Ilona Kooistra schreef op vrijdag, 15 juli 2005, 0:51:


Ilona en Pien, inmiddels hebben jullie beiden de vertaling in 2 delen ontvangen.
Zoals al gezegd werkt een vertaalcomp niet feilloos maar de strekking van het schrijfsel is duidelijk.
Groet!

Ilona Kooistra schreef op vrijdag, 15 juli 2005, 9:03:


Natuurlijk bekapper is een titel. ( hoewel ik het een rare titel vind omdat er niet bekapt wordt, natuurlijk hoefverzorger zou volgens mij veel meer de lading dekken) Het is een titel die de beloning is voor een bepaalde manier van werken, deze methode is bij elkaar verzameld, bedacht en uitgewerkt door een particuliere instelling: PaardNatuurlijk.
Iemand die de titel natuurlijk bekapper zou willen verdienen, moet aantonen dat hij/zij in staat is volgens deze methode te werken en voorkomende problemen op kan lossen.
Tevens moet hij/zij schriftelijk verklaren geen gebruik te zullen maken van beslag.
De enigen die nu daarbij in de buurt komen zijn de Strasser mensen.
Zelfs terwijl we vinden dat de Strasser manier van werken niet de Natuurlijk bekappen manier is.
De huidige lijst is een monster zolang daar namen op staan waarvan de kwaliteit nergens aan getoetst is, anders dan een paar klanten
( misschien familie? of maatjes?) die hun goedkeuring willen geven.
Piet

Ilona Kooistra schreef op vrijdag, 15 juli 2005, 0:42:


Hier een leuke link over intelligentie van paarden. En een definitie over slimheid.
http://www.cremebrulee.be/inge/artikels/intelligentie.html
Paarden leren trouwens door ervaring wel de U vorm, ik heb hier in de wei lange ribben en veel water. In het begin als ik ze riep wisten ze niet goed hoe ze naar het hek moesten komen, er zijn veel bochten veel water. Dan probeerden ze idd de korste weg te nemen en werden geblokkeerd door het water. Inmiddels weten ze gewoon hoe ze wel moeten lopen en het is altijd wedstrijdje wie er het eerste is, met alle bochten vol genomen.
Zouden er ook niet veel onderzoeken gedaan zijn met dom gehouden paarden? Het was erg gebruikelijk om paarden op stal te houden, en wie weet komen daar dus ook de verschillen uit voort?
Ik blijf het echt ontzettend interessant vinden over hoe een paard leert.
Ook de meningsverschillen hierover vind ik interessant, nodigt in ieder geval uit tot goed zelf nadenken en veel onderzoeken.

groeten Esther

Piet schreef op vrijdag, 15 juli 2005, 8:54:


Ik ben bij Emiel Voest geweest: kan het absoluut aanraden, als je op zoek bent naar basis-omgangskunde met je paard en een andere invalshoek dan meestal gebruikt wordt:
Hij werkt veel met loswerken en grondwerken met je paard, waarbij het rijden in de basiscursus beperkt wordt tot een middag met trail:

Ik vond het een superweekend en ben vanaf dat moment erg anders tegenover (mijn relatie met) mijn paardje gaan staan. Het werkt nu door in mijn dagelijkse omgang en rijkunst met haar!

Ik vond het fijn om 'lichamelijk' aanwezig te zijn bij iemand die (vaak confronterend) jou en je paardje bekijkt en kan sturen naar een paardvriendelijke betere manier.

Het ligt ook een beetje aan de persoon: sommige vinden het heerlijk om zelf uit een boek aan het werk te gaan.

Ikzelf kon na deze cursus zeker een halfjaar vooruit met de geleerde dingen, maar zoals gezegd gebruik ik het nog steeds dagelijks, doordat mijn houding naar het paard toe zo veranderd is.

Daarnaast is het erg leuk om op zo'n weekend andere mesnen te treffen die ook heel bewust gekozen hebben voor een andere manier van...

ps. Emiel Voest heeft niet heel duidelijk (zoals Parelli volgens mij wel heeft) een vast omlijnd programma, schema en levels. Hij laat je kennis maken met een aantal basisprincipes en VOORAL om daarna op je eigen manier deze toe te passen in je eigen 'schema' Of je nu western, dressuur, free-style, recreatief rijdt, etc.

Hij leert je elk probleem zien als een uitdaging en hoe je dat op je eigen manier, in je eigen tempo zou kunnen oplossen.

Parelli weet ik alleen van horen zeggen en lezen, maar daar kunnen je hier (forum) vast meer mensen over vertellen

Succes, Bianca

Wil schreef op vrijdag, 15 juli 2005, 0:36:


Hoi Wil zou je het voor mij ook in een mail willen plakken???
Ben ook domme huisvrouw

groeten Esther

e m kraak schreef op vrijdag, 15 juli 2005, 2:22:


Jij zegt het ook verkeerdom. Ik zeg:
"ALS een dier de ogen aan de voorkant heeft, dan is de kans enorm hoog (>99%) dat het om een roofdier gaat". Een of ander exotisch aapje doet aan die stelling natuurlijk niets af. Voor de lezers: ga maar een denkbeeldige lijst met dieren na, pak de hele dierentuinverzameling maar, en ga eens kijken wat er op het menu staat van dieren die de ogen frontaal in het hoofd hebben. Praktisch zonder uitzondering vleeseters!


