Ilona Kooistra schreef op zondag, 21 augustus 2005, 17:58:


En nu klinkt het alsof ik geweldig ben dat het zo snel is gelukt. Das niet mijn bedoeling, ik wilde gewoon laten zien hoe het zonder gedoe op te lossen is door op een voor een paard logische manier te denken en te doen. (ik hoop dus niet dat het arrogant overkomt!)

Ik ben zelf vroeger meer dan drie uur bezig geweest om mijn paard de trailer uit te laden, gewoon omdat ik toen niet wist wat ik nu wel weet.

Ilona
--
let's keep on moving naturally!

Ilona Kooistra schreef op zondag, 21 augustus 2005, 18:06:


Hoi Ilona,

Ik kan me heel vaak vinden in dingen die je hier schrijft, maar wat jij hier een spelletje met een touwtje noemt, noem ik toch paard pesten.
Er zijn legio paarden die niet achterwaarts een schuine plank af willen lopen, dus kennelijk vragen wij nogal wat van ze als we ze zo de trailer uit willen krijgen en dat kan ik mij ook heel goed voorstellen, ze zien niet waar ze hun voeten neer moeten zetten.

Ik ben nu even een paard dat op de trailer staat en voor mij staat Ilona, die ik te boek heb staan als "toffe tweebener" want ik twijfel er echt niet aan dat jouw paarden zo tegen je aan kijken. Jij vraagt mij vriendelijk (zonder druk, de paarden waar ik mee werk, hebben geleerd zich tegen druk te verzetten en het paard waar jij het over hebt kennelijk ook) achterwaarts over die schuine plank te lopen. Duidelijk geef ik dan aan: Sorry, wat je nu van mij vraagt, kan ik niet doen, ik heb angst. (hierbij ga ik ervan uit natuurlijk dat een paard altijd gewillig is, maar angst is nu eenmaal een barriere.) Vervolgens ga jij met dat touwtje staan zwaaien en dat snap ik als paard echt niet: ik durf iets niet, waarom zwaai jij met dat touwtje, waardoor ik mij ongemakkelijker ga voelen...ik doe toch niks fout?

voorzover mijn paardbelevenis als mens heb ik bijvoorbeeld hoogtevrees en als jij achter mij gaat staan om me met een stokje te prikken, klim ik heus wel een keer die ladder op, maar niet omdat ik overloop van het vertrouwen dat ik in je heb.

Zelf zou ik gewoon, zolang als nodig, het tussenschot weghalen om het paard voorwaarts uit te laden als het dat prettiger vindt. Je kan heel goed vertrouwen opbouwen door het paard af en toe gewoon zijn zin te geven. Wie weet, als ik hem de twintigste keer uitladen vraag om achterwaarts te gaan, denkt hij wel: "ok, als jij zegt dat het kan, zal het wel kunnen, ik doe het!" Het idee is dat het paard erop vertrouwt dat jij degene bent die de juiste keus maakt...en zoals Rachid dat mooi vertelde, in de kudde is het niet het dominante paard waar de rest vertrouwen in heeft, dat paard schopt rond om zijn zin te krijgen en wordt liever vermeden. Het paard dat al dit tumult vermijdt (energie bespaard!) en het beste gras weet te vinden, daar willen de anderen wel achteraan lopen. Raak ik meteen even de kern van waarom ik niet zo'n Parelli-fan ben.

Een paard hebben dat erop vertrouwt dat ik de juiste beslissingen neem en mij daarom volgt, verdient het van tijd tot tijd ook om het vertrouwen te krijgen dat hij de juiste beslissing neemt...we weten dat paarden slim genoeg zijn, dus waarom hen niet eens vertrouwen?

Het is een iets langer verhaal geworden dan dat mijn bedoeling was, maar wilde graag duidelijk maken wat ik bedoel, hopelijk is het gelukt.

