Ikke schreef op donderdag, 18 augustus 2005, 0:49:


Tja, als dokter niet, neen. Maar iedereen kan in België aan zijn voordeur een bordje hangen met daarop de tekst "Hoefsmid". Als je hoefsmid bent, dan catalogeren ze jou in het deel van "metaalbewerker" om je BTW-nr aan te vragen. Ik vermoed dat je als hoefverzorger zonder diploma ergens in de "agrarische sector" zult belanden, maar dat is geen enkel probleem natuurlijk. Je kan in België naar de hoefsmederijschool in Anderlecht, via een dagopleiding van minstens twee jaar, en dan studeer je af als Meesterhoefsmid. Je kan ook de opleiding in avondonderwijs volgen via Syntra West en Syntra Midden Vlaanderen (ik denk in Hasselt, Brugge en Veurne), dan doe je daar ook twee jaar over en dan ben je gewoon hoefsmid. Maar je kan ook gewoon een cursus hoefverzorging volgen en er je beroep van maken of gewoon niks volgen en zeggen dat je er alles over weet.
Dat horen ze hier op dit forum niet graag, maar ik gooi toch maar weer de stok in het hoenderhok.
Volgens mij, als je er je beroep wil van maken, volg je maar best zo'n cursus hoefsmederij en dan spits je je toe op het natuurlijke alleen. Dan zul je ook de mensen leren begrijpen die wel hoefijzers willen en waarom ze dat willen. En dan heb je een basis om te vertellen waarom jij dat niet doet. (zo'n beetje infiltreren in de tegenpartij )
Iedereen (behalve de samenstellers van hun boek: Ilona en Frans) die hier hoog van de toren blaast dat alle hoefsmeden moeten omgeschoold worden tot natuurlijk bekappers, hebben geen achtergrond over hoefijzers. En weten dus niet waarover ze praten, enkel dat "het" niet goed is voor je paard. Daarom heb je oeverloze discussies over welles/niettes.
Voor alle duidelijkheid: ik ben wel traditioneel opgeleid als hoefsmid, heb ervaren dat gewoon blootvoets laten in de meeste gevallen wel beter is en kan mij heel goed vinden in het natuurlijk bekappen. Helaas kan ik er nu nog niet mijn beroep van maken.Ik krijg regelmatig oproepen vanuit de andere kant van 't land (ik zit helemaal in het westen, bijna tegen de zee) maar dat is ook financieel niet haalbaar. Ik kan moeilijk 200 km gaan rijden, paardje of twee kappen en dan 200 km terug. Maar ik kan me voorstellen dat de markt wel groter wordt daarvoor.
Ik weet ondertussen waarover ik spreek: ik heb alle onderdelen al gehad.
Maar zoals eerder als gezegd: je kan net zo goed geen opleiding volgen, je gaan bijscholen bij Frans en Ilona en dan natuurlijk gaan bekappen. Maar dan zal je verdraaid toch heel veel zelfdiscipline aan de dag moeten leggen om je bij te scholen om alles te weten te komen over de hoeven. En hoe meer je erover leest en hoe meer je er mee bezig bent, hoe meer je ontdekt dat we eigenlijk niets weten.
Ik vind het fantastisch dat iemand er zijn beroep wil van maken. Want iedereen praat heel veel over het natuurlijk bekappen, ik ben helaas nog niemand tegen gekomen die het full-time als zijn/haar beroep kan of wil uitoefenen. Er is voor jou een mooie toekomst weggelegd: ik wens je heel veel succes, echt waar.

Veel groeten

Rik

Ikke schreef op donderdag, 18 augustus 2005, 17:51:

Wat je schrijft is waar. Het is vrij duur. En het klopt dat je vaak meer met ijzers bezig bent, dan met het bekappen zelf.
Ik vind ook dat werken op kadaverhoeven niet zo'n goed idee is. Ik spreek uit ervaring, want geef les in een middelbare ruiterschool en heb ook geprobeerd om op kadaverhoeven te werken. Maar dat doe ik dus niet meer. We vatten de koe bij de horens, dus het paard bij de hoef en beginnen er aan. Bang? Hoeft niet. Je moet wel voorzichtig zijn. Dat is wat anders. Nu heb je een paard dat niet stilstaat, je kan de hoef tussen je knie klemmen en je hebt telkens een ander paard. Praktischer dan dat kan je het niet bedenken. Mijn studenten leren dan ook niet in één dag bekappen; Vandaag leren ze een hoef vasthouden en veilig omgaan met paard en eigen rug. Morgen leren ze raspen, overmorgen leren ze een beetje de straal bij te werken en zo gaat het steeds verder. Na 10 lessen kunnen de meesten een blote, normale hoef bekappen. Verder leren ze dan ook nog ijzers afhalen, maar dat is een andere story. Je zou dus een afspraak moeten kunnen maken met het opleidingscentrum dat er eindelijk eens iemand met levende beesten af komt. Want als je dat later als beroep wil uitoefenen, dan kom je ook telkens in een andere situatie.
Maar goed, er begint vraag te komen. Ik was van plan om zo'n opleiding te proberen geven in avond- of vakantieperioden. Maar aangezien ik niet met kadaverhoeven werk, zit ik in de knoei met de aanlevering van levende paarden. Misschien komt het er wel nog eens van. Het zit al in mijn hoofd, maar de praktische uitvoering is er nog niet.

Over hoefziekten en zo bestaan er goede boeken en misschien kan je af en toe eens naar Merelbeke bij de dierenartsen gaan kijken.

Ik vermoed dat er wel zo'n opleidingen zullen ontstaan. Moed houden.

Groeten

Rik

Spirit schreef op vrijdag, 19 augustus 2005, 7:40:


Hé, helemaal geen strijd. Wel samen; En trouwens bevangenheid heeft helemaal niets met ijzers te maken. De meeste bevangen pony's staan zelfs niet op ijzers.

groeten

Rik