Piet schreef op maandag 9 november 2009, 9:42:


Hoi Piet,

Bedankt voor je email terug, we vonden het heel jammer dat we in Polen zijn precies op het seminar gister van j. jackson daar had Ariel graag heen gegaan.
Ben benieuwd hoe het was.

Ik wil niet pusschen of zo hoor , maar....
Verslagje?
Ben wel nieuwschierig!

Gr Esther

van lennep schreef op vrijdag 13 november 2009, 11:29:


Morgen!

Ik ben op weg naar huis hondsberoerd geworden. Moest door mijn paps en mams langs de snelweg weggehaald worden, kon niet meer rijden. Dus ik heb een paar dagen in de lappenmand gezeten en daarna de achterstand in de agenda in mogen halen. Morgenochtend ga ik er voor zitten om een verslagje te schrijven en ik heb wat leuke foto's!

Groetjes Karin

Karin schreef op vrijdag 13 november 2009, 21:54:


Ik heb nog geen minuut vrije tijd gehad zit nu vandaag pas voor het eerst op mijn kont

Hier dan het beloofde verslagje.

Ik kwam iets te laat aan, omdat ik dacht dat het om 10.00 uur begon. Gelukkig waren ze pas om half tien begonnen en had ik niet veel gemist.
De lezingen werden gegeven in het gangpad tussen de stallen. Er was een mooi groot scherm en een prima geluidsinstalatie, waardoor ook achterin de ruimte alles goed te volgen was.
Jaime begon met foto's gemaakt van paarden in vrijheid. Daarna ging hij verder over hoe hij tot het bekappen en paddock paradise is gekomen. Hij ging heel uitgebreid in op de randvoorwaarden (huisvesting, voeding, sociaal contact). Hij was daar ook niet vrijblijvend in, zijn overtuiging klonk door, maar wel door een goed verhaal en sterke punten. Meest opvallende stuk vond ik dat hij qua voeding aangaf dat paarden geen grazers maar oppertunisten zijn. Dus is het verkeerd ze enkel gras en/of hooi te voeren. Hij gaf aan dat hij het noodzakelijk vind dat paarden ook regelmatig kleine hoeveelheden groente en fruit krijgen.
Daarna ging hij over tot het bekappen. In grote lijnen ook een heel erg bekend verhaal. Wat me vooral opviel is dat hij het heel erg belangrijk vind de hoef de tijd te geven om van binnenuit te herstellen. De niet meer weghalen dan dat de hoef aankan. Hoeveel je weg kan halen bekijken ze met "healing angels", wat in feite de hoek van het bovenste stuk, sterk en gezond aangehechte hoefwand is. Hij ging hier even op in, maar ik vond het niet heel duidelijk. De strekking begreep ik wel, en als je het zo toepast geloof ik direct dat een zwakkere hoef zich goed herstellen zal. Maar een aantal foto's met hoeken en lijnen erop gaat mij iets te snel tijdens een lezing.
Na een pauze ging hij verder in op paddock paradise. Hij is tot de conclusie gekomen dat wilde paarden zich eigenlijk rondom een vast patroon bewegen. Rondom een waterpoel trekken ze naar diverse plekken om daar te eten, rusten of spelen. Dit gedrag heeft hij vertaald naar paddock paradise.
Ik denk dat bekend is dat paddock paradise een track rondom het terrein is, eventueel opgeleukt met heuvels, verschillende ondergronden, obstakels enz. Met gps metingen is duidelijk geworden dat zelfs in een relatief kleine en eenvoudige track, de paarden al snel 26 tot 31 km per dag lopen. Het smalle pad stimuleerd paarden direct om veel meer rond te gaan trekken.
Na de lunch werd door Bjorn Rhebergen de plannen om paddock paradise op manege de Paardenmaat toe te gaan passen. Hij liet een interesant ogende track zien, met een mooi centraal punt erin. Ook sprak hij over het belang van goed hooi, het aanpassen aan de zwakste schakel van de groep voor wat betreft heftigere ondergronden en het interesant maken van de track voor zowel de paarden als om naar te kijken (begroeiing ed). Er werd ook een en ander uitgelegd over de bodem en bemesting en over linkstenen.

Na deze lezing vertrokken we naar de buitenbak, waar 4 paarden klaar stonden om bekapt te worden. In kleine groepjes stond je rondom het paard en deed de bekapper (Jaime zelf, Wout Overbeeke, Bjorn Rhebergen en Guntur) een hoef voor precies volgens het model van Jaime Jackson. Daarbij kon je allemaal vragen stellen. Ik zat zelf bij Bjorn en hij nam uitgebreid de tijd veel uit te leggen. Opvallendste vond ik dat hij het schoonmaken van de zool heftiger doe dan ik gewend ben. Hij haalde echt met het mesje een laagje eraf. Hij gaf aan dat je niet in de zool mocht snijden, maar ik vond het er toch veel op lijken. Daaraantegen vond ik de dunne laag die hij verwijderde ook niet direct een verschil voor het bekappen maken, wat wel aangeeft dat het ook niet veel was. Tweede grote verschil is, dat hij de hielen hoger liet dan ik verwacht had. Het betrof een paard wat nog erg herstellende voeten had (en een peesblesure heeft). Hij kon bij de toon niets weghalen en dus ook niet van de hielen. Hij haalde wel iets van de hielen af omdat deze ondergeschoven zijn, was dit niet het geval, dan had hij er niets afgehaald. Zijn uitleg is, dat als je de kwartieren wel goed gelijk aan de zool houd, dat de hielen dan vanzelf gaan verlagen, wanneer de hoef er aan toe is.
De mustangrol was minder zichtbaar dan ik gewend ben, maar wel duidelijk voelbaar. Naast de mustangrol maken zij ook de hoefwand overal even dik. Van onderaf word het dunste stuk van de hoefwand gezocht en overal waar de hoefwand dikker is word van onderaf een "gidsje" gemaakt. Oftwel, de wand word overal even dik gemaakt. Daarna word van buitenaf, aan de hand van het gidsje de wand tot 2/3de van de hoogte van de hoef ook dunner gemaakt. Waar dit precies voor was ben ik kwijt, misschien kan iemand mij hierin aanvullen?

Als afsluiting kon er in de kantine nog even nagekletst worden en liet Jaime een aantal 28 jaar oude gevriesdroogde mustanghoeven zien. Een was er lateraal (van achter naar voren) doormidden gezaagd, eentje mediaal (van links naar rechts).
Jaime vertelde dat de hoeven van buiten scheef leken. Hij heeft heel wat tijd besteed aan het meten van deze scheefheden en kijken of dit bij alle paarden zo was. Uiteindelijk kwam hij tot de conclusie dat hoe scheef de hoef van buiten ook leek, hij aan de onderzijde altijd practisch recht was (dus alle helften even groot) en dat het tijdsverspilling was er naar te gaan kijken.

Ik zal vast nog een en ander vergeten zijn, maar dit is denk ik wel een beetje de dag. Ik heb een foto van Jaime in het fotoalbum gezet.

Groetjes Karin

Karin schreef op zaterdag 14 november 2009, 19:44:


Dank voor het verslag.

Karin schreef op zaterdag 14 november 2009, 19:44:


He Karin, bedankt voor het verslag!
Heb dus weer wat gemist...maar wat een klein mannetje lijkt die J.J. naast dat paard!
Ik hoop dat er nog een volgende keer komt , en dan zal ik zeker proberen heen te gaan!!!

Gr Esther