Groetjes,
Marlies

Marlies schreef op zondag, 21 augustus 2005, 19:20:


Ik snap heel goed wat je bedoelt, maar dit paard was helemaal niet bang, dat was echt goed te zien. In alle voorbereidende oefeningen toonde ze dat ze heel dapper en slim is, ook in deze oefening.


Van mij hoeft ze niets, maar van de eigenaar wel. Die heeft namelijk geen eigen trailer en de trailer die ze leent is een 1-persoonstrailer, daar kan ze niet in omdraaien: levensgevaarlijk.

Ik vind de manier die ik heb omschreven geen paardje pesten, in haar geval zeker niet. Ik heb van tevoren gekeken waar haar zwakke punten liggen (is ze bang om ergens tussen te staan en achteruit te lopen? Kan ze recht achteruit lopen terwijl ze ergens tussen staat? Durft ze achteruit te gaan over een plastic zeil? Durft ze achteruit als ze half op de trailer staat?)

Nu stond ze in de trailer, was niet nerveus, had de nodige voorbereidende oefeningen en testen goed doorstaan en nu liet ik haar gewoon zien wat de bedoeling was door iedere keer direct rust te geven als zij een stapje in de goede richting deed. Het was echt zonder angst en nerveusiteit, het was ook maar druk van een paar gram, nét genoeg. Ik bleef super kalm en dat neemt ze ook over. Ze dacht echt op een gegeven moment: "hey, dit kan ook zo! laat ik er maar helemaal uitgaan" Ze heeft iets geleerd dus, dat blijkt ook wel uit het feit dat ze het overgrote laatste deel deed helemaal op eigen initiatief deed.

Is het zo duidelijker dat het geen paardje pesten was?

Ilona
--
let's keep on moving naturally!

Ik neem het meteen van je aan! Maar wat was dan haar reden om niet direct van die trailer af te komen?? Ik weet niet beter dan dat paarden (mits goed behandeld en dat is ze bij jou wel natuurlijk) welwillend zijn.


Dan is mijn idee inderdaad niet mogelijk, dus fijn inderdaad dat jij een vriendelijke oplossing weet te bieden.


Ik neem het pesten inderdaad terug...parelli paarden zullen inderdaad niet erg opkijken van een draaien touwtje dat dichterbij komt. Wel blijf ik het een "trucje" vinden om iets voor elkaar te krijgen, iets wat ikzelf probeer te vermijden, maar dat wil m.i. niet zeggen dat het trucje per definitie fout is.

Waarschijnlijk zit m het probleem dus in het onbekende.

Heb inderdaad een wat genuanceerder beeld gekregen en waardeer het zeer dat je mijn commentaar niet persoonlijk heb opgevat, maar het op kan brengen gericht en inhoudelijk te reageren, dat is zeldzaam volgens mij.

Marlies

Marlies schreef op maandag, 22 augustus 2005, 18:40:


Mijn tinker had ook problemen met het achteruit van de trailer gaan. Voorheen, toen ik nog niet aan Parelli deed, liet ik haar ook omdraaien om naar buiten te komen.
Nu ik en mijn paard wat meer savvy hebben met Parelli, heb ik het draaiende touwtje ook geprobeerd. Het ging wel, maar de reactie was ook best heftig. Ze smeet haar hoofd hoog, en liet het wit van de ogen zien, alvorens ze achteruit liep. En het is eigenlijk een hele coole merrie.
Toen ben ik gaan oefenen met naast haar lopen, stapje voorruit, stapje achteruit enz. Dit hebben we getraind tot het paard netjes "volgt". Als ze nu in de trailer staat en ze moet eruit, geef ik haar een teken (zachtjes verticaal wiebelen met het touw, en de carrotstick als wijzer voorruit steken) en dan weet ze wat de bedoeling is. Ik sta dan naast haar, en begin achteruit te lopen. Ze volgt dan gewoon, zoals ze dat geleerd heeft, tot ze beneden staat.