Was hier laatst op het forum: paard wil de trailer wel in maar niet uit.

Wij hebben op het moment een paard in training wat ook dit probleem heeft. Ik ben er vandaag voor het eerst echt mee aan de slag gegaan (hiervoor eerst wat basis grondwerk). Ik zet de email van mij aan de eigenaar hieronder neer:

****
Hi,

Nou het ging boven verwachting eigenlijk.... We hebben haar dus tussen het schot en de trailer door laten lopen, eerst vooruit (deed ze uit zichzelf al), en daarna achteruit en dat deed ze perfect, heel zelfverzekerd en heel mooi recht. Daarna plastic zeil erachter gelegd zodat ze met haar voeten op iets "geks" kwam toen ze achteruit moest, was geen enkel probleem (vooruit wisten we nu dus al dat ze het kon).

Het enige wat het dus kon zijn was het feit dat de trailerklep schuin staat, en/of dat ze er bang is om ernaast te stappen. Dus: pasje op de trailer, pasje eraf. Zo went ze er rustig aan. Het was de bedoeling om dat héél rustig op te bouwen, steeds een stapje erbij maar mevrouw stapte er na 3 keer gewoon helemaal op (oeps )

Toen begonnen met achteruit vragen door haar aan de voorkant aan te duwen, eerst lichtjes en daarna harder. Reactie: 0,0, echt helemaal niks, hoe hard ik ook duwde. Dat werkt dus niet bij haar.

Maar wat eigenlijk sowieso altijd veel beter werkt is vooraan voor discomfort zorgen dmv een draaiend uiteinde van het touw. Gewoon heel rustig een touwtje ronddraaien voor haar hoofd. Als ze niet achteruit gaat, komt het touwtje tegen haar neus. Dít werkte bij haar perfect. Ze deed bijna direct een pasje naar achteren, en ik stopte toen ook echt meteen met draaien (timing is hier ontzettend belangrijk).

Dit zo herhaald. Steeds een minimale inspanning in achterwaartse richting belonend. En steeds draaien met het touw als er geen reactie of een reactie de verkeerde kant op kwam. Ze is heel slim en had het spelletje direct in de gaten.

Ik wil hier trouwens een belangrijke opmerking maken: als je dit doet, zorg er dan altijd voor dat je zelf neutraal bent!! Geen enkel boos woord of negatieve uitstraling! Jij staat daar neutraal, en vraagt het paard achteruit te gaan. Doet het paard dat niet dan komt de derde "persoon" in beeld: het touw. Dat touw is irritant maar je kunt het als paard zijnde zelf uitzetten door een stapje in de goede richting te doen Als je tegelijk met het touw draaien boos zou worden, of alleen maar je stem zou verheffen oid, dan wordt het hele trailerladen een negatieve gebeurtenis, en het paard krijgt ook nog eens vervelende associaties met jou.

Niet doen dus, neutraal blijven en het touw het vervelende werk laten doen en het paard de afstandbediening voor het touw geven (zij bepaalt wanneer het touw aan en uit gaat!).

Na een heel korte tijd zag ik haar ineens denken: "Okee, weet je wat? Ik ga er gewoon helemaal uit." En toen stonden zij en ik buiten de trailer, zomaar ineens.

Dit is het paard waar men drie uur mee bezig is geweest om het de trailer uit te krijgen...

Ik heb haar direct naar haar hooi gebracht. We gaan het straks nog een keer oefenen, maar op zo'n moment moet je het paard gewoon echt helemaal belonen en niet verder gaan met de oefeningen, dan leren ze extra snel.
****

Ilona
--
let's keep on moving naturally!

Ilona Kooistra schreef op zondag, 21 augustus 2005, 17:58:


En nu klinkt het alsof ik geweldig ben dat het zo snel is gelukt. Das niet mijn bedoeling, ik wilde gewoon laten zien hoe het zonder gedoe op te lossen is door op een voor een paard logische manier te denken en te doen. (ik hoop dus niet dat het arrogant overkomt!)

Ik ben zelf vroeger meer dan drie uur bezig geweest om mijn paard de trailer uit te laden, gewoon omdat ik toen niet wist wat ik nu wel weet.

Ilona
--
let's keep on moving naturally!

Ilona Kooistra schreef op zondag, 21 augustus 2005, 18:06:


Hoi Ilona,

Ik kan me heel vaak vinden in dingen die je hier schrijft, maar wat jij hier een spelletje met een touwtje noemt, noem ik toch paard pesten.
Er zijn legio paarden die niet achterwaarts een schuine plank af willen lopen, dus kennelijk vragen wij nogal wat van ze als we ze zo de trailer uit willen krijgen en dat kan ik mij ook heel goed voorstellen, ze zien niet waar ze hun voeten neer moeten zetten.

Ik ben nu even een paard dat op de trailer staat en voor mij staat Ilona, die ik te boek heb staan als "toffe tweebener" want ik twijfel er echt niet aan dat jouw paarden zo tegen je aan kijken. Jij vraagt mij vriendelijk (zonder druk, de paarden waar ik mee werk, hebben geleerd zich tegen druk te verzetten en het paard waar jij het over hebt kennelijk ook) achterwaarts over die schuine plank te lopen. Duidelijk geef ik dan aan: Sorry, wat je nu van mij vraagt, kan ik niet doen, ik heb angst. (hierbij ga ik ervan uit natuurlijk dat een paard altijd gewillig is, maar angst is nu eenmaal een barriere.) Vervolgens ga jij met dat touwtje staan zwaaien en dat snap ik als paard echt niet: ik durf iets niet, waarom zwaai jij met dat touwtje, waardoor ik mij ongemakkelijker ga voelen...ik doe toch niks fout?

voorzover mijn paardbelevenis als mens heb ik bijvoorbeeld hoogtevrees en als jij achter mij gaat staan om me met een stokje te prikken, klim ik heus wel een keer die ladder op, maar niet omdat ik overloop van het vertrouwen dat ik in je heb.

Zelf zou ik gewoon, zolang als nodig, het tussenschot weghalen om het paard voorwaarts uit te laden als het dat prettiger vindt. Je kan heel goed vertrouwen opbouwen door het paard af en toe gewoon zijn zin te geven. Wie weet, als ik hem de twintigste keer uitladen vraag om achterwaarts te gaan, denkt hij wel: "ok, als jij zegt dat het kan, zal het wel kunnen, ik doe het!" Het idee is dat het paard erop vertrouwt dat jij degene bent die de juiste keus maakt...en zoals Rachid dat mooi vertelde, in de kudde is het niet het dominante paard waar de rest vertrouwen in heeft, dat paard schopt rond om zijn zin te krijgen en wordt liever vermeden. Het paard dat al dit tumult vermijdt (energie bespaard!) en het beste gras weet te vinden, daar willen de anderen wel achteraan lopen. Raak ik meteen even de kern van waarom ik niet zo'n Parelli-fan ben.

Een paard hebben dat erop vertrouwt dat ik de juiste beslissingen neem en mij daarom volgt, verdient het van tijd tot tijd ook om het vertrouwen te krijgen dat hij de juiste beslissing neemt...we weten dat paarden slim genoeg zijn, dus waarom hen niet eens vertrouwen?

Het is een iets langer verhaal geworden dan dat mijn bedoeling was, maar wilde graag duidelijk maken wat ik bedoel, hopelijk is het gelukt.

Groetjes,
Marlies