitten wij dus wel aan die grens.
Ondanks de superhoeven zijn er nu toch een paar die gevoelig beginnen te reageren op lange ritten, met name de 2 e dag als we dagen achtereen vele kilometers op het harde gereden hebben.
Ik heb het over ritten van 20 km per dag of meer, uitsluitend verharde wegen.
Ik ben nu aan het experimenteren met hoefschoenen op dag 2, maar ik vrees dat de paarden straks zonder niet meer willen lopen en dat is nu ook weer niet wat ik wil.

Vanavond weer 20 km, en ik begin te merken da de paarden tussendoor toch behoefte hebben aan een dag zachte ondergrond.
Het is hier ook zo verschrikkelijk stenig....en heuvelachtig.....
Ter vergelijk : de paarden lopen op dagen als deze alleen die lange ritten en voor de rest staan ze op de wei.
Dit is inderdaad wel heel extreem gebruik.

Het zijn zeer zeker niet de hoeven van de paarden, die slijten niet teveel af, die blijven goed, echt mooi in evenwicht wat betreft groei en slijtage. Maar het zit em toch in de gewrichten.
Het is niet één paard maar ze hebben er bijna allemaal last van.

Gerrit Smit en wij gaan nu een beetje experimenteren,
ik hou jullie wel op de hoogte.
Huertecilla, hoeveel kilometer rij jij per dag ?
Ik kan toch niet de enige zijn die zoveel kilometers maakt?

Groet, Pien
www.spirithorses.be

Marlies schreef op woensdag, 13 juli 2005, 19:48:

Gedeeltelijk mee eens ja, maar niet altijd. Weet ook wel dat wij dikwijls anticiperen op dingen die we denken dat gaat komen. Zo van : 'Ok een wandelaar met een paraplu, daar gaat die weer".
Misschien had het paard zich er helemaal niet druk in gemaakt moest ik mijn 'focus' elders op gericht hebben.
Merendeel van de actie van de ruiter vraagt om reactie (de welke van ook van het paard) mee eens.
maar hier weer niet immer.


Niet vluchten wat zeg je ? Was ooit op buitenrit, lekker relaxed bijna thuis, voeten uit de stijgbeugel, teugel compleet los .... Rijdend op mijn stoere haffie (koudbloedig en niet snel van der melk te brengen). 50 meter van mij mij zie ik een overschattig ezeltje opduiken. Ik bang ? niks van vond hem reuzeschattig en was er rotsvast van overtuigd dat Haf het ook was ... Niks was minder waar, een vluchtende haf als gevolg, ook nog nooit gebeurt, maar hier dan toch.
Ziet ze hem passeren als ze in der weide staat, zo ver mogelijk weg gaan staan, angst tot en met, paniek op de prairie hoor !
Ik geloof ook Marlies dat een paard angsten of fobiën kan hebben. Zo kan je als mens een spinnenfobie hebben (ik ondermeer). Nu mag mijn beste vriend die ik 100 % vertrouw zo'n beest voor m'n neus houden, en me trachten te overtuigen dat het allemaal niet zon erg is ... Sorry maar k'ben weg ! Niks kan mij overtuigen, blinde paniek !
Kan ook dieren overkomen hoor. Dit heeft dan niks meer met jou vertrouwen te maken, en focus hoor, gewoon blinde paniek. Gebeurt gelukkig zeer zelden.
Nu kan je zo van die cursussen gaan volgen weet ik, en je paard kan je desensibiliseren.
Dit kan je in principe voor alle situaties. Wil enkel maar zeggen, tenzij ik niet ga desensibiliseren voor ezels, zal ze immer bang blijven en dat heeft niks met mij te maken. Ik lach ze der dikwijls mee uit, noem ze zelfs 'Donkey ponkey'. Onoverkomelijke business voor haar dus !
Wil je ze op de vlucht, ezel is de oplossing.
Heb der iemand misschien nog een ezel te leen ?


Hangt ervan af van wat ze schrikken. Als donna der ezel ziet dan is er geen houden aan. Niks willen verkennen hoor, weg van die langoor. Desnoods over de bomen en de muren op. ben der ook al mee tot aan de ezel geweest hoor om haar nieuwsgierigheid op te wekken
Tot hiertoe moet ik zeggen dat die interesse tot hiertoe nog altijd nihil is .... helaas. Enkel interesse in hoe kom ik hier als de bliksem weg ???
Ben op zo'n momenten helemaal niet bang hoor ... integendeel vind het best wel stom van der ... maar ja weet ook niet hoe zij het ziet. Waarschijnlijk de marsman from hell die haar komt opeten, weet ik veel.

groetjes,

Sabrina

Spirithorses schreef op donderdag, 14 juli 2005, 12:38:


Hoi Pien,

Zo is dat inderdaad. Zo'n bekend verhaal.
Donna de haf, supercool, superlief en verdraagzaam, de tact van een olifant, alles op het gemakje aan dus.

yitta de heethoofd, kruidje roer me niet, nerveusje ... heel voorzichtig en aarzelend.

Beiden vereisen een compleet andere aanpak. Beiden zijn uniek !
Hoe veschillend ze ook zijn, zo goed vullen ze mekaar ook aan.
Yitta spices up donna haar luilekker leventje, en donna brengt Yitta de rust die ze nodig heeft. Onafscheidelijk die twee ....

Groetjes,

Sabrina

Sabrina Adams schreef :

Ja sorry hoor, maar ik zie weer vanalles voor me.
Had het er gisteren nog over toen we te paard over de brug over het kanaal moesten : Verkeer links van ons, bussen, vrachtwagens, brommers, wielrenners, tig meter lager het kanaal, waarover notabene een nieuwe brug gebouwd wordt, compleet met bouwvakkers met heel zwaar materieel, en terwijl we over de brug liepen vaarde (voer?- zal wel niet he) er een schip onder ons door, zo'n klotsende duwboot, die hoge kletterende golven maakt.

Alles goed, tot daar aan toe, totdat er een opzij sprong voor : Jawel...... een wit frietenbakje....

Soms ontgaat ook mij elke vorm van logica......

Groet, Pien
www.spirithorses.be