Spirithorses schreef op zaterdag 9 januari 2010, 9:16:


wel dan zegt een in elkaar gestoken skelet me meer dan de huid en hoeven. Dat is meer hetgene dat ik in gedachten had. Kan ineens ook als didactisch materiaal fungeren.

Cindy Helms schreef op zaterdag 9 januari 2010, 11:21:


Nou goed: Jij het skelet, ik de huid en hoeven.
Iemand anders nog iets? De biefstukken?

Spirithorses schreef op zaterdag 9 januari 2010, 12:33:


Euhh nee dank je. Doe mij maar het zadel dan
Simone

SimoneS schreef op zaterdag 9 januari 2010, 12:43:


Wenksbrauwen als stoffertjes af ?

Peter Donck schreef op zaterdag 9 januari 2010, 8:43:


Dat ligt toch een beetje anders.
Het verschil werd veroorzaakt door onze Brabantse, naar Spanje en Polen weggepeste, bio-industriële varkensmegaboeren die op het reuze idee kwamen dat het ravijn waar die Spanjaarden sinds heugenis zo af en toe een dood beest in gooien, het ook wel goedkoop zou zijn daar hun 100en lijken bij te doen.


Dat ging maar heel even goed. De popuplatie vale gieren werd er zelfs groter van. Logisch he? Toen vond "europa" dat van die 100en varkenslijken in het ravijn weer niet zo een puik idee... vanwege volksgezondheidsrisico's, builenpest e.d. dat soort nonsens.
Als je vervolgens ineens ophoudt met "voeren" heeft die over de top getilde gierenpopulatie inderdaad een probleem, maar wie is er nu vale-gieren-liefhebber? Als het panda's of zeehondjes waren zou "europa" te klein zijn....

joop schreef op zaterdag 9 januari 2010, 10:39:


Hier ook gewoon Rendac hoor.
Ik had er nog geen ervaring mee, maar daar zal vandaag spijtig genoeg verandering in komen.
Gisteren gebeld en vandaag komen ze, dat vind ik in elk geval wel 'snelle service' en schijnbaar nog gratis ook.
Een 'putje' in de grond graven met deze temperaturen, ik moet er niet aan denken. Dan zal je lang mogen schuppen.

Het idee om dat lichaam te gaan verminken, word ik eigenlijk een beetje naar van. Het is (gelukkig) geen paard van mij. Maar ik ze liep wel bij ons en ik heb haar maandenlang mee verzorgd. Niet de eerste keer dat ik een dood paard zie, maar wat is het een verschil als je het dier ook gekend hebt. Ik wil me niet voorstellen wat het is, als je er ook van gehouden hebt.
Ik was erbij als ze dood ging, maar gisterenavond ben ik toch nog eens naar haar gaan kijken, daar onder haar zeiltje aan de weg. Gek, maar ik vond haar mooi. En vredig, een groot contrast met voordat ze ging.
Ik kan me niet indenken dat je daar een gebruiksvoorwerp van maakt. Er vooral van afblijven, dat moet je doen.
En dat is een gevoel. En je kan er pragmatisch over gaan denken. Maar als het gaat over zaken als leven en dood, is het in mijn ogen het gevoel dat moet overheersen.

Ik ben niet zo naïef dat ik niet weet wat ze er bij Rendac mee uitvoeren. Meer nog, ik ben wel eens lijfelijk aanwezig geweest op dat bedrijf dus kan mij er misschien net iets teveel bij voorstellen. Maar gek genoeg maakt net dat industriële en het feit dat ze daar niet 'alleen' is, dat ik daar niet persé nare gedachten over krijg.

groetjes
Ans

Ans Jondral schreef op dinsdag 12 januari 2010, 8:59:


Indy is met de Duitse tegenhanger van Rendac meegegaan. Zou het zo weer doen met Lily en Kim, al hoop ik dat dat nog jaren mag duren.

Ik vond het niet zo erg, Indy haar lichaam was heel snel slechts nog een omhulsel, datgene wat het tot Indy maakte was er niet meer.

