Hoi,
Zoals ik eerder zei, ik kaart in tegenstelling tot eerdere berichten toch maar mijn probleem met Isabella hier aan.

De laatste tijd krijg ik niet meer van Isabella gedaan wat ik graag wil. Ben met de cursus Parelli bezig (soort van) en wil dat graag met haar oefenen thuis. Niet dus, ze "vertikt" het. Van de week wilde ik kost wat kost dat ze ging doen wat ik geleerd had en ze ging na verloop van tijd hevig in verzet. Zo erg zelfs dat ik de dag erna toen ze voor de wagen liep geen land met haar kon bezeilen. Zo "de kont tegen de krib".

Op een ander forum krijg ik vast te horen: "verkeerd afgericht; niet goed opgevoed, dominantieprobleem".

Allemaal juist waarschijnlijk, maar iets anders dan de meeste schrijvers bedoeld zullen hebben. Isabella hoefde niet afgericht te worden, opgevoed was ze al door haar moeder en dominantie vind ik ook geen fijn woord.

Maar vanaf het begin af aan heeft Isabella mij opgevoed. Ik was de leek, zij de expert op het gebied van paardentaal en ze heeft het keurig gedaan. Ik heb hier ook vaak geschreven dat ze een goede leermeester was. Het ging ook altijd goed tussen ons 2. Menigeen gaf wel eens aan jaloers te zijn op mijn relatie met mijn paardje. Toen ze ziek werd ben ik haar gaan ontzien, heb ik haar in de watten gelegd en die ommekeer heeft ze handig weten te gebruiken, door mij nog specifieker dingen aan te gaan geven; ik heb jeuk en wel daar, en ik wil gras, ik wil hooi, ik wil nu even niets, enz. Ik begreep haar volkomen. En ik deed wat "madame" graag wilde. Ohoh wat was ze mij perfect aan het africhten en ik had eigenlijk niets door .
Zelfs als ze haar hooi niet lekker vond, of de scheut appelazijn door haar voer net niet naar haar zin was, dan gaf ze mij dat aan: bah niet lekker ik wil nieuw. En ja hoor, ik ging nieuw halen voor haar. Tuurlijk wist ik dat wel, maar ach ze is zo lief he.
Wilde ik wat gaan doen met haar, dan alleen dat wat zij ook wilde en dan ging het goed. Ze wist dat ze mij zelfs kon aangeven welke route ze graag wilde lopen of welk tempo.

Het ging eigenlijk goed, totdat ik het anders wilde gaan doen. Haar hoeven leken me weer in orde, dus er was werk aan de winkel. Weer gaan trainen met longeren en ritten voor de wagen gaan opbouwen. Maar eh, dat lukt dus niet meer. Ze vertikt het gewoon om dingen te doen. Niet uit pure onwil, maar geen zin en ze hoefde dat toch nooit. Dus ze geeft mij even aan dat ze niet wil. Echter het vrouwtje reageert nu niet zoals zij van mij gewend is, ik word "boos" en ze moet toch. Dus komt ze in verzet nadat ze het zoveel keer op haar manier heeft aangegeven dat ze niet wil. Ik twijfelde in het begin weer; voelt ze zich wel goed, toch maar stoppen, maar dat moet eens afgelopen zijn nu.

Maar eh ... hoe?????

Tja het verhaal eindigt heel abrupt, maar ik weet dus echt niet hoe. Ik kan met die parelli cursus niet verder met haar. Ik krijg echt totaal verzet van haar zijde. Ze gaat nog net niet slaan, maar het scheelt niet veel. Ze is het totaal niet eens met wat ik nu ga willen van haar. Dominatieprobleem? Ik denk dat het veel meer is dan dat. Ik moet even door die eigen wil en die dwang om mij af te richten heen bij die pony, maar hoe???

Tips zijn welkom, ook stomme opmerkingen, want af en toe heb je zelfs daar een hoop aan . Maar wel graag reacties, want het is voor MIJ echt een probleem aan het worden. Ik wil niet alleen een knuffelpaardje op de wei dat leuk aan mij vraagt wanneer ze wat te eten wil hebben en hoe. Ik wil ook graag mijn droom; "met kar en picknickmand een dagje uit" gaan verwezenlijken.

