Hoi Angelique

Nou, welkom in de club dus. Ik ben een jaar of wat ook steeds van een
schrikkerig paard afgevallen (wel 5 keer, 10 jaar geleden) en ik gaf het
toen op.
Nu Daan er is probeer ik opnieuw te wennen aan de grote gestalte en de power
(ik ben bang voor power die ik niet onder controle krijg).
Goed, Daan is écht lief en knuffelig dus ik ben mezelf aan het
desensibiliseren )
Ik durf nu vlakbij te komen en lekker te aaien.Persoonlijk helpt het mmji
meer als ik gewoon bang MAG zijn. IkZELF moet iets in gang brengen. Het
leuke is dat als ik hoor hoe paarden gedesensibiliseerd worden dan denk ik:
"ik lijk wel een páárd" "bji mij werkt dat ook zo!". )))
Tot hier mijn getut.

Ik ben het voor een groot deel met Petra eens hoor; op 2 punten na
Er zijn geen 2 maar 4 basisemoties (boos,bang bedroefd blij)

Er zijn er 2 als je er volgens een bepaalde visie naar gestreefd hebt
(geloof me da's een klus waarbij emoties gemetamorfoseerd worden door een
loutering) . Bedoel je dit, Petra???
Niet iedereen loutert dus wordt er gangbaar uitgegaan van de 4; alle andere
zijn mengvormen of mengingen met gedachten.

Gedachten zijn een belangrijk aangrijpingspunt; de inhoud van gedachten
bepaalt normaal gesproken een behoorlijk deel van hoe je je voelt. Tot hier
ben ik het met Petra eens.

Ik geloof NIET in het jezelf drenken in TEGENGESTELDE gedachten; op het
spannende moment (als die komt) helpt dat je ook niet omdat je het niet zelf
GEVORMD hebt; het wordt niet als "eigen"herkend.
Je kunt het beste je gedachte IETS naar de gewenste richtiing verschuiven,
zo, dat je de gedachte nog als "eigen" herkent. Bijv. misschien gaat hij
rennen maar dan is het nog niet zeker dat ik val. Ook is belangriijk om
heeeeeeel precies helder te krijgen welk aspect precies angstig maakt en
daar een redelijke alternatieve gedachte in de door jou gewenste richting
formuleren en daarmee innerliijk de discussie voeren AL VOORDAT HET SPANNEND
WORD.

Is dit een antwoord??
Groetjes
Ellen (die het ook bevrijdend vind dat angst het daglicht mag zien)

Dank je ! Zodra ik de moed verzameld heb, zal ik dit eens belezen.
Ik wil Taar tenslotte ook zelf beleren

Groetjes,
Angelique

Hoi Petra,

Leuk is dat ! Ineens ben je niet meer zo raar...
Het was voor mij echt een hele verrassing zoals iedereen reageert.

Ja, ik ben heel benieuwd wat ze bedoelde met die toelichting. Alle hulp
is tenslotte welkom.

Groet,
Angelique

Hoi Ellen,

zijn geen 2 maar 4 basisemoties (boos,bang bedroefd blij). Er zijn er 2 als
je er volgens een bepaalde visie naar gestreefd hebt (geloof me da's een
klus waarbij emoties gemetamorfoseerd worden door een loutering) . Bedoel je
dit, Petra??? Niet iedereen loutert dus wordt er gangbaar uitgegaan van de
4; alle andere zijn mengvormen of mengingen met gedachten.

De vier die jij noemt, ken ik ook (de 4 B's). Boos, bang en bedroefd (en
alle voortvloeiselen c.q.mengvormen daar weer van) zijn emoties die
voortkomen uit de basis emotie angst. En blij (e.a.) is een emotie die
voortkomt uit de basis emotie liefde. Hoe meer je je hierin verdiept, hoe
meer je ziet dat het echt alleen angst en liefde is.

bepaalt normaal gesproken een behoorlijk deel van hoe je je voelt. Tot hier
ben ik het met Petra eens.
spannende moment (als die komt) helpt dat je ook niet omdat je het niet zelf
GEVORMD hebt; het wordt niet als "eigen"herkend.

