Frans Veldman schreef op woensdag 25 januari 2006, 0:37:


Niet om de knuppel in het hoenderhok te gooien hoor, maar kan Jeanette niet beter gewoon het huidige voedingsregime aanhouden en als ze aan de tocht begint gaandeweg meer krachtvoer bijvoeren.
Ik ben ook niet zo een brokjesfan, vooral niet bij koudbloeden (die van mij zou ik het nooit geven) maar die beesten zijn er nu eenmaal aan gewend. Twee maanden voor de rit begint ze er af halen en vervolgens weer opzetten. Ik weet het niet. Klinkt niet verstandig.

Cassandra

Jeannette van den Eng schreef op woensdag 18 januari 2006, 11:03:


'Interessante' ondernemening.....Norikers....
Ik ken jouw paarden niet doch het kan volledig anders zijn: Norikers hebben in het algemeen de nijging enigzins toontredend te gaan, hebben niet de sterkste rug en hebben bij belasting ALLEMAAL een fórs electrolietenprobleem, zeker omdat je gedurende de zomer zuidwaards gaat.
Dit laatste onderkennen en ondervangen is echt héél belangrijk omdat het op alle vlakken raakt en bijvoorbeeld ook direct tot drukplekken zál leiden.

Wellicht dat je over een paar suggestie kan nadenken:
- voldoende stro en hooi (minimaal 1 = ½ baal/nacht) zijn belangrijker dan krachtvoer
- voldoende hersteltijd is essentieel
- vrij kunnen bewegen in het bivak is essentieel

Misschien is het een idee om 1 paard onder het zadel te rijden, 1 paard voor een kar en het 3e paard te laten rusten achter de kar. Zo kan je én meer meenemen zonder extra last én de paarden wisselend belasten én meer rustgelegenheid geven.

Verder weet ik niet welk tempo en welk reistijd of dagafstand je wil aanhouden doch het gangbare stapvoets is NIET het optimale compromis. Met name omdat jij met Norikers gaat is dit nóg kritischer.
Met een reiswijze en dagroutine op maat van het type paard kun je heel redelijke dagafstanden aanhouden zonder veel rustdagen in te hoeven lassen: de paarden worden dan nl. niet zwaar belast en herstellen al in het bivak.

Nogmaals: de hoeven zijn bepaald niet de kritische factor.

Veel succes.

HC

Cassandra Berg schreef op woensdag 25 januari 2006, 10:08:


ik denk ook niet dat het verstandig is om het regime te veranderen paardenlichamen hebben een andere verteringsstelsel dan wij mensen je kan ze niet vergelijken, door het relatief korte darmstelsel hebben ze al meer moeite om voldoende voedingsstoffen uit ruwvoer te halen als bv schapen, als je daar redelijk hefftige schommelingen in gaat maken gaat het doorlopende verteringssysteem minder goed werken, ik denk dat ze al niet veel energierijk voer krijgen, als je daar nog minder van maakt gaan ze waarschijnlijk nu al interen dat lijkt mij niet de bedoeling. Ik zou gewoon het zo laten je kan hooguit bekijken of je de kwaliteit van het voer zo kan maken dat je onderweg minder mee hoeft te nemen door bv van snelle energie leverantie naar een iets langzamere afgifte als basis maar wel voldoende om op gewicht te blijven. Ik denk dat ze aan de energiepieken van melasse niet veel hebben maar meer aan de calorieen van olie bv die verbranden langzamer waardoor spieren meer kans hebben die energie ook te gebruiken. Bovendien wil je niet interen op eiwit want dat zullen ze onderweg behoorlijk nodig zijn om te herstellen van de arbeid dus lucerne is misschien een goed idee om ze daar aan te wennen. Mijn ervaring is dat paarden prima op hooi/gras alleen kunnen leven als ze niet echt in training zijn om heftige prestaties te leveren, maar als ze dat wel moeten dan kan het mischien ook wel maar moeten ze zeker onbeperkt kunnen consumeren dus ook onderweg al grazend doortrekken. ik denk niet dat dat mogelijk is eigenlijk dus zal bijvoeding nodig zijn om de tocht te kunnen halen. Ik merk zelf aan mijn paarden als ik ze in training heb dat er toch ook bijvoeding nodig is om niet in te laten teren op spieren door arbeid, terwijl die toch ook onbeperkt kunnen knabbelen.

