Hans Arendse schreef op woensdag, 27 oktober 2004, 18:57:


Hoi Hans,

Dat vriendelijk vragen heb ik dus vanmiddag geprobeerd. 2,5 uur heb ik rondgelopen langs de klep, over de klep (ik dan, m'n paard vertikte het) en zelf in de trailer gestaan en hij ervoor. Ik heb hem gelokt met snoepjes en als hij een stap op de klep zette een snoepje gegeven. Kwam niet verder dan 1 voet op de klep, snoepje geven en verder niks. Nou is dat natuurlijk al een begin, maar in 2,5 uur 1x een voetje op de klep lijkt mij niet echt goed gaan. Maar goed, we houden stug vol en gaan dat vanaf nu iedere dag doen. Kreeg natuurlijk langs alle kanten goed bedoeld advies als lijnen erachter en tikjes met de zweet maar ik wil hem zonder dwang de trailer in krijgen. Ben jaloers als dat bij jou paarden wel gewoon gaat.
In ieder geval bedankt voor je reactie.

Adriënne

adrienne schreef op woensdag, 27 oktober 2004, 22:42:

Er zijn meerdere manieren om je paard zonder geweld in een trailer te krijgen. De manier zoals hier in de site beschreven werkt. Ook door zachte aanhoudende druk op het leidtouw te geven en dat weglaten vallen op het moment dat je een beweging in de goede richting voelt, krijg je je paard in een trailer. Het is hetzelfde als wat Hans beschrijft maar ik denk dat je paard er meer van leert. Je beloont hem dan met rust als hij toegeeft aan de druk en daarna begin je vanuit dat punt weer opnieuw. Dus wat druk op het leidtouw zetten en wachten......., kan best even duren voor je reactie krijgt, maar jij zorgt dat je meer geduld hebt dan je paard. Op het moment dat hij nageeft, doe jij dat ook. Dit is in tal van andere situaties te gebruiken. Lokken met snoepjes is niet de manier. Mensen denken soms dat clickertraining zo werkt maar in dat geval lok je hem niet met snoepjes, maar beloon je hem ermee, een wezenlijk verschil!
Piet

adrienne schreef op woensdag, 27 oktober 2004, 13:22:


Hoi Adriënne,

Je verhaal komt me bekend voor. Ook mijn paard was best makkelijk behalve als het op trailerladen aankwam. Het gaat nu gelukkig stukken beter. Een paar tips waar ik veel aan heb gehad:

- inderdaad geen mensen om je heen met allerlei (goed bedoeld) advies. Dat maakt het paard alleen maar argwanend en dan vertrouwd hij het helemaal niet meer. Een rustig iemand die het vertrouwen van het paard kan winnen zou misschien nog wel kunnen maar je zult het op den duur toch zelf moeten doen.

- mijn ervaring met een lijn achter de achterhand etc. is dat dit soms werkt (eenmaal) maar de volgende keer weer niet. Is dus geen structurele oplossing.

- van een cursus trailerladen bij Voest heb ik vooral geleerd dat je vooral niet teveel kracht moet gebruiken. Ik maakte bijv. de fout om te hard te trekken waardoor het een krachtmeting wordt en dat moet je juist voorkomen. Het moet irriterend/onrustig voor het paard zijn. Niet meer dan dat. Vooral ook niet vergeten om de druk direct los te laten zodra hij een stap in de goede richting doet. Het is niet een kwestie van het paard naar binnen trekken maar meer "als je deze kant op komt dan krijg je rust". Geef 'm die rust ook en laat je niet verleiden om gelijk weer de druk op te voeren.

- ook bij Voest geleerd: Je kunt het laden goed oefenen door alle afzonderlijke delen van de trialer (een loopplank, een nauwe ruimte, iets waar je onderdoor moet) ook afzonderlijk kunt trainen, hierbij gebruik maken van lichte druk (ongenaam maken) en vooral belonen (druk weghalen) zodra er (letterlijk) een stap in de goede richting wordt gedaan.

- Ook regelmatig oefenen zonder dat je daarna daadwerkelijk wegrijdt zodra hij in de trailer staat. Was nl.ook een fout die ik maakte. "Pfff..hij zit erin...snel klep dicht en weg...ben al laat....". Hij moet eerst goed ervaren dat een trialer rust betekent (iets positiefs).