Precies, en dat heb ik ook uitgelegd, namelijk dat je VOORAF (dagen, weken,
desnoods nog langer) d.m.v. visualisaties je gedachten kunt verschuiven en
integreren.

groet, Petra

Hoi Petra,


Ik denk dan dat je er op een speciale wijze in moet verdiepen om tot deze
conclusie te komen (gebaseerd op "aannames" die niet iedereen onderschrijft)
.
Boos kan heel makkelijk voorkomen als angst juist geblokkeerd is (doordat er
door aanleg boichemisch minder tot angst te prikkelen valt; hieirin zijn ook
grote verschillen onderling). Deze mensen hebben veel meer "gevaar"nodig om
in een angsttoestand te geraken maar kunnen wel heeeeel boos worden!!! Denk
maar eens aan de afwezigheid van de gewetensfunctie in combinatie met het
niet makkelijk tot angst te prikkelen zijn bij sommige antisociale mensen
(vroeger: psychopaten). Als déze boos worden......
En áls je makkelijk tot angst te prikkelen bent dan moet je van heel goede
huize komen om dat om te vormen (telkens weer) met het brein.
Verdriet vind ik niet direct gerelateerd aan angst en bij verdriet voel je
ook geen angstkenmerken. '
Liefde vind ik al helemáál geen basisemotie tenzij je sexuele aandrift
bedoelt
Hierbij volg ik de "gangbare" visie hoor.


Je bedoelt HOE je je hierin verdiept...)

gedachten
hier
zelf
weken,

Inderdaad... maar wél met reeele gedachten (dus niet te verafstaand van de
oorspronkelijke) anders beklijft het niet in een stressvolle situatie. Dus
lángzaam verschuiven. Overigens heb ik het wel over gedachten hoor. Met
visualisaties die zich de gewenste situatie voorstellen verdoof je, het
heeft een hypnotiserende werking het leid af... da wel.

Met visualisaties zou ik de angstreactie willen UIITDOVEN. Dus zittend in
een lekkere stoel in gedachten (in beeld) jezelf op een flippend paard
voorstellen en er 'doorheen"gaan tot het van binnen rustiger word zodat je
weer na kunt denken (nog altijd in de situatie).

Nou moet je jezelf ook weer niet plaatsen OP de A4 OP je paard ) Want dán
hóór je bang te blijven!! En angst blijft een belangrijke functionele
emotie. Daar moet je niet geheel vanaf willen.

Het bijsturen van gedachten én het uitdoven kun je naast elkaar gebruiken.
Het leuke is dat Parelli deze methoden dus in zijn programma heeft.

Wel leuk hoor die meer filosofische discussies.....Opmerkelijk dat ook dát
een zo grote rol speelt hoe we met paarden om (willen) gaan.

Groet
Ellen

Hoi Linda,
Wat late reactie. Ik kon er eindelijk op. Inderdaad leuk en niet verkeerd
voor bangerds.

Groet
Ellen (die bang dit voorjaar gaat aanpakken)

site van Parelli kun je jezelf een ander 'verwachtingspatroon' aanleren.
Angst komt namelijk vaak voort uit bepaalde voorgevormde gedachtes die we
laten rondmalen in ons hoofd. Maar het is ook gewoon leuk en leerzaam om te
lezen hoor! Is wel in het engels, maar de theorie is wel interessant... (het
heeft mij wel geholpen in ieder geval bij het beleren van Tamara, geloof me,
daar kun je heel wat 'spookbeelden' bij hebben hoor hahaha) maar dit is dus
misschien wel leuk voor de doorgewinterde lezers onder ons

Ellen Helmigh schreef op Sun, 14 Mar 2004 23:12:07:


---Hihihi, ja, ik ga dat dit voorjaar ook maar eens doen. Wil nu toch eindelijk wel eens stap-draf-galop oefenen met Tamara

Groetjes,
Linda

eindelijk wel eens stap-draf-galop oefenen met Tamara
Maar meid..... ik heb de indruk dat je dágelijks voor een steigerend paard
staat!!!!!
Ik zou fláuwvallen!!!!

