Huertecilla schreef op zondag 19 februari 2006, 16:57:


Paardenverhalen met een korreltje zout nemen. Ik weet wel dat er daar vriendelijk met de paarden omgegaan wordt .

Myriam

jose schreef op zondag 19 februari 2006, 13:24:

Zoals een bekend spaans filosoof schreef: 'soy y mis experiencias' = ik ben ik en mijn ervaringen.

Beiden dus: geen opvoeding kan iets bouwen op een afwezige fundering van intelligentie maar wel het aanwezige fundament volledig benutten.

Persoonlijk vind ik dat beslissingsbevoegde mensen 'afgerekend' mogen worden op hun bereidheid wel/niet te leren of - open te staan. Ook een relatief minder slim mens is ruimschoots slim genoeg om te begrijpen hoe een paard tikt en om te begrijpen dat het noodzakelijk is dit te begrijpen.
Mbt paardrijden is invoelend vermogen m.i. een belangrijker element uit het pakket dan intelligentie: als je dát niet hebt wordt het allemaal erg statisch en inflexibel en heb je eigelijk gewoon niet in huis wat voor een paardgerichte omgang essentieel is. Het woord paardgericht houdt het al in.

Overigens zeg jij met andere woorden wat ik geheel politiek incorrect maar wel oprecht en met overtuiging vind: lang niet iedereen heeft een pakket van 'ik-en-ervaringen' dat geschikt is om zonder deskundige begeleiding met een paard om te gaan en de deskundige begeleiding is vaak ook niet zo'n pakket voorzien..... Zie daar het inhoudelijke afglijden van hoofdstroom paardrijden in een notendop
Voor míj is paardrijden een verantwoordelijkheid en is bij lange na niet iedereen geschikt om die verantwoordelijkheid te dragen.

Rode hoedje: ja, dat is hét rode, niet-koiboi, hoedje. Multifunctioneel en mijn handelsmerk hier

Verder ben ik het, in déze, helemaal met Egon eens

HC

Sky schreef op zondag 19 februari 2006, 12:45:


Ik wil je niet tegen de schenen schoppen Sky, want ik neem aan dat het jouw site is maar ik zou mijn huiswerk nog eens over doen en wat er nu aan achtergrond staat héél rap weghalen want het is een mengeling van hele- en halve onwaarheden en ronduit onzin.

Laat het weg of doe je huiswerk! Dit draagt alleen maar bij tot het nóg verder aftakelen van het niveau van hoofdstroom-paardrijden.

Hint 1: Xenophon was een Griek en de Grieken hadden geen endemisch paard, importeerden zowel de paarden als de kennis en zelfs het leeuwendeel van hun ruiters was huurling. De meest gewaarde ruiters en paarden kwamen destijds van het iberische schiereiland en uit NW-Afrika.
Ook Buceaphalus werd beleerd ingekocht en de leermeesters ingehuurd. Verder waren de verzorgers slaven uit volken met paardenkennis.

Hint 2: 'R,R&R' van Sadko Solinksi kan je een stúk op weg helpen bij het huiswerk.

Ik heb niet verder gelezen dan de eerste pagina; dat was geen reclame of uitnodiging voor de rest.

HC

Onze Haflinger heeft altijd al last gehad van rotstraal in de winter, hij heeft gevoelige stralen en heb het altijd zelf goed onder de knie kunnen houden om hem iedere dag te mesten en 2x per dag z'n hoeven uittekrabben. Als de hoefsmid hem bekapt dan zitten er bijna altijd haarscheurtjes in waar melkachtige vloeistof uit komt.
Ik heb hem al vanaf 5 maanden en hij is nu bijna 6 jaar.
Nu staat hij volpension met een droge wei en heb er iets minder kijk op, maar voor hij naar buiten gaat worden z'n hoeven gedaan, gemest en s'middags ben ik er om het te verzorgen.Hij had vorige maand dus weer rotstraal en heb weer een ander middeltje van de veearts heb gekregen om op z'n straal te smeren, nieuw amerikaans middel? Het helpt wel, maar z'n kroonrand is erg week en de achterkant boven z'n straal is nog weker en is erg gevoelig.Ik weet zelf om het tegen te gaan, schone stal, hoeven iedere dag uitrabben en goed schoon houden, middeltjes zoals: bruine teer, hoefolie, rotstraaltinktuur, enz. enz., ik heb vanalles gehad. Hij loopt niet kreupel, maar wie weet nou het echte goed gezond middel om rotstraal te voorkomen?.

