Ans Jondral schreef :

Ans, dit jonge hengstjesgedrag is maar een tijdelijke fase hoor, dat gaat straks weer een hele tijd weg.
Wat natuurlijk niet wil zeggen dat je zus er niks aan moet doen. Dat zou hem inderdaad een vrijbrief geven om zijn gedrag door te ontwikkelen dus ik denk dat het heel goed is dat zij dit gelijk goed corrigeert. Dan is hij straks handzamer. Waarschijnlijk dooft het krapuultjegedrag nu na de zomer weer wat uit om dan tegen zijn tweede pas volop door te breken. Alles wat hij nú leert aan opvoeding komt straks alleen maar van pas!

Groetjes, Pien

Spirithorses schreef op maandag 20 september 2010, 20:17:


Is het eigenlijk normaal dat de moeder dit niet corrigeert?
Charly is nog steeds helemaal verliefd op haar veulen en laat zich zelfs schoppen door hem.
Mijn zusje heeft hem zijn moeder zelfs zien afsjotten toen hij pas 2 dagen oud was. (Hij was chaggi omdat er drinken niet vlot genoeg ging naar z'n zin en dan ging hij schoppen.)
En daar was mijn zus toen erg van geschrokken. Ze viel meteen van die roze schattige veulentjes-wolk. (Ze belde toen helemaal over haar toeren naar mij om te zeggen dat hij no way hengst mocht blijven en dat die gecastreerd moest worden zodra het kon. Ondertussen is ze wel een beetje bedaard, geloof ik. ) Maar sindsdien is ze wel redelijk streng voor hem. (Alhoewel ik dat niet vanzelfsprekend vind met zo'n klein veulentje. )
Zelfs als hij nog heel klein was, is hij al een paar keer tegen haar hand aangelopen, toen hij een schop en bijt-fase had. Dat had hij dan ook snel afgeleerd.
En toen hij haar zo besprong heeft hij kennis gemaakt met de voerschep die ze toevallig vast had en kreeg hij daarna een koord naar zijn kont. Na een keer of 3 weggestuurd te zijn, had hij wel door dat hij z'n benen moest bijhouden.
Maar dat is natuurlijk een redelijk harde manier om zo'n veulen te corrigeren. Ook al is het heel occasioneel. Je wilt toch ook niet dat ze angstig worden.
Maar ja, hoe corrigeer je dat anders?
Als hij op zijn achterste benen met z'n voorbenen begint te maaien, heb je volgens mij weinig andere opties?

Ik vond het nu al eng, terwijl hij nu de grote heeft van een welshpony.
Ik zou het niet willen meemaken als hij nog een jaar ouder is, zoals Monty en dan even tegen je aan gaat steigeren.
Behoorlijk linke boel, lijkt mij?

Hi, ik zal nog eens foto's maken trouwens.
Hij is echt héél erg veranderd. Donker geworden en net 2 druppels water zijn mama.

Ans Jondral schreef :


Ja, het is volkomen normaal dat de moeder dit gedrag tolereert en er helemaal niks aan doet. Moeder laat zich bespringen, trappen, blokken etc. Indien echt noodzakelijk en uit de klauwen lopend corrigeren de groepsgenoten dit eventueel wel, maar zelfs dat zie je zelden (of het zou wel heel erg moeten zijn). In een stabiele groep hebben veulens over het algemeen alle voorrechten van de wereld. Tot een leeftijd van een jaar of anderhalf á twee, dan verandert het wel.


Hahaha, heel herkenbaar, weg roze wolk. Dat doen merrieveulens ook wel hoor, is niet zozeer hengstengedrag maar gewoon een temperamentvol veulentje.


Naja, het is al gebeurd dus terug kan ze niet meer, maar corrigeren op zo'n harde manier is nogal 'overdone'. Negeren en/of zonodig rustig corrigeren dmv wegduwen of naar achteren laten gaan vind ik persoonlijk wat meer afgestemd op een veulen.
Je wilt inderdaad niet dat zo'n diertje bang wordt. Nooit vanuit je emotie reageren maar weloverdacht blijven.