Ina

Monique Meijer schreef op woensdag 25 januari 2006, 9:27:


Is onzin natuurlijk. Als je dieren mag houden "mag" een kadaver ook. Er is geen wet die ook maar iets kan veranderen aan het feit dat dieren dood kunnen gaan. Ik zie al voor me dat je een bekeuring krijgt omdat er 's nachts een dier aan een hartstilstand is overleden. "Sorry mevrouwtje, u mag best dieren houden, maar u dient zich aan de wet te houden en nu bent u in overtreding omdat er een dier dood is gegaan".
Ik vraag me af wat het plan was geweest als het arme dier zodanig gewond was geweest dat het niet meer had kunnen staan. Zou een kadaver dan wel hebben "gemogen"? Of had ie dan liggend de trailer in gesleept moeten worden?

Frans

Huertecilla schreef op woensdag 25 januari 2006, 10:37:


Ik heb gehoord dat je met electrolieten toch ook voorzichtig moet zijn. Bij verkeerd gebruik is het schadelijk voor de nieren. Het wordt veel door topsporters gebruikt (endurance). De meeste DAs in de endurance zijn het erover eens dat electrolyten onnodig zijn onder de 80-km grens, en dan nog met echt warm weer. Dan nog is iedereen, van wat ik gelezen heb, in de endurancewereld extreem voorzichtig met dit soort dingen. Dit is wat ik verder nog las:

'Het grote gevaar van electrolyten is dat je een paard nog verder uitdroogt. Hij zweet veel - het bloed 'dikt in' - en je stopt er electrolyten in. Dat zijn in feite gewoon zouten, dus trekken vocht aan, maar dat is er niet, dus je paard droogt verder uit! Daar is hele grote interne schade door mogelijk

In feite mag je alleen electrolyten geven op het moment dat je paard al drinkt - en tenzij je zware crossen rijd of lange enduranceritten, is het al niet meer nodig als je paard al staat te drinken. Normaal gezien zal het lichaam zich uit zichzelf vlot genoeg herstellen.'

Een andere opmerking die ik heb gehoord van een DA: paarden kunnen er hartritmestoornissen van krijgen...
We nemen op hoofstelhalsters mee of gaan bitloos, zodat de paarden onderweg inderdaad veel kunnen eten, maar voldoende gras vinden zal niet altijd makkelijk zijn, maar we onderschatten dit niet. Onderweg stoppen we in ieder geval twee uur om de paarden te laten herstellen.
en we nemen spullen mee om een 'paddock' te kunnen maken wanneer we geen wei ter beschikking hebben. Dit zal misschien niet iedere avond lukken, maar we gaan er wel voor.


Ik weet niet wat je hiermee bedoelt. Afhankelijk van hoe de route eruitziet, reizen we op een dag maximaal 30 km. Is de route moeilijkers, zal dat uiteraard korter zijn.

Groet,
Jeannette

Frans Veldman schreef op woensdag 25 januari 2006, 10:54:


Frans,
Zit net te denken, rijd je door een woonwijk, valt je paard door neer. Wat moet je dan? Is onzin dat een kadaver niet zou mogen.
Brrr, wat een onderwerp, maar dit moest ik nog even kwijt........
Groeten,
Monique

Monique Meijer schreef op woensdag 25 januari 2006, 11:32:


Bedoel natuurlijk "dood"

Jeannette van den Eng schreef op woensdag 25 januari 2006, 11:08:


'Gebruik'??????????!!!!!!!!!
Paarden hebben simpleweg een andere zweethuishouding dan mensen; ze kunnen hun electrolietenverlies niet aanpassen naarmate ze meer vocht verliezen.
'Electrolieten' toedienen is een doodlopende weg die bovendien geen zin heeft bij een duurlast. Als dat nodig is ben je voor een trektocht al een punt van niet-verder kunnen. 'Endurance' gaat wel over afstand maar is geen echte duurlast zoals een trektocht. Na een endurance kan een paard wéken herstellen en dat is na een te diepe duik in de vochtreserve ook nodig; dit is de meest kritische facror bij paarden: de relatie koeling/ zweet- electrolieten.
Bij een trektocht is dit niet mogelijk en moet je voorkomen; wat voor te diepe dip in welke reserve ook betekent een lange pauze in de tocht.
Een Noriker is zo'n beetje de meest ongunstige wat dit betreft en daarom zal je met voeding en belasting je schema en routine moeten aanpassen opdat je noodzakelijke stops en 'maandagziekte' zoveel mogelijk vermijdt.

