Jacqueline v d Berg schreef op maandag 14 mei 2012, 0:02:

Die conclusie klopt ook niet. De Arabieren hier zijn ook allemaal met een snelwerkend metabolisme en het is lastig om ze samen op gewicht te houden met Camee en Harisha. Over het algemeen is het hier zo dat Camee en Harisha beiden wat te zwaar zijn, en de rest naar de norm slank (we doen aan strookbegrazing). Maar dat 'wat te zwaar' is bijna mager te noemen als ik kijk hoe dik sommige andere paarden zijn, jemig de pemig, wat is er vaak overgewicht zeg....

Het hangt nogal af van paard in kwestie, je kunt niet zeggen dat Arabieren weinig nodig hebben in het algemeen. Althans, hier niet en zo ken ik er nog wel meer. Jouw Nazyra heeft blijkbaar wel een ander metabolisme dan Player, of is meer een schranser dan Player, beetje pech, maar de kans dat het goed zou zijn gegaan was toch echt groter dan met dat andere paard dat toen een optie was, daarbij kon je echt vooraf weten dat het niet gelijk zou zijn.


Ans, ik denk dat dit voor heel veel paarden veel erger is. Ze kunnen wel eten he, alleen niet zo snel. Het grootste probleem zou voor mij zijn (en is de reden dat wij Haris en Camee geen graaskorf omdoen als ze te dik zijn) dat ze niet met elkaar kunnen krabbelen wanneer ze dat willen, dat is toch wel een gemis lijkt mij zo... (gebruikerservarenen; klopt mijn aanname van het niet krabbelen?)

Bij ons dus strookbegrazing en ik vind niet dat ze hierdoor weinig bewegen, ze zijn juist misschien wel meer aan het lopen dan paarden die 24/7 op de weide staan want die zijn verzadigd en ploffie en verzadigde paarden bewegen gewoon echt veeeeeeeeeel minder dan paarden die niet constant het gevoel hebben een kerstmaal te hebben gehad. Ze sjezen en stappen hier echt veel, vind ik. Wanneer zijn jullie actiever, na wel genoeg maar niet teveel eten, of na grote kerstmaaltijden? Ik denk dat je dit door kunt trekken naar paarden, althans wel als het schransers zijn.



Ja, ik denk dat het inderdaad paard-specifiek is en dat je inderdaad het gedrag van het individu moet bekijken. Voor de een is (gedeeltelijke) afzondering niet erg, voor de ander de graaskorf niet. Strookbegrazing zal ook wel niet voor iedereen en alle groepssamenstellingen goed werken.
--
Ilona

Ilona Kooistra schreef op maandag 14 mei 2012, 8:41:


En wat dan met hun geur die beperk wordt? Paarden zitten de hele dag allemaal dingen te besnuffelen en te bevoelen met hun lippen, dat kan ook allemaal niet.
Sorry, maar ik vind ze echt gehandicapt, die paarden met graaskorf.

Wij hebben hier trouwens regelmatig paarden apart lopen. Mandy heeft een groot deel van de winter apart gestaan en dan liep zij ook op het gras terwijl Angel en Charly op de winterweide achter bleven. In het begin heb je dan inderdaad een beetje gedoe omdat er paarden achter blijven, maar ze wennen daar ook aan hoor. Na een tijdje kijken ze daar niet meer van op.
Mijn buren hebben een haf die HB gevoelig is een ouder volbloed-achtig paardje. Die hebben op elke weide een paddockje voor de haf en de volbloed loopt op de hele weide. En s'avonds mogen ze dan nog enkele uurtjes samen op de grote weide. Dat gaat al jaren zo. En t'is misschien iets arbeidsintensiever voor de eigenaren, die minstens 2 keer per dag langs de weide moeten. Maar de paarden zelf vinden dat al lang geen probleem meer. Ze kunnen ook over de omheining heen aan elkaar aan en de volbloed komt regelmatig de haf wat gezelschap houden.
En zelf heb ik ook een paard dat nooit op het gras staat. Haar kuddegenoten gaan nu dagelijks achteraan naar de weide en zij blijft vooraan op het terrein op de paddock of in de piste. Ze maakt daar nooit een probleem van. En nu ze een veulen heeft al helemaal niet, want die houdt ze toch zo veel mogelijk uit de buurt van andere paarden.
Zenuwachtig rond lopen of roepen op de andere paarden, doet ze nooit.

Ivm het metabolisme van die Arabieren. Bij mijn paard op stal zijn het toch meestal de Arabieren die zo nu en dan uit de grote kudde gehaald moeten worden om terug vet te mesten. Meestal trekken ze het niet als ze een veulen hebben, maar momenteel staan er toch ook 3 magere Arabische merries binnen om bij te voeren, en die hebben geen veulen. De warmbloeden doen het doorgaans beter.