Op het juiste moment een duw geven werkt ook.
Hij mag zeer zeker best weten dat dit gedrag allesbehalve wenselijk is maar slaan is uit den boze (wat mij betreft).
Een van de eerste dingen die je zo'n veulen kunt leren is achterwaarts gaan, dan heb je altijd een troef in handen.
Bijten is ook meestal maar een tijdelijk iets en heeft veel met tanden krijgen te maken
Hoofd en hals wegduwen tot uit jouw persoonlijke ruimte en verder negeren en niet uitlokken door allerlei mondspelletjes etc te doen, dus ook niet op de neus aaien want dat is allemaal weer uitdaging als ze in een bijtfase zijn. Het gaat echt wel over.
Het meeste is allemaal fases waarin ze weer iets nieuws over zichzelf en hun lijf ontdekken en dat gaan ze dan even uitbuiten.


Je troef wordt dus achterwaarts laten gaan. Of je doet de vogeltjesdans.

Grappig hoe ze die eerste jaren van kleur kunnen veranderen ja.
Vandaag heb ik ook weer wat foto's van onze veulens gemaakt, ze zijn nu 2 (Alegría en Iskander) en 1 (Aphra). Morgen zet ik ze wel even op mijn site.
Leuk als je er ook van Jamaica maakt..

Groet, Pien

Spirithorses schreef op maandag 20 september 2010, 21:28:


Vogeltjesdans?
Wat moet ik mij daarbij voor stellen?

Zusje duwde hem ook eerst weg toen hij steigerde, maar dan draaide hij zich om en sloeg uit naar haar. (En toen kreeg die dus de voerschep tegen z'n kont )
Hoe krijg je hem achterwaarts als die vrij rond loopt en in't rond trapt?
Nu niet dat ze hem afslaat hoor. Maar veulen of niet. Een schop van hem, kan ook hard aankomen.

T'is niet vanzelfsprekend vind ik, zo'n veulen. Je komt toch dingen tegen waar je op voorhand nooit aan gedacht hebt.
Heel stom bijvoorbeeld maar als hij net geboren was dan was hij angstig voor mensen.
Stonden we toen te bedenken, hoe we zijn vertrouwen wat moesten winnen en kwamen tot de conclusie dat dat nogal complex was. Zo'n veulen lust immers helemaal geen worteltjes. Dat hadden we ff over het hoofd gezien.

Zus zei trouwens net dat hij na het voerschep-incident toch een weekje behoorlijk gereserveerd deed tov haar. Nu vindt hij haar weer aardig.


Ha leuk

Wil, had jij eigenlijk geen foto's van Monty?
Ik ben best wel benieuwd hoe die er nu uitziet eigenlijk.

Ans Jondral schreef op maandag 20 september 2010, 20:54:
Sommige moeders, vooral bij het eerste veulen, zijn gewoon té lief!
Wij hebben ook ooit eens een quarterveulen gefokt, bijgenaamd EIKEL, die z'n moeder gelijk al kickte. Ook omdat ze de melk niet gelijk liet schieten...
Ze vond het allemaal prima. Ik vermoed dat ze blauwe schenen heeft gehad!

Denk je dat ze daarvan angstig worden? Welnee, je zus slaat 'm toch niet dagelijks met de voerschep? Dit was gewoon een instinctieve reactie van haar, en toevallig kwam de boodschap over. Zo herinneren doe ik het niet, maar ik zal ongetwijfeld best ook weleens een jetser hebben uitgedeeld. Toevallig hadden wij natuurlijk altijd hengstveulens!

Beleefdheid aanleren. In hele kleine (veulen)stapjes. Hoofd laag en never onuitgenodigd in jouw ruimte komen. Achteruit zetten... d'r al wat mee doen.
Wandelen.... Zowel links- als rechtsom meevoeren....
Niet te lang, niet teveel in 1 keer... kleine stapjes. Paar minuutjes en tijd geven om alles te laten bezinken. Dat ene stapje blijven herhalen, net zolang tot hij het snapt.
Dan het volgende stapje....
Ik heb er zelf geen tijd voor om het Monty goed te leren. En ik vind het mijn taak niet. Maar bij mij ging ie eerst eens van alle voer af. Alleen hooi.
Dan apart in een vrij kleine paddock. En aan de lijn... gewoon wandelen. Netjes leren volgen, naast mij, niet voor mij, ook niet achter mij. Gewoon in z'n eigen spoor.
Halthouden en achteruit lopen. Daar ben je al urenlang zoet mee, om ze alleen dát al te leren. Hoofd laag.
Alleen al het feit dat je hem uit z'n veilige (grote) paddock haalt, en 'n paar meter weg van z'n beide maatjes heeft al zoveel impact dat daar de problemen al ontstaan. Want dat vertikt hij dus al. Het feit dat ie eventjes niet kan doen waar ie zelf zin in heeft.... en niet de veiligheid van de 'kudde' op kan zoeken... is in dit stadium al voldoende.
Blocken met je arm door het touw net even ietsje anders vast te houden, zodat ie niet kán bijten. Dat soort dingen.
Een aantal weken geleden liep hij braaf mee, ging achteruit op commando en beet absoluut niet meer. Kan zijn dat ie toen nog te ziek was.... Maar hij wist het donders goed. Ik kon alle vier de benen zonder problemen optillen, geen commentaar.
Daarom viel het gisteren ook zo tegen, ik had dit gewoon niet verwacht.

