Tycho schreef op vrijdag 21 januari 2005, 15:55:
> Zelfde verhaal geld
> voor leiding geven, wat is er natuurlijk aan een ongetraind
> paard willen sturen met bv een halsring ?
> Mijn keuze is qua rijden dus een gewoon hoofdstel met bit. Ik
> zie niet hoe ik mijn paard kan helpen balans te vinden en richt
> te richten zonder dit hulpmiddel.
Caprilli: 'het hoogste waar de ruiter naar kan streven is het paard niet in de weg te zitten.'
Dat 'balans' laten vinden onder het zadel is ook érg moeilijk. Zijn het bít noch de teugels echter een hulpmiddel bij.
De crux is dat je het paard vanaf de grond zélf het muntje moet laten vallen. het helpt enórm als je van heuvels gebruik kan maken. De locale 'berg' of duinen zijn al ruim voldoende. Het gaat om het muntje van het zelf kunnen bepalen waar het zwaartepunt heen gaat.
Als je dit aan een cue, wat voor ook, kan koppelen, dan ben je spekkoper. Dat heb je de verbinding naar onder het zadel.
Lukt die cue niet, dan kan je het al gevallen muntje daar ook bij laten vallen, doch een tikje minder snel.
Zelfs Grisone leerde zijn paarden zónder bit en met lange lijn op de heuvels rond Napels met het evenwicht spelen voor hij in de bak aan de gang ging. 'Zelfs' omdat bij Grisone verder nog volledig sprake was van dwang en het zoeken van oplossingen in mechanische techniek; hij had dozíjnen verschillend werkende bitten.
Met het 'ongetraind paard met een halsring' heb je gelijk. Dát heeft hier meen ik ook nog nooit iemand geschreven. Ík in ieder geval niet....
Het is echter wel vanaf nul een hulpmiddel voor jezelf om zowel jouzelf als het paard niets te geven om aan/op te leunen.
Dat heeft niets met het jouw paard helpen'(de kans geven zelf te) vinden van nieuwe evenwichtssituaties te maken.
Warboel