Groeten,
Ingrid

Ingrid den Ouden schreef op woensdag, 6 oktober 2004, 15:16:


Ja, jouw Isabella heeft een eigen willetje da's duidelijk!!!
Maar weet je wat ik me nu afvraag Ingrid ( en niet om lastige vragen te stellen, je kent me gelukkig (hoop ik) wat beter..)
Waarom wil jij je omgang en relatie met Isabella nu veranderen? Het ging toch goed tussen jullie en zonder het predikaat van Parelli of wie dan ook, hadden jullie het toch leuk samen? Ik ben best wel benieuwd wat jouw motivatie is om dat wat er tussen jullie op volstrekt natuurlijke wijze, en tot genoegen van jullie allebei, gegroeid was te veranderen?
Een andere gedachte was: als ik me niet vergis heeft ooit iemand ( Cornelie, of nee.. ik geloof Linda???) geschreven dat bepaalde dingen van Parelli niet werkten met haar paard.. en andere dingen weer wel.. Misschien ziet Isabella die methode niet zitten en zou je misschien op andere manieren wel bereiken wat je wilt. Een 'mixje' maken van sommige methodes werkt tenslotte ook.

Er is zo'n leuke engelse uitdrukking * Never change a winning team* (een goed werkende combinatie niet wijzigen) en dat zou wat mij betreft de kernvraag zijn: wat wil jij bereiken? Want dat dagje uit, dat ging nu toch ook?

En concreet: wat vertikt ze dan??

Groetjes, Marianne

Ingrid den Ouden schreef op woensdag, 6 oktober 2004, 15:16:


Lijkt me duidelijk :) Je hebt een heerlijk verwend kind. Als je dat wilt veranderen kan je 2 dingen doen. Hard zijn en vechten of het goede gedrag belonen en het slechte negeren. Het eerste lijkt me niks voor jou en nog minder voor de verstandhouding met "Is zo mooi", want dan zou je ook op dit forum anders overkomen, kies dus maar voor het laatste en ga fijn clickeren, net als al die anderen die met zo weinig mogelijk druk willen werken. Speelt meteen de vraag "Wie is hier nou de baas" niet meer mee.
Piet

Ingrid den Ouden schreef op woensdag, 6 oktober 2004, 15:16:


Enig idee wat je precies doet als ze in verzet gaat? Is het druk waar ze van in verzet gaat? Is ze hengstig? Gaat ze tegen de druk in? Staakt ze??
En belangrijk, eerst deed ze het toch wel, maar dan gewoon met de methode die jullie van elkaar begrepen? Waarom wil je het anders?
Bij Bjork hoef ik ook echt niet met druk aan te komen, dat vind ze heerlijk en gaat er lekker tegenin. Voor haar dus ook zelf een methode bedenken die wel werkt. Alsze hengstig is dan gaat ze zich ook echt verzetten, blaast haar nek op enz. Ze KAN het dan ook doodgewoon niet.


Nix van aantrekken als mensen dat zeggen, Bjork is ook al uitgemaakt voor verwend, dominant, eigenwijs tot gevaarlijk aan toe. Bij haar ligt er een lichamelijke oorzaak, hormonaal is ze in de war, en dan moet je haar gewoon met rust laten.


Misschien is clickeren wel wat, dan beloon je precies wat je graag ziet, meer niet. Maar was het zo slecht dan dat jullie die samenwerking hadden opgebouwd? Hij werkte toch!


Dominantieproblemen heb ik ook moeite mee, misschien begrijpt ze gewoon niet wat je wil van haar, en zegt ze het op deze manier.

Esther

Piet schreef op woensdag, 6 oktober 2004, 15:32:


Sorry mensen van die chinese tekst waar een foto hoort te staan, ik heb iets verklooid en krijg het niet meer gewijzigd, heb Frans al gemaild voor een oplossing, maar dat laat even op zich wachten.
Piet

Marianne schreef op woensdag, 6 oktober 2004, 15:32:

Yep . Daarom hou ik ook van haar hihi.


Eh dat vergat ik nog toe te voegen. Mijn vraag zou inderdaad ook nog moeten zijn, wat veranderd er aan mijn relatie met de pony? Of beter als ik MIJN zin doordrijf, zal onze relatie dan nog wel blijven zoals hij nu is met haar (want ik ben wel tevreden tot op zeker hoogte; zie verderop).