Ans, ik denk dat je beeld van de graaskorf niet klopt. Billy lijkt niet eens in de gaten te hebben dat ie het ding om heeft. Kan het ook zonder problemen om doen, terwijl hij echt wel een wijsneus is. Als je met iets komt wat hij niet ziet zitten, maakt hij dat hij weg komt, met als toegift de kont in de lucht.
Hij kan alleen, zoals gezegd, minder eten.

Apart gezet geprobeerd, twee jaar geleden. Ik had een supersneu ponytje wat niet liep.
Strookbegrazing en paddock paradise... vorig jaar geprobeerd. Billy kruip overal onderdoor met zijn 75 cm (en het lukt hem precies tussen twee klikjes van de stroom door) of tussendoor. Rampzalig. Hälga neemt een aanloop en bulderd er gewoon dwars door heen.
Na vorig jaar dagelijks de heining repareren gaf ik het op toen ik hem op een bepaald moment net weer op orde had gemaakt, hälga naast mij een aanloop nam en er simpelweg als een buldozer dwars doorheen ging
Ik denk dat ze haar punt duidelijk probeerde te maken.
Geloof mij maar gerust... dat wordt je snel beu.

Nu heeft billy dus de graaskorf op en gezien de kudde tig keer per dag van voor naar achteren in door de wei loopt en hij hard moet hollen om het zaakje bij te houden, krijgt ie beweging en is hij tevreden. Hoewel hij natuurlijk wel graag veel meer zou vreten. Geen twijfel mogelijk. Maar dat kan niet

De neusgaten zijn vrij (heb de korf aangepast) en hij komt er alleen met de lippen tegenaan als hij staat te eten. (drukt de rubberen onderkant op het gras en eet de grasjes die door het gaatje komen

Ilona, het krabbelen vind ik ook het meest vervelend, maar paarden zijn wel creatief. Billy wrijft nu met zijn snoet om te krabbelen. En dagelijks is ie ong 2-3 uurtjes zonder korf.

Sandra van Bommel schreef op maandag 14 mei 2012, 10:07:


Tja, nochtans al genoeg paarden met graaskorf gezien, en daar baseer ik mijn mening dan ook op. Ik blijf het een onding vinden.

Nog iets dat je mee moet nemen in je overweging, is trouwens dat je je paard dwingt om anders te gaan eten. En voor 'tijdelijk' zal dat niet zoveel uitmaken. Maar bij een paard dat er permanent mee rondloopt zou ik mij toch serieus afvragen welke impact het heeft om de slijtage van tanden en kaken etc...
Was het niet op dit forum dat iemand berichtte over een paard dat z'n gebit helemaal scheef had gesleten door zo'n graaskorfding?

Ans Jondral schreef op maandag 14 mei 2012, 10:15:


Klopt. Dat probleem ontstaat bij de greengard. Die gebruik ik om die reden ook niet

En goed... het is per paard verschillend. Bij silja vond ik het ook geen succes. Ik denk dat het altijd een kwestie is van bekijken van paard tot paard en een afweging maken. Af laten vallen is altijd een crime en je moet altijd een afweging maken wat het beste werkt voor een specifiek paard. Onder andere omstandigheden had ik gekozen voor blijven paddockparadise met wisselende 'openingen' opdat het niet een grote modderzooi wordt e.d. , maar helaas bleek dat vorig jaar dus echt geen succes hier.
Ik ben gezegend met een 6 ha wat ideaal is mbt beweging, maar waar ook veel groeit. Ik had liever een bos gehad van die afmeting. Het enige voordeel is dat het 'arm' gras is met veel kruiden e.d.

Trouwens... wat ik mij afvraag met strookbegrazing/schrale weides etc.... Ik heb altijd gelezen dat kort gras juist gestressd is en minder goed dan lang gras. In dat opzicht zou je denken dat juist een enorme plak grond een voordeel is omdat het gras langer groeit/minder gestressed is en dus minder eiwitten en suikers bevat. Hoe zit dat nu?

Sandra van Bommel schreef op maandag 14 mei 2012, 10:07:


Gek argument trouwens...
Als ik op dit forum zou schrijven dat mijn paard haar bit gewoon aanneemt en haar mond ervoor open doet, dan wordt er geroepen dat dit aangeleerd gedrag is. En dat ze er net zo goed ongemak van zal ondervinden.
Andersom trouwens ook. Als ik nu oefen met mijn veulen om zijn halstertje aan te doen, dan doet hij alsof hij vermoord gaat worden. Hij gaat zich al verschuilen achter zijn mama als hij dat halstertje in de gaten krijgt en wil dan tikkertje spelen of zoiets. En dan moet ik dat ding aan doen onder zwaar protest. Eens hij het aan heeft, vindt hij het trouwens niet zo erg meer. En aandoen zal hij binnenkort ook wel aan wennen. Maar uit zijn reactie nu zou je dan kunnen vermoeden dat zo'n halster hem erg groot ongemak bezorgt. Wat waarschijnlijk toch niet echt het geval zal zijn?