Isabel van der Made schreef op vrijdag, 16 september 2005, 18:03:


Inderdaad Isabel, dit dreigt weer een Ivanhoe story te worden.

Dag allemaal,

Ik moet even mijn verdriet en teleurstelling van me af schrijven.
Buck,13 jaar, gevangen in de Pyreneeën, 1.55 m groot en al 9 jaar de kameraad van mijn leven, is afgelopen januari tijdens een duinrit licht kreupel geraakt. Om een lang verhaal kort te maken: de dierenarts constateerde een geirriteerd hoefgewricht -slijtage-, wat niet over ging met maandenlange zooltjes, afspuiten, gematigde rust en supplement (Joint Saver Pro). Foto's wezen niets uit.
Omdat ik niet wilde dat de da het gewricht inspoot met hyaluronzuur, was ze uitgekakt en kon ik hem weer mee naar huis nemen.
Ik ging het tegenovergestelde doen van wat ik deed en toen stapelde de ene onlogica zich op de ander. Ik liet hem eerst (3 weken geleden) ontijzeren, omdat ik daar een mogelijke oorzaak vermoedde: gecontraheerde hoeven die het hoefgewricht knel zetten en kneuzen. Bekapt kon hij nog niet, de hoeven waren niet lang genoeg. Er kwamen onverwacht prachtige hoeven onder de siliconenzooltjes tevoorschijn. De straal was wat smal en (nog) niet meedragend, maar de zool was aardig hol en Buck stapte zonder gevoeligheid de straat op. De hoefsmid merkte in het verleden met beslaan vaak een verbrede witte lijn op, maar dat klopt bijvoorbeeld niet met de holle zolen. Hoge hielen heeft ie ook niet, juist een beetje platvoeten, wat ook niet klopt met de Strasser-filosofie van contractie. 9 jaar heeft hij op ijzers gelopen, waarvan de laatste 3 maanden met zooltjes+siliconen. Zolang ik hem heb, -9 jaar dus- loopt hij 24/7 buiten met een medepaard, de paddock is gedeeltelijk verhard en we hebben endurance plus dressuur gereden. Allemaal onlogische verklaringen voor het feit dat zo'n oerknol uit de bergen last van zijn ijzers zou hebben of versleten zou zijn!
Affijn, ik ben hem na het ontijzeren rustigaan weer gaan rijden, omdat een half jaar rust etc geen fluit had uitgehaald en besloot voorlopig de bocht niet om te gaan, dus we gingen de berm in, om de andere dag 20 minuten.
Hij werd blij -ik ook!- en hield zich goed. Ik merkte wel dat ik hem steeds iets aan de teugel moest rijden, want wanneer ik de teugels helemaal los liet tijdens draven op het harde, werd hij onregelmatig op dat rechtervoorbeen. Blijkbaar had hij de compensatie van meer gewicht op achter nemen nodig. Gisteren deed hij lekker gek in het land. Blijkbaar voelt hij zich goed.
Tot vandaag. Ik stapte erop en voelde het meteen: in stap al niet goed. In draf op een zacht pad was hij gewoon kreupel, dus ik ben terug naar huis gegaan en besloot de hoeven wat ronder te raspen. Daarbij kon hij op rechts al moeilijk blijven staan. Ook was de rechterhoef warm, ik heb hem afgespoten. Pieker me suf.
Verdrietig het stuk over hko op deze site nog eens gelezen. Zie geen aanknopingspunten...
Kortom: het lijkt erop dat ik de treurige conclusie moet trekken dat ik nou ook uitgekakt ben... moet dit vage gedoe onze toekomst worden?

Christel

Pien, nog even een aanvulling op de behandeling van een open beenwond.
Vandaag met Moira gesproken, die natuurlijk hier was om Chaser te behandelen.
Zij heeft ook even naar NOA gekeken... had net de wond schoongespoten en verse koffie erop gedaan. Klinkt trouwens wel erg gezellig )
Anyhow: Groene Leem is volgens haar uitstekend! En verder adviseerde zij toch om Colloidaal (op de i hoort een trema) zilverwater te gebruiken...
EUREKA! Stom, stom, stom... Heb ik notabene in huis want dat maak ik zelf!
Nooit aan gedacht! Dat is het!! Colloidaal zorgt ervoor dat bacterien absoluut geen kans krijgen en de wond trekt veel sneller dicht.
Als je hier niet mee bekend bent: http://www.colloidaalzilver.nl/
Op die site kun je er alles over lezen...

In NOA's geval heb ik zojuist 1 liter supersterke oplossing gemaakt: minstens 40 ppm/liter. En dan gaat het als volgt: wond dagelijks afspuiten met stromend koud water.
Daarna, met een schoon injectiespuit (zonder naald uiteraard) colloidaal zilverwater erop nevelen... Dan pas inpakken met Groene Leem.... Dit dagelijks herhalen.

Je kunt ook van deze oplossing dagelijks een paar druppels over haar voer doen.
Niet te veel, want het is sterk spul! Althans: de oplossing van 40 ppm/liter...

Ik heb van deze arts ooit de dosering voor paarden of andere dieren gekregen: zie onderstaand.... In geval van een 40 ppm/liter oplossing zou ik de helft gebruiken voor Bombita!
5-12 kg - 3 maal daags 1/2 theelepel

Mocht je geen zilverwater hebben of hier niet mee bekend zijn mail me dan ff prive.

Groetjes,
Wil.

Havank schreef op zaterdag, 17 september 2005, 18:26:


Kan een bokhoefje ook niet ontstaan door te zachte bodem?? Een vraag voor het algemeen.

Esther

Karin Haneveer schreef op zaterdag, 17 september 2005, 8:46:


Operatief wordt het ook tot

Op onderstaande link kun je een aantal foto's bekijken van een hoornzuiloperatie die mijn vorige shire heeft ondergaan.

http://golf.messageboard.nl/3404/viewtopic.php?t=296&highlight=hoorzuil

Christel Provaas schreef op zaterdag, 17 september 2005, 20:29:


Heb je er wel iemand met verstand van zaken naar laten kijken?
Want wat jij trekt als conclusies hoeft helemaal niet waar te zijn.
Het hoeft niet zo te zijn dat een holle zool (hoe hol is hol eigenlijk bij platvoeten?) niet samen kan gaan met een verbreedde witte lijn. Je conclusie over contractie hoeft niet de juiste te zijn, een paard met platvoeten en lage hielen kan net zo goed een vorm van contractie hebben. Daar bestaan verschillende "soorten" van.
Hoe zit het met de steunsels? Pinchen die? Richting straal en/of richting zool? De hoeven niet lang genoeg, maar misschien wel een tikkie ondergeschoven? Of teen tekort naar de bodem en daarom het hoefbeen niet grond parallel?
Waarom zou een paard dat 9 jaar geleden uit de bergen is gekomen, ijzers gekregen heeft, gezonde hoeven gehouden hebben? Wat zijn je verwachtingen na 3 weken ijzers eraf?
Cristel, met dit verhaal gaat niemand via mail ergens uitkomen, bel iemand met ervaring en deskundigheid! Dan zou dit voor jou vage gedoe wel eens helder kunnen worden!

Karin