Ja maar degene die mij les geeft, is ervan overtuigd dat het een dominantie probleem is en ik zet zo mijn vraagtekens bij of ik het wel tot het extreme moet doorvoeren dat wat ik nu leer met Iwan. Ergens rinkelt nl. dat beroemde belletje dat ik met Isabella zeker NIET met deze "ongein" moet doorgaan. Vandaar dus een moeilijk te omschrijven angst en vandaar dat ik eerst hier wat wil doorvragen voordat ik die mevrouw daadwerkelijk laat komen. Want zoals wij ooit besproken hebben Marianne, is dat rinkelende belletje belangrijk genoeg om niet te negeren.


Nee dat is dus juist het probleem aan het worden.


Tja, ze wil niet meer lopen voor me. Was ze een jaar of wat geleden niet te stoppen, dan wil ze nu niet meer vooruit. Ook het bos in, eerst kon ik haar niet houden en durfde ik alleen niet goed weg, en nu sjokt ze achter me aan alsof ze het totaal niet ziet zitten. Alsof ik iets enorm extreems van haar vraag.

Voor de wagen idemdito. Wat stappen vind ze prima, maar als ik om een drafje vraag, dan sukkelt ze aan en na ongeveer 100 meter houdt ze ermee op. Ze wil dan of stappen of totaal gewoon niet meer. Tja sorry, vele mensen nu oren en ogen even dicht ..... ik geef haar dan een ferme tik met de zweep, maar dat werkt niet (natuurlijk niet denken veel mensen nu), want dan gaat ze juist helemaal averechts doen. Oa schuren aan de burry en krabben aan haar voorbeen zijn 2 duidelijke uitingen van : ik vertik het wat je nu vraagt. Gewoon stap doet ze dan wel. En als het erg leuk wordt onderweg (zoals afgelopen zondag een drumband) dan gaan ineens die oortjes erop en gaat ze wel ineens zomaar spontaan draven.

Ze mankeert niets (want dat dacht ik eerst) want op de wei in vrijheid draaft ze enorm mooi. Maar het lijkt wel of ze niet meer voor mij wil werken. En nu met die parelli erbij is het er zeker zelfs niet beter op geworden.

Ik zit me ook suf te prakiseren wat het kan zijn overigens. Waarom vroeger die lol en nu niet meer. Ik zit zelf lekker in mijn vel, zit wat te vaak achter het forum dat misschien wel . Maar wat moet ik met die pony doen als ze toch niets wil doen? Ja eten, daar doe ik haar een plezier mee, en als ze dat 1x gemogen heeft buiten, dan is ze weer net zo gek als vroeger, maar dat is niet wat ik voor ogen had.

Ik wil gewoon een pony die gaat draven als ik het wil en ook doorblijft draven, maar dan ook wel eentje er zelf ook zin in heeft natuurlijk. Want anders zie ik dat dagje uit echt niet zitten met een pony die alleen wil stappen of zijwaarts. Schiet echt niet op. En om nu die hele drumband mee te nemen op sleeptouw ??!!

Groeten,
Ingrid

Ingrid den Ouden schreef op woensdag, 6 oktober 2004, 15:16:


Tsja.... wat is verkeerd?
Jullie hebben het toch altijd goed en gezellig gehad? Ik heb Isa en jou nog nooit meegemaakt, maar slechts een indruk via je verhalen. Ik durf daar dus weinig van zeggen.

Dan is een andere mogelijke vraag: wat is er veranderd?
Duidelijk nmm. Jij hebt iets (bij)geleerd op die cursus en wil dat gaan toepassen. Dat vindt Isa blijkbaar een minder lumineus idee... zoekend in die verandering kom je op:

Waarom is Isa daar niet zo content mee?
Mij valt op dat je op een "soort" Parelli-cursus was - dat stelt me voor weer een probleem want nu weet ik niet wat er van Parelli is afgekekeken en wat niet, en of het nog wel klopt... etc. Maar stel nu eens dat het parelli-aandeel heel groot is, dan weet ik vrij zeker (uit jouw verhalen) dat jouw Isa het leren d.m.v. aversieve prikkels via jou niet gewend is. Je doet in haar ogen dan dus ineens stukken minder aardig tegen haar en dat neemt ze niet. Ik vrees dat ze die gedragsverandering bij jou ook zo snel niet begrijpt!

