Michiel schreef op zaterdag 23 september 2006, 11:13:


In Engeland is er wel degelijk bloedonderzoek op lintworm.
Nauwkeuriger methode om lintworm besmetting te constateren is er niet. Volgens de geleerden hier.

Coralie van W schreef op vrijdag 22 september 2006, 20:43:


Als dat zo zou zijn, dan speelt dat zeker een rol Coralie

Bij mij speelt dit dacht ik niet, ben erg kalm bij beide. En Blos wil nog wel eens de straat op vliegen als daar een stuk boterham ligt of leuke kleine hondjes aan de overkant. Die moet ik dus scherp begrenzen voor haar eigen veiligheid. En als ik oplettend ben lukt dat wel, ik geef haar het maximum aan vrijheid en daardoor wordt er wel eens een grens overschreden als ik niet oplet.

Wat lastig is bij paarden is dat ze gauw bang zijn, en van alles niet durven en daardoor liever weer naar huis gaan. Bij een hond ondenkbaar die doe je geen groter plezier dan samen op pad gaan en pas kort bij huis gaan ze treuzelen om de tocht nog wat te rekken.

Een paard dat onzeker is, zal vanuit zichzelf dat als leerpunt hebben. De oplossing waar hij voor kiest is veilig thuis te blijven in de kudde. Als Jur met mij mee gaat vervang ik dus die kudde. Samen met Tessel mijn dochter lukt dat prima, ga ik alleen dan komt dat leren op een heel ander nivo te liggen plotseling.

Jur gaat langzamer lopen bij onzekerheid, dat is weer anders dan paarden die dan juist harder gaan rennen. Ik ben er na uitproberen wel achter dat ik geen pressie tegen onzekerheid kan gebruiken bij Jur, zelfs geen lichte pressie. Alleen het vragen om iets meer durf, vergroot al zijn onzekerheid. Dus stap ik af en loop verder en dat houd zijn onzekerheid op z'n laagst.

Met Tessel op de fiets er voor is hij moedig, zoals je op mijn website goed kunt zien. Als ik alleen ga rijden dan wordt hij erg onzeker. Voorlopig doe ik nu steeds de zelfde korte route, heen loop ik zodra hij stopt en niet verder wil. En dan ook direct afstappen niet verder vragen, dat werkt het best om de onzekerheid laag te houden. En de terug weg durft hij wel. Ik sta eigenlijk stom verbaast dat hij zo doet, hoe is het mogelijk, zoveel lef samen en vanaf de grond en zo bang als hij zelf eens voorop moet. En dat ben ik nog een heel vriendelijke rijder voor hem, maar goed, kalm verder en dan zal het steeds beter gaan.

Michiel

Els Kleverlaan schreef op dinsdag 12 september 2006, 16:05:


Even een aanvulling hierop. (N.a.v. een vraag die gesteld werd op het forum van Spirithorses/Pien)
Er zitten stoffen in de Europese Berenklauw die een verhoogde fotosensibiliteit kunnen veroorzaken. Lijkt me dus oppassen met paarden die snel verbranden of anderszins erg gevoelig zijn.

Groetjes, Els.

Aan ijslanderzadels zitten vaak Stegen die ver (te ver?) over de rug uitsteken om een groter vlak te krijgen om het gewicht te verdelen.
Goertz is een hele bekende, al hebben vele nieuwere modellen geen stegen meer.

Groetjes Karin

Anita schreef op zaterdag 23 september 2006, 10:42:


Hoi allemaal,

Wat een reactie`s, dank jullie wel.
Gisteren had ik weer priveles, de instructeur was zeer enthousiast, hij had haar nog niet zo zien lopen. Het leek wel een echt paard. Ik zelf was minder blij, ik realiseerde mij nog niet dat we op de goede weg zijn.

Ik ben mij er zeer van bewust dat ,als het paard het niet goed doet, doet de ruiter het verkeerd.
Tijdens de les werden er paarden buiten gezet, Jamal weer gillen, en ik (bijna) in paniek. Onlangs was er ook zo iets en toen galoppeerde ze met mij erop de buitenbak uit. Gelukkig was de instructeur er nu bij, en hij roepen wat ik moest doen. Ik moet mijn hoofd koel houden!!!! Dat weten jullie natuurlijk al, ik ook, maar tussen weten en doen zit nog wel iets.
Ik geef verkeerde signalen door, bij mij paniek, logisch bij het paard ook paniek.

Ik probeer mij niets aan te trekken van de kritiek de we krijgen op stal, zijn bijna allemaal wedstrijdruiters. De keren dat we het advies kregen om een echt paard aan te schaffen kan ik niet meer tellen. Maar wij houden van Mallie en het komt wel goed, ooit. Trouwens, ze heeft een bloedlijn waar menigeen jaloers op is, paps is El Carona. En ze heeft een fantastiche gangen.

Ik breng haar in de loop van de ochtend naar de wei en haal haar in de middag weer op, ze wilt niet te lang buiten zijn. Terwijl bij haar vorige eigenaar ze alleen de nacht binnen was.

Wij doen ook vrijwerken met haar en dat gaat fantastisch, we hebben zo`n cursus gedaan van Emiel Voest. Alleen de laatste tijd longeren we haar omdat ze links vast zit. Constant vragen of ze wilt inbuigen. We trekken haar niet om hoor!! Wij zijn paardvriendelijk en de instructeur ook! Wij doen ongeveer 60% rechts en 40% links. Bij de linkergalop gaat ze meestal de mist in, snap ik als je pijn? heb. Is ook niet erg, doen we andere oefeningen om links wat losser te krjgen.