Maarre... ben benieuwd hoe het gaat met jouw Tamaraatje
Vast goed

Ellen

Ellen Helmigh schreef op Mon, 15 Mar 2004 18:24:53:


---Hahaha, dat valt wel mee hoor!
Ze heeft vaak van die steiger-buien (vandaag ook weer), maar ze steigert niet uit gemeenheid. Deed ze vroeger wel, dat was inderdaad wat minder leuk en kon je wel eens op je beentjes staan te trillen hihihi...
Nu sta ik er eigenlijk heel relaxed bij te kijken als ze een paar meter voor mijn neus weer eens die mooie bonte buik van haar laat zien. Vind het prachtig om te zien! Het scheelt ook dat je weet dat ze nu genoeg respect en vertrouwen jegens mij heeft hoor, ze houd heel goed rekening met mijn ruimte. De grens is duidelijk
Ze doet het ook vaak om even te laten merken dat ze blij is me te zien, hahaha, zolang ze dus maar niet op me springt (en dat doet ze niet) vind ik het best


---Het gaat prima! Stappen gaat heel goed onder het zadel en ik kan nu ook een klein stukje draven. Dat moeten we nog wat langer zien vol te houden, maar dat komt ook vast wel. Vandaag heeft ze trouwens voor het eerst een goede meter hoog gesprongen aan de lijn! En dat voor een paardje wat nog niet echt genoeg zelfvertrouwen heeft wat betreft springen. Ik moet haar altijd nog eerst overtuigen dat ze het toch echt wel kan: "Kom op meid, jij bent 1.67m en dat hindernisje is een peuleschil voor je hoor, je kan het echt wel!"...dan springt ze er na veel vragen eindelijk overheen en komt naar me toe met zo'n trots smoelwerkje: "Zo, zag je dat? Dat heb ik toch maar mooi effe gedaan he?"...hahaha, echt zo leuk! De wandelingen buiten gaan nu ook veel relaxter, ik ben afgelopen zaterdag met haar buiten gaan lopen langs een rijksweg (daar zoeven de auto's toch wel met 80 km. per uur voorbij). Nou, het interesseerde haar niets hoor! Hahaha, houden zo
Het gaat dus heel goed op alle vlakken eigenlijk wel, alleen het blijft nog een jong ding he? Dus die steigerspeel-buien neem ik voor lief, geniet ervan en moet toch ook ooit mijn camera nog eens meenemen en hopen dat ze eens een steiger-show weggeeft

Groetjes,
Linda

mij heeft hoor, ze houd heel goed rekening met mijn ruimte. De grens is
duidelijk
hahaha, zolang ze dus maar niet op me springt (en dat doet ze niet) vind ik
het best

De grens is duidelijk evenals het wederzijds vertrouwen.... da's belangrijk.

Nu mijn getut...de grens bennik een beetje aan het leren aangeven. Laatst
wilde ik hem naar achteren yo'n (da's yoyo'n zónder eerste yo). Eerder deed
ik het met een lullig vingertje. Nah... dachtie (Daan) bij jou moet je
gewoon doorlopen.... hij yo'de mij gewoon achterúit!!!!
Dús nu mijn wijsvinger op herrieachtige wijze (jullie noemen dat mét energie
. Hij keek óp; ik zág hem denken: ze zet mme in mun achteruit en wandelde
met heel snelle pasjes naar achter.
Maaaarrrrrr... hij stond in de stal en Juliette naast hem en hij ging bijna
door de achtermuur heen! Volgens Jet hield ik te lang aan
Toch gaf het mij een goed gevoel hoor.... dat grote lijf wéék voor me omdat
ik spreekwoordeliijk riep: "gréns!".
Vertrouwen komt ook toenemend.. .Eerst stonden we elkaar aan te kijken: ik:
wat ben jíj groot en eng... En hij: 'wat staat ze me aan te kijken?; wat mót
dat enge mens van me?"
Nu, als hij iets goed doet en klaar is sta ik aan de kant en roep: "knáppe
jonge; gróte vent!" komtie met gebogen koppie naar me een aaitje halen.
Dus het komt bij mij ook hoor, dat grens en vertrouwen.