Dat heeft, voor de zoveelste x hier, nmm geen pest met dominantie te maken maar eerder met (nog niet!) geleerde hulpeloosheid. Je kunt natuurlijk haar eigen wil afbreken, maar dat heb je eerder nooit gewild dus waarom nu ineens wel?

Nu schrijf je hierboven: "Het ging eigenlijk goed, totdat ik het anders wilde gaan doen"... maar waarom wil je dan repareren wat niet stuk is? Begrijp ik verkeerd dat als je gewoon lief voor Isa bent, dat ze dan wel haar best doet met alles wat je van haar wou?

Groeten, Egon

Esther schreef op woensdag, 6 oktober 2004, 15:33:

Wat IK doe? Het verkeerde .
Ik raak gefrustreerd. Volgens mij vind Isabella dit het leukst aan die 2-beners.


Nee denk het niet. Ze kan heel wat druk verdragen. Ik denk dat het gewoon niet begrijpt op dat moment wat ik van haar wil.

Voorbeeldje waar het van de week echt heel erg mis ging. Ik had het circlen geleerd. Daar ik Isabella nooit aan het longeren heb gekregen (anderen wel overigens; geen enkel probleem ) dacht ik dat ik haar zo misschien wel om me heen kon laten lopen. Nou ik geef richting aan, focus en ja ze ging direct de goede kant uit, maar dan zo traag dat een slak nog sneller liep. Dus ik wilde tempo. En dus draaide ik met het touw achter haar kont zoals ik had geleerd. Tja en dan komt Isabella's eigenaardigheid; ze trekt haar lip wat zuur omhoog, met een oog op mij gericht van 'mens ik doe toch wat je wilt' en toen ik door bleef draaien (want ze ging niet harder), stopte ze en ging boos achterom kijken naar dat touw. Dan raak ik dus gefrustreerd, want ondanks de nodige humor die dit misschien uitstraalt, was dit toch niet de bedoeling. Meer druk dus ... op haar kont had ook geen effect. Dan een zakje eraan, dat rammelt lekker en geeft een andere druk dmv geluid (is ze gevoeliger voor). Eh helemaal fout gedacht dus. Ik draai het touw rond, zakje rammelt op den duur en ineens stopt ze en trekt haar achterwerk in om als ik nog 1 draai met het touw zou geven eens flink uit te halen. Eh ik even op mijn hoofd gekrabt. Doorgaan besloot ik. Potverdorie. En tja dat was dus een foute gedachte. Ze had gedreigd dat ze het NIET leuk vond, al meerdere malen aangegeven en tja toen ging ze dus in verzet. Steigeren, kont naar me toe en uithalen, maar toch niet zo om mij te raken, maar dat touw. Oren in de nek, blik op "val toch dood met die ongein". Ik ben na wat andere leukere oefeningen gestopt, want wist het ook even niet meer. Echter dag er na voor de kar, toen ik een drafje vroeg, deed ze hetzelfde. Zodra ik vroeg om meer tempo ging ze in verzet. Kont eronder en willen uithalen. Ik vroeg een stap en weer een draf, en dan ging ze weer stilstaan, oren dreigend in de nek, krabben aan het voorbeen en schuren aan de burry (die 2 laatste doet ze ook als ze niet de kant uitwil die wij willen). Maar nogmaals, geef ik een ander het touw, dan doet ze het dus wel helemaal volgens de parelli boekjes (heb ik ooit echt gezien en ze gaat dan als een speer; dus het ligt ergens echt aan mij, maar dan wel in haar ogen doe ik wat extreems fout of weet ik veel wat. Dat probeer ik dus nu te achterhalen).


Geen idee, heb ik nog nooit goed aan haar kunnen zien. Zelfs niet nu de 3-jarige hengst Mickey naast ons staat. Soms is Mickey wel veel geïnteresseerder in Isabella, maar omgekeerd heb ik het nog niet mogen ervaren.


Ja wie weet, maar ik ken dit alleen van af een papiertje en dan weet ik nog altijd niet wat het is. Ik ben geen theorie mens, moet eerst iets zien.

