Wil schreef op donderdag 8 juli 2010, 0:08:

Toen ik hem zag, had hij geen bollig ruggetje.
Wel een lelijke schouder, maar dat is weer wat anders.

e m kraak schreef op donderdag 8 juli 2010, 0:06:


Dat is zo Egon, maar we moeten gewoon proberen. Voor het dier zelf.
Ik ben geen DA, heb er niet voor gestudeerd. Ik kan alleen maar oordelen op basis van wat ik zie.
EHV virussen zullen hier ongetwijfeld ook voorkomen.
Het EHV-1 virus is eveneens verantwoordelijk voor verlammingsverschijnselen.
Dan zou hij eerst hoge koorts gehad moeten hebben en heldere neusuitvloeing.
Dit heb ik niet gezien.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

En we weten het gewoon niet, als de DA ter plekke het al niet weet....

Laten we gewoon hopen dat hij er boven op komt en duimen dat hij een goed en lang leven bij Sue tegemoet gaat.

Om dan toch en kleine positieve note te plaatsen.
Dat dieren, inderdaad liever / aanhankelijker / vertrouwens worden, door alle zorgen die we ons om hen maken.
Ik hoop echt dat het weer goed komt, al zou je nooit te weten komen wat het nu precies was.

Nils en Olly
Crea met ijzers.... maar NIET aan mijn paard!

Wil schreef op donderdag 8 juli 2010, 0:14:


Ja, o.a. daarom.


Hoeft ook niet.
Wat je waarneemt zijn vooral secundaire aandoeningen.
Het is vooral de combi van verlamming en het "geen idee"-patroon waardoor ik eraan denk. Indien juist valt er toch niets aan te doen. Kwestie van mazzel hebben er overheen te komen.

OK. Dank voor je meedenken.
Zal het sowieso ergens in 't achterhoofd houden.
Denk dat de vlak terrein en zand + schaduw optie bij Sue nu even beter is als die steile stenige hellingen waar hij nu is.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

e m kraak schreef op donderdag 8 juli 2010, 0:06:


Een aantal maanden geleden is Ophir, een van onze pensionpaarden, heel heel erg ziek geweest; op sterven na dood. Het begon met een koliek die binnen enkele uren overging in ataxie.

Leverwaarden waren sterk afwijkend (ik weet niet meer hoeveel, het is niet mijn paard), maar verder weinig te vinden. Wat ons allemaal heel erg opgevallen is, is de typische uiengeur die hij om zich heen had. Na een aantal dagen knapte hij wel op gelukkig, maar de uiengeur is nog een week gebleven.
Wij hebben nog even gedacht aan raaigraskramp of een vergiftiging, maar alleen hij had het, de rest van zijn groep was kerngezond.

Hij is nu weer helemaal beter maar we zijn er nooit achter gekomen wat er nou eigenlijk gebeurd was.
Soms kom je er gewoon niet achter....

Groet, Pien

Spirithorses schreef op donderdag 8 juli 2010, 7:35:



Die typische geur kan duiden op ketose. Ketose is één van de kenmerken bij atypische myopathie. Dat één paard in de groep het heeft en de rest niet, dat is al vaak voorgekomen bij AM. Ataxie is een kenmerk van AM en koliek in sommige gevallen wel, andere gevallen niet. Maar wat het ook was: gelukkig dat hij het overleefd heeft!

Karen

Spirithorses schreef op donderdag 8 juli 2010, 7:35:


Hier is gisteren ook weer bloed geprikt ter controle op Borreliose. Maar ook dat geeft nooit 100% zekerheid dus blijft het bij ons misschien ook wel altijd een vraag wat onze merrie zon 4 weken geleden precies heeft doorgemaakt. Had wel hoge koorts en kreeg ataxie maar geen neusuitvloeing.
Die klachten zijn al weer achter de rug maar nu heeft ze nog last van mok. Waarschijnlijk een combie van de koorts, AB die ze toen heeft gehad en vele vliegensteken aan haar onderbenen.
Het blijft dus puzzelen bij die paarden.