een klein stukje draven. Dat moeten we nog wat langer zien vol te houden,
maar dat komt ook vast wel. Vandaag heeft ze trouwens voor het eerst een
goede meter hoog gesprongen aan de lijn! En dat voor een paardje wat nog
niet echt genoeg zelfvertrouwen heeft wat betreft springen. Ik moet haar
altijd nog eerst overtuigen dat ze het toch echt wel kan: "Kom op meid, jij
bent 1.67m en dat hindernisje is een peuleschil voor je hoor, je kan het
echt wel!"...dan springt ze er na veel vragen eindelijk overheen en komt
naar me toe met zo'n trots smoelwerkje: "Zo, zag je dat? Dat heb ik toch
maar mooi effe gedaan he?"...hahaha, echt zo leuk! De wandelingen buiten
gaan nu ook veel relaxter, ik ben afgelopen zaterdag met haar buiten gaan
lopen langs een rijksweg (daar zoeven de auto's toch wel met 80 km. per uur
voorbij). Nou, het interesseerde haar niets hoor! Hahaha, houden zo
nog een jong ding he? Dus die steigerspeel-buien neem ik voor lief, geniet
ervan en moet toch ook ooit mijn camera nog eens meenemen en hopen dat ze
eens een steiger-show weggeeft

Léuk hoor dat het zo goed gaat. En het gaat écht goed he?
En ja, Daan is (ook bont en) ongeveer even oud als jouw Tamara (nét 4) en
speelt en rommelt ook behoorlijk (ineens in het bos gaan rollen als Jet
wandelt (naast) met hem. Daar heeft ze 1 x toestemming voor gegeven ooit.
Als Tamara steigert... hoever sta je dan van haar af?

Groetjes
Ellen
die greep probeert te krijgen op steigerfantasieen

Ellen Helmigh schreef op Mon, 15 Mar 2004 20:36:37:


---Hahaha, je zult zien, nu het begin er eenmaal is gaat het 'grensgebeuren' heel vlug. Het vertrouwen duurt meestal nog wel wat langer. Maar het is leuk als je het echt ziet groeien bij je paard


---Ja, het gaat echt heel goed. Natuurlijk zijn er wel mindere dagen, maar ik ben al lang blij dat ze dan toch weet wat ik bedoel, dat er geen boosheid en frustraties meer zijn (zoals ik vroeger met mijn vorige paardje had) e.d. Hahaha, wel grappig dat Daan in het gaat rollen tijdens een wandeling. Tamara rolt bijna nooit (weet niet eens of ze wel weet hoe het moet hahaha), en zeker niet buiten. Hoewel ze laatst wel aanstalten maakte om te gaan rollen ineens. Misschien dat ze me nu buiten ook meer vertrouwt...wie weet zakt ze nog weleens door de beentjes en gaat lekker uitgebreid rollen langs de rijksweg hahaha (zo is ze wel)


---Ik sta ongeveer een meter of 3 van haar af, maar 2 meter is toegestaan hihihi
Ik heb haar ook nu op commando leren steigeren (uiteraard alleen doen als het verder allemaal goed zit) en dan houd ze nog meer afstand omdat ze zich dan 'voorbereid' op het steigeren. Hahaha, wel grappig, dan moet ze ineens na gaan denken: "Uh, hoe ging dat steigeren ook alweer?"...ze heeft dan ook meer moeite om haar gewicht op de achterhand te verplaatsen, maar tis wel een goede oefening (ik vraag het overigens niet te vaak hoor, een keer in de twee weken of zo)...ze leert dan echt nadenken over haar gewichtverplaatsing. En daar heeft ze altijd best veel moeite mee (behalve als ze zelf in een los in de wei in een speelse bui is hihihi, dan gaat het vanzelf)

Groetjes,
Linda

Linda schreef op dinsdag, 16 maart 2004, 8:58:

Hoi Linda en Ellen,
Nou de mijne houdt echt van rollen. Dat heb ik haar al zo vaak zien doen ... Vooral na een rit. Maar nu irriteerde zondag het tuig kennelijk zo erg dat ze tijdens de rit diverse keren aanstalte maakte om te gaan rollen. Ze heeft dit ooit 1x eerder willen doen (voor de kar dus) en toen gaf ik zo'n brul (is ze nogal gevoelig voor) dat ze het nooit meer probeerde. Maar zondag had ze het bijna niet meer. Wilde nu wel erg graag naar huis. Ze zag haar uitloop (zand) en wilde direct gaan liggen, maar kon niet want tuig er nog op. Had het net af en floep daar lag ze al. Heeft wel 6x liggen rollen (met tussen pozen). Heel mooi, maar buiten mag ze het nooit. Dat moet ze gewoon echt leren dat dit niet kan, hoe vervelend ook.

En o ja Ellen, sorry, even vergeten net:
GEFELICITEERD met je verjaardag!!

Groeten,
Ingrid

is goed joh...)
dank je
Ellenn