Frans Veldman schreef op vrijdag 2 maart 2007, 10:27:


Mijn paarden hebben een zware voorkeur voor droge grond. Nu de paddock modderig is, staan ze de hele dag op een paar vierkante meter tegelterras, komen er alleen af om water te drinken. Daarvoor moeten ze door de bagger, elke stap wordt gewikt en gewogen om niet te diep weg te zakken. Alleen als de wind vol op dat pleintje staat, gaan ze achter de schuilstal staan, in de modder, maar verzetten die dag dan amper nog een voet.
Zodra er drogere gedeeltes in de paddock zijn, gaan ze daar rollen.

Frans Veldman schreef op vrijdag 2 maart 2007, 10:27:

Het modderveld (niveau lieslaars) wordt angstvallig vermeden op dit moment.
Schuilen doen ze wel vooral bij de combi wind/regen, maar ook omdat ze op het binnenterrein staan en de stal er dichtbij. Zouden ze nu op het grote veld staan (niveau moeras, dus gesloten) dan weet ik zeker dat ze de moeite niet zouden nemen om naar binnen te komen.

marjolijn schreef op vrijdag 2 maart 2007, 11:08:


De hele diepe stukken hier ook. Maar de "gewone" modder, waar ze 10cm of zo in wegzakken, lijken ze niet zo'n ramp te vinden.
Wij hebben de laatste weken voor onze paarden de betegelde achterplaats aan hun leefruimte toegevoegd, zodat ze droog kunnen staan. We voeren ze daar nu ook. Toch komen ze er eigenlijk alleen om te eten, zodra het op is gaan ze weer in het modderige gedeelte staan wat altijd toegankelijk is en wat ze als hun "huis" beschouwen.
We voeren ze ook helemaal achterin het land (we voeren inderdaad op twee plekken tegelijk, ongeveer 100 meter uit elkaar), en om daar te komen moeten ze over een lang zandpad lopen wat heel erg nat en modderig is geworden. Toch lopen ze er nu meermaal per dag overheen om te kijken of er op de andere voerplek iets lekkerders ligt. Al met al banjeren ze hier dagelijks meerdere kilometers door de modder, terwijl ze een groot deel van de dag gewoon op de tegels zouden kunnen staan.
Wat me vooral iedere keer weer opvalt, is wat een gewoontedieren paarden zijn. Het "gewone" plekje moet wel heel onaangenaam worden, voor ze zelfs maar willen overwegen om gewoon op een andere plek te blijven staan.


Dat lijkt dus ook een kwestie van gewenning te zijn. Begin van dit seizoen bleven de paarden gewoon honger lijden als hun ene voerplek op was, terwijl er op de andere plek nog genoeg hooi lag. Dan hoorde je ze 's ochtens al van verre hinnikken dat ze honger hadden, terwijl er een enorme baal hooi onaangeroerd op de achterplaats lag. Maar ja, dan moesten ze het modderpad over he... We moesten ze soms zelfs echt actief opjagen om ze naar de andere kant te sturen. Inmiddels zit "beweging" kennelijk ingeprogrammeerd, want nu racen ze de hele dag heen en weer, en lopen ze hetzelfde modderige pad, waar ze eerst een pesthekel aan hadden, vrijwillig over, zelfs om even te schuilen als er tijdens het eten een bui aankomt. De vraag blijft dus of ze het modderpad eerst echt zo erg vonden, of dat het gewoon niet in hun dagelijkse programma zat om er gebruik van te maken...

Groeten,
Frans

Frans Veldman schreef op vrijdag 2 maart 2007, 11:35:


Jeetjemineetje, jullie paarden moeten dus ook wel overal aan wennen zeg....
Arme beesten.

Heb je voor jezelf ook zo weinig compassie? Mensen kunnen tenslotte ook wel wennen aan een hutje zonder verwarming, zonder schoenen, zonder ....

zag ik op Inge Teblicks website.

Betekent dit dat je een believer bent geworden? Wie of wat heeft je over de streep getrokken?

jose schreef op vrijdag 2 maart 2007, 11:49:


Nee hoor, ze hoeven niet te wennen aan het bewegingsloos op stal staan. Of op het beslagen worden. Of wennen aan een bit in hun mond. Of wennen aan het lopen in de krul. Of wennen aan bandages. Of wennen aan het niet meer bij moeder mogen drinken.

Je begrijpt nog steeds niet waar deze site over gaat geloof ik. Wat zoek je hier nou toch, behalve ruzie?


Ik denk dat de meeste paarden graag zouden willen ruilen.