Dat is nu nog veulenspel. Maar wel het begin van grenzen verkennen...
I.p.v. weglopen er naartoe springen... en het sissen.... maakt echt wel indruk hoor!
Ach.... ik ben er een soort aan gewend. Als ze zo opgefokt zijn dan weet je gewoon dat er een lading controlevragen zit aan te komen. Je moet gewoon zorgen dat je niet in de slagrichting van de achtervoeten komt. Zodra hij draait, draai ik nog veel sneller.
En in geval van steigeren, tsja... niet recht ervoor blijven staan natuurlijk!
Ik had 'm op dat moment trouwens niet aan de lijn, maar Jules.

Van opzij kun je naar 'm toespringen en dan keihard sissen als een slang... beide armen omhoog... Monty stuiterde zowat op z'n kont van verbazing.
Bij Catcher werkte dit ook perfect... Conrad heeft het ooit moeten doen.
Toen dacht Catcher ook dat ie van achteren wel even op Conrad kon springen.
Voordat ik 'n waarschuwing kon roepen had Conrad het al in de gaten, die heeft écht ogen in z'n achterhoofd of hij wéét gewoon dat het komt. Haha... ik vergeet never nooit dat smoelwerk van een hevig beduusde Catcher meer! Giller!

Ben benieuwd!

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Ans Jondral schreef :


Met je ellebogen wapperen om hem op afstand te houden als het echt te erg is en hij achterwaarts nog niet geleerd heeft.


Nou en of dus moet je dit soort situaties zien te voorkomen.
Leer hem eerst aan een touwtje lopen (dat kan hij toch al he) en een van de volgende dingen is hem leren achterwaarts te gaan. Voor hem staand met je gezicht naar hem toe en lichte druk op de borst en dito op het halstertouw. Bij elke gewenste move druk los en belonen (woord/kriebel). niet voerbelonen dan als je dat niet eerst geleerd hebt anders heb je hem zo weer op je schoot/in je nek hangen.

Verder weet je nu, dat wanneer hij in een onstuimige bui is, je sommige situaties niet moet moet gaan uitlokken, zoals spelen, voor hem uit rennen, hem gek maken met vanalles want hij ziet daarin dat jij met hem wilt spelen en hij heeft het verschil nog niet geleerd.
Voor hem is het volkomen normaal dat hij dan gezellig gaat meedoen en op je springt want zo gaat dat met leeftijdsgenootjes ook. Dus daag je hem niet uit. Als het té erg is neem je hem op zulke momenten aan een touwtje zodat je dat achterwaarts (en belonen) kunt oefenen en daar ook gebruik van kunt maken.

Pas wanneer hij over een tijdje geleerd heeft uit jouw persoonlijke ruimte te blijven kun je spelletjes met hem doen, waarbij je hem met cues en lichaamstaal duidelijk kunt begrenzen/begeleiden. Dan heeft hij dat geleerd en zal hij rekening met je gaan houden.


Ik begrijp haar rimpulsieve reaktie wel omdat ze geen andere troef had, maar dat moet ze natuurlijk niet te vaak doen he.
Kracht versus macht, weet je nog?

Groet, Pien

Nee... ik had wel foto's van hem van toen ie nog zo ziek was...
Maar daarna heb ik geen foto's meer gemaakt.
Misschien doe ik dat nog wel.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Ow Pien.... dit had ik eventjes helemaal vergeten, maar je hebt gelijk!!
Verdorie..... Sue voetbalt dagelijks met Monty!!
Terwijl ie helemaal 0,0000000 respect voor haar heeft!