Monique

Ans Jondral schreef op dinsdag 12 januari 2010, 8:59:


Oh, is het dat paard dat een dubbele blessure opliep? (met de afgescheurde pees) Jammer dat er dan toch een sneeuwslachtoffer gevallen is

Liesje_Olli schreef op dinsdag 12 januari 2010, 10:01:


Ja, jammer genoeg wel.

Frans Veldman schreef op vrijdag 8 januari 2010, 17:41:


Ik denk dat er geen verschil zit tussen het ene dode paard, en het andere, maar het zijn vooral de eigenaren die daar verschillend in zijn en verschillend mee omgaan.

Groetjes Jolanda

Unartica schreef op dinsdag 12 januari 2010, 10:42:


Heb voor Bella de Rendac laten komen, heb daar eigenlijk niet bij stil gestaan toen.
Voor mij is dood ook wel dood, een leeg omhulsel, alles wat haar maakte tot de pony die ze was, was weg.
Niks bewaard , geen manen of staart.
Ook onze verzorgpaarden daarvoor, die beiden tegelijkertijd aan koliek zijn overleden, zijn door de Rendac opgehaald.
Wanneer Player ooit overlijdt, zal dat niet anders zijn. Hoewel dat gevoelsmatig totaal iets anders zal zijn. Zij is mijn eerste paard en de band die ik met haar heb kan ik niet beschrijven.
Misschien dat ik van haar wel een plukje manen zal willen bewaren.
Mag er niet aan denken dat ze er op een dag niet meer zal zijn, brrr

Jacqueline v d Berg schreef op dinsdag 12 januari 2010, 11:32:


Vera is 1e kerstdag overleden/
special opgehaald a 500 euro met een trailer met draagbaar.
Merry was pas 2 weken bij mij en is opgehaald ok door rendac,net 1 uurtjr geleden en et de grijper,maar ook een hele lieve man ,dus als t zo gaat ook niet erg.
Vera is 10 jaar in mn leven geweest en merry 2 weken.
Mis ze allebij niet in verhouding
heb ik n beste best gedaan.
Ik zou ze allebei nog graag samen in n leven hebben,dus in zoverre zou ik ze dolgraag bij me houden.
In mn hart.
Heb nopjes geadopteerd,die kreeg ik gratis.
En van cees krijg ik mn geld terug.
Maar de 28e heb ik een serieuze afspraak,want mn verdriet moet een goede kant op.
Met de AID met fotos ,verhaal
We zien wel.
Ik ga absoluut nu de politiek in.
Ik weet dat ik zeker af en toe een rot.....z...k ben ,en ik ben niet uit eigen wil lid geworden van de kennemer......tjes.
Een onnozele ziel dacht dat t wel leuk was,maar heb geen stap meer gezet daar.
Too much nothing.
Jaren geleen heb ik met mn dierbare ,nog denkende dat ik a change kon maken daar de koffieboet mooi geschilderd met allemaal paardjes .
Sprookjes bestaan niet.
Als jullie mij willen weren van dit forum,begrijp ik t heel goed.
Zeg t maar
Ik ben gewoon af en toe een emotionele rotzak,maar toen vera overleed,werd ik gek.
En als ik dan lees dat er mensen zo keihard,pretencieus lopen te oordelen.
Niemand weet dat ik repelsteeltje heet,maar heb in heel mijn leven nooit ruzie gehad met 1 paard.
Ben geen mensenmens denk ik.
Ben nu wel heel verdrietig.
2 prachtige merries in 3 weken.
forgive me please

verasita schreef op dinsdag 12 januari 2010, 19:20:


'K zit hier met een brok in mijn keel. Had de laatste tijd veel moeite met je manier van schrijven, maar wat jij hebt meegemaakt dat gun je niemand.
Van mij hoef je niet geweerd te worden en al helemaal niet na je laatste woorden.
Ik hoop zo dat je met je nieuwe paardje meer geluk zal hebben.

groetjes Rita