Overigens toen ik de eerste keer parelli zag dacht ik al bij mezelf, dat is totaal niets voor Isabella. Maar omdat het nu zo goed aansloeg bij Iwan en ik het ook leuk vond tegen alle verwachtingen in, wilde ik het ook bij Isabella gaan toepassen. Maar ja kom denk ik toch weer op mijn eerdere uitspraken terecht; het is niets voor haar .

Zijn er nog mensen die nog steeds meelezen?


Is ook heel goed mogelijk, maar waarom doet ze het bij een ander dan wel? Longeren ook zo hoor, pak haar over en ze vliegt voor je over de wei. Pak ik haar weer, dan is het weer slofslof en gaap en zo.

Overigens zo ook met het hooi hoor. Lust ze het niet dan vertikt ze het bij mij om het op te eten. Met haar neus voor de ruif gaan staan te zuchten, wat gaan staan te smekken zo van HONGER!!, maar geen sprietje ervan eten. En het vrouwtje maar aankijken en als ik haar aan kijk gaat ze weer zo zielig naar haar hooi staan te kijken. Afijn, dan krijgt ze wat anders. Zou mijn moeder die zelfde partij erin gooien dan eet ze het gewoon op. Met medicijnen ook altijd. Bij mij niet willen he; ik moet hele kunstgrepen uithalen en bij een ander vreet ze het zo op. Pfffffff.

Jaja jullie liggen vast in een deuk. Ik ook vaak hoor (gelukkig maar). En daarmee maak ik mezelf ook niet echt geloofwaardig. Heb al te horen gekregen dat ik vooral niet mag lachen als ze zoiets doet als ik met haar aan het werk ben. Ja daag, dat lukt me niet hoor als ze weer iets mafs verzint.

Groeten,
Ingrid

Ingrid den Ouden schreef op woensdag, 6 oktober 2004, 15:43:


Ik ga er 's even goed over nadenken en kom er later op terug. Maar ik wil wel alvast zeggen dat ik het zéker met Egon eens ben - hoera!!! :) ( zie zijn bericht) dat 'dominantie' niet de kern is . Ik ga nu even paarden verweiden, kom er wel op terug!
Groet, Marianne

e m kraak schreef op woensdag, 6 oktober 2004, 15:54:

Ho, even een time-out .

Het begint er even op te lijken dat ik mijn paardje niet meer leuk vind misschien maar dat is dus niet zo. Dat die cursus niet helemaal aanslaat bij Isabella had ik ook eigenlijk niet verwacht, sterker nog ik had wel zoiets "mafs" van haar verwacht. Met vrijheidsdressuur deed ze het ook altijd precies anders dan de mogelijke problemen die in het boekje stonden. Mijn "probleem" stond er nooit bij .

Maar ik heb denk ik nog niet de kern van mijn probleem hier echt goed neergezet. Het is dus ontstaan voor die cursus en ik had gehoopt het met die cursus op te lossen. Ik ben te lief geweest voor haar en heb haar te veel in de watten gelegd. En daar ondervindt ik nu de problemen van. En dat moet ik dus terugdraaien maar hoe.

Want voorheen wilde ze heel graag mee uit, stond vaak voor het hek al te roepen of aan te geven dat ze graag mee wilde. Nu niet meer. Ik moet haar gaan halen en als we gaan lopen sloft ze wat sloom achter me aan. Lange tijd dacht ik dat ze nog altijd last had van haar hoeven, maar ik begin me echt af te vragen of dat echt wel het probleem is. Ik zie niets meer aan die hoeven, ze zien er goed uit en ze voelen goed aan. Misschien ben ik te voorzichtig geworden, kijk ik onderweg nog teveel hoe ze loopt, ben ik te veel bezig met oh niet te veel gras onderweg want dan raakt ze misschien weer bevangen of "oeps loopt ze nu toch weer gevoelig op het grind". Het heeft er zeker mee te maken, ik let veel te veel op haar als we "uit" gaan. Dat is punt 1. Punt 2 is dat ik door het in de watten leggen zelf het huidige probleem heb gecreeerd. Normaal menpaard draaft aan als je dat vraagt en blijft draven totdat je stopt. Isabella niet, die draaft aan, als ze zin heeft gaat ze steeds harder, heeft ze geen zin, dan valt ze na 100 meter of minder al weer terug in stap. Eerst dachten we weer aan die hoeven dan dus afstappen, even hoefjes voelen, schoenen bekijken, kijken of tuig goed zit, even krabbel achter de oren; zo is goed meisje, en weer gaan lopen. Dat heeft ze goed onthouden. Geen zin is stoppen en ze krijgt vanzelf aandacht. Nou niet meer dus. Niet handig op een kruising!!