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Wil schreef op maandag 20 september 2010, 23:22:


Voilá. Hoewel ik denk dat er bij dit paard wel itst meer nodig is dan wat achterwaarts gaan en eens een vogeltjesdans af en toe. Dit paard heeft zijn eigen kracht al ontdekt en weet er goed weg mee zo te lezen.

Groet, Pien

Ik zal het zeggen het tegen zusje van de vogeltjesdans

Ow, wij spelen niet echt met Jammie.
Daar had hij vriendjes voor.

Zusje heeft hem geleerd om kalm te zijn als hij bij ons in de buurt is en braaf stil te staan als hij geborsteld wordt. Als hij druk doet, stuurt ze hem weg. Of als hij komt duwen, dan stuurt ze hem ook wieberen. (Hij heeft graag dat je z'n kont krabt en dan komt hij achterwaarts tegen je aan duwen.)
Aan een touwtje lopen kon hij al als hij 3 weken was. (Maar soms 'vergeet' hij het weer een beetje. )
Nu is ze bezig met voetjes te vragen. Zijn voorvoetjes gaf hij al. (Hij heeft toen hij 1 maand was een verwonding opgelopen aan zijn voorvoetje, tot op het bot en dat moest telkens verzorgd worden. Dus daardoor kon hij voetjes geven.)
Maar hij gaat er nog vaak bij liggen. Dus daar is ze nu mee bezig, zodat hij binnenkort ook bekapt kan worden.

Zijn vriendjes zijn trouwens nu wel weer weg. Terug naar de eigenaresse.
Maar binnen 2 weken komt er een nieuw paard, die zijn toekomstige kameraad/opvoeder moet worden. Maar dat is wel een paard van 12 jaar. (die wel steeds in kuddes met veulens heeft gelopen.) En Puzzle is er ook nog, die is nu 5.
Zou zo'n veulen genoeg hebben aan het gezelschap van 2 volwassen paarden? (Alé ja, waarvan 1 halve puber.)
Of moet daar absoluut opnieuw een veulen bij om mee te spelen?

Ans Jondral schreef :


Natuurlijk is een ander (hengst)veulen het leukste voor hem om zich te meten en geintjes mee uit te halen. Maar soms is het nou eenmaal anders.

Wij hebben een stuk of 8 jonge paarden, en daarmee bedoel ik alles onder de 7. We zien dat de mannengroep een heel speelse groep is waarin vanalles gebeurt en veel te beleven is.
In die groep lopen normaalgesproken 4 ruinen, waaronder de tweejarige Iskander. Die kan daar perfect z'n ei kwijt omdat hij altijd speelkameraadjes heeft.
In de meriegroep lopen oa Alegría, Aphra, Týra en Peyote, jonge merries.
Die zijn een stuk serieuzer, die zie je nooit echt spelen in de zin van knokpartijtjes, zoals dat bij de mannen wel gaat. Maar de merries rennen wel graag, gaan ze elkaar ophitsen om te gaan rennen. Bijt- en steigerspelletjes, krachtmetingen, zien we bij hen eigenlijk zelden.

Op dit moment lopen Alegría, Aphra en hun broertje Iskander, samen met de volwassen merrie Bombita in een weide bij ons huis. En het is Iskander die zijn ei niet helemaal kwijt kan nu want er valt niks te knokken, hooguit een van zijn zusjes in de kont bijten maar dat zet ook weinig zoden aan de dijk. Toch is het een tijdje goed voor hem dat hij met de merries loopt, die zetten hem wat vaker op de plek omdat zij niet gediend zijn van die mannenstreken, zij zijn veel serieuzer.

Volgende week komen ze allemaal weer terug naar de rest van de groep en kan Isko weer klooien met de mannen (en z'n eigen vader).

Groet, Pien

Spirithorses schreef op maandag 20 september 2010, 23:33:


Yep..... En toch zal ze het zélf moeten doen.
Sue is een type wat het wel heel gemakkelijk vind als iemand anders het oplost.
En dan zit ik er nog voor maandenlang aan vast. Ga ik ditmaal écht niet doen.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.