Ze komt ook altijd graag naar mij toe, betekend weer lekker naar binnen, paar worteltjes daarnaast. Daar ligt het probleem niet. Maar ze heeft zo`n haast, ook bij mijn man doet ze dat. Die loopt soms in draf ernaast omdat ze zo graag naar binnen wilt. Bij mij rent ze weg, ze rukt zich los en gaan. We geven haar de wortelen onregelmatig, dan weer in de stal maar ook in het land. Bij de vorige eigenaar werd ze constant gelijmd met pepermunt, en ze werd ook vast gezet met zadelen. Ze was behoorlijk verwend en dik. Ondertussen is ze lekker afgevallen, we kunnen als het zonnetje goed schijnt een vorm van ribben zien.

Volgens de instructeur, Guus, doet ze dat omdat ik haar te 'vast' hou. Ik zie dat niet, ik probeer zo losjes als ik kan te doen. Maar ja, het blijft proberen.

Ik ben van mening dat mijn/ons liefste paardje ooit wel went aan onze manier van doen, we doen ons best. Ze is niet vals of link, maar wel verwend.

Ik ga me omkleden, Jamal van het land halen en even een half uurtje rijden.
Als het net zo gaat als gisteren zal ik tevreden moeten zijn. Alleen zou ik het normale contact graag gewoon zien. Lekker poetsen en tutten, maar daar is het het paard niet voor. Helaas pindakaas, wie weet wat de toekomst brengt, misschien gaat ze het lekker en leuk vinden.

Dank jullie wel voor de reacties, groetjes Angelique

Marjolein Mepschen schreef op vrijdag 22 september 2006, 18:15:


Als jouw paard geboren is in een kudde dan snapt hij lichaamstaal heel erg goed. Waarschijnlijk zo goed, dat hij jou op deze manier leert dat jij iets verkeerd doet als je hem wilt laten laten lopen. Waar wijst de lijn vanuit je navel (loodrecht op de heuplijn) op zijn voorhand? Dat is namelijk remmend. Als je hem wilt laten lopen mag je hem niet met je navellijn storen. Richt je navel dus op de achterhand, hiermee drijf je hem van je weg.
Als dit het probleem is mag je heel erg blij zijn met een paardje dat zo gevoelig is. Veel paarden zijn afgestompt op dit soort subtiele lichaamssignalen omdat mensen zich niet van deze signalen bewust zijn en ze dus verkeerd gebruiken (paard moet bijvoorbeeld lopen terwijl de lichaamstaal zegt halthouden, zo leer je het paard dat het door je navellijn heen moet lopen). Dan moet je je paard weer helemaal "deprogrammeren".
Reden om blij te zijn dus!

Groetjes, Roxanne

Rox schreef op zaterdag 23 september 2006, 14:01:


Even fout getypt...
Had natuurlijk moeten zijn:
Waar wijst de lijn vanuit je navel (loodrecht op de heuplijn) heen? Op de voorhand?

Grote KNIIP


Piet: 2e Clickerpoging betreffende Catcher vandaag ondernomen. 3 m. lijntje eraan, meegenomen naar de rijbak. Eerst maar weer eens hand targetten, dat kon ie vorige week immers goed.....
Vandaag ook... (Omdat hij gisteren geen beloning gekregen had probeerde hij meteen welke broekzak de spelt zat.... Helaas voor hem zonder resultaat, leert ie ook van.)

Meteen de targethand wat dichter naar de schouder (niet zo dichtbij zijn mond) zodat ie wat moeite moest doen... De voerhand met uitstekende vinger gericht op de borst om hem achteruit te laten stappen.... )) Yes!
En ik bedacht ineens dat een wenkend vingertje hem dan ook voorwaarts moest kunnen laten stappen... Yes!
Dus binnen zo'n 2 a 3 minuten deden wij: stapje voorwaarts, Yes... stapje achterwaarts... Yes. Kwestie van 'wenken' of wijzen....paar keer geoefend. Ging goed!
Ietsjes doorgedramd..... vingertje bleef op borsthoogte wijzen... en na 1 stapje kwam geen yes.... OK... moet ik soms nog 'n stapje achteruit? Yes! Hij loopt nu op mijn wijzen gewoon stapjes achteruit.... Zo simpel kan het leven zijn... )
Nick: achteruit snapt ie hoor!

Verder met de voeten..... op voet wijzen, kriebelen van kootholte... Ah, voet ging omhoog! Yes! Paar maal herhaald. Hij snapt het. Even zo de andere kant...
Daarna meteen cue: VOET!... Het werkt. Idem dito achterbenen... niet zo perfect als voor, maar het begin is er.... Voor de achterbenen moet je toch met z'n 2-jen zijn, 1 Yesser en 1 voerautomaat... dat is handiger....

Ik heb dit nog niet te lang geoefend, het moet wel leuk blijven.
Toen wijzend vingertje richting ribbenkast.... Haha... en hij stond me aan te kijken, zo van: mens... wat NOU weer??? En verdraaid... hij stapt gewoon een pas opzij!
Toeval??? Maar wel Yes! En ook een 2e keer....
Zo: ik vond het voldoende voor vandaag. Hem de hemel ingeprezen, gezegd dat hij een superpaard was en nog een handvol voer. Lijn losgegooid en flink gekeet...
Daarna, als een nog grotere beloning... een vers weiland met lekker lang gras.

Zal mij benieuwen wat hij over 2 weken nog weet )

Wil

Natuurlijk kom je er wel!!