Yep. Ik zou ook wel graag de hele dag in bed willen blijven liggen. Maar ik moest er ook aan wennen dat ik belasting moet betalen, dat ik administratie moet doen, dat ik tig dingen heb te onderhouden, dat ik geld moet verdienen, dat ik boodschappen moet doen, dat ik niet alleen maar kan eten waar ik trek in heb, etc. Een aantal van die dingen zijn nog in mijn eigen belang ook.

Groeten,
Frans

Het weiland staat nu voorin bij de huizen redelijk blank. Dat is nu juist precies de plek waar mijn arabier gaat staan slapen. Heel vervelend want dat ziet er 'zielig' uit. Daarom heb ik nu dat stuk maar afgezet (meer voor de buren dan voor het paard die geen last lijkt te hebben van het water, geen mok etc), zodat hij gedwongen wordt om op een droger gedeelte te gaan staan slapen.....

Kennelijk geeft mijn paard er de voorkeur aan om vlak bij de huizen te gaan staan slapen, want daar zijn mensen die weleens langskomen om ze te verwennen met een worteltje oid en dan kan je maar beter zorgen dat je op de eerste rij zit hahaha. Voor de beschutting van de wind hoeft hij het niet te doen, want die komt altijd van de andere kant.

Paarden wennen vanzelf ook wel aan een stal met drie dichte zijwanden en tralies als uitzicht. Als ze dan gaan luchtzuigen doe je ze gewoon een band om. Alles is beter dan dat die arme schaapjes buiten moeten blijven met deze verschrikkelijke barre omstandigheden in ons extreme klimaat....

Saffier schreef op donderdag 1 maart 2007, 23:01:


Even het voordeel voor de paarden terzijde, daarvan zijn we hier allemaal overtuigd.
De gevolgen voor de ruiter
Langs de ene kan is het superhandig. Geen gesukkel met vuile/kapotte/scheefhangende/schurende dekens. Geen gedoe met scheren, tere wrijfplekjes, zwetende paardjes die niet in de tocht mogen staan, uren uitstappen... , zenuwachtige paarden omdat je een uur later bent met voeren als normaal, hete paarden die je niet de baas kunt. Om de 6 weken vloeken omdat de hoefsmid niet komt opdagen.

Het enige 'probleem' is dat je er in dit seizoen op den duur zelf zo natuurlijk gaat uit zien, al je kleren en spullen inclusief en dat word ik af en toe wel eens beu omdat er geen eind aan die modderzooi lijkt te komen.

Mijn wasmachien draait overuren, ik zet de paarden een uur van tevoren op stal om op te drogen en nog slaag ik er niet in om fatsoenlijk voor de dag te komen op een rijles.
Maar wat is 'fatsoenlijk' natuurlijk.
Alle andere paardjes lopen er geschoren te blinken met een instapdekentje en bijpassende bandages (in het achterlijke Limburg zijn gelukkig nog geen glittergetten en -frontriemen gesignaleerd) en daarna komen wij: met een rijbroek vol moddervegen op een wollige teddybeer met moddersokken ... tja, had ik maar geen Fries moeten nemen en in de LEEMstreek van VOCHTIG Haspengouw moeten gaan wonen.
Gelukkig zijn mijn twee viervoeters niet mokgevoelig, anders zou dat wel een heel zware keuze worden.

En inderdaad, je kunt niet meer terug. MIjn KWPN'er was een verschrikkelijke luchtzuiger. Hij staat nu 2 jaar op de wei bij mij en stond daarvoor 24/7 op stal. Ik heb het hem de eerste maanden nog zien doen maar daarna niet meer. Tot ik hem weer, wegens omstandigheden, in een box zet (cursus of zo), dan staat hij weer gegarandeerd binnen het half uur lucht te zuigen. Dat zegt voor mij genoeg.

Arabesk schreef op vrijdag 2 maart 2007, 12:10:


In mijn wei ligt voorin een grote plas water. Jovarna gaat daar speciaal naar toe om te staan dutten. Blijkbaar vindt ze dat aangenaam.
Bij hen komen geen mensen langs om ze te verwennen, dus ik zou haast denken dat ook Arabesk 'in het water staan slapen' gewoon prettig vindt (vraag me niet waarom ).
Ik vind het ook maf om te zien hoor. Een foto ervan (en de rest van de wei niet op de foto zetten) is al zeker een schandaal en telefoontje naar de DB waard, haha!

groetjes, Petra
www.jovarna.tk
www.paardmenscoaching.tk