femke gersteling schreef op woensdag, 17 augustus 2005, 13:57:


Ik vind dit een heel mooi voorbeeld van hoe je door heel weinig te verwachten iets heel moois kunt opbouwen.
Heeft in mijn ogen met loslaten te maken.
Het loslaten van verwachtingen en van oude patronen.

Diesel hebben wij gekocht om als lespaard te dienen, maar eenmaal thuis bleek dat hij daarvoor nog een hele weg te gaan heeft en dat heeft meer te maken met zijn eigen innerlijke rust dan met rij-techniek.
Hij moet zijn proces gaan en als mens kan ik alleen maar voorwaarden creeren maar hij is degene die het zelf moet doen, naja, zoiets kost nou eenmaal tijd.
Daarom ook bepaalt het paard wanneer het er klaar voor is iets met je te willen. Maar als mens moet je dat wel kunnen zien en dat is niet altijd met je ogen, meestal niet eens zelfs.

Ineens 'mocht' ik opstappen, en gisteren gingen we 'ineens' naar buiten.
Had ik me helemaal niet voorgenomen. We hadden wel al gewandeld, maar ik had nog niet op zijn rug buiten gezeten. Ik had met de rest van de groep afgesproken dat we héél rustig aan zouden doen, maar toen de rest in een voorzichtige galop ging en dat voor mij heel stabiel aanvoelde heb ik hem de ruimte en mijn vertrouwen gegeven en het dan ook maar losgelaten. Dat had ik een week geleden niet durven dromen, we waren net toe aan onze eerste draf in de bak.
En hij maar kijken in de verte, zonder die kleppen op.... soms moest hij er echt even voor stil gaan staan hoor.

Wat ik me wel voorgenomen had was dat als hij mij eenmaal op zijn rug kon verdragen dat we gelijk naar buiten zouden gaan, kilometers maken, rechtuit, ruimte, om zijn hoofd vrij te maken.
Ik denk het hoofd vrijmaken, dat dat een zeer wezenlijk iets is, in combinatie met loslaten. En dan maar zien hoe dingen lopen.

Ach, daarom ook zie ik niks in het in een bepaalde termijn trainen van paarden, want dan moet je weer over die grens vanwege de factor tijd en heeft het paard uiteindelijk niks in te brengen.

Groet, Pien
www.spirithorses.be

Ikke schreef op donderdag, 18 augustus 2005, 0:49:


Tja, als dokter niet, neen. Maar iedereen kan in België aan zijn voordeur een bordje hangen met daarop de tekst "Hoefsmid". Als je hoefsmid bent, dan catalogeren ze jou in het deel van "metaalbewerker" om je BTW-nr aan te vragen. Ik vermoed dat je als hoefverzorger zonder diploma ergens in de "agrarische sector" zult belanden, maar dat is geen enkel probleem natuurlijk. Je kan in België naar de hoefsmederijschool in Anderlecht, via een dagopleiding van minstens twee jaar, en dan studeer je af als Meesterhoefsmid. Je kan ook de opleiding in avondonderwijs volgen via Syntra West en Syntra Midden Vlaanderen (ik denk in Hasselt, Brugge en Veurne), dan doe je daar ook twee jaar over en dan ben je gewoon hoefsmid. Maar je kan ook gewoon een cursus hoefverzorging volgen en er je beroep van maken of gewoon niks volgen en zeggen dat je er alles over weet.
Dat horen ze hier op dit forum niet graag, maar ik gooi toch maar weer de stok in het hoenderhok.
Volgens mij, als je er je beroep wil van maken, volg je maar best zo'n cursus hoefsmederij en dan spits je je toe op het natuurlijke alleen. Dan zul je ook de mensen leren begrijpen die wel hoefijzers willen en waarom ze dat willen. En dan heb je een basis om te vertellen waarom jij dat niet doet. (zo'n beetje infiltreren in de tegenpartij )
Iedereen (behalve de samenstellers van hun boek: Ilona en Frans) die hier hoog van de toren blaast dat alle hoefsmeden moeten omgeschoold worden tot natuurlijk bekappers, hebben geen achtergrond over hoefijzers. En weten dus niet waarover ze praten, enkel dat "het" niet goed is voor je paard. Daarom heb je oeverloze discussies over welles/niettes.
Voor alle duidelijkheid: ik ben wel traditioneel opgeleid als hoefsmid, heb ervaren dat gewoon blootvoets laten in de meeste gevallen wel beter is en kan mij heel goed vinden in het natuurlijk bekappen. Helaas kan ik er nu nog niet mijn beroep van maken.Ik krijg regelmatig oproepen vanuit de andere kant van 't land (ik zit helemaal in het westen, bijna tegen de zee) maar dat is ook financieel niet haalbaar. Ik kan moeilijk 200 km gaan rijden, paardje of twee kappen en dan 200 km terug. Maar ik kan me voorstellen dat de markt wel groter wordt daarvoor.
Ik weet ondertussen waarover ik spreek: ik heb alle onderdelen al gehad.
Maar zoals eerder als gezegd: je kan net zo goed geen opleiding volgen, je gaan bijscholen bij Frans en Ilona en dan natuurlijk gaan bekappen. Maar dan zal je verdraaid toch heel veel zelfdiscipline aan de dag moeten leggen om je bij te scholen om alles te weten te komen over de hoeven. En hoe meer je erover leest en hoe meer je er mee bezig bent, hoe meer je ontdekt dat we eigenlijk niets weten.
Ik vind het fantastisch dat iemand er zijn beroep wil van maken. Want iedereen praat heel veel over het natuurlijk bekappen, ik ben helaas nog niemand tegen gekomen die het full-time als zijn/haar beroep kan of wil uitoefenen. Er is voor jou een mooie toekomst weggelegd: ik wens je heel veel succes, echt waar.

Veel groeten

Rik