HannahFroukje schreef op vrijdag, 28 mei 2004, 7:02:
> Mijn
>> paarden doen volkomen ongevraagd de "lateral flexion" als ze
>> opgewonden raken! Ze brengen hun hoofd naar mijn knie om weer
>> tot rust te komen! En als ze dat doen dan weet je dat je aardig
>> op weg bent...
> ***************
> Nee, dat doet hij dus niet. En ik twijfel ook of ik dat wel wil.
> Dat begint me eigenlijk te veel op een kunstje te lijken.
Als het om stoppen gaat vind ik een "kunstje" niet verkeerd. Liever dat dan een crash.
> Bij mij is het effect meestal dat hij gewoon wacht tot het weer
> voorbij is, en dan probeert hij zodra we tempo krijgen het
> gewoon weer opnieuw.
>
>> Hoevaak probeert jouw paard achter elkaar uit of er stroom op de
>> draad staat?
> **************
> Tsja, nou ja, die vergelijking gaat gewoon niet op, want ik zei
> al, het kan hem meestal niets SCHELEN zolang we stil staan. En
> een oplawaaier van een stroomdraad kan hem dus WEL wat schelen.
Je hebt nu dus zelf al de oplossing gevonden: Zorg dat het hem WEL wat kan schelen! Ga direct na het stoppen met de ors zijwaarts doen of een andere oefening waar hij geen zin in heeft. Maak hem duidelijk dat gewoon stoppen plezierig is en "een ingreep" van jou vervelender consequenties heeft. Gebruik wat creativiteit.
En onthou dat je geduld nodig hebt. Ik heb met Jack sommige dingen (praktisch alleen maar dingen die met stoppen te maken hebben) eindeloos moeten herhalen.
> Je zei toch al de one-rei-stop is een moment van ontspanning.
> Zodra we dan stilstaan, is het PROBLEEM er niet! Hij wacht
> doorgaans gewoon totdat we weer op weg gaan, DAN ontstaat pas
> weer het probleem, zet ik hem dan stil en doe een
one-rein stop > dan heeft hij zoeits van "nou ja, we staan nou toch stil, dus
> nou maakt het mij ook niet uit wat we doen". Het gaat niet
> altijd zo hoor, hij ergert zich ook vaak aan dat ge-stop. Ook
> dat leidt dan niet tot het juiste resultaat.
Ik heb het ook een tijd zo gedaan dat hij als beloning op de ors weer even volluit mocht. Dat waren dus eindeloos veel sprintjes van 20 meter, weer stoppen, weer racen, etc. Het grappige is dat hij na een tijdje tijdens die sprintjes helemaal op scherp ging staan "we gaan zometeen zeker weer stoppen en dan weer racen", en begon ook dat stoppen met volle overgave te doen. Ik kreeg er nog net geen slidingstops uit maar het scheelde niet veel. De keer daarop was dit effect weer weg, bovendien werd hij er nogal "heet" van, maar zoals ik al zei, wees creatief en probeer steeds een andere oplossing te vinden en zoek iets dat werkt.
Groeten,
Frans
Warboel
