Sieta
Nederland
Jarig op 7-3
Mijn pony is nu ruim 1,5 jaar kreupel, zonder duidelijke oorzaak. Reeks van artsen erbij, nergens kwam iets uit. Ik wilde haar per se naar een professionele paardenkliniek hebben, en haar daar een tijdje laten staan voor wat intensiever onderzoek. Mijn laatste hoop.
Nou heb ik het probleem dat mijn pony absoluut de trailer niet (meer) in wil. Mijn fout, want toen ik haar van de manege ophaalde liep ze er in één keer in. Ook verschillende bezoeken aan klinieken waren geen enkel probleem. Tot ik een keer op vakantie zou gaan met een vriendin en onze paarden, en ik spullen uit mijn kast ging halen om in de auto te laden. Ik loop terug naar de trailer en iemand had haar al gepakt en probeerde haar voor me in te laden (zo'n arrogante macho man die 'die lastige merrie' wel even in zou laden). Nog geen 5 minuten was ik weg geweest, en nu stonden ze al met een bezem in haar kont te prikken. Ik heb haar boos overgenomen, en vervolgens lukte het mij ook niet meer. Uiteindelijk is de zweep erbij gehaald, touwen achter haar, noem maar op. En ik heb het toegelaten, mijn grootste fout ooit.
Sindsdien alleen maar diarree zodra ze een trailer met de laadklep open ziet. Wel al veel vorderingen gemaakt, lekker naast de trailer gaan poetsen, geen diarree meer, laadklep open, geen extreme angst meer. Geoefend met haar tussen objecten en de trailer doorsturen, kiest ze voor de trailer. Maar ze zet met geen enkele mogelijkheid dat voetje op die klep. Weinig mogelijkheid tot oefenen want ik sta op een pensionstal en heb geen eigen trailer. Als ik de eigenaar van de stal 3 keer vraag om de trailer voor me neer te zetten, is hij al geirriteerd.
En toch moest ze erin, want ik wilde per se naar die kliniek toe. Verdoving gehaald bij de dierenarts, wat versterking gevraagd en gelukkig, die avond stond ze er dan toch in, binnen 10 minuten, zonder agressie en geweld. Op weg naar de kliniek.
(Wel op advies van anderen met een blinddoek geprobeerd, maar dat werd een drama, wilde haar stal niet eens uit en sprong omhoog, meteen maar weer af dus).
Tien dagen later kon ik haar weer ophalen. Ik van tevoren de kliniek bellen om te vragen of zij haar daar konden verdoven voor me en dat was geen probleem. Daar aangekomen was ze nog niet verdoofd, dus de jonge vrouwelijke arts erbij die haar al die dagen ook verzorgd had (hele leuke meid, lief voor de paarden) en haar samen verdoofd. Binnen 30 seconden liet ze haar hele hoofd in mijn armen hangen en was ze zo suf als wat.
"Ik ga vast wat versterking halen" zei ze, en kwam terug met een hele vriendelijke jongen die ik al eerder had leren kennen, ook een jonge arts.
Vijf minuten waren we nog maar bezig, ik bij haar hoofd en zij probeerden haar lichaam recht voor de trailer te houden. Ineens stond er een man van een afstandje te kijken en kwam zich ermee bemoeien, probeerde haar te lokken met het klokhuis van een appel. Deze had ze bijna te pakken, waar ik van schrok want ze mocht absoluut niets eten met deze verdoving want dat zou tot een slokdarmverstopping kunnen leiden. Tot mijn verbazing zeiden beiden jonge artsen niets.
"Hebben jullie al een blinddoek geprobeerd?" vroeg de man. Ik zei dat ik dat op de heenweg al geprobeerd had en dat een ramp was, dus liever niet meer wilde proberen. "IK weet zeker dat ze er met een blinddoek in één keer inloopt". Het meisje deed haar bodywarmer al uit en schoof deze onder haar halster. Ik zei alleen maar dat ik hoopte dat het hun zou lukken, omdat het mij niet gelukt was. "Geef haar maar even aan mij", zei de man. Hij begon rondjes met haar te lopen over het parkeerterrein, maar dat ging voor geen meter. Meteen begon ze naar achteren te lopen en stons ze in stenen bloemenbakken enz. "Nou doe jij het dan maar!" riep de man naar mij en liep het touw vallen. Ik pakte het touw op en het meisje zei tegen mij "laten we haar in ieder geval weer richting trailer brengen, want hier staan heeft sowieso geen zin". Achteruitlopend kwamen we weer bij de laadklep, een keerden we haar om. De andere arts had inmiddels touwen gehaald om achter haar langs te doen en haar er zo in te krijgen, maar dit hielp voor geen meter. "Hebben julle het idee dat het beter gaat met blinddoek?" vroeg ik, zo netjes mogelijk. De man antwoordde: "Ik zie het zo: OF je doet het nu op mijn manier, OF wij gaan gewoon ons werk weer doen!". Ik wist niet wat ik moest zeggen, ik was het zo niet eens met de manier van die man, maar ik kon haar er in mijn eentje ook niet in krijgen. Wat als ze weg gingen en ik daar zou blijven staan?
We hebben het nog even geprobeerd, maar na twee minuten zei de man al "Ik ga er een zweep bij halen!". "Asjeblieft niet", zei ik, "want daar is dit hele gedoe mee begonnen". "Nou een flinke pets op haar billen lijkt me hier niet misplaatst!" zei de man kwaad. Ik wist dat als zij nog één keer geslagen werd waar ik bij was, dat ik het vertrouwen echt voorgoed verpest zou hebben, en sowieso is slaan al helemaal geen optie voor me. Ik was helemaal stil want ik wist het niet meer, de zweep zou ik absoluut weigeren maar wat als ze weg zouden gaan? Dan moest ik maar smeken of de twee artsen me zouden willen helpen. En ik had allang begrepen dat de man een of andere hoge pief was daar binnen de kliniek, want geen van hen durfden (of wilden) iets tegen hem in te brengen. Na een poos stilstaan en niemand die wat zei, zei het meisje "anders proberen we het nog één keer zonder blinddoek". "Dan is dat mooi wel haar laatste kans" zei de man.
We deden de blinddoek af en in één keer liep ze de trailer in. Ik zei helemaal niets, was alleen verschrikkelijk blij en maakte mijn paardje vast.
Ik was de trailer nog niet eens uit en de man zei tegen me: "Dat beest wil ik hier nooit meer zien, laat me JOU hier nooit meer zien!".
Maar ik mocht mooi wel 1230 euro afrekenen.
Ik heb de twee artsen en zelfs de man nog een hand gegeven en ze bedankt voor al hun hulp.
Uiteindelijk heeft het slechts 20 minuten geduurd, voor mij niets, ik heb wel een 3,5 uur met haar gestaan.
Deze man blijkt achteraf DE arts van de kliniek.
Niet te geloven, en dat voor zo'n 'professionele' kliniek. Deze man heeft misschien verstand van opereren, maar niet van paarden. En ook niet van mensen. Bah.
Warboel