Dat is mijn eigen veronderstelling. Doet er ook niet zoveel toe, want ik schreef dat paarden een onderscheid maken op basis van allerlei cues, de ogen zijn er één van, maar er zijn er nog veel meer. Blijkbaar bezitten katten niet voldoende eigenschappen om het voor een paard tot een bedreigend roofdier te maken.


Ponies zijn daar aanmerkelijk beter in dan paarden. Ik heb hier zelf een aantal (ongeplande) detouringtests gevoerd, en de enige die daar iets mee kon was de bejaarde pony. Je kent de opstelling van ons terrein: een weiland, en aan de voorkant twee uitgangen: eentje naar de bak, de ander naar de schuilstal. En guess what: als de paarden in de bak staan, en je gaat hooi klaarzetten bij de schuilstal, dan breken de paarden de bakrand zo ongeveer af in wanhopige pogingen om "over te steken" naar de schuilstal, terwijl ze alleen maar terug hoeven te lopen naar de wei om de andere uitgang te nemen. En nee, dat is dus niet een eenmalig iets dat ze moeten leren, dat is gedurende de hele winter in de toenmalige opstelling zo gebleven! Het is bijna te stom om te kunnen geloven. Hetzelfde verschijnsel als we stripbegrazing toepassen en de achteringang van de weide gebruiken. Willen ze dan naar de schuilstal dan moeten ze terug naar achteren, en dat doen ze keurig zolang de "omweg" kleiner is dan pakweg 15 meter, maar daarboven dan blijven ze "plakken" in de hoek en daar heen-en-weer-rennen als ze naar de schuilstal willen. De enige die in zo'n geval omdraaide was de pony.

Groeten,
Frans

Frans Veldman schreef op vrijdag, 15 juli 2005, 10:59:


Belangrijke aanvulling is dat ze al kuierend de gehele dag prima heen en weer kunnen lopen maar zodra ze het per se op dat moment zo snel mogelijk willen, dan snappen ze het niet meer..

Ilona
--
let's keep on moving naturally!

e m kraak schreef op vrijdag, 15 juli 2005, 2:22:

Help me even wat ik door de war haal. Wat ik er mee bedoel is misschien ook niet even helder, zal proberen uit te leggen. Je hebt wel roofdieren die enkel insecten eten, bijvoorbeeld de leguaan, je hebt roofdieren die aas eten. (hyeana) Je hebt ook van die tandenstokervogeltjes bij bijv krokodillen, een keer die kaak opmekaar en vogeltje is op. Toch werken ze samen. Vogeltje heeft wel weer andere natuurlijke vijanden. Maak er misschien ook wel een denkfout in hoor, maar ik bedoel dat een predator van het een niet voor de ander hoeft te gelden.

Groeten Esther ( Falka is predator van gras)

Frans Veldman schreef op vrijdag, 15 juli 2005, 10:59:


Dit brengt mij op de gedachte dat ponnies al in de geschiedenis langer buiten werden gehouden. De geschiedenis van paarden is tot op heden nog vaak stal. Al onze ponnies weten heel goed de uitgang met alle bochten die er bij horen te vinden. Dus ik denk dat stal ook inbreuk kan doen op de intelligentie. Daar gaan misschien ook weer generaties overheen?? Ben eigenlijk benieuwd of het echt verschilt met paarden en ponnies.

Groeten Esther

Nick Altena schreef op vrijdag, 15 juli 2005, 4:02:


Hoi Nick leuk je uiteenzetting te lezen.
Alhoewel ik niet geloof dat Pien zoiets bedoeld waar
jij nu op regeert.

Wat bedoelt ze wel?
Dat zou ik nog wel eens uitvoeriger willen horen.
Want ik ben ook zo'n man die liever druk zo veel
mogelijk vermijd, en het oplost met geduld en clickeren.

De mate van druk, en op welk moment?
Daar zijn flinke verschillen in. Parelli gebruikt meer druk dan clickeren.
Iedereen gebruikt echter lichte druk, elke keer dat het touw strak
staat en je geeft niet mee, is dat een druk signaal, waarmee je
voorkomt dat de oogst van de buurman plat gelopen wordt.

Het ene paard zal meer gebaat zijn bij een druk oplossing,
voor een specifiek probleem en het andere paard is meer gebaat met
geduld en positieve beloningen om het op te lossen. Wie is echter zo
veelzijdig en neutraal in het toepassen van beide, dat we in
het paard zijn belang echt vrij kunnen kiezen tussen druk
en geen druk?

Een fjordenpaard niet je mee sleept naar het opgeslagen voer?
Een paard die je aangespannen leidtouw volkomen negeert.
Dan is afdoende druk wellicht beter dan negeren, geduld en belonen.
Al kan dat ook werken natuurlijk, individueel in de praktijk,
te beoordelen.

