Michiel schreef op donderdag 23 februari 2006, 13:39:


Ik vind idd dat hij leuke stof geeft om een kritisch weerwoord op te schrijven, en nu maar hopen dat dat ook in de hoefslag komt.

Van Cotthem Pia schreef op donderdag 23 februari 2006, 14:47:


Wij hebben een aantal echte schapenwollen pads en dat zijn in mijn ogen toch de allerfijnste (en ook de allerduurste).
Je betaalt al gauw 180 euro voor zo'n pad, hoewel ze best iets goedkoper te vinden zijn.
Laatst lagen ze bij een westernstore voor 90 euro in de aanbieding.

Op nummer 2 komt wat mij betreft namaak schaap, doet het ook heel goed, daar hebben we er ook een aantal van.
Maar het blijft synthetisch en ik houd het meest van natuurlijke materialen.
Dan hebben wij ook van die wasbare namaak schapenwollendingen met klitteband, maar ik vind de viltlaag nogal gauw te dun, zeker bij de goedkopere. Gewone geweven wollen pads zijn weliswaar natuurlijk, maar veel te dun, die leg je over een andere pad.
En de neopreen pads verdelen de druk super, maar net wat jij zegt, het zweet van het paard blijft op de rug liggen en kan nergens intrekken.

Ik zweer toch bij de echte wollen pads.
Die reinig ik overigens met de hogedrukreiniger.

HC, wat gebruik ij eigenlijk?

Groet, Pien

Spirithorses schreef op donderdag 23 februari 2006, 15:07:


Pien,

Als je een schapenwollen pad gebruikt, moet daar dan ook nog een viltlaag tussen of is dat enkel dat vel dan? Sorry als dit een domme vraag blijkt te zijn, maar ik heb nog geen echte schapenwollen pad gezien. Ik heb er ook nog niet echt bij stilgestaan. Wel al bedankt voor je vorige uitleg.

Pia

jose schreef op donderdag 23 februari 2006, 14:25:


Euhm..... een paard kan pas aan de teugel nageven op druk daarop.
Het 'spel' van aan-de-teugel en nageeflijk is het grensgebied tussen teugeldruk en los = aanleuning. Het paard houdt contact met het bit = teugel = ruiterhand. Wijkt voor meer druk en zoekt bij loslaten op.

Verder heeft dit niets, nul, noppes, nada met ontspannen van doen; alleen met wijken voor het bit en aangeleerde hulpeloosheid.

Veel dressuurruiters verwarren een paard dat berust in verzet-is-zinloos met ontspannen. Een paard dat zich niet verzet is nog geen ontspannen paard en al helemáál geen mééwerkend paard.
Dat is ook de valkui van 'hulp'teugeldenken en elk ander dwangmatige teugeldenken.

Ik vind het heel opvallend dat het niemand lijkt op te vallen wat die gebogen nekhouding, de krul en de passage eigenlijk zíjn in het gedrag van het paard en wat het inherente probleem daarmee is.
Wellicht dat het een na te streven plaatje bij klassieke (FEI) dresuur is geworden, maar met ontspannen heeft het niets van doen.

HC