En dat is dus wel een probleem. Dat ze bij spelletjes en zo of met longeren of met die cursus niet wil, is nog tot daar aan toe, maar dat ze voor de wagen een gehele eigen interpretatie gaat geven aan het mennen dat begint me de keel uit te hangen. Vooral ook omdat ik nu menles heb en het zo heerlijk is die wind in je haren te voelen bij een lekkere draf. Wil van mijn eigenwijze beestje ook een goede menpony maken. Ze hoeft echt niet uren aan een stuk saai te draven en ze mag best een eigen wil hebben, maar wel tot op zekere hoogte.

En wat het wandelen betreft ... waarom ze geen zin meer heeft? Ook geen idee. Wat ik wel veranderd heb sinds oa dit forum, maar ook haar gevoelige hoeven, is het krachtvoer. Minder brokjes dan voorheen en nog vaker wat muesli ipv brok.

Groeten
Ingrid

Ingrid den Ouden schreef op woensdag, 6 oktober 2004, 15:43:


Ik denk dat als je je zin doordrijft in wat in feite een gedragsverandering bij jou is, dat logische gevolgen heeft voor jullie relatie. Misschien ten goede, misschien niet. Kan ik echt zo niet zeggen.


In welk tijdsbestek is dat gebrek aan enthousiasme dan ontstaan?

e m kraak schreef op woensdag, 6 oktober 2004, 16:26:

Oei, om eerlijk te zijn; zolang ik hier ongeveer op het forum ben?

Ik ben nl. vanaf dat moment in aanraking gekomen met NH-ers. Heb dingen geleerd en gelezen waarvan ik dacht; he dat wil ik ook. Heb daardoor dus oa parelli bekeken, wat aan ttouch gedaan met die pony, wat aan mezelf gaan twijfelen, instructie gehad en goed bedoelde adviezen opgevolgd.

Weet je waar het echt fout is gegaan met het buiten wandelen want ik weet bijna zeker dat dit een hoofdoorzaak is, maar draai dat maar eens terug (en ook sorry als degene meeleest waar ik nu over gaat schrijven, ik bedoel er helemaal niets kwaads mee). Het is fout gegaan toen iemand van het forum mij wilde komen helpen. Isabella stormde altijd als een blij kind haar weitje uit de weide wereld in. Echter ik kon haar nauwelijks houden en ging dus maar zelden echt een lekkere wandeling met haar maken. Zo enthousiast was ze dan, maar soms zo erg dat het gevaarlijk werd. Want ze kon goed steigeren toen nog en mijn arm een halve meter langer maken was geen enkele probleem .

Maar die vrouw leerde mij dus hoe ik Isabella kon tegenhouden. Met het touw. Niets zeggen, niets waarschuwen, maar een lang touw met een dikke knoop op het eind en dat met een fikse draai voor haar ronddraaien en haar desnoods ermee raken als ze er doorheen liep. Nou bij haar in 1x raak en Isabel schoot naar achteren. Probeerde haar niet meer in te halen. Ik vond het wat heftig zo baf op die neus en in het begin had Isabella ook goed door dat mijn zwiepend touwtje niet een serieuze dreiging was want ze liep er zo doorheen. Dus al oefenend samen met dat vrouwtje had ik ineens de "slag" te pakken en ook bij mij, baf op die neus. Daar schrok ze van. Buiten ook nog vaak gedaan, en ik was er ergens blij mee, want ze had erg veel respect voor dat touw gekregen en ze bleef achter me. Maar nu was mijn bedoeling dus dat ze wel enthousiast mee bleef lopen, maar gewoon niet meer zo zou trekken. Nou eh vanaf dat moment heeft ze gewoon helemaal geen zin meer.

