Ohoh, ingrid...
niet boos of bang zijn... ik snap hem nu. 't is al goed . je snapt waarschijnlijk wel mn verwarring.
Nu terug naar jouw discussie.

Och jawel. Je bent zelf stoer genoeg toe te geven dat de fout bij jou ligt. En we moeten het allemaal een keer leren.

Ik heb net een stage achter de rug die de meeste mensen hier (terecht) gruwelijk zouden vinden. Hulpteugels, dwang, boxen allemaal dagelijks onderdeel van het paardeleventje daar. Toch schaam ik mij er allerminst voor. Ik heb er veel geleerd, zeker ook hoe ik het niet wil. Ik heb er veel dingen uit kunnen proberen en ben tot een aantal prima conclusies gekomen.
Maar mijn eigen paarden pak ik toch echt anders aan. Veel meer PN, al zijn er dingen waar ik aan vasthoud, bijvoorbeeld een zadel.
Het leven is om te leren. Zoalng je daarvoor open staat is dat oke. Fouten maken MAG zolang je ervan leert. Dat is mij altijd geleerd (he es).

Kop op, je komt er wel met Isabel. Leg je eisen aan jezelf en de situatie niet te hoog. Word je bewust van jezelf en ga leren leren leren. Komt het best goed.

Groetjes Karin

sannie schreef op woensdag, 6 oktober 2004, 17:36:


Oh ik zit er nog hoor en ben ook niet boos. Maar het gaat voor mij nu even te snel. Ik kaart mijn probleem wat voorzichtig aan, ook op yahoo gedaan zoals je gezien zult hebben, echter hier gaat het punt dan ineens "lopen". Ik reageer omdat ik achter de pc zit (want ben er buiten uitgeregend), maar ik heb nog niet echt de tijd om alles op me in te laten werken. Ga dat vanavond doen. Neem alles mee in gedachten. En daarmee bedoel ik ook alles. Dus niemand teleurgesteld graag, ik denk er over na, over alle mogelijkheden. Maar dit gaat nu te snel. Ik reageer nu steeds met nieuwe voorbeelden en daarmee maak ik het voor mezelf erger, maar wil graag het beeld compleet maken, vandaar dat ik, toen Egon mij vroeg waar ik dacht dat het mis gegaan was, met dat touw aankwam. Maar goed, ga nu echt weg en er even over nadenken.

Weet nu al dat Isabella zo meteen in uitgestrekte draf al hinnikend haar wortel in ontvangst komt nemen. Wat ze daarbij denkt, laat ik maar aan jullie over .

Groeten,
Ingrid

Karin schreef op woensdag, 6 oktober 2004, 17:31:


Geen antwoord direkt aan Karin maar wel even 'instemmend' inhaken, richting Ingrid: een beetje minder 'interpreteren' ( op onze menselijke manier!!) is zeker op z'n plaats! Voorbeeldje: als Isabella haar hooi niet opeet als Ingrid het geeft maar het vervolgens wél eet ans Ingrid's moeder het in de voerbak legt... Ingrid: in 't voortaan niet denken: och wat mankeert er aan, maar gewoon weglopen en denken: bekijk 't maar juffertje - met jouw hooi is niks mis, dus ga maar lekker eten!
Zeker weten dat als je na een uurtje terugkomt, het hooi op is ( ervanuitgaande dat ze niet om ziekte-redenen niet wil eten natuurlijk).

Datzelfde geldt voor Egon's genoemde consequent zijn - binnen de grenzen van paardvriendelijk gedrag is néé ook née en ja is ja. En brááf is leuk.

Hoe graag we ook willen, een paard heeft niet hetzelfde gevoel voor humor of andere zaken zoals wij. Die moeten we dan ook niet in ons paard willen zoeken. Lees nog eens het hoofdstukje op de hoofdsite door over antropomorfisme, daar staan toch wel waarheden in die je een eindje op weg helpen. Een paard kan niet veel aanvangen met onze menselijke beleving of emoties - we moeten die ook niet van hen verwachten!

Nou, je hebt weer genoeg om over na te denken hé! Maar heb nou alsjeblieft niet het gevoel dat je het allemaal fout gedaan hebt - zie het maar als een onderdeel van een proces. En da's juist spannend en inspirerend!

Groetjes, Marianne