Norikers zijn trekpaarden uit de bergen, geen ríjpaarden.
Realiseer je svp dat je in de zomer naar het zuiden gaat en Norikers notoire zweters zijn: tel 1 en 1 bij elkaar op en.....
Veel krachtvoer ga je echt niet nodig hebben, wel zo'n 200 strobalen, 100 hooibalen en veel, héél veel water, de hele dag door een beetje. Dát is de achillespees van de logistiek. Tenzij je de Norikers oneigenlijk gaat belasten, dan wordt het gewoon een mijnenveld van potentiële tripstoppers.

HC

jose schreef op dinsdag 24 januari 2006, 20:06:


Huh??
Hij krijgt medicijnen in wat graan , en daar zou hij een moord voor willen doen , maar dan moet je wel kunnen lopen....
Ik loop naar hem toe , want uit zichzelf komt hij nu niet naar mij toe , omdat hij zulke zere voeten heeft.
Ist zo een beetje duidelijk?Medicijnen zijn niet voor zijn voeten , maar voor zijn lever en seme.

Groetjes Esther

Monique Meijer schreef op woensdag 25 januari 2006, 9:02:


Volgens mij heb ik het van jou....?!!

Groetjes Esther

van lennep schreef op woensdag 25 januari 2006, 11:49:


Even ter info: haver heeft een erg hoge waarde in de "glycemic index" Dat wil zeggen dat het een hoge suikerpiek geeft, en om dit aan te kunnen moet het lichaam insuline aanmaken én moeten de cellen gevoelig zijn voor de insuline.

Maw: als maike zoals we denken insulineresistent is, zorg je er door haver te voeren voor dat hij steeds hoge glucosewaardes krijgt en dat hij enorm zijn best moet doen om dat binnen de perken te houden, dat lukt of nu al niet meer of over een tijdje niet meer. (het gaat het dier steeds slechter af)

Eigenlijk is dit voor ieder paard een slecht idee, maar voor een paard zoals maike helemaal.

Een paard wat insulineresistentie heeft, heeft er héél veel baat bij om heel gelijkmatig gevoerd te worden met spullen waarbij de energie pas traag vrijkomt: stro en hooi.

De glycemic-index van suikerbietenpulp is ongeveer gelijk aan die van hooi. Máár: alleen als het zonder melasse is! Haver heeft een waarde die meer dan driemaal zo hoog is dan hooi, mais nog iets hoger en ook lucerne is hoger dan hooi.

Mijn conclusie: je zou mi beter geen lucerne kunnen voeren, maar alleen hooi én stro (stro bevat tweemaal minder calorieën dan hooi en is dus handig tegen de verveling en voor buikvulling zonder dat hij extra dik wordt)

En medicijnen zou je misschien in wat suikerbietenpulp kunnen mengen met wat water. Aangezien er nauwelijks nog suiker in de suikerbietenpulp zit (het is erg vezelrijk), en de waarde in de glycemic-index gelijk is aan hooi.

Ilona
--
Let's keep on moving naturally!

van lennep schreef op woensdag 25 januari 2006, 12:41:


Oh, heb ik zeker al eens eerder geschreven? Maakt ook niet uit, als onze paardjes maar goed uit de voeten kunnen! :)
Monique

Hai Frans,

als ik op de interactieve beginpagina een reactie in het weblog aanklik, krijg ik inderdaad de reacties te zien, maar niet waar het over gaat, welke pagina het is, waar de reacties op worden gegeven, weet niet zo goed hoe ik het duidelijk moet maken, maar alleen de reacties zijn dus te lezen.

Als je me niet begrijpt, zal ik het beter proberen uit te leggen, en ik hoop dat je er wat aan kunt doen,

Isabel

agness schreef op dinsdag 24 januari 2006, 22:58:


Sowieso Grondwerk en veel wandelen. Hoe oud is je jonge paard?

Isabel van der Made schreef op woensdag 25 januari 2006, 13:54:


En óf ie dat begrijpt, dat zeg ik nl ook steeds tegen hem dat dit moet worden veranderd

Zal nog wel even duren, we zijn nu heel druk met andere dingen

Ilona
--
Let's keep on moving naturally!