Wil schreef op woensdag 7 juli 2010, 15:39:


ja geen ervaring mee gelukkig maar je zou het idd wel zien....

Spirithorses schreef op donderdag 8 juli 2010, 7:35:

Apart dat jij die uiengeur nog zo goed weet... kun je je Chaser's ziekte nog herinneren?
Daar kwam een zoetige rottende geur uit z'n mond... en dat heb ik langer geroken.
Nu is dat trouwens helemaal verdwenen. Ik denk dat het te maken heeft met het (tijdelijk) minder goed functioneren van de nieren of zo... vol met afvalstoffen... zoiets.

De jaarling ruikt trouwens normaal.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Zo..... vond ik dat Gambler toch wel een hele leuke naam zou zijn.... vind Sue Monty weer leuker.... nou ja, het is haar dier... moet ze zelf weten.

Vanmorgen hadden we om 10.00 uur een afspraak in Sines, zo'n 30 km. van ons huis af. Daar had iemand een grote trailer voor ons te huur.
Op 'n punt afgesproken... wie er niet kwam was de eigenaar.
Pas tegen 11.00 uur kwam er een Portugees met allerlei verontschuldigingen... moest nog naar de bank etc.etc.... jaja..... gewoon een uur staan te wachten.
Ook dit is Portugal. De minder prettige zijde.

Maar goed... de trailer was betrouwbaar en aankoppelen dus maar.
Naar de jaarling toegereden en hem erin gedaan. Hij moest wel even rondkijken, maar echt vol vertrouwen zó achter me aan lopen, hup de trailer in.
Dus dat verliep buitengewoon vlotjes. Onderweg: hij heeft niet eens bewogen... hoofdje laag boven de vloer als we eventjes keken... en ach: het ritje is ongeveer een half uurtje, dus zo gepiept.
Bij Sue aangekomen: klep open.... hij was niet eens bezweet. Heel kalm, heel rustig.. niks aan de hand. Braaf diertje. Touw losgemaakt, stang losgemaakt... heel kalm aan achterwaarts de klep af.... ging verdraaid allemaal goed. Als je maar eventjes de tijd neemt he?? Sneltreincursus achteruit lopen: geslaagd.

Toen heb ik 'm meegenomen, het terrein op. Kennis laten maken met Sue's paarden, de merrie moest even gillen natuurlijk. Hij was niet echt onder de indruk.
Heb het idee dat er toch wel een cool koppie op zit.
Hem naar z'n eigen grote (tijdelijke) paddock gebracht... hij kan daar wel neuzen met de andere 2, er zit een houten omheining tussen afgezet met stroomlint.
'm de waterbak laten zien.... dronk wat.... daarna is ie de boel gaan verkennen en stond ook al hooi te knabbelen. Hij heeft daar een grote inloopstal en ook grote naaldbomen die voor schaduw zorgen. Omdat het vlak aan zee is, is het daar veel koeler als waar hij vandaan komt. En uiteraard is de zandondergrond nu even aangenamer voor hem.

Ik vond 'm iets beter lopen als eergisteren, maar over de keien hobbelen is moeilijk oordelen. Hij zal daar z'n draai opnieuw moeten vinden en als die andere 2 hem willen accepteren, zullen ze vrij snel bij elkaar staan, dan heeft hij toch weer een 'kudde' en is hij niet meer zo alleen.
We hebben even koffie gedronken, 'm nog even in de gaten gehouden... toen we wegreden lag ie in het zand te pitten.
Als ie een beetje bijgekomen is, volgende week of zo... zal ik weleens wat aan z'n voeten doen. Voor vandaag heeft ie eventjes weer genoeg meegemaakt.

En wij ook!

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

goed nieuws Wil.
Ik verheug me op jubelverhalen van Sue.

Wil schreef:


Uhmmmmm, hij is hengst he.
Niet bang voor ongewenste babypaardjes?

Stond hij op z'n vorige plek alleen?

Greetz, Pien

hihi, dat was ook mijn gedachte.
maar zijn balletjes zijn echt nog onontwikkeld, dus dan is het toch nog niet mogelijk, of ben ik naief?