Dus ik heb het weer geprobeerd met haar te laten draven en dan haar ook voorop te sturen, haar te laten eten, slalommen in het bos en zeker niet meer dat touw laten draaien. Ik weet ook niet of het de hoofdoorzaak is, maar het heeft er zeker mee te maken. En die vrouw parelliet dus ook overigens dus dit was een NH-vriendelijke oplossing.

Mede daarom rinkelt er dus die alarmbel dat ik enorm moet oppassen en dat ik dus volgens mij best de relatie kan verzieken met Isabella. Maar iets meer mag ze wel voor doe toch in het weekend bij een ritje (hahaha). Ik doe zoveel voor haar .

Groeten,
Ingrid

Nog een leuke aanvulling die meer over mij verteld eigenlijk dan over de paarden:

Iwan was in de eerste les en de lessen erna best aandachtig en had respect voor me. Mooi dat dit dus ook kan, heel anders dan Isabella die mij meer als een schuur en krabpaal ziet af en toe . Maar eh, heb het gelijk "verziekt" bij Iwan toen hij in het weekend bij mij was. Ook net zo de aandacht gegeven als Isabella (wel wat minder natuurlijk), maar ook eens een stukje wortel erbij en zo.
Nou eerst volgende cursus was Iwan al wat anders op mij gericht, vooral in de stal mijn zakken doorzoeken en zo.

En na afloop kreeg hij weer een vanillesnoepje van me.

Eh gisteren was hij niet bij me weg te slaan. Die vrouw moest er erg om lachen, maar ik moest mijn persoonlijke ruimte in acht nemen. Iwan snuffelde mij continu helemaal af. Ergens zat heus wel een snoepje in haar verstopt moet hij gedacht hebben. Maar ik had al een veel grotere knuffelpony bij me na 4x oefenen en een weekendje thuis als waar ik mee begon.

Dus eh, het ligt echt wel aan mij hoor . Dat neem ik zonder meer aan.

Groeten,
Ingrid

Ingrid den Ouden schreef op woensdag, 6 oktober 2004, 15:16:


*stomme opmerking*(zet het er maar vast bij!
uhm een paard MOET toch niets?
Als jij geen zin hebt om uit bed te komen doe je het toch ook niet?
Laat lekker lopen dat paard, ze heeft gewoon geen zin, en ik ook wel eens niet... dan doe ik het ook niet....
stomme opmerking!!!!

Ingrid den Ouden schreef op woensdag, 6 oktober 2004, 16:45:


Hoi Ingrid.
tja, zoals al gezegd op het yahooforum (ja ik volg alles, maar wel op de achtergrond, schaam ) ligt het denk ik echt aan je intentie. Wat straal je uit.

Dat je paardje het je kwalijk neemt dat je je strategie verandert, dat begrijpen we denk ik allebei.
Ik weet eigenlijk niet goed te zeggen of deze verandering je relatie goed zal doen of juist niet. Aan de ene kant kan een beetje respect voor jou van Isabella geen kwaad. Je bent toch geen wandelende snoepzak, krabpaal en noem maar op. in een kudde zou een paard en ander paard, ook zijn maatje, nooit zo misbruiken, denk ik.
Aan de andere kant doe je, volgens Isabella, haar nu groot onrecht aan. Paarden zijn wel vergevingsgezind geloof ik, maar of het je relatie ten goede komt. Ze snap je nu gewoon niet meer. logisch ook.

Mijn ervaring is dat sommige paarden minder geschikt zijn voor een bepaalde NH-methode als anderen. Ik heb met Parelli hele goede ervaringen, maar met mijn huidige verzorgpaard gaat het helemaal niet zo goed. Binnenkort komt Calippo (noem haar even bij haar schuilnaam voor de zekerheid) eens bij me langs om te kijken waar het precies fout gaat.
Misschien is het voor jou ook wel goed als je iemand erbij vraagt, zoals je instructrice.
Als ik hoor dat je je indruk op Iwan al na 1 les hebt "verziekt". Dat bedoel ik niet lullig, maar in plaats van partner ben je binnen een week Iwans snoepzak geworden. Dan wordt het denk ik toch tijd om na te denken. Misschien kun je Isabella niet meer veranderen. maar misschien wel bij paarden die je in de toekomst zult tegenkomen.

groetjes! sandra