Ook Bil Dorrance heeft druk technieken, oa. om je paard te leren
vrij te volgen. Een tegenspraak in terminologie
En in het verlengde daarvan, druk gebruiken
als je paard weigert met je mee te komen, van huis af bijv.
En in de praktijk is dit weer een risicovolle beslissing.
Omdat er ook heel veel goede redenen kunnen zijn,
voor een geleidelijke opbouw van veiligheid in het verder weg durven.
Soms kan echter een paard/mens lang treuzelen, en een
ander mens met druk gewoon wegwandelt met een tevreden
lijkend paard

Ik zou willen dat ik vrijer inzicht had, in die verschillende
manier met druk en zonder. En natuurlijk altijd zijn er
voorbeelden genoeg te vinden waarmee het tegendeel beter
bleek te zijn. Geen reden voor mij om daarmee elke
lichte druk af te zweren.

"Zo veel als nodig is" zegt Mark Rashid en waarschijnlijk Parelli ook.
Die uitdrukking omvat echter in het geheel niet andersoortige
oplossingen, alleen de mate van druk wordt daarmee bepaald.

Michiel

janna schreef op vrijdag, 15 juli 2005, 0:54:

knip

Hoi Janna, er was indertijd geen sprake van een gezakt hoefbeen. Toch neem ik aan dat de zool toen ook al bol was. Alleen kon je dit niet zien omdat het inderdaad steeds uitgekapt werd.
Hij heeft nu 1 knik, van de afgelopen periode. Ja hoor, hij heeft eerder ook een knik gehad, zeker weten. Maar die is er inmiddels uitgegroeid. Je kunt nu ook goed zien waar de hoef (de witte lijn) wel goed gezond is...
Het is moeilijk nu te beoordelen hoe hij loopt. Een Walker loopt anders als een diagonaal bewegend paard. Omdat hij nog gevoelig is loopt hij inderdaad wat stijvig.
Maar normaal gesproken, zeker een week of 7 geleden, bewoog hij gewoon goed.
Oh, hij heeft wel schouderbeweging hoor! Hij kan ontzettend snel racken en dan gooit hij z'n voorbenen heel ver naar voren.
Hij landt goed op de hiel. De hielen zijn goed laag gemaakt, wel in etappe's. We hebben dit niet in een keer gedaan. Ze zijn nu goed op hoogte.
Wat ook nog 'n mogelijkheid is, maar volgens de bekapper gaat dit NIET op, is dat voor dit paard de hielen toch ietsje hoger zouden moeten zijn. Daar heb ik dus wel twijfels over. Ik weet wat het risico van iets hogere hielen is, dat hij gaat toonlanden.
Dat is dus iets wat ik gewoon uit zal moeten proberen. Ik wil echter niet eigenwijs zijn, daarvoor heb ik nog te weinig ervaring. Dus laat ik de bekapper z'n werk doen en ik probeer alles zo goed mogelijk bij te houden.

We zijn niet helemaal hopeloos en hulpeloos... dankzij de hoefschoenen loopt hij in ieder geval en het lijkt alsof hij het weer leuk begint te vinden. Beetje om zich heen kijken, lekker lang teugeltje, vrouwtje bemoeit zich er niet teveel mee... hij kan z'n eigen tempo en soms z'n eigen route bepalen.... mwah, meneer overleeft het wel.
Als ik denk dat ie weer aan 'n Walk toe is zal hij dat vanzelf wel weer oppakken.
Wil

janna schreef op vrijdag, 15 juli 2005, 0:54:


P.S. de discussie over het hoefbeen gezakt, was van een ander paard, die had Marina ingezonden.... Deze titel hoort eigenlijk niet bij mij. Ik stuurde weer een reactie n.a.v. Piet z'n reactie... misschien verwarrend.

FalkaenEsther schreef op vrijdag, 15 juli 2005, 10:55:


)) )) )) Tuurlijk Esther! Dit blondje doet dit graag voor je! ))
Wil.

Esther schreef op vrijdag, 15 juli 2005, 11:29:


Ik denk dat ponies van nature in voedselarmere en ruwere gebieden voorkwamen dan paarden. Dus ponies hebben wat meer "terrein-intelligentie" nodig dan paarden. Maar zoals ik al zeg: intelligentie is een ruim begrip. Jack, die oerdom is met het detouring-experiment en daarbij vele malen slechter scoort dan een rat, is tegelijkertijd onovertroffen als het gaat om zijn ingebouwd kompas. Ik kan hem meenemen naar een onbekende plaats, daar gaan rijden, en halverwege de rit aangeven dat ik naar huis wil en hij loopt feilloos terug naar de trailer, daarbij vaak zelfs een geheel nieuwe (en kortere!) route nemend.

Dit kan tot bizarre uitkomsten leiden. Jack kan vanaf grote afstand de weg naar huis terugvinden, maar loopt dan vast aan de overkant van ons huis omdat daar een kanaal ligt. Een stukje verder kan je oversteken, maar dit is een "omweg", een detouring-experiment dus, en ook al hebben we dit honderden keren gedaan, hij blijft vanaf de overkant van het kanaal naar zijn wei staren, niet wetend hoe hij nu verder moet...

Groeten,
Frans