Inge Teblick schreef op zondag 19 februari 2006, 17:05:



Jijzelf hebt me de theorie geleerd die me doet begrijpen waar ik mee bezig ben, ik heb ook je boek gelezen. Ik ben lid van een speciale mailgroep, moet ik nu echt die hele skinnercursus doorploeteren?
Heb meelij!

piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

C Klapwijk-Hoffmann schreef op zondag 19 februari 2006, 17:52:


Hoe bekappen jullie? Al bekend met natuurlijk bekappen? Zie www.hoefnatuurlijk.nl . groetjes Clarissa

Hoi,

Ik ben geweest in Utrecht en vond het best wel een geslaagde dag!
Net als een aantal andere natuurlijke bekappers (en hoefsmeden!) die vooruit willen, en niet berusten in wat ze nu weten.
Zo heb ik eindelijk kunnen gezichten koppelen aan namen die op verschillende fora en actief zijn/waren.
Naast de theoretische kennis heb ik ontzettend veel (en wellicht nog meer) geleerd op menselijk vlak! Ik zal niet in detail treden maar heb toch veel "gehoord".

Over het onderzoek van dr. Van Heel... persoonlijk vond ik het schitterend! Enige opmerkingen dat men zou kunnen hebben is dat het misschien wat commercieel was (maar 4 jaar onderzoek moet nu eenmaal betaald worden - niet iedereen is gek genoeg om 'gratis' te werken) en daarnaast kan je stellen dat haar onderzoek niet volledig was (maar wanneer is een onderzoek af?)

Ondertussen heb ik haar ook gecontacteerd met puur technische vragen over haar onderzoek, maar daar komt wellicht later nog wel meer over...

Feit dat ze opmerkingen van natuurlijk bekappers weglachte... tjah dat zou ik niet durven zeggen - er kwamen nl ook heel wat vragen haar richting af wat wel voor een aangename (maar veel te korte) discussie zorgde...

Groetjes,
Fred

Piet schreef op zondag 19 februari 2006, 17:00:


Hallo

Ik denk dat ook een paard apatisch kan gaan reageren. T allemaal niet meer zien zitten en het opgeven.
Een kennis van me heeft een Quarter, staat op stal. 6 jaar. Was een schitterend energiek beest.
Door nieuwe interesses (lees:de andere sexe) wordt het dier zwaar verwaarloosd en mag soms 3 kwartiertjes uit de box. En ze slaan rustig 2 of 3 dagen over.

Dit eens zo leergierige, energieke en zeer lieve paard staat daar met slechte hoeven, hele hoge hielen (geen geld, dus ijzers blijven ook veel te lang eronder), stijve benen, schouders. Staat een beetje wijdbeens en hangend hoofdje.

Gedrag: volkomen gebroken. Toont geen interesse, pit enz. Nul komma nul.

Heb zo'n medelijden met dit dier. Probeer ze te overtuigen haar te verkopen, maar van dat hele "natuurlijk-gedoe" willen ze niets weten en verkopen is zielig !!! hoe komen ze erop.
--------
Af en toe haal ik het dier uit de box en ga wandelen of gooi haar even los, maar ze lijkt totaal niets meer te voelen. Geen angst, geen interesses, nix..
--------
Ik denk dus dat zelfs een paard het vluchtinstinct kan negeren.

Alleen niet zo snel.
-------
Cindy
Treurig

Piet schreef op zondag 19 februari 2006, 17:00:

Stoppen? Zijn er grenzen aan wat wij een paard aan mogen leren? Heeft het paard het recht daar een grens aan te stellen? "Nu wil ik niet meer leren. Ik heb alles geleerd om jou ten dienste te staan. Nu is het genoeg." "Dit is de grens van mijn willen of kunnen"


Mogelijk. Niet per definitie denk ik?

Sorry. Ook weer vragen. Ik weet het ook niet, is wel een onderwerp waar ik toevallig veel mee bezig ben.