Momenteel ben ik bezig om tijdens het grondwerk mijn paard mooi naast me te laten lopen in plaats van achter me aan. Ik gebruik een carrotstick (Parelli) om, als het nodig is, wat lichte druk achter het paard te brengen zodat hij wat meer voorwaarts gaat (in combinatie met duidelijke focus/lichaamstaal/wijzen naar voren). Dit soort werkt komt me ook goed van pas bij het trailerladen. Ik kon 'm vorige week op deze manier zo voor me uit de trailer in sturen. Maar geloof me...als ik daadwerkelijk weg moet zal het niet zo makkelijk gaan...

Wat kan ik verder nog zeggen...veel geduld hebben. Na 2.5 uur een voetje op de klep lijkt mischien niet veel maar het is een begin. Sommige paarden hebben nu eenmaal een hekel aan een trailer en eigenlijk is dat heel logsich (jezelf laten opsluiten in een donkere, nauwe ruimte is erg onnatuurlijk voor een paard).

Ik denk dat je het goed aanpakt. Misschien heb ik je een tip gegeven die je net even weer iets verder kan helpen.

Succes!

Edward

edward larkens schreef op donderdag, 28 oktober 2004, 8:52:


Hoi Edward, als ik gewetenhad dat jij het zo prima uitgebreid zou verwoorden, had ik er niet ook nog eens over geschreven.
Dit is de methode van Dorrance, zoals beschreven wordt in zijn boek True horemanship through feel en zoals ik al zei, het is overal op toe te passen, dus niet alleeen bij trailerladen. "Lichte" druk is inderdaad, zoals je zegt , belangrijk en meegaan met diezelfde druk als je paard achteruit loopt of zijwaarts o.i.d. Je paard leert dan zonder vechten dat nageven gemakkelijker is en als hij het beu wordt komt hij. Want zoals in dat boek staat "Uiteindelijk gaat iedereen zitten" En zelfs de lichtste druk
Ik zelf gebruik hier bovenop mijn clickeren als een extra motivatie bij het nageven. Dus: nageven, druk weg en Yes, belonen. Heeft ie tig keer zo snel door.
Piet

edward larkens schreef op donderdag, 28 oktober 2004, 8:52:


Hoi Edward,

Bedankt voor de uitgebreidde uitleg! Daar kan ik wat mee.
Mag ik je misschien nog een vraag stellen? Als ik zelf op de klep sta of in de trailer en ik oefen wat druk uit op het touw door een beetje te trekken gaat hij nogal makkelijk met z'n hoofd omhoog lopen gooien of hij gaat achteruit. Hoe kan ik hier het beste op reageren?

Adriënne

adrienne schreef op donderdag, 28 oktober 2004, 16:09:


Ik zou met 'm meelopen naar achteren. Alsof jij 'm naar achteren stuurt en zijn 'ontsnapping aan de druk' dus niet werkt. Daarna weer van voren af aan vragen om weer naar voren te komen (lichte druk en bij een reactie belonen). Desnoods ga je, als hij nog maar voor de klep staat, zelf het initiatief nemen om 'm weer uiteruit te sturen (of rondjes voor de trailerklep laten lopen). Een 'per ongeluk' voetje op de trailer is direct rust.
Ik moet zeggen dat mijn paard vorige week ook opeens weer begon met protest (achteruit lopen) zodra hij door had dat ik 'm de trailer op wilde hebben. De ervaringen tijdens het rijden met de trailer hebben blijkbaar toch weer een negatieve indruk bij 'm achtergelaten. Ik ga nu dus weer regelmatig oefenen zonder dat ik 'm daarna daadwerkelijk ga vervoeren. De trailer moet hij weer als iets positiefs zijn. Zoals ik al schreef gaat het begeleiden aan de zijkant van het paard in combinatie met licht druk bij twijfel nu erg goed maar heb dit nog niet toegepast na afloop van een buitenrit dus weet niet of dit dan ook succesvol is.

Edward

edward larkens schreef op donderdag, 28 oktober 2004, 22:30:


Okee, ga ik proberen. Bedankt!

Adriënne

adrienne schreef op vrijdag, 29 oktober 2004, 12:34:

Hier ook al weer mis Ik heb er net 3,5 uur over gedaan........ Ik weet weer precies waarom ik destijds met parelli begon

cornelie

cornelie schreef op vrijdag, 29 oktober 2004, 19:36:

3,5 uur??
Wil je eens vertellen wat je doet dan?
Piet

Piet schreef op vrijdag, 29 oktober 2004, 20:04:


Ja hoor. Maar...... ik deed op dat moment hetgeen waarvan ik dacht dat het beste was, met de kennis en vaardigheden die ik nu heb.

Pride heb ik nu 8 jaar ( gekocht als veulen) en hij is niet makkelijk.
Trailerproblemen zijn er al vanaf het begin maar de laatste 3 jaar!!!! ging alles goed, tot vandaag. Ik was alleen met mijn moeder ( geen paardenmens) en dan sta je er dus alleen voor. Hij weigerde gewoon, maar verder niet steigeren, trappen of wat dan ook. En ik werd niet kwaad, maar heb toen voor een bepaalde oplossing gekozen. Ik zette hem voor de klep op een zeer kleine cirkel in draf en liet hem draven totdat hij het een beetje zat was ( op het laatst zo'n 10 minuten per keer ) . Voor de klep zetten, lichte druk op het touw, verzette hij een voet, touw los, ff rust en zo verder. Zodra hij achteruit ging, weer op een cirkel in draf.
En dan net zolang totdat hij zichzelf moe was..................... Dat heeft 3,5 uur geduurd. Ik bleef ook volkomen kalm en rustig en dat vond ik toch wel knap van mijzelf Maar ja, pride blootvoets en op stenen......... zijn voetjes is nu wel wat af, maar dat groeit wel weer.
Ongetwijfeld had ik het sneller/beter op kunnen lossen maar uiteindelijk stond hij erin, ik heb geen moment mijn geduld verloren en ook geen paard dat over de zeik is. Maar oplossingen voor een evt volgende keer zijn uiteraard van harte welkom Werkelijk alle 'normale' oplossingen zijn voor onze parelli tijd al uitgebreid getest.
Maar waarschijnlijk gaan de komende 3 jaar weer goed..........

cornelie

cornelie schreef op vrijdag, 29 oktober 2004, 20:41:


Dank je voor je beschrijving. Wat een buitengewoon lesje zelfbeheersing he? Hoe paarden ons opvoeden :)
Ik weet niet of iets, zolang het geweldloos gaat, beter of slechter is.
Ik had zelf geprofiteerd van het feit dat mijn paard clickerwise is en dan met aanhoudende druk en dubbel belonen met druk laten wegvallen en clicken+belonen bij een beweging de goede kant op, hem de trailer in laten lopen.
Ik hoop voor je dat het voortaan niet 3 jaar goed gaat , maar altijd!
Piet

Piet schreef op zaterdag, 30 oktober 2004, 8:35:

Gruwelijk Maar ik kreeg toch wel veel complimenten van iedereen dat ik er zo kalm en rustig onder bleef.



Voor mij persoonlijk is het beter zo. Voorheen is er ik weet niet wat met pride uitgehaald door anderen en daar kon ik niet meer tegen. Ik heb in elk geval lekker geslapen zonder dat ik mij schuldig voelde over het 'geweld' dat normaal gesproken gebruikt wordt.


Ook dit had bij pride niet geholpen. Als hij het kon had hij gisteren geknipoogd, hij zag er echt uit alsof hij een spel aan het spelen was. En ik was ook puur met hem terug aan het spelen........... maar uiteindelijk is hij er toch ingegaan


Ik hoop het van harte Maar toch, je leert er altijd weer van en ongetwijfeld zal bij pride ook e.e.a. doorwerken. Sinds kort heb ik 'loslaten' ontdekt en dat is heel fijn. Alhoewel ik gisteren ergens zou moeten wezen heb ik dat ook direkt 'losgelaten' . Ik vond het op dat moment belangrijker dat hij erin zou gaan op een manier waar ik achter zou staan dan dat ik met veel geweld en bombarie het klusje binnen 5 minuten geklaard zou hebben en alsnog gestresst op weg zou zijn.

cornelie

Op 30-okt-04 om 14:58 heeft cornelie het volgende geschreven:

ZO!
Je maakt mijn dag goed.
Ben gelijk met werken gestopt om met de anderen mee te gaan voor een
buitenritje!!
Tis er weer voor.
Dank je. Leer ik nog es wat op mijn